ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (7)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Τί θαύματα όμορφα, ελληνικά γεννά το μυαλό όταν δεν γίνονται αερόστατο, όταν δεν το στειρώνουν τα αβρααμικά της εξουσίας αντισυλληπτικά!
2) Εξ ίσου όμορφα πάντως, ομολογητέον, κατασπαράσσονται υπό των αρπακτικών επιδημίων, πολιτικών και θρησκευτικών, και τα κρατικά κονδύλια!
3)) Δεν παράγουν πολιτικό έργο ει μη μόνο μια σπάταλη και πομπώδη πολιτική διαφήμισι και παρακμή. Έτσι το μέταλλο της υπομονής διατρυπάται κάποτε απ’ τα εσωτερικά δίκαια πυρά της αγανακτήσεως.
4) Δημοκράτορες δημαγωγοί, λυμεώνες, άχθος αρούρης. Αφήνουν πίσω τους μια ρυπαρότητα απερίγραπτη, μια μπόχα ανθρωποφαγίας που λιποθυμά την γη και εξοργίζει τις άψογες ατμόσφαιρες.
5) Κι έπειτα κλαίγονται γιατί βουλιάζουν σε απαίσια γηρατειά. σε μια ατέλειωτη αθλιότητα ματαιόδοξου αυτοοικτιρμού και αυτοτιμωρίας. Αντί του ανάγεσθαι σε νέα ουράνια εδάφια εξερευνητών της ελευθερίας.
6) Ήταν ο θάνατος μπροστά τους. Δεν ίσχυε πια καμιά εκεί αισιοδοξίας, καμιά απαισιοδοξίας και επίπλαστης θεοσέβειας ναρκισσιστική πολυτέλεια.
7) Μα, ή έχεις κράτος ελεύθερο, ανθρώπινο ή κλείσ’ το καλύτερα το ζημιογόνο σου κωλοκατάστημα! Μια φυλακή λιγότερη, χαρά εν όλω τω κόσμω.
8) Εξουσία όμως δεν λέγεται; Άνθρωπος σε θέσι θεού, μια θεανθρώπινης τραγωδία αποτυχίας. Εξουσία που ό,τι θέλει διατάσσει, έχει και κάνει. Αγίους και δαιμόνους αυτοστιγμεί κατασκευάζει, πουλάει κι αγοράζει.
9) Δικοί της οι λευκοί και μαύροι άγγελοι, δικοί της υπάλληλοι και οι πάσης φύσεως ναών, στοών και Βουλών παπαγάλοι.
10) Τα εργοστάσια, οι αγωγοί της φήμης, η πολυεθνική βαρειά βιομηχανία της περιζητήτου αναγνωρισιμότητος... Καταδικά της. Ε και λοιπόν;
11) Μια ματιά τώρα και στο υπερβατικό. Όταν ο πανδοξαζόμενος τότε ημίθεος εξέβαλλε τα αρχαία εκείνα δημοκρατικά δαιμόνια των ναυαγισμένων ψυχών δεν τους είπε το σπουδαιότερο:
12) Ότι μέσα τους έκανε τώρα κατοχή κάτι ισχυρότερο και τυραννικότερο, τόσο ως πνεύμα όσο και ως πολίτευμα ψυχής. Οι Χαλδαίοι σοφοί μάλλον κάτι περισσότερο ήξεραν όταν έλεγαν: καλύτερο να πνιγής παρά να σωθής από επέμβασι θρησκευτικής μαγείας.
13) Όσο για τα θαύματα του θεού, δίκοπο αυτά μαχαίρι. Ναι μεν, αλλά μας κάνουν και παθητικούς, θρησκόληπτους και αλαζόνες. Όχι όπως εκείνα του ανθρώπινου πνευματικού ιδρώτος. θαύματα που μας αξίζουν πραγματικά και μας οδηγούν ψηλά.
14) Εξάλλου άλλο πνεύμα και πνευματικός όπως ο η ελληνική πνευματική οδός. Και άλλο η αβρααμική οδός, αι μαγικοσωτηριολογικαί θρησκευτικαί παρεκβάσεις της πρώτης.
15) Γι αυτό θρησκόληπτοι και δεισιδαίμονες λατρεύουν οι μεν μισοί εξ αυτών, κατ’ ουσίαν , ένα καλό θεό για προστασία από ένα κακό διάβολο. Οι δε άλλοι μισοί ένα θεό που είναι ο ίδιος ο διάβολος μεταμορφωμένος.
16) Κάποιοι άλλοι τώρα, άνδρες πολλά παθόντες και μαθόντες, έμαθαν επί τέλους ότι μεταξύ του γυναικόδουλου και του μισογύνη υπάρχει ένας παιχνιδότοπος για τα φρόνιμα παιδιά.
17) Ένας πραγματικός ιδιωτικός παράδεισος. Σε κατακλύζουν χίλια δυο όμορφα θεάματα, συλλογισμοί και συναισθήματα. Και μια αγάπη αυθόρμητη, όχι όπως αυτή των συνωμοτών ή των αφελών ¨θερμών επί ψυχροίσι.¨
18) Θέλει πολλή ταπεινότητα η διατήρησις του ύψους. Εύκολον γαρ το ιππεύειν την κάλαμον, δύσκολον δε το αφιππεύειν αυτής.
19) Άλλωστε κακός εκούσιος κανείς. Και ο επιμένων κακός είναι επειδή νομίζει, έχει πεισθή μάλλον, ότι βρίσκεται στην σωστή θέσι και πλευρά.
20) Άλλοι πάλι γίνονται κακοί από άγνοια, ατυχία ή παρασυρμένοι από δόλιες γοητείες. Ψυχές μιας ηττημένης , Προκρούστεια περιτετμημένης, συνειδητότητος που έχασαν τον σωστό προς τον ουρανό πνευματικό δρόμο.
1 σχόλιο:
Στον πίνακα του Κέβητος τις ψυχές των ανθρώπων στον βίο υποδέχεται η Απάτη κερνώντας τους με το ποτό της πλάνης. Μέσα στον ίδιο περίβολο υπάρχει μια γυναίκα που περιγράφεται ως τυφλή κωφή και μαινόμενη καθήμενη σε στρογγυλή πέτρα. Ονομάζεται Τύχη! Σε άλλους χαρίζει πλουσιοπάροχα ενώ από άλλους τα παίρνει. Η Τύχη περιβάλλεται από τον όχλο των απροβουλεύτων ανθρώπων. (Απροβούλευτοι άνθρωποι είναι εκείνοι των οποίων οι πράξεις δεν είναι προϊόν προαιρέσεως δηλ. Απερίσκεπτοι. Τα δώρα της Τύχης (πλούτη, δόξα, ευγενής καταγωγή, φήμες, εξουσία κλπ) αφορούν το Έχειν και όχι το Είναι του ανθρώπου! Στην συνέχεια στην πύλη του δεύτερου εσωτερικού περιβόλου, οι ψυχές συναντούν την Ακρασία, την Απληστία, την Ασωτία και την Κολακεία (στολισμένες σαν εταίρες). Παρατηρούν αυτούς που έλαβαν από την Τύχη, τους πλησιάζουν και τους υπόσχονται άνετο και άκοπο βίο. Οι ψυχές που θα ενδώσουν σ΄αυτές, καταναλώνοντας, υπό το κράτος της ηδυπάθειας τον βίο τους θα καταστραφούν και θα οδηγηθούν στην πρώτη από τις τρείς γυναίκες (όλες άσχημες ρυπαρές και κουρελιασμένες σε τόπο στενό και σκοτεινό στον οποίο οδηγεί μια μικρή πόρτα) δηλ. Την Τιμωρία που κρατά μαστίγιο, την δεύτερη Λύπη και την τρίτη Οδύνη. Δίπλα τους στέκονται δύο ακόμη πρόσωπα ο Οδυρμός (άσχημος, αδύνατος και γυμνός) και η αδελφή του η Αθυμία (άσχημη και αδύνατη). Η ψυχή πρέπει να ζήσει με αυτούς για να καταλήξει στην κακοδαιμονία εκτός εάν συναντήσει την Μετάνοια.
Συνεχίζεται...
Δημοσίευση σχολίου