ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΟΙ PROXY ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΝΝΟΙΑ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Στην άνωθεν εικόνα βλέπουμε το έργο Ένας Σουλιώτης στην Κέρκυρα Ο Νικολός Περβόλης, Ελλάδα 1820. Έργο του Louis Dupré (ένας διαφορετικός πολεμικός ανταποκριτής)

 Ο Γάλλος ζωγράφος Louis Dupré (1789-1837), που γεννήθηκε στις Βερσαλίες και πέθανε στο Παρίσι και ζωγράφισε τον Σουλιώτη Νικολό Περβόλη στην Κέρκυρα, είχε 1-2 ισχυρούς προστάτες  από πίσω του. Ο πρώτος ήταν ο Κόμης Clément de Ris, χάρη στον οποίο ο Dupré μπόρεσε να σπουδάσει στη Σχολή του διάσημου ζωγράφου Jacques-Louis David.

Ο Κλεμάν ντε Ρις λοιπόν ήταν Γάλλος πολιτικός και γερουσιαστής. Αρχικά κατείχε κυβερνητικές θέσεις υπηρετώντας την Βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και μετά θα γίνει υποστηρικτής της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Ναπολέων θα τον ονομάσει στην πορεία Γερουσιαστή τον Δεκέμβριο του 1799 και θα γίνει επίσημα Κόμης της Αυτοκρατορίας στις 26 Απριλίου 1808.

Ο δεύτερος προστάτης του Dupré ήταν ο Καρδινάλιος Joseph Fesch επίσκοπος της Λυών  (που ήταν Γάλλος ιερέας και διπλωμάτης, ο οποίος ήταν ο ετεροθαλής θείος από την πλευρά της μητέρας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, δηλαδή ετεροθαλής αδελφός της μητέρας του Ναπολέοντα), όπου το 1811 θα στείλει τον Dupré στο Κάσελ, όπου θα ονομαστεί ζωγράφος της αυλής του βασιλιά της Βεστφαλίας, Jérôme Bonaparte, και ο οποίος θα διευκολύνει επίσης το ταξίδι του Dupré στη Ρώμη για σπουδές, το 1813.

Στην Ιταλία , ο Dupré θα μελετήσει και θα ζωγραφίσει αρχαιότητες, ιδίως αγγεία, ενώ παράλληλα θα αναπτύξει τις δεξιότητές του στην τοπιογραφία και την προσωπογραφία. Εκεί θα γνωρίσει καλλιτέχνες όπως ο γλύπτης David d’Angers, ο ζωγράφος J.A.D. Ingres, ο συνθέτης J. Rossini και ο αρχιτέκτονας C.R. Cockerell. Γνώρισε επίσης 3 Βρετανούς  φιλότεχνους, τον Heyet, τον Hay και τον Viwian, οι οποίοι του πρότειναν να τους συνοδεύσει στο ταξίδι τους στην Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 1819.

Αυτό το ταξίδι διήρκεσε μέχρι τον Απρίλιο του 1820.

Η τετραμελής λοιπόν ομάδα ταξίδεψε στην  Κέρκυρα, την Ήπειρο, τη  Θεσσαλία, την Κεντρική Ελλάδα,  την Αττική και τα νησιά του Σαρωνικού. Ο ίδιος ο Dupré συνέχισε για την Κωνσταντινούπολη και το Βουκουρέστι, προσκεκλημένος του Μιχαήλ Σούτσου (1784-1864), μεγάλου δραγομάνου της Υψηλής Πύλης και πρίγκιπα της Μολδαβίας. Το 1825, μετά την επιστροφή του στην πατρίδα, θα δημοσιεύσει το ταξιδιωτικό του λεύκωμα με 40 έγχρωμες λιθογραφίες, χαραγμένες από τους καλύτερους λιθογράφους της Γαλλίας.

Ας πάμε όμως να δούμε πως βρέθηκε ο Σουλιώτης Νικολό στην Κέρκυρα.

Μετά την ηρωική έξοδο του 1803, πολλοί Σουλιώτες (οικογένειες, γέροντες, τραυματίες) βρήκαν στέγη στην Κέρκυρα, που τότε βρισκόταν υπό την αυτοκρατορική Ρωσική κυριαρχία (και μετέπειτα υπό την αυτοκρατορική Γαλλική κυριαρχία).

Οι Σουλιώτες της Κέρκυρας εντάχθηκαν στις τοπικές δυνάμεις και πολέμησαν ενεργά, ενισχύοντας τους αγώνες κατά του Αλή Πασά , ο οποίος τους είχε καταδιώξει. Παρά την απομάκρυνση από την πατρίδα τους, διατήρησαν τις παραδόσεις και τη μαχητική τους φήμη, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του νησιού. Οι Σουλιώτες λοιπόν γνωστοί για τις στρατιωτικές τους ικανότητες, εντάχθηκαν σε διάφορα στρατιωτικά σώματα στα Ιόνια Νησιά:

Επί Αυτοκρατορικής Ρωσικής κυριαρχίας . Πολλοί Σουλιώτες υπηρέτησαν στη Ελληνική Λεγεώνα, ένα σύνταγμα ατάκτων που οργάνωσαν οι Ρώσοι με πρόσφυγες από την ηπειρωτική Ελλάδα (Σουλιώτες, Χιμαριώτες, Μανιάτες κ.ά.).

Ποιο αναλυτικά:

1) Το Μάρτιο του 1804 ο Μουσταφά πασάς και ο Σελίμ μπέης του Δέλβινου, καθώς και οι αγάδες του Μαργαριτίου, της Παραμυθιάς και της Κονίσπολης σύναψαν συνθήκη συμμαχίας . Η συνθήκη προέβλεπε τρόπους αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των συμμάχων, καθώς και τη χρησιμοποίηση σουλιωτών_οπλαρχηγών  σε επιχειρήσεις εναντίον του Αλή πασά . Επίσης σε συμφωνία του Ρώσου πληρεξούσιου στην Κέρκυρα (Μοτσενίγου ), με τους αγάδες Χασάν Τσαπάρη και Χασάν Πρόνιο, που υπογράφηκε  τον Ιουνίου 1804 προβλεπόταν, μεταξύ άλλων, η χορήγηση πολεμοφοδίων από μέρους της Ρωσίας (1.000 λίτρες πυρίτιδας μηνιαίως, 2.000 σφαίρες  και 100 μότσες σιτάρι ).

2)  Όμως οι παρεμβάσεις της αυτοκρατορικής Ρωσίας στα θέματα του Αλή πασά με τους αγάδες της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας), προκάλεσαν αντιδράσεις στην Υψηλή Πύλη. Με σχετικό σουλτανικό φιρμάνι που εκδόθηκε στα τέλη του 1804, διατάχθηκαν οι αρχηγοί των μεγάλων γενών της Τσαμουριάς να υποταχθούν και να συμμορφωθούν πλήρως με τις εντολές του πασά των Ιωαννίνων και στο εξής, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «να τον θεωρούν έναν από τους προθυμότερους και πιο αφοσιωμένους πασάδες». (...)

3) Το 1806 η αυτοκρατορική Ρωσία (που καμία σχέση δεν έχει με την κομμουνιστική Ρωσία ή την σημερινή Ρωσία των διεθνιστών), μέσω του κόμη Μοτσενίγο (Κέρκυρα) χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τους αντιπάλους του Αλή πασά, τοπάρχες της νοτίου Αλβανίας, Μουσταφά πασά του Δέλβινου, Χασάν Τσαπάρη και Μαχμούτ Νταλιάνη, ενώ οι πασάδες τους Μπερατίου και της Σκόδρας τηρούσαν στάση ουδετερότητας απέναντι στη Ρωσία.

4) Επιπλέον τον χειμώνα του 1805-1806 συγκροτήθηκαν υπό τις διαταγές των αυτοκρατορικών Ρώσων  στρατιωτικά σώματα από ορεσίβιους της Αλβανίας και της Ηπείρου, Χειμαρριώτες και Σουλιώτες, τα οποία έλαβαν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις των Ρώσων εναντίον των Γάλλων στο Βασίλειο της Νάπολης.

Στο μεταξύ όμως αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρώσων και Γάλλων, οι οποίες κατέληξαν στη συνάντηση των δύο Αυτοκρατόρων στο Τιλσίτ (1807) και στη μεταξύ τους συμφωνία, βάσει της οποίας τα Επτάνησα πέρασαν στην κυριαρχία των Αυτοκρατορικών Γάλλων. Ο Αλή πασάς είχε στείλει ως εκπρόσωπό του στο Τιλσίτ τον Μεχμέτ εφέντη, με εντολή να διεκδικήσει για λογαριασμό του τα Επτάνησα.  (Στις μέρες μας οι διαμάχες μεταξύ Αλή Πασά  από την μια και “αντάρτες” αγωνιστές από την άλλη, ζει και βασιλεύει στην Κέρκυρα, και την μετενσάρκωση του Αλή Πασά  που θα την βρούμε στην γνωστή νοοτροπία του ωχαδελφισμού που θα εκκολαφθεί παρά πολύ καλά με την γενιά των σολιαλΗστων).

Επί Αυτοκρατορικών Γάλλων οι Σουλιώτες συνέχισαν να πολεμάνε. 

Επί Γαλλικής  (και Βρετανικής) λοιπόν κυριαρχίας: Οι Σουλιώτες εντάχθηκαν στα αντίστοιχα στρατιωτικά σώματα, όπως το "Σύνταγμα Αλβανών" (Régiment Albanais) των Γάλλων. Fast Forward  το 1820 οι Σουλιώτες θα επανέλθουν προσωρινά στο Σούλι μετά από συμφωνία με τον Αλή Πασά για κοινό αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι Σουλιώτες αποτέλεσαν έναν από τους βασικούς πυρήνες των αγωνιστών, με ηγέτες όπως ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλας, και πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν τελικά στο νέο ελληνικό κράτος. Στην Κέρκυρα, η παρουσία των Σουλιωτών άφησε ιστορικά ίχνη, όπως ο τάφος του οπλαρχηγού Φώτου Τζαβέλα στη Μονή Πλατυτέρας. Υπάρχουν επίσης οικογένειες στην Κέρκυρα που διατηρούν τη σουλιώτικη καταγωγή τους.

Με λίγα λόγια οι Ρωσσοι το 1805 θέλανε να βάλουν όλους αυτούς που αναφέρουμε ως μπροστάρηδες στρατό σήμερα τους λέμε proxy για να πάνε να χτυπήσουν τον Ναπολέων, δηλαδή τους Αυτοκρατορικούς Γάλλους.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΣΣΟΙ ΑΦΑΝΤΟΙ ΔΗΛΑΔΗ.

 

Δυο χρόνια μετά όμως, τα βρήκαν! Δηλαδή με τη Συνθήκη του Τιλσιτ (1807) μπορεί κανείς  να σκεφτεί πως ουσιαστικά τα βρήκαν οι Ρωσσοι με τους Αυτοκρατορικούς Γάλλους ;

 

Η απάντηση είναι ότι τα βρήκαν γιατί το 1807 τα επτάνησα δεν τα πήρε η Αυτοκρατορική Γαλλία του Ναπολέων αλλά ΤΑ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΣΟΥΣ η  -αδερφή δημοκρατία" της Republique du Valais/Wallis Republik/Ρεπουμπλικα. Αυτή τα είχε τα επτάνησα στο Valais με πρωτεύουσα  το BEX και όχι την SION οφείλουμε την προετοιμασία από τα επτάνησα της Επανάστασης του 1821 ... 

Οι Ρωσσοι που το 1805 είχανε την κυριαρχία στα επτανησα, δεν θέλανε τότε να πριμοδοτήσουν με τα στρατηγικά επτανησα την γαλλική Αυτοκρατορία και θέλανε να βάλουν μπροστάρηδες όλους αυτούς που αναφέραμε ποιο πάνω, δηλαδή τους Σουλιώτες, τους Ρουμελιωτες και τους Πελοποννήσιους να πάνε και να χτυπήσουν τον Αυτοκράτωρ Ναπολέων.

 

Όταν όμως δυο χρόνια μετά βρέθηκε ως ενδιάμεση μετριοπαθής λύση η μεταβίβαση (όχι στην Γαλλική Αυτοκρατορία αλλά) στην Republique du Valais/Wallis Republik/Ρεπουμπλικα, οι Ρωσοι συμφωνήσαν και τα έδωσαν στο BEX  και όχι στη SION.... 

Ας γνωρίζει όμως ο κάτοικος της χώρας ότι η Ρεπουμολικα είχε και Ρωσους μέσα της. Το νεκροταφείο εκεί στην Κέρκυρα  είναι σε πολύ μεγάλο μέρος με ρώσικους τάφους με ρώσικους σταυρούς. Μπορεί λοιπόν κανείς να βρει σήμερα που ήταν τα γραφεία και το Ταμείο της Ρεπουμπλικας στην Κέρκυρα;;

Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΟΤΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ...

Αυτό είναι το θέμα που καίει τώρα: Που ακριβώς μέσα στην πάλη της Κέρκυρας ήταν τότε τα γραφεία και το ταμείο της αυτής Ρεπουμπλικας του Βαλαι , ξερετε;;

 

 

Αυτά είναι που πράγματα που κανένα Ιόνιο Πανεπιστήμιο κλπ δεν τόλμησε, να ψάξει.