ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (Μέρος ¨θ¨ 13)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  (Μέρος ¨θ¨ 13)   

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Όσοι εγεννήθησαν εις αυτούς τους αυχμηρούς και δύσκολους καιρούς κρατώντας Θερμοπύλας να είναι υπερήφανοι δια την μοίρα των. Τέτοιοι καιροί είναι αυτοί που γεννούν τους εκλεκτούς και αναδεικνύουν το ανθρώπινο ηρωικό μεγαλείο. Τέτοιοι καιροί γεννούν και ταιριάζουν σε Έλληνες.

Μόνο όταν ο νέος αιώνιος Έλλην εκτιμήσει πρεπόντως και μειζόνως τον ελληνόφρονα και ελληνόσοφο λόγο έναντι του μεσαιωνίζοντος στατικού, μονολιθικού και παπαγαλίζοντος λόγου. τότε μόνο και η Ελλάς θα έχει ανακτήσει την αρχαίαν της μεγάλην ψυχήν και το ελεύθερον πνεύμα.

Ψυχήν και πνεύμα που αφήρεσε  η μακραίων θητεία της εις την δουλείαν και την απαιδείαν. Τότε θα είναι αυτό που αξίζει, το πρότυπον ελεύθερον ελληνότροπον έθνος των ελευθέρων, ισονόμων και ισοτίμων πολιτών. Το φως της Οικουμένης.

Η γνώσις είναι πονηρία όταν δεν την στεγάζει το ελεύθερον πνεύμα. Και ελεύθερον πνεύμα  δεν νοείται ούτε το εισαγόμενον ούτε το προϊόν βίας. Όχι λοιπόν εις τους τουρκοορθόξους παραβάτας, όχι και εις τους ανέρυθρους ερυθρούς, τους αρνησιπάτριδες, εθνομάχους θεομάχους μειοδότας.

Επειδή εδώ και μισόν αιώνα ιδίως ζώμεν εις ένα αίσχος, ένα αποτυχημένο κομμουνιστικό χωρίς κομμουνισμό κράτος τύπου κοτσαμπασίδικης οθωμονοκρατίας. Κράτος παραγωγής δούλων και δουλοφρόφρων, τον της ουρανίας εξελίξεως και ανωτέρας φύσεώς του αποτυχημένον άνθρωπο.

 
2. Ο εβραιοπροτεσταντισμός, η λατρεία της εργατικότητος, του κέρδους και της ιδέας του καθήκοντος απέσπασε κάποτε ευτυχώς τον δυτικόν άνθρωπον από την μεσαιωνικήν κατατονίαν και το θρησκευτικόν τέλμα, εκ παραλλήλου με την αναβίωσιν του ελληνικού πνεύματος.

Αυτό το πνεύμα εθεμελίωσε τον δυτικό πολιτισμό. Πολιτισμόν όστις απέβη παγκόσμιος αλλά σήμερον κινδυνεύει. Επειδή αντί να κινείται προς την ελληνικήν ισορροπημένην κλασικήν τελειότητα, ανεπτύχθη υλικώς μεν ιλιγγιωδώς, ηθικοπνευματικώς όμως έχει διαστροφικά βαλτώσει.

Πολιτισμός έρμαιος μιας πλανητικής αδιστάκτου κεφαλαιοτραπεζικής δυναστείας. Η τεχνολογική αναρχοανάπτυξις και ο ξέφρενος καταναλωτισμός προάγουν τον ανθρωποφαγικόν, αλληλοφαγικόν πανηδονισμόν και την ταχείαν απαξίωσι της ιερότητος του ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντός του.   

Homo homini lupus; Αλλά το ανθρώπινον δεν έγκειται εις τον άκρατον ατομικισμόν και άπληστον υλισμόν αλλά εις το προάγειν και ωφελείν και στηρίζειν αλλήλους. Διότι μόνο με την ευεργεσία πλουτίζει και γεννά θεούς η ψυχή του ανθρώπου, με την Ύβριν γεμίζει μόνο κακία και ανόσια βδελυρά πάθη.  

Ευλογία των ουρανών είναι ο θεόφρων ήρως και πολιτισμός, εκείνος όστις δύναται δια του ήθους και της αρετής του να συνεγείρει στις ναρκωμένες ψυχές των ανθρώπων τα εν υπνώσει θαύματσα που κρύβει βαθειά μέσα του πας άνθρωπος.   

3. Θερμοπυλομάχοι, Σαλαμινομάχοι προς τί; Επειδή διπλά ζη και διπλάσιαν αποκτά ψυχήν όποιος τον θάνατον περιφρονεί για της ελευθερίας την ασύγκριτο ηδονή, το νέκταρ των θεών.

Όχι απεγνωσμένοι αρνηταί της ζωής αυτοί οι περιπολούντες εις τα όρια του θανάτου υπερασπιζομένοι τα πάτρια. Όχι, αλλά οι ανένδοτοι είναι αυτοί και ακοίμητοι φρουροί της ακεραιότητός της.

Οι πιο ευγενικοί δε αγώνες, αι ηρωικαί θυσίαι δεν είναι όσαι γίνονται για την νίκη όσο για τας εν όψει της βεβαίας ήττης. Ιερά θυσία ως υποθήκη μνήμης, ίνα περισωθή ό, τι αιώνιον αξίζει και πρέπει να σωθή εις τας ψυχάς των ηττημένων, τα ζώπυρα δια μίαν μελλοντικήν αναζωπύρωσιν και απελευθέρωσιν.     

Πόλεμος και εργασία, εργασία και πόλεμος παντού. Αφού και ο μέγας ήλιος δεν οκνεύει αλλά εργάζεται σκεπτόμενος κι αυτός νυχθημερόν εκεί ψηλά που κάθεται, εμπλουτίζων και γωτίζων τον κόσμον με ουσία ζωής, όνειρα, ιδέες, σχέδια, εικόνας, χρώματα… Χρυσές κυριολεκτικώς δουλειές!

Ελλάς. Οι μεγαλύτεροι ήρωες εδώ εξ ίσου και οι προδόται. Δεν είχαν όλοι οι Σπαρτιάται το φρόνημα του Λεωνίδου και των Θερμοπυλών τότε, όπως ούτε και οι Έλληνες όλοι έχουν απαραίτητα το πνεύμα της Ελλάδος. Χεσμένοι, προβατόψυχοι  δημόσιοι υπάλληλοι είναι πάντα οι πολλοί και εις τας πλέον ηρωικάς εποχάς.   

 
4. Δαιμόνιος ο ανθρώπινος λόγος. Ώστε θα λέγαμε ότι ακόμα και το βλασφημείν θεούς και δαίμονες, εν ώρα απογνώσεως, δεν είναι ασυγχώρητο κακό. Ανθρώπινον. Ου μιαίνομεν, ούτως ή άλλως, το θείον. Καθαρτικόν αυτό όσο και το κατακρατείν αυτά εντός μας ανθυγιεινόν, όπως ισχύει και δια τα σωματικά περιττώματα.

Η γλώσσα είναι η θρησκεία του πνεύματος. Πεθαίνει η αλήθεια όταν γίνεται βαρετή θρησκεία και συνήθεια. Πεθαίνει άδοξα και στα στόματα των λαοπλάνων και δημαγωγών. Η ευκολία κάνει τον άνθρωπο νωθρό και τρυφηλό, μυστικισμός και θαυματολαγνεία θραύουν τα νεύρα της ψυχής.

Εις τον πάμφωτον ήλιο, τον περίλαμπρον ναό της αλήθειας, δίδουν καθ’ εκάστην τον εωθινόν των όρκον πίστεως οι άψογοι ήρωες και  οι άμεμπτοι θεοί. Έτσι ενδυναμούνται πριν ή αναχωρήσωσι εις τα ουράνια πέρατα για τα ένδοξα λαμπρά των έργα.

Πεθαίνουν ποτέ οι θεοί; Αι θρησκείαι των μπορεί. Ουδέποτε όμως αυτοί όπως δεν πεθαίνουν ήλιος, ουρανός και γη. Είναι το κλίμα της αθανασίας που γέννησε αυτούς και τους καθοδηγεί έξω απ’ τον θάνατο, την τύχη και την ανάγκη.  

Ο ήλιος είναι το χαμόγελο του θεού. Στην Ελλάδα αφήνει το γλυκύτερο φως του. Γι αυτό και ο όντως  Έλλην έχει τον περισσότερο θεό που ξεχειλίζει μέσα του. Ο άνθρωπος είναι υιός του υπάτου θεού, εν δυνάμει θεός κι αυτός. Όλα τα άλλα γήινα πλάσματα είναι ό,τι καλύτερο και χειρότερο έπλασαν κατώτεροι θεοί και δαίμονες.