ΜΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ: ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΜΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΚΟΙΝΟΥ ΝΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ: ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ας ξεκινήσουμε με μερικά βασικά για το πιο διάσημο ψηφιακό πάγιο (κοινώς "κρυπτονόμισμα"), το bitcoin (BTC). Αυτό χρησιμοποιεί από "γεννησιμιού" του το 2009 μια πολύ συγκεκριμένη μέθοδο παραγωγής του (λέγεται "εξόρυξη"), που στηρίζει την αξία του ως "αποδεικτικό εργασίας". Αυτό γίνεται με την επίλυση ενός μαθηματικού προβλήματος από υπολογιστές, που γίνεται συνεχώς πιο δύσκολο όσο πλησιάζεται ο ανώτατος αριθμός των 21.000.000 BTC που θα παραχθούν τελικά μέχρι το 2140. Αυτό το αποδεικτικό εργασίας είναι στην πραγματικότητα μια έξυπνη μέθοδος δημιουργίας ενός ψηφιακού μέσου συναλλαγών που δεν υποφέρει από πληθωρισμό λόγω της ανεξέλεγκτης 'εκτύπωσης", όπως συμβαίνει σε όλα τα κλασσικά νομίσματα που, ως γνωστόν, παράγονται από το 71 και μετά αντικρισμένα μόνο με δάνεια και χρέη.

Κατά μέσο όρο, η εξόρυξη 1 BTC σήμερα καταναλώνει σήμερα περίπου 6.400.000 κιλοβατώρες (kWh) ηλεκτρικής ενέργειας !

Εάν επιχειρηθεί από έναν μεμονωμένο ισχυρό υπολογιστή, αυτή η εργασία θα μπορούσε να διαρκέσει σχεδόν 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί, χρησιμοποιώντας περίπου 44.444 kWh κάθε μήνα. Με μεταβαλλόμενη την τιμή της ηλεκτρικής kWh μέσα στον χρόνο και με μεγάλες τις διαφορές χρέωσης της από κράτος σε κράτος, μόνο μια αίσθηση κόστους μπορούμε να έχουμε. Έτσι, πχ η παραγωγή ενός BTC στην Ελλάδα θα κόστιζε σήμερα 640.000€, τιμή πολύ μεγαλύτερη από τις 73.706$, που είναι η τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία του BTC.

Aπο τα πιο πάνω συνάγεται ότι το BTC, όπως και τα περισσότερα των ψηφιακών παγίων- "κρυπτονομισμάτων" που ακολουθούν την τάση του, είναι στην πραγματικότητα μορφές ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ μέσων συναλλαγής, αφού τελικά αντικρίζονται με kWh!
Είναι τα πρώτα ενεργειακά "νομίσματα" μετά την πρώτη χρήση του αρχαίου αιγυπτιακού στατήρα ως νομίσματος συνδεδεμένου με ένα εμπόρευμα (στην περίπτωση του στατήρα με μια ποσότητα σιτηρών, όση χωρούσε η αντίστοιχη "σέσουλα" μέτρησης του), αντί κάποιου πολύτιμου μετάλλου. Αυτό το πολύ πετυχημένο νομίσμα (και μακροβιότερο στην ανθρώπινη ιστορία) μπορεί να θεωρηθεί ως ενεργειακό νόμισμα, αφού τα σιτηρά κινούσαν την τότε πηγή ενέργειας, τους σκλάβους.

Οπότε εύλογα τίθεται το ερώτημα:

Αφού έγιναν τελικά αποδεκτά ως νόμιμα μέσα συναλλαγών (στην ΕΕ και με ολοκληρωμένο Κανονιστικό πλαίσιο τον Κανονισμό MICA του 24) αυτά ενεργειακά ψηφιακά πάγια, όπως το BTC, τότε ποιός εμποδίζει την έκδοση και νέων που θα αντικρίζονται με τις kWh που υπάρχουν αποθηκευμένες σε ένα θησαυροφυλάκιο της φύσης (πχ μεσα σε ένα κοίτασμα φυσικού αερίου), χωρίς να απαιτείται σώνει και καλά η εξόρυξη και εμπορευματοποίηση τους?

Η συσχέτιση με kWh είναι παγκοσμίως γνωστή και αποδεκτή, η δε έμμεση αποτίμηση τους ως μέσο συναλλαγών (δια του BTC) ήδη υπάρχει! (Δες στο σχόλιο #2 τις τρέχουσες αξίες των διαθέσιμων και το τι γίνεται τώρα σχετικά και διεθνώς).

Τι να τα κάνουμε εμείς εδώ τώρα?

Να βάλουμε ένα ημικρατικό μη τραπεζικό φορέα να εκδώσει εναλλακτικά μέσα ενδογενούς χρηματοδότησης της ανάπτυξης μας, λέει ο κοινός νους, αντικρίζοντας τα με την αξία των kWh που πιστοποιούνται από τις έρευνες για υδρογονάνθρακες ή την αξία των κοιτασμάτων μετάλλων που είναι απαραίτητα για τις τεχνολογίες των ΑΠΕ. Και την διάθεση τους

Μέσω πχ της εξωτραπεζικής χρηματοδότησης με αυτά του 50% του κόστους εργασίας μιας μεταρρύθμισης που θα μείωνε τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας έως και στο μισό.
Ή μέσω και της χρηματοδότησης του κόστους παραγωγής των αγροτοδιατροφικών μας προϊόντων (ανεξάρτητα από τις επιδοτήσεις και τις ποσοστώσεις της ΚΑΠ)
Ή μέσω οποιονδήποτε άλλου αντίστοιχου τρόπου ήθελε να καταλήξει το πολιτικό μας σύστημα, που επιτέλους πρέπει να ασχοληθεί με τις πολιτικές περί αυτού του θέματος. Και όχι για τα πρόσωπα των πολιτικών χωρίς πολιτικές επί της ουσίας ή με τις ανόητες ταυτολογίες με ΙΟUs του Γιάνη, που δεν θα μας βοηθήσουν να μην μπούμε πάλι σε έναν νέο κύκλο μνημονίων με λιτότητες.

Ξέρεις ποιος κοινός νους:

Εκείνος που δεν περιμένει να σκάσει η επόμενη Leman Brothers ή τα επόμενα μνημόνια διάσωσης των Τραπεζών και οι νέες λιτότητες που θα τα συνοδεύουν, λόγω του παρωχημένου τρόπου και των κανόνων παραγωγής του σημερινού ευρώ, δολαρίου ή ρουβλιού. Που ως γνωστόν, παράγονται όλα, όπως και οι πρώην δραχμές μας, από αέρα κοπανιστό δανείων επί δανείων.

Συνοπτικά, η αντιστροφή του παρωχημένου "ο χρόνος είναι χρήμα" των νεοφιλελέ γιάπηδων που μας θέλει δούλους του χρήματος στο "το χρήμα είναι ο ελεύθερος χρόνος σου από την εργασία", είναι το αποτέλεσμα αυτής της άσκησης του κοινού νού. Αυτή που αποφεύγει να κάνει όλο το σημερινό πολιτικό μας σύστημα για να αποφύγουμε τα χειρότερα και να πετύχουμε τα καλύτερα, ακόμα και εντός της ευρωζώνης