Ο ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΗΜΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΛΙΑΝΕΠ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΈΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Ο ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΗΜΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΛΙΑΝΕΠ ΣΤΗΝ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΆΤΙ ΝΈΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ.

Όταν ο Σημίτης, εκτελώντας γερμανικό σχέδιο, ξεδίπλωνε την κατευναστική πολιτική προς την Τουρκία μετά τα Ίμια (Ελσίνκι και συμφωνία της Μαδρίτης) στόχευε στην κάμψη των αντιρρησιών της Τουρκίας για την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, από την μία. Και από την άλλη την όσο την δυνατόν και μεγαλύτερη πρόσδεση της Τουρκίας στο τότε ελπιδοφόρο άρμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Από τότε έγιναν όμως πολλά. Η ΕΕ απέτυχε να εκμεταλλευτεί προς όφελος του ευρώ την κρίση του 08, τα έκανε μαντάρα μετά με την οικονομία και ακόμα πιο μαντάρα τώρα με την κρίση του κορονοιου. Και ήδη σέρνεται ως παρείας πίσω από τις γερμανικές επιλογές που την καθορίζουν, με αποτέλεσμα να φαντάζει ήδη ως γεωπολιτικός νάνος στην νέα διζωνική παγκοσμιοποίηση που τώρα διαμορφώνεται, μετά την κατάρρευση της προηγούμενης.

Παράλληλα στην Τουρκία, μετά την λήξη το 2008 της επιτήρησης του ΔΝΤ από την χρεοκοπία της του 2000-04, κυριάρχησαν οι μεγαλοϊδεατικές πολιτικές του Ερντογαν, που την φαντάστηκε σαν μια νέα Οθωμανία .

Η οικονομία της Τουρκίας όμως απέτυχε να ακολουθήσει αυτά τα σχέδια. Κινείται πλέον μόνο με το μαύρο συνάλλαγμα που κατέχει μέρος των ελίτ του πληθυσμού της, μετά την κατρακύλα της λίρας. Δολάρια κυρίως, αποτέλεσμα του λαθρεμπορίου πετρελαίου που έκανε παλιότερα το καθεστώς Ερντογαν με τον ISIS και μετά με το φυσικό αέριο του Ιράν (μέσω χρυσού του... Ριχαρδου via Κατάρ), με τις πλάτες-στραβά μάτια του Τραμπ.

Η εξωτερική πολιτική της γείτονος, στριμωγμένη και από την αμείλικτη οικονομική πραγματικότητα της, που δεν μπορεί να αντιστραφεί από την συνεχιζόμενη πολιτική ανοχής της ΕΕ, την στρέφει μοιραία προς την εμπορική ζώνη της Κίνας (με ενθάρρυνση και της Ρωσίας).

Αυτό είναι κάτι που η πολιτική του θείου Σαμ, υπό τον Μπάιντεν, δύσκολα φυσικά θα μπορέσει να την επιτρέψει. Εκτός από την πολιτική ομηρία του ίδιου του Ερντογαν λόγω της εκδίκασης του σκανδάλου ξεπλύματος της Τουρκικής Halkbank το τέλος του Απρίλη στις ΗΠΑ, ίσως χρησιμοποιηθεί πάλι το ΔΝΤ για να την συγκρατήσει. Αμφίβολο το αποτέλεσμα. Ενδεχομένως και η απειλή αναγνώρισης ως ανεξαρτήτου κράτους του Κουρδιστάν (του Βόρειου Ιράκ και της ΒΑ Συρίας) για να την αποκόψει από την επαφή με το Ιράν, που ήδη προσχώρησε στην ζώνη του γουαν, να είναι η μόνη ικανή επιλογή πλέον.

Οι ελίτ της Τουρκίας φαίνεται ότι όλα αυτά τα ξέρουν και έκαναν ήδη τα κουμάντα τους. Τα παλαιάς κοπής κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin κλπ έχουν ήδη διαδοθεί στο 20% του Τουρκικού πληθυσμού! Άρα όποια capital controls επιβληθούν από το ΔΝΤ για να αποτρέψει την διαφυγή αυτών των δολαρίων, δεν μπορεί να δουλέψει! Οι συναλλαγές για αυτά γίνεται τώρα, κυρίως με την Βενεζουέλα μέσω κρυπτονομισματων, έτσι όπως φαίνεται ότι εξάγονται τα περίπου 100δις μαύρα δολάρια της γείτονος. Για κάθε ενδεχόμενο...

Και ενώ αυτά συμβαίνουν, το πολιτικό μας προσωπικό στα γκουβερνα Ελλάδας και Κύπρου έχει ξεκινήσει (όπως διέρρευσαν οι μυστικές υπηρεσίες της Αυστρίας και του Ισραήλ) ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ για εφ όλης της ύλης διαπραγματεύσεις μέσω πολυμερών διασκέψεων bypass του διεθνούς δικαίου κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της Μερκελ επί όσων σχεδιάστηκαν στο ΕΛΙΑΝΕΠ. Το think tank των Σημιτικων που έχει πιάσει όλα τα καίρια πόστα για την εκτέλεση του ίδιου σχεδίου του 97. Λες και δεν έχει συμβεί απολύτως τίποτα στις δύο όχθες του Αιγαίου και σε όλο τον κόσμο από τότε!
Δογματισμός που πλέον φτάνει στα όρια να λειτουργεί ως εθνικά προδοτικός δίνοντας τα πάντα, χωρίς να κερδίζουμε απολύτως τίποτα!

Και το ερώτημα είναι, εκτός του Ερντογαν, ποιος άλλος είναι ο επισπευδων σε αυτές τις πολιτικές μυστικών συνεννοήσεων, που τρέχουν τώρα να προλάβουν τον Μπαιντεν ;; (το τι θέλουν να συμφωνηθεί, προφανές: συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ ανατολικά της Ρόδου και της διόδευση του EastMed προς την Τουρκία μέσω κατεχομένων της Κύπρου. Και ότι πάρουν και μέσα στο Αιγαίο, όπως τίποτα αποστρατιωτικοποιήσεις νησιών μας).

Η Μερκελ σίγουρα είναι επισπεύδουσα ! Ομοίως και ο Πουτιν για τα δικά του σχέδια, που ήδη όμως δοκιμάζονται στην Ουκρανία με πιθανή θερμή εμπλοκή που θα μας επηρεάσει.

Μια προηγούμενη πάντως φορά που είχαμε δίδυμο δεξιών κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο σε ένα παρόμοιο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον (πόλεμος στο Ισραήλ, πετρελαϊκή κρίση τότε), τις κυβερνήσεις του Ιωαννίδη και του Σαμψών που έγιναν "επισπεύδοντες" , χάθηκε το 38% της Κύπρου. Δεν είναι καθόλου σοφό να περιμένουμε να δούμε τι άλλο θα χαθεί τώρα, πριν πέσουν με πάταγο και οι σημερινές δεξιές κυβερνήσεις υπό την καθοδήγηση του ΕΛΙΑΝΕΠ μαζί με το καθεστώς του Ερντογαν μέσα σε επικίνδυνες νέες εθνικές περιπέτειες.

Όσο για τα ερείσματα αυτών των απόψεων και στα άλλα κόμματα, (και στον ΣΥΡΙΖΑ , όλοι είναι κάτω από μια... ομπρελά) , καλό θα ήταν να το ξανασκεφτούν. Οι καρπαζιές που είναι να πέσουν θα θυμίζουν κάτι από τις ημιτελείς εκκαθαρίσεις του Κολοκοτρώνη στους προσκυνημένους Νενέκους του Μοριά το 1827...