Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΧΡΟΝΟΦΥΓΑΣ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - ΧΡΟΝΟΦΥΓΑΣ.

Κάποτε συνάντησα έναν πολύ παράξενο άνθρωπο που δεν ήταν από εδώ. Στο βλέμμα του άστραφτε η δόξα μιας άλλης μακρινής εποχής, η λάμψη των ματιών του προϊδεάζει το άγνωστο. Σίγουρα δεν ήταν από εδώ, ερχόταν από το αρχαίο παρελθόν ή από το μακρινό μέλλον, ερχόταν από μια γη πολύ διαφορετική, από έναν κόσμο δικό του, που για χρόνια νόμιζα πως είχε κατασκευάσει ο ίδιος και κατοικούσε εγκλωβισμένος, μου είχε πει κι ο ίδιος άλλωστε πως πριν μπει σε αυτό τον κόσμο, είχε πετάξει τα κλειδιά στο χάος. 

Μου είχε δώσει και μια πολύ σημαντική συμβουλή, που κράτησα για πάντα στη ζωή μου, πολύτιμη σε κάθε περίπτωση: Όταν θες να περάσεις κάτι στα ψιλά και δεν θες να σε πάρουν στο ψιλό, τότε καλύτερα θα ήταν να υποδυθείς ένα τρίτο πρόσωπο, φρόντισε να πείσεις πως δεν έχεις καμία σχέση με αυτό! Άλλωστε αυτό δεν κάνουν και οι συγγραφείς;;

Οι συζητήσεις που κάναμε περιστρέφονταν γύρω από το χρόνο και το χάος. Μου δίδαξε πολλά πράγματα για τον πολιτισμό και την επιστήμη της εποχής του. Κάθε εποχή έχει τα δικά της ήθη κι έθιμα. Η δική του τα είχε όλα, εμπεριείχε όλες τις προγενέστερες εποχές σε κάτι το εξευγενισμένο και μετανεωτερικό.

 

Δεν μπορούσε να προσδιορίσει το έτος από το οποίο ερχόταν, είναι αδύνατον έλεγε, και τούτο γιατί ο χρόνος είναι σχετικός. Βασικά ο χρόνος όπως το προσδιορίζουμε σήμερα είναι τελείως λάθος. Ο χρόνος της φυσικής επίσης δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα του κόσμου. Κι αυτό γιατί αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε χρόνο είναι πολύ διαφορετικά αισθητός στον Κρόνο πχ, από ότι πάνω στον ταλαίπωρο πλανήτη μας. Ο χρόνος δεν είναι διάσταση που λένε μερικοί, πως θα μπορούσε να ήταν άλλωστε υπόκειται στην αρχή της διατήρησης της ταχύτητας του φωτός; 

 

Όπως έχουν πει, ο χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο από μία ψευδαίσθηση. Ο μόνος αντικειμενικός χρόνος είναι η σχέση μεταξύ 2 σταθερών πόλων, πιο συγκεκριμένα μία περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της, κάτι που καθορίζει την μέρα και τη νύχτα ενώ σε άλλους πλανήτες διαφοροποιείται η διάρκεια περιστροφής, ανάλογα της μάζας του κάθε πλανήτη ή δορυφόρου, όπως και από άλλους παράγοντες που δεν είναι του παρόντος. Η δεύτερη αντικειμενική μέτρηση του χρόνου είναι η περιστροφή της Γης στην προκείμενη γύρω από τον ήλιο, κάτι που ως ξέρουμε διαρκεί κάπου 365 μέρες, συν πλην κάτι ψιλά, ανάλογα την μετατόπιση όπου κι έχουμε δίσεκτα έτη, καθώς και ότι έτος 0 δεν υφίσταται. Είναι βασισμένος στο 12, χωρίς να είναι αυτό απόλυτα σωστό, αλλά πρακτικό. 

 

Ο ανθρώπινος χρόνος είναι έτσι κι αλλιώς πλασματικός και τεχνητός. Ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, αποτελούν ωρολογίου πλάνη, μια μέθοδο των ανθρώπων προς εξαπάτηση κι εκμετάλλευση των άλλων. Είναι ένα παλιό σύστημα υποδούλωσης των ανθρώπων, ώστε να ζουν περιορισμένοι κι ελεγχόμενοι. Είναι μια επιπρόσθετη ανάγκη που επινόησε ο ίδιος ο άνθρωπος προκειμένου να δομήσει αυτό το σύστημα υποδούλωσης κι ελέγχου. Ξέρουμε πως μια περιστροφή του πλανήτη μας είναι ένα συνεχές, μια κίνηση χωρίς σταματημό, η οποία ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον άξονα της μέσα σε αυτό που ορίζουμε ως 24 ώρες. 

 

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα ώστε να κάνει ότι θέλει ή να αποπερατώσει κάποια εργασία μέχρι τη δύση του ήλιου πχ, είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος να το κάνει μέσα σε ώρες ή λεπτά. Όταν η περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονα της είναι πάντα συνεχής, τότε και το χρονικό διάστημα είναι μια ψευδαίσθηση, εφόσον δεν σταματάει να κινείται ο πλανήτης για 10 λεπτά ή για 1 ώρα, κινείται συνέχεια με μεγάλη ταχύτητα κι αν έκανε στάση για 1 δευτερόλεπτο όπως λένε, θα αφάνιζε κάθε μορφή ζωής στη γη και ίσως αφανιζόταν και ο ίδιος συμπαρασύροντας και τον τεχνητό δορυφόρο του, την Σελήνη. 

 

Ο χρόνος από πάντα λειτουργούσε ως δυνάστης στη ζωή των ανθρώπων, συχνά υπέρ των τυράννων που ανέλαβαν να εξουσιάζουν το ποίμνιο. Τα μικροδευτερόλεπτα και τα μεγαπαρσέκ δεν αποτελούν υποδιαιρέσεις του χρόνου, αφού πρακτικά δεν υφίστανται, αφορούν τις των ανθρώπων προσπάθειες να κατανοήσουν το χρόνο και να μετρήσουν διαστήματα μη ορατά με τη χρήση μετρητών και υπολογιστών. Δεν είναι διάσταση όπως λένε, όπως το μήκος ή το πλάτος, εφόσον δεν είναι αισθητός, ούτε άμεσα παρατηρήσημος.Τι είναι λοιπόν χρόνος;;

 

Χρόνος είναι η κίνηση ενός υποκειμένου από το σημείο Α στο σημείο Β, σε συνάρτηση με τη ταχύτητα. Δεν υπάρχει ως συνιστώσα μέσα στο χώρο, κατοικοεδρεύει μέσα στο μυαλό του ανθρώπου, που υπολογίζει αποστάσεις. Για να πας από εδώ ως εκεί, χρειάζεσαι τόση ώρα με τάδε ταχύτητα. Αν αλλάξει ταχύτητα, τότε αλλάζει κι ο χρόνος διάρκειας. Ο χρόνος ούτε διαστέλλεται, ούτε συστέλλεται, ούτε συσπάται. Δεν υπάρχει καν για να κάνει κάτι από αυτά, γιατί είναι μια σταθερά όπως πχ η ταχύτητα του φωτός που είναι σταθερή και συνεχής, ένα τέτοιο συνεχές είναι κ ο χρόνος και όχι χωρόχρονος ή χωροχρονικό συνεχές που λένε, καθότι δεν νοείται χρόνος δίχως ανθρώπου συνείδηση. 

 

Δεν υπάρχει κάπου στη φύση ο χρόνος σαν νόμος, η φύση καθορίζει τους φυσικούς νόμους και τον χρόνο, ανάλογα τις συνθήκες. Πχ αν η μάζα του ήλιου ήταν διαφορετική, τότε διαφορετική θα ήταν και η διάρκεια περιστροφής της γης πέριξ του. Και η ταχύτητα του φωτός είναι το απόλυτο στα πλαίσια των ανθρωπίνων παρατηρήσεων, δεν ξέρουμε αν και τι υπάρχει πέρα από αυτό και πέρα από την 3Κ ακτινοβολία του κοσμικού υποβάθρου. Όποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή τη ταχύτητα, μπορεί να ταξιδέψει στο χώρο, ανάμεσα σε 2 απομακρυσμένα σημεία, αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε χρόνο.  

Δεν υπάρχει παρελθόν και δεν γίνεται ποτέ να υπάρχει ως κάτι ενιαίο, γιατί δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Για παράδειγμα, ότι ζήσαμε ως τώρα πάει χάθηκε για πάντα και δε μπορεί να επιστρέψει ξανά. Είναι χαμένος χρόνος αυτό που λέμε παρελθόν. Αμέτρητα χαμένα χρόνια αμέτρητων ανθρώπων, με αμέτρητες μεταξύ τους σχέσεις και μεταβλητές που καθόρισαν αυτό που λέμε ιστορία. Το μέλλον επίσης δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα, ως εκ τούτου δεν είναι κάτι το παγιωμένο, διαμορφώνεται κάθε στιγμή. Έτσι είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στο παρόν, όπως θέλουν να είμαστε, άλλωστε γι αυτό επινοήθηκε ο χρόνος, να υποδουλώσει τον άνθρωπο (τώρα από ποιους είναι άλλη ιστορία).

Ζούμε μέσα στο αεί παρόν κι ο νους μας εγκλωβίζεται στα παρελθόντα. Κάτι τέτοιο έχει ως σκοπό να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο στη γη, ώστε να μην καταστρέψει κι άλλους πλανήτες, επίσης παγιδευμένο στο παρόν ώστε να μην μολύνει το μέλλον. Έτσι κι αλλιώς η ζωή εξελίσσεται μες στο αεί παρόν. Αυτού του είδους οι περιορισμοί αποτελούν τις δικλείδες ασφαλείας του μάτριξ, ώστε να μην απειληθεί απ'τα ανθρώπινα όντα. Μάτριξ σημαίνει ένας κώδικας ασφαλείας του πολύ μέλλοντος εαυτού μας, με προβολή στο αεί παρόν. 

(η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας αύριο).