ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (Μέρος ¨θ¨ 10 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  (Μέρος ¨θ¨ 10 )   

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Το φως κοιμάται μέσα στο σκότος, το σκότος μέσα στο φως. Χρόνος μυθοποιεί και χρόνος απομυθοποιεί. Προτιμότερον το ολίγον και βέβαιον από το πολύ και αβέβαιον. Καλά τα ποιήματα, τα πολιτικοθρησκευτικά συνθήματα. Αλλά η αλήθεια και η αρετή κερδίζουν τα της ψυχής πρωταθλήματα.

Αι ιδέαι είναι το πιο ζωντανό κομμάτι του ανθρώπου. έρχονται από ανώτερες σφαίρες και ευγενέστερα επίπεδα υπάρξεως. Αι ιδέαι κινητοποιούν την διάνοια και παράγουν όλο νέα σκέψι. Αι εξουσίαι μισούν το πνεύμα γιατί τρέφονται με θάνατο. υπηρετούν τον αντιθεό θάνατο.  

Δύναμις δίχως αρετή είναι τυφλή. Ο θηριώδης πανηδονισμός είναι αυτοχειρία, επιθανάτιος ρόγχος, δημοκρατική ευθανασία, πες το όπως θες. Δοκιμάζει για άλλη μια φορά τας αντιστάσεις και τα όρια της ψυχής του εύθραυστου πολιτισμού μας.    

Κάπου εδώ καραδοκεί η ύβρις της αυτοτιμωρίας και αυτοκαταστροφής. που ενεργοποιεί αυτόματα τον κολαστικόν μηχανισμόν της κοσμικής ηθικής τάξεως. Θεός αναίτιος, ο μεσσίας άνεργος και θρησκείαι- μεσάζοντες υπό χρεωκοπίαν.

Οι άλλοι έχουν εκ προοιμίου έχουν χάσει τον δρόμο του ουρανού. Έχουν επιλέξει το κέρδος επί θυσία του ανθρώπου.

 
2. Ο θεός ουρανός είναι εξ αρχής, ολογραμμικά, η ίδια η ψυχή μέσα μας, τυλιγμένος στα σκοτάδια και τα μυστήρια. Γι αυτό δεν απαντά ποτέ στα συτονόητα. Μόνο σε κάτι αχνά κι απόμακρα σημάδια εκεί που περιπολούν τα θαύματα.

Μια αρχαία κολοβή όσο και πονηρά αλεπού εκήρυττε τότε πως δια τας αλώπεκας το ουροκόπτειν είναι το κατά φύσιν, το δε ουράς φέρειν παρά φύσιν. Κι ένας λύκος μοντέρνος με δοράν αμνού εκθειάζει από άμβωνος την αμνοσφαγήν ως τον μόνο σωτήριο δρόμο των αμνοψύχων για τον παράδεισο.

Τουρκοορθόδοξοι, ευαγγελικοί, γιαχωβάδες ερυθροί χτυπούν την πόρτα της εσχάτης ανάγκης. Πάρε κόσμε, γι αυτήν και την άλλη ζωή. Και τίι να πάρωμε δηλαδή; Περιτετμημένοι ούτε, γιοι του Αβραάμ ούτε. Αρνησιπάτριδες, εθνομάχοι, μασωνόψυχοι; Χαλδαϊκά ξεράσματα; Ποτέ. Φταίει το ελληνικό μας γονίδιο.

Η αθανασία των θεών είναι ίσως κάποιες αισθήσεις παραπάνω από τις ανθρώπινες, κλειδωμένες προς το παρόν, ίσως και τιμωρητικώς για τους θνητούς. αισθήσεις  που φυλάττουν ως κόρην οφθαλμού οι αθάνατοι δι’ αποκλειστικήν και μόνο χρήσιν.

Κάποτε θα φθάσουν και οι θνητοί, άλλοι νωρίτερα, άλοι αργότερα, σ’ αυτό το επίπεδο ξεκλειδώνοντάς τες. όταν προφανώς θα έχουν περατώσει εναρέτως και άρα επιτυχώς τους ηράκλειους άθλους των, τον κύκλον των αναγκαίων μετενσαρκώσεων.  Γιατί όχι;

 

 
3. Πίσω από ένα ωραίο λόγο, γραπτό ή προφορικό, υπάρχει ένα ωραίο ψυχοπνευματικό κλίμα όπως αυτό όπου κατοικούν οι μακάριοι. Να ταυτίζεσαι όμως προκαταβολικώς με την δυστυχία είναι μια προδοσία της ζωής, ένας ζων αχάριστος θάνατος.

Τα ξέρουν, πώς δεν τα ξέρουν; Τα ξέρουν όλα αυτά κι εκεί πάνω στ’ αστέρια, όπου θνητοί και θεοί, πατέρες και υιοί,  εναγκαλίζονται και δίνουν τα χέρια. Απ’ τους χρυσούς δρόμους των ακτίνων του ήλιου φθάνει και εδώ, στην γη κάτω, μια γλυκειά ερωτική γεύσι απ’ το ιερό κουτσομπολιό των αθανάτων.

Καμιά συνείδησις τόσο ανθρώπινη όσο η ελληνική. Επειδή είσαι καταδικασμένος να προβιβασθής, να γίνης κάποτε θεός για να υπηρετήσης αφ’ υψηλού την ουρανίαν αρμονίαν και τάξιν. Και ας μαίνεται σήμερα ένας ανίερος, υβριδικός ακήρυκτος πόλεμος από τας σκοτεινάς δυνάμεις του προαιωνίου κακού

Ουδέν κακόν γαρ αμιγές καλού. Καιρός μεν ο νυν ενός άνευ ιστορικού προηγουμένου κακού αλλά και πρώτης τάξεως ευκαιρία για μάθησι, σωτήριο αυτοέλεγχο και αυτοκριτική. Η πενία κατεργάζεται εγκλήματα αλλά και τέχνας. Πότε η γνώσις ψεύδεται και πότε αληθεύει. Υψώνεται κι ο νους όταν τον θαυμασμό δεν νικά ο φθόνος.

Αλλά να ψηφίζεις αναγκαστικά τους δήμιους της ψυχής σου και της ζωής σου γενόμενος συνένοχός τους, τί μαρτύριο! Κι ένα θεό βίας και τρομοκρατίας για σωτήρα σου!

   
4. Απόμακρα άπιστος, απόμακρα πιστός, της αλήθειας μένε και της ελευθερίας ανέντακτος οπαδός. Λίπασμα η κόπρος γίνεται με τον καιρό κι ο ουρανός της νίκης στεφάνι γιορτινό.

 Όποιος ξεμακραίνει, όποιος ξεχάνει την πατρώα ρίζα του χάνει τον ουράνιο σκοπό του και προσανατολισμό. Φιλοπατρία σημαίνει μεγαλοψυχία, ήθος, αρετή και ανθρωπιά. Και σημαίνει πίστι στην αλήθεια και την φύσι, τον άνθρωπο και τον θεό του ανθρώπου.

Είναι δε ψυχικά ανάπηρος, άδειος, όποιος δεν συλλογίζεται πως το δένδρο της πατρίδος είναι με άφθονο χυμένο αίμα ηρώων ποτισμένο για να γεύεται αυτός ελεύθερα τους γλυκείς καρπούς του. Και το οποίο, αν χρειαστεί, οφείλει κι αυτός να πράξει για τους απογόνους του το ίδιο μιμούμενος τους παραπάνω.  

Δεν είναι εκβιασμός είναι χρέος ιερό. Γιατί δεν γεννηθήκαμε για τον εαυτό μας μόνο εδώ αλλά και για τον τον συγγενή, τον πλησίον, τον συμπατριώτη πρώτα, κι αν μπορούμε και για τους πιο μακρινούς. Όπως ακόμα χρέος έχομε και την γη αυτή την ιερή να περιποιούμεθα και να τιμούμε σαν θεά που μας τρέφει και μας φιλοξενεί.   

Ο χρόνος δοκιμάζει τας τιμίας σχέσεις και αναδεικνύει τα καλά έργα. Μακάριος ο γηράσκων εν σοφία, ο σκοπεύων την χρυσήν αιωνιότητα. ο ακροώμενος την προφητική μουσική των άστρων.