ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (149)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Τα όμορφα σώματα καίνε καρδιές αλλά τα ωραία λόγια κλέβουν καρδιές.
Το καλό αργεί. Το κακό βιάζεται γι αυτό και κάνει ζημιές όλο.
Παραδοξολογία και αοριστολογία, μια θολή σοφία.
Ήρωες του αφηρημένου, ναυαγοί του συγκεκριμένου.
Το βράδυ δύουν τα βιβλία και ανατέλλουν όνειρα.
Ήταν μια κατάστασι που έκανε μετάστασι.
Το άδικο χρήμα δεν θα εξαγοράσει ποτέ το κρίμα.
Δόξης και πλούτου ρόδα με τον ακανθώδη φθόνον ομότοιχα.
Οι υπέρ πατρίδος πεσόντες και στον Άδη έχουν τιμητικάς εξόδους.
Οι θεοί ου πόρρω απέχουν όσο το κάλλος αι γυναίκες έχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου