ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(16)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(16)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Σ’ αυτή την ανίερο γη, σ’ αυτή την ζωή έσχομεν θεόν πατέρα και διάβολον κουμπάρο. Χρωστάμε δηλονότι εις αμφοτέρους βάσανα και κόπους. Αλλά χαλάλι τοις.

Το κατώτερο δηλονότι μείγμα του ημετέρου θνητού κόσμου δεν επιδέχεται την ολικήν θεομορφοποιητικήν του θείου μέθεξιν. Άνθρωπος εδώ και πράγματα έλκονται και παρασύρονται κατά διαστήματα από την προθεογονικήν σκοτεινήν δυναμικήν (βλέπε δαίμονες) της αταξίας και του χάους.  

Σ’ ένα τέτοιο κλίμα ώστε και η σημερινή ανθρωπότης κλυδωνίζεται. Οι σκοτεινοί σε θέλουν αποκλειστικά δικό τους, απόλυτα δούλο των, ψυχή και σώματι.

Σε θέλουν δηλαδή απόλυτα διεφθαρμένο, κι έχουν όλα τα μέσα τον τρόπο, βασανιστικό, τελετουργικό για να εξασφαλισθή αυτό.  Η πιο πολλή σαπίλα, διαστροφή και θηριώδης ανταγωνισμός βασιλεύει στην κορυφή. Αυτή που στάζει ανθρωποσφαγή και βρεφοθυσία.

Έτσι α0ν  έχεις σήμερα πνευματικάς φιλοδοξίας αλλά χωρίς τύχη, χρήμα και ευγενή καταγωγή, εβραιοχριστιανόν ή εβραιοκομμουνιστήν χρειάζεσαι χορηγόν και μέντορα. Αλλιώς ξέχνα το.

 
2. Αν βάζεις όμως κάποιες αιώνιες κοινωνικές πατριωτικές αξίες του ανέντακτου ελεύθερου πνεύματος, την ουσία του θεού, πάνω από αναγνώρισι και τιμάς του στρατευμένου δήθεν αλλά δουλεύοντος αντιπνεύματος, ξέρεις και τί θα επιλέξεις.

Ζή κανείς και επιλέγει, ανάλογα  και με το τι είναι γεννημένος. και με το ναι, - πιο θεατρικά-  αλλά και με το όχι. πιο τίμια με το όχι, αν και πιο μοναχικά. Το κάρμα άλλωστε, ο ίδιος δαίμων, επιλέγει κατ’ ουσίαν όταν επιλέγομε εμείς.  

Δεν κανονίζει τα μη θεόσδοτα ο θεός των καλών πραγμάτων αλλά οι συγκυβερνήται του σ’ αυτόν τον γήινο κόσμο μας, η τύχη και η ανάγκη. Γι αυτό και στην στέρησι και την αυτοταπείνωσι ανθεί κατ’ ανάγκην η αρετή της αγνής ψυχής και το ελεύθερο πνεύμα, το σχολείο του ανωτέρου ανθρώπου.

Αλλά ούτε και μπορούμε, σ’ αυτή την ζωή, να τα έχωμε όλα, υλικά και πνευματικά. Η δε ζάχαρη της ευημερίας και της τρυφής γλυκαίνει μεν και μεθά αλλά και ανεπαίσθητα ναρκώνει, καρκινώνει και σκοτώνει.

Πνευματικός πάντως αχθοφόρος και ελληνικό πνεύμα, ελληνικόν ήθος και ελληνική ευγένεια δεν κολλάνε πουθενά. Ο θεός του κάλλους και ο μισάνθρωπος θεός της περιτομής θα είναι πάντα αντιμέτωποι.

3. Είσαι άνθρωπος, μείνε άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι κάτι το δεδομένο ούτε και αυτονόητο. Αυτομετασχηματίζεται. Στο χέρι του είναι να ολοκληρωθή, όσες γήινες ζωές χρειάζεται, και να προχωρήσει ή να υποχωρήσει, θηρίο γενόμενος ή θεός.

Η ζωή αυτή είναι δώρο και ποινή και δοκιμασία μαζύ. Ηευγνωμοσύνη κοιτάζει και οπίσω, η αχαριστία μόνο εμπρός. Τελειώνεις όπου αρχίζεις και αρχίζεις όπου σταματάς. Ο κύκλος αιώνιος γι αυτό μη ερωτάς.

Έλεγχος, καταστολή, προβολή και επίδειξι δυνάμεως η δουλειά της εξουσίας. Αλλιώς θα πέθαινε από ανία και πλήξι. Υποψιάζεται μέχρι και τα παπούτσια που φορά. Η εξουσία ζή εν λαμπρώ τρόμω και μοιράζει μόνο τρόμο γιατί άλλο καλό δεν έχει.

Αλλά και η αντεξουσία το ίδιο. Την σειρά της περιμένει να κληρονονομήσει και μια απ’ τα ίδια. Ο λαός θα είναι πάντα το σκαλί, το εφαλτήριο,  και ο σκοπός ο θρόνος.

Τι τα θες; Προϊούσης της ηλικίας το παράλογο ανεβάζει στροφάς. Και τότε η θρησκεία μεσολαβεί περιθάλπουσα τα άγια ερείπια, τους αποτυχημένους ανθρώπους και θάπτουσα συγχωρώντας και εναποθέτοντας στη καθαρτική λήθη όπως η μάνα γη όλα τα απερίγραπτα φρικτά μας εγκλήματα.   

 
4. Ποιος είπε ότι το παράλογο είναι εύκολη δουλειά; Ποιος είπε; Βαφτίζεσαι την άβυσσο. Μέχρι να φτάσης εξαντλητικά μαζύ του χωρίς επάνω σου τίποτα το φυσιολογικό, το προσωπικό, το ανθρώπινο.

Αφού και τα πράγματα ενίοτε σατανίζονται ανεξήγητα όπως και τα ζώα και οι άνθρωποι. μαγνητίζονται από ένα σκοτεινό ρεύμα που αρύεται απ’ το απελπιστικό ποτέ και πουθενά.

Ο καλός άνθρωπος, είτε θρησκευόμενος είτε μη, είναι καλός. Ο κακός, και θρησκευόμενος ακόμα, κακός έσεται. Ή μάλλον πιο κακός. Επειδή επί πλέον και υποκριτής γίνεται.

Μέτρησε; ποιος μέτρησε ποτέ τα βάθη της αγάπης, το ρίγος της νοσταλγίας, τα κύματα των αναμνήσεων!  Οι μικροί σκοποί της καθημερινότητος είναι αυτοί που συν τω χρόνω κτίζουν αθόρυβα του ανθρώπου το κρυφό μεγαλείο, αποκαλύπτουν τον μεγάλο της ζωής του σκοπό.

Ελληνοσοφίαν και ελληνοφρονείν μάθετε και θρησκεύετε λαοί. Αλήθεια, ελευθερία, κάλλος ενδημούν ασφαλώς εκεί. Εκεί γαρ ο ιερός ναός της ψυχής και η ευγενής καταξίωσις του ανθρώπου.