ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
Η ΜΕΤΑ-ΑΣΣΑΝΤ ΣΥΡΙΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ...ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟΣ
Η οικονομία της Συρίας συρρικνώθηκε κατά 85% μεταξύ του 2011 και 2023 εν μέσω εμφυλίου πολέμου και λόγω των δυτικών κυρώσεων που αποσκοπούσαν στην καταστροφή του καθεστώτος Άσαντ.
Η οικονομία της Συρίας ήταν σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το πετρέλαιο και τη γεωργία πριν από το 2011, τομείς καιρό που οι δύο έχουν ανατραπεί. Η συριακή οικονομία πέτυχε την καλύτερη επίδοση της το 2011, με το ΑΕΠ της στα 67δισ$ να διαμορφώνεται κυρίως από τα έσοδα των ισοδύναμων με 400.000 βαρελιών πετρελαίου την ημέρα από τις πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου (δες σχετικά που βρίσκονται στον χάρτη του σχολίου #1), που συμμετείχαν στα έσοδα με περίπου 7,5δισ$ τον χρόνο (τιμή πετρελαίου 50$/βαρέλι).
Μια ματιά μόνο στον πιο πάνω χάρτη που δείχνει ποιός ελέγχει σήμερα τι επί του Συριακού εδάφους, είναι αρκετή για να γίνει αντιληπτό το πολύ σύνθετο οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό πρόβλημα που, με τον Α ή β τρόπο, θα πρέπει να επιλυθεί.
Το κόστος της ανοικοδόμησης και ποιός θα το πληρώσει
Το ακριβές κόστος ανοικοδόμησης της Συρίας εκτιμήθηκε ότι είναι τουλάχιστον $250 δισεκατομμύρια το 2021. Ακόμα και αν με κάποιο μαγικό τρόπο μπορούσε από αύριο η Συρία να βάλει σε πλήρη παραγωγή όλες τις πετρελαϊκές εγκαταστήσεις και αυτές του φυσικού αερίου δυτικά του Ευφράτη, είναι αδύνατον να καλύψει μόνη της το υπέρογκο αυτό κόστος μαζί και με τις στοιχειώδεις λειτουργίες ενός κρατικού μηχανισμού και χωρίς να αθετήσει τις δανειακές υποχρεώσεις (περίπου 5δισ$) που ήδη έχουν συσσωρευτεί στις συμβατικές δυτικές "αγορές" από δάνεια από πριν το 2011.
Το κρυμμένο χρέος στο Ιράν
Στην Τεχεράνη έχει ήδη το ξεκινήσει η συζήτηση επί του εάν η νέα συριακή κυβέρνηση θα αποπληρώσει τα χρέη της χώρας προς το Ιράν, που οι Ιρανοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι ξεπερνούν τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια!
Αυτό ενισχύει τις εκκλήσεις στο εσωτερικό του Ιράν να περικόψει τη χρηματοδότηση ομάδων όπως η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και αντ' αυτού να ξοδέψει τους πόρους της χώρας στον δικό της πληθυσμό. Σημειώνεται ότι αυτή η χρηματοδότηση της Χεζμπολάχ στην Συρία και τον Λίβανο έγινε (λογιστικά) μέσω της Συριακής κυβέρνησης, έναντι της υποστήριξης που παρείχε η Χεζμπολάχ ως παραστρατιωτική ομάδα υποστήριξης στο καθεστώς Άσαντ.
Διεθνής Ομάδα Κρίσης
Θα μπορούσε να χρειαστούν έως και 10 χρόνια για το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Συρίας για να επιστρέψει σε μια στοιχειώδη κανονικότατα και στο προεμφυλιακό επίπεδο μέσα από μια πορεία που θα μπορούσε να επιδεινωθεί σε περίπτωση περαιτέρω πολιτικής αστάθειας ή λόγω συνέχισης των δυτικών κυρώσεων που ισχύουν από το 2012.
Η μεγαλύτερή πηγή αστάθειας σήμερα προέρχεται από την Άγκυρα και τις συγκρουσιακές της διαθέσεις επί του Συριακού εδάφους, όπως τις εξέφρασε εναντίον της Κουρδικής "συνιστώσας", που φαίνεται τώρα να εδραιώνει τις θέσεις της σε μια αυτόνομη περιοχή στα Ανατολικά του Ευφράτη κυρίως, και με φυσική επαφή με την αντίστοιχη ημι-αυτόνομη κουρδική περιοχή στο Βόρειο Ιράκ.
Από την άλλη, η ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ δημιουργεί « μια σπάνια ευκαιρία για περιφερειακή οικονομική ανάπτυξη », ιδιαίτερα για τις γειτονικές χώρες της Συρίας, Τουρκία και Ιορδανία, όπως έγραψε ο ισραηλινός ιστότοπος ειδήσεων τεχνολογίας και επιχειρήσεων CTech.
Η Τουρκία, η οποία φιλοξενεί 2,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες, που τις αποφέρουν έσοδα συντήρησης τους από την ΕΕ και τον ΟΗΕ ύψους (από το 2017 μέχρι σήμερα) άνω των 17δισ€ (τα 10 από την ΕΕ), είναι η πρώτη που θέλει να επωφεληθεί.
Αυτά που είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσει να ανταλλάξει αυτούς τους άδηλους πόρους στην οικονομία της με μια νέα πηγή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων για τις κατασκευαστικές της, κυρίως, εταιρείες. Οι αγορές αντανακλούσαν την αισιοδοξία: οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες είδαν τις τιμές των μετοχών τους να αυξάνονται έως και 10% μετά την κατάρρευση του συριακού καθεστώτος στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης. Η εμμονή της Άγκυρας να συγκρουστεί, σώνει και καλά, με το PKK στην Συρία, μπορεί εύκολα να μετατρέψει αυτή την χρηματιστηριακή ευφορία σε κατάρρευση.
Εν τω μεταξύ, η Ιορδανία, η οποία προηγουμένως θεωρούσε τη Συρία βασικό εμπορικό της εταίρο, θα μπορούσε να επαναλάβει το ρόλο της ως εμπορικού διαμετακομιστικού κόμβου μεταξύ των χωρών της Βόρειας Αφρικής και των κρατών του Κόλπου για να προμηθεύσει τη Συρία με καύσιμα και άλλους κρίσιμους πόρους και κεφάλαια, όπως θα ήθελε, παίζοντας τώρα τον ρόλο και του μεσίτη ισραηλινών τεχνολογικών εταιριών και κεφαλαίων άλλων χωρών του Κόλπου.
Η ακύρωση (στην πράξη) της αίτησης ένταξης της Συρίας στο cluster των BRICS+, το "φέσι" που φαίνεται ότι θα φορτωθεί τώρα η οικονομία του Ιράν και η απώλεια ενός γεωπολιτικού εταίρου της Μόσχας μαζί με την επισφάλεια λειτουργίας των δύο σημαντικών βάσεων που διατηρεί ακόμη στις Συριακές ακτές της Μεσογείου, είναι τα επιπρόσθετα νέα (μη εύκολα μετρήσιμα σε κάποιο νόμισμα) δεδομένα, που διαμορφώνουν ήδη ένα άλλο γεωπολιτικό περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με προφανή όμως την αναβάθμιση του ρόλου της Κύπρου στο νέο αυτό σκηνικό.
Το αν όλο αυτόν τον μετασχηματισμό μπορεί να το παρακολουθήσει η μυωπική ματιά της εξωτερικής πολιτικής στο Μαξίμου (μπας και πετύχει κάτι τις σε σχέση με τα δικά μας εθνικά συμφέροντα,), είναι θέμα μη μετρήσιμο αλλά θέμα... οφθαλμίατρου.
Καλείται επειγόντως ένας να τους ρίξει ένα ξεμάτιασμα μπας και γίνει κάτι και ξεκουνηθούν να ξεστραβώσουν και τα υπόλοιπα ζαβά στις Βρυξέλλες.
ΤΙ υπήρχε στο συριακό έδαφος και υπέδαφος το 2019 εδώ:
1 σχόλιο:
Όπως φαίνεται και από οικονομικής άποψης ένας τρόπος για να ζήσει η περιοχή είναι η δημιουργία αυτόνομων κρατιδίων τα οποία θα αναλάβουν και το υπόλοιπο κομμάτι παρίας της Συρίας. Αυτό απαιτεί μια συνεργασία που θα έλθει από σύγκρουση και το θέμα είναι κατά πόσο η σύγκρουση αυτή θα κρατηθεί εντός της περιφέρειας της Συρίας ή θα επεκταθεί. Η επέκταση μπορεί να είναι προς Τουρκία και πρός Ισραήλ και ακόμα καλύτερα μεταξύ των δυο. Μια νέα μέγκα σύκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ διαφαίνεται. Το ερώτημα είναι ποιός μεγάλος παίχτης θα είναι στο πλευρό ποιού ή μήπως βρεθεί η Τουρκία μόνη της και γίνει νέα Συρία?
Δημοσίευση σχολίου