ΟΥΡΑΙΟΙ και ΩΡΑΙΟΙ.

ΜΕΙΔΙΑΣ ο συγγράφων :

   (Ουρά 60 περίπου πολιτών εις νεοκλασσικόν παλαιόν κτίριον πληρωμής οφειλών Δ.Ε.Η. φθάνουσα εις το πεζοδρόμιον μέχρι και κατά μήκος αυτού.)

               (Εις το τέλος της ουράς, δυο φίλοι, Πολίτης υπερπεντηκοντούτις και κύριος Ιδ.υπαλ.και βαρήκοος Γραία πολίτις.)

…………………………………………………………………………………………………………………………………………   

ΠΟΛΙΤΗΣ.  Χα, ο ουραίος!

ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ. Χα, χα, ο ωραίος! Εδώ κοντά μου, φίλε. Έτσι μπράβο. Μαζί θα φιλοσοφήσωμεν και πάλι.

Π. Και ο χρόνος θα αναστραφή κι εμείς θα ξαπλωθούμε άλλη μια φορά πανευδαίμονες στην άδεια βεράντα των αθανάτων. 

Ι.Δ. Ωραία εισαγωγή. Προδικάζει συναρπαστική συνέχεια. Τι περιλαμβάνει το μενού σήμερα;   

Π. …. Χμ. Το σύμπαν, αγαπητέ μου,  λειτουργεί σαν μια τεράστια ψυχομηχανή ανακυκλώσεως της αθανασίας όπου τα ανώτερα αθάνατα  υπερόντα υποχρεούνται, έχουν ιερό καθήκον εξελίσσειν, πνευματικώς και πολιτισμικώς, τα κατώτερα αυτών πνευματικά όντα!

Ι.Υ. Ω πω,πω!  Τι κοτρόνα ήτα αυτή! Καλά λένε ¨Μεγάλη χαψιά φάγε, μεγάλη κουβέντα μην ειπής¨ φίλε. Για εξηγήσου. Τίνι τρόπω;

Π. Αποικίζοντας πλανήτες και επεμβαίνοντας συντομευτικά και βελτιωτικά εις την φυσικήν ανάγκη και πραγματικότητα.

Ι.Υ. Ωχ! Σαν πόλεμος των άστρων ακούγεται. Το σκεφτόσουν πολλή ώρα;

Π. (Αλλάζει ύφος.)Αλλά αν θέλης, σταματώ. Ουδέν πρόβλημα.

Ι.Υ. Τι λες καλέ, τώρα; Χωρίς κουβεντούλα τόση ώρα στη σειρά; Λυπήσου με.

Π. (Παίρνει το προηγούμενο συγκρατημένα ενθουσιώδες ύφος.) Επεμβαίνει, σημαίνει  δημιουργώντας πολιτισμούς και ανθρώπινες φυλές και διδάσκοντας σ’ αυτές συν τοις άλλοις και τα μυστικά του αποθανατισμού και της αποθεώσεως . 

Ι.Δ. Ψυχάρες δηλαδή αυτά τα υπερόντα. (Κοιτάζει διακριτικά ολόγυρα.)

Π. Μας κυνηγά κανείς;  Αστυνομία;

Ι.Δ . Όχι, από το άσυλο ανιάτων!   

Π. Να θυμώσω;  

Ι.Υ. Όχι, βρε κουτέ. Σε πειράζω. Αφού ξέρεις μου αρέσει η αθανασία, ακόμα και σε συσκευασία κουβέντας.  

Π. Άκου λοιπόν, μίζερο νεοελληνικό, μνημονιακό πλάσμα. Δεν είναι μόνο λόγοι φιλανθρωπίας. Αλλά έτσι λειτουργεί και συντηρείται, το θεϊκό σύστημα, η θεία ποιότης και ιδιότης των αγαθών αθανάτων υπερόντων.  Δεν δύνανται αυτοί συμπεριφέρεσθαι διαφορετικά όπως οι σατανικοί αποστατικοί χωρίς τον κίνδυνο του ξεπέσαι και απωλέσαι την θείαν τους ιδιότητα και ουράνια θέσι.

ΓΡΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣ. (Προ αυτών. Κουνά το κεφάλι της. Με τρεμουλιαστή φωνή.) Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν είναι για ηλικιωμένους αυτή η ουρά και θέσι. Εμένα ο άνδρας μου με είχε στα πούπουλα, αχ… ( συνεχίζει με ανδραγαθίες του μακαρίτου κατά Β¨π.π.)     

Ι.Υ.  (όταν η γραία σταματά. Σιγανά στο αυτί του Π.) Χα, χα!  Τα ‘ παιξε και η γραία.  Εσύ δεν είσαι φιλόσοφος. Βομβιστής είσαι.    

Π.  Τι να κάνω; Έτσι μου βγαίνουν εμένα τα λόγια. Σε τόμους συνωμοσιολογίας και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας.  Τι λέγαμε;

Ι.Υ. (Κοιτάζει ψηλά.) Για τα υπερόντα, τις ψυχάρες, δεν λέγαμε;

Π. Μάλιστα.  Ούτως εχόντων λοιπόν των υπερφυσικών και φυσικών πραγμάτων, μια φορά κι ένα πανάρχαιο καιρό, μια φυλή ανθρωπομόρφων και πανευμόρφων θεών ήρθε από τον γαλαξία της Ανδρομέδας στην γη...

Ι.Υ. Και γι αυτήν την κυρία, την Ανδρομέδα, εδώ που τα λέμε πολλά κουτσομπολιά ακούγονται τελευταία. Μέχρι και μπουζουκοκέντρο  ονοματίστηκε στη πόλι μας για χάρι της.

Π. Με δουλεύεις;

Ι.Υ. Καθόλου. Απλά τρελαίνομαι για αρχαίους μύθους και κουτσομπολιά.

Π. …..η οποία και γέννησε την φυλή των θεομόρφων Ελλήνων και μέσω αυτών...

Ι.Υ. Των αρχαίων ημών προγόνων, εννοείς, μεγάλε, αί;   

Π. … και μέσω αυτών μετέδωσαν σ’ όλο τον κόσμο  τον θείο ουράνιο πολιτισμό των εξειλιγμένων γαλαξιακών κοινωνιών. Πολιτισμός όστις θα κορυφωθή εφ’ όσον όλα πάνε κατ’ ευχήν εις τον αποθανατισμό, αποθέωσι και αποικισμό του ανθρώπου στο ανώτερο ουράνιο διάστημα, τον χώρο των θείων πατέρων  δημιουργών του. Αυτός είναι κι ο προορισμός και του γηίνου ανθρώπου όταν γίνη προς τούτο ικανός. Γίνομαι αντιληπτός;

Ι.Υ. Πωως… Αντιληπτός αλλά βαρετός, βρε παιδί μου. Να, τα ίδια και τα ίδια, κάθε μέρα αυτά ακούμε κι από την ΕΡΤ.

Π. Λέει η κομμουναθεοΕΡΤ τέτοια πράγματα;   

Ι.Υ.  Όχι ακριβώς αλλά περίπου. Αφού μιλάει γι λαθροανάπτυξι,  Μαϊμουδονία καλεί Μακεδονία, θάλασσες και κράτη χωρίς σύνορα, Ελλάδα χωρίς Έλληνες…  Μεταφυσικά δεν ακούγονται όλα αυτά;    

Γ.Π. (Μπροστά τους, στην ουρά.) Υπομονή έλεγε η σχωρεμένη η μάνα μου. Κι εγώ εδώ υπομονή κάνω και θα κάνω μέχρι να ξεμείνη η Ελλάς από ρεύμα.

Ι.Υ. (Προς αυτήν.) Υπομονή αλλά πόσο; Γιατί σαν το χρήμα είναι κι αυτή, γιαγιά. Εξαντλείται κάποτε!

Γ.Π.    Δεν είσαι καλός χριστιανός, παιδάκι μου. Η υπομονή έσωσε κόσμο.  

Ι.Υ. Τον Χριστούλη πάντως όχι, γιαγιούλα μου. Από σταύρωσι πήγε κι αυτός. Κρίμα, νέος άνθρωπος, εεεε θεάνθρωπος, ήθελα ειπεί.

Γ.Π. Ναι αλλά έσωσε την ψυχή του και ημάς.

Ι.Υ. Σωστά. Δεν γίνεται έχει κανείς όλα.

Γ.Π.  (Δεν ακούει. Μουρμουρίζει μονολογούσα.) Άνδρες με άνδρες, γυναίκες με αντρογυναίκες . Σόδομα γίναμε. Φτου! Μόνο η εκκλησία σώζει. 

Ι.Υ. (Μουρμουρίζει μονολογών κι αυτός προς τον Π.) Ναι αλλά και απόφοιτοι Σοδόμων οι θρησκευτικοί αξιωματούχοι, πρώτοι και καλύτεροι, γιαγιάκα. Άραγε υπάρχει ελπίς;

Γ.Π. (Δεν ακούει.) Υπομονή λοιπόν, υπομονή.

Ι.Υ. Δεν κατάλαβες, γιαγιά. Δεν την διώχνουμε εμείς. Αυτή δεν μας θέλει.  

Γ.Π. (Ακούει.) Και μην με ξαναπής, γιαγιά. Ακούς; Γιαγιά, λέγε τη μάνα σου.

Π. Αι, μήπως έχασες κι εσύ την υπομονή σου τώρα, γιαγιά; Θα σε δείρω.     

Γ.Π. (Δεν ακούει ή κάνει πως δεν ακούει.) Άκου εκεί, γιαγιά!

Ι.Υ. (Στρέφεται προς Π.)  Τι λέγαμε;

Π. Περί Ανδρομέδας κι εσύ γύρισες στο κανάλι με τον Βερύκιο.   

Ι. Υ.  Ξέχασέ το. Έτσι εξηγείται λοιπόν και το πώς φύτρωσε ο ανθρώπινος πολιτισμός στη γη εκ του μη όντος των τρωγλοδυτών!

Π. Όπως και γι αυτό οι θρησκείες όλες ξελαρυγγιάζονται όλο ο θεός, οι θεοί, άγγελοι, δαίμονες και τα συναφή.

Ι.Υ. Και οι συνωμοσιολόγοι όλο εξωγήινοι και εσωγήινοι, ερπετοειδή κ.λ.π.  Ουράνια πανίδα είναι όλα αυτά. Τεχνολογία θεών και ΠΑΟΚ εκδικητής νεομακεδονομάχος.  

Π. Και οι αρχαίες μυθολογίες όπως πρώτη και καλύτερη η ελληνική, για να να μη ξεχνιόμαστε.  

Ι.Υ. Ναι αλλά πως φθάσαμε στο τόσο απογοητευτικό ελληνικό σήμερα;  

Π.  Ηθικοπνευματικά και πολιτικά, εννοείς. Γιατί υλικοτεχνικά δεν έχομε παράπονο.

Ι.Υ.  Μάλλον.  

Π. Ο ανθρωπιστικός ελληνικός πολιτισμός  ήταν ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει η ανθρωπότης και η αγαθή φύσις του ανθρώπου. Από τότε κύλησε πολύ νερό. Ο πολιτισμός εκείνος πέρασε από σαράντα κύματα δοκιμασίας. Απέκτησε πολλούς φανατικούς φίλους αλλά και εχθρούς.  Το ότι ήτο όμως αυτός ο μόνος θεϊκός και ανθρωπιστικός πολιτισμός, αποδεικνύει το γεγονός ότι οι φίλοι των Ελλήνων υπήρξαν οι καλύτεροι και ευγενικότεροι των ανθρώπων, όσο και οι εχθροί τους οι χειρότεροι. Και το ότι ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος όσο αυτούς τους Έλληνες αγαπά, μελετά και μιμείται, ενώ  χειρότερος όσο πιο πολύ τους ξεχνά και μισεί, κι αυτό είναι ιστορικώς και στην πράξι πολλαπλώς αποδεδειγμένο.

Ι.Υ. Και πώς ξεφεύγουν τώρα απ’ αυτή την μέγγενη; Πως καταργούνται οι ουρές και τα ράντζα ; Για να γίνωμε ξανά πρωτοπόροι εννοώ. 

Π. Υστερούμε από την Δύσι πολιτισμικώς δια το ότι οι λαοί αυτοί πήραν την αρχαιοελληνολατρική ¨Αναγέννησι¨ και ¨Διαφωτισμό,¨ ήτοι πνευματική χειραφέτησι και θρησκευτική απεξάρτησι¨ έτοιμα από τα χέρια του εξελληνισμένου υστέρου Βυζαντίου, άλλο εάν την ίδια στιγμή υπέσκαψαν την κρατική του οντότητα. Κι ενώ αυτοί εμβολίασαν τις μεσαιωνικές κοινωνίες των, απελευθερωτικά και φιλοπρόοδα, με τον επιστημονικό και θρησκευτικά χειραφετημένο αρχαιοελληνικό λόγο, ο ελληνισμός….

Ι.Υ. Ο ελληνισμός τι; 

Π. Αυτός εισήρχετο εις την μεγάλη νύχτα της ασιατικής δουλείας με μόνη του παρηγοριά μια παραδοσιακή μεν αλλά ασιατική δουλόφρονα κι αυτή θρησκεία, θρησκεία  περιορισμένων πνευματικών και ηθικών δυνατοτήτων, άρα  και εκπολιτιστικών. Γι αυτό και μετά την ημιαπελευθέρωσί της, 1821, η μητροπολιτική Ελλάς  έμεινε πολιτισμικά στάσιμος και μετέωρος μέχρι σήμερα. 

ΠΦ. Και γιατί επικρατεί αυτή η στασιμότης και αβελτερία;

Π. Πρώτον γιατί τα ηθικοπνευματικά του ελληνισμού (μεσαιωνικά-θρησκευτικά) εφόδια έχουν σχεδόν εξαντληθή και είναι ανεπαρκή για τα επόμενα εκσυγχρονιστικά πολιτισμικά του βήματα. Και δεύτερον αι  ¨αρχαιοελληνικαί¨ αυταί πνευματικαί δεξαμεναί  που τροφοδοτούν και ζωοποιούν εισέτι τον δυτικό πολιτισμό  είναι διττώς απηγορευμέναι , εκτός του επιφανειακά και αποπροσανατολιστικά, χορηγούμενες στον Έλληνα όστις τρέφεται μέχρι σήμερα με ξυλοκέρατα και κοτοπουλοτροφή μέσω μιας παιδείας αποικιακού τύπου ,  (πολλή δουλοπρεπής ασιατική θρησκεία και θολό συναίσθημα, ολίγο ελληνικός λόγος και ελληνική απελευθερωτική κριτική σκέψι, πολλή αποτυχημένη κομμουνοθεωρία ) και όχι με την λεοντοτροφή, απελευθερωτική και  αυτοκρατορική, των αρχαίων προγόνων του.

Ι.Υ. Αίσθημα κατωτερότητος, θρησκοληψία, ξενομανία, ξέρω.   

Π. Έτσι λοιπόν ο δυστυχής ο Έλλην έμμεσα αποθαρρύνεται και διώκεται από του μορφωθή ελληνικώς και ελληνοσυνειδησιακώς όσο και ωθείται και επιβραβεύεται από την ξένη προστασία εις το μισείν και  αποστρέφεσθαι την κλασικήν, αρχαιοελληνικήν, αριστοκρατικήν  μόρφωσίν του.

Ι.Υ. Εμ. Αν δεν έχης νύχια να ξυστής…

Π. Ακριβώς. Διότι η αρχαιοελληνική παιδεία εμπεριέχει εκρηκτικήν θείαν πνευματικήν, απελευθερωτικήν ενέργεια-οίστρον-ενθουσιασμόν.  Επικίνδυνο λίαν αυτό, εννοείται, δια τον μισάνθρωπο εχθρό του ελευθέρου ανθρώπου.  Με παρακολουθείς;

Ι.Υ. Μετά ζέσεως.  

Π. Και μετά επεμβαίνει η τυραννία του εμπόρου και του κέρδους. Θρησκευτικό κατεστημένο και ξένη προστασία που επενδύουν στην αντιγνώσι, την απόγνωσι  και την δεισιδαιμονία.

Ι.Υ. Αποδίδουν περισσότερα προφανώς αυτά απ’ ότι τη φιλοσοφία και η ανεξαρτησία . Ο εθισμένος στην νικοτίνη π.χ. είναι ως πελάτης ο καλύτερος φίλος για τον καπνοβιομήχανο και τους πωλητάς του. Αντίθετα ο εγκρατής και ενάρετος, ως αντιεμπορικός, κρίνεται άχρηστος και μισητός. 

Π. Χμ!  Η θρησκεία  εκ της φύσεώς της   απευθύνεται και ικανοποιεί τα αδύνατα, στείρα έως και μέτρια πνεύματα που είναι και τα περισσότερα. Και στα οποία η ψευδαίσθησι που υποδουλώνει πουλά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η λογική και η πραγματικότης που πραγματικά ελευθερώνει. 

Ι.Υ. Χμ! Είναι πολλά τα λεφτά, ένθεν κακείθεν!

Π. Αντιθέτως ο αριστοκρατικός και ελευθερόφρων εκ της φύσεώς το ελληνικός Λόγος απευθύνεται στους ολίγους και εκλεκτούς και μάχεται για να μειώση το ποσοστό των απαιδεύτων και δουλοφρόνων. Και εδώ συγκρούεται, και εθνοπατριωτικά, η αλήθεια αυτή με την ανθελληνική ξένη προστασία και τους εδώ τοποτηρητάς της αλλά και με την μεσαιωνική θρησκεία που πασχίζει όπως ο άπληστος έμπορος μόνο δια το διατηρείν και αυξάνειν τα πελατειακά της ποσοστά και  τα ανάλογα κέρδη, οικονομικοπολιτική δύναμι και επιρροή.

Ι .Υ. Καταλαβαίνω. Δηλαδή μόνο η αρχαιοελληνική παιδεία παλεύει για την ελευθερία του ανθρώπου. Και  γι αυτό και αυτό το μίσος για τον Έλληνα.  Βάρβαροι, τύραννοι, δούλοι, θρησκείες και ξένα συμφέρονα όλοι κατά πάνω του.  

Π. Από χιλιάδες χρόνια. Και θα είχε εξαφανιστή προ πολλού αυτός ο  Έλλην , αν δεν πίστευε ότι αυτός ο ίδιος ήταν η ίδια αυτή η πίστις, η αλήθεια, η φύσις και ο θεός, και που δεν έχει ανάγκη να πιστέψη σε τίποτ’ άλλο έξω απ’ τον εαυτό του για να σωθή. Και γι αυτό λοιπόν μας θέλουν οι εχθροί μας περιτετμημένους, αποκομμένους απ’ τις πιο αρχαίες και ζωογόνες ρίζες μας και στο αρκείσθαι μόνον στον δικό τους διεθνιστικό πολιτικοθρησκευτικό σανό.  Διότι έτσι θα υστερούμε ηθικοπνευματικώς άρα και υλικώς απέναντί των για πάντα.

ΠΦ. Οι αρχαίοι Έλληνες όμως δεν είχαν κι αυτοί θρησκεία;

Π. Βέβαια. Αλλά ως ένα ανοικτό και εξελίξιμο σύστημα σκέψεως και όχι ένα ερμητικά κλειστό και ανελεύθερο, μια πνευματική και σωματική φυλακή, όπως την υφιστάμεθα εμείς σήμερα. Ήταν άλλο επίπεδο αυτοί, η θρησκεία των δεν ήτο τυφλή πίστις και ειδωλολατρική υποδουλωτική και δουλόφρων προσωπολατρία,  αλλά ήτο γνώσις εμψυχωτική και ελευθεροποιός, άθλημα φυσικόν και υπερφυσικόν,  επιστήμη θεοποιός, θεωρία ουρανία, αστρονομία, αστροφυσική, μαθηματικά, αρχιτεκτονική, καλλιτεχνία, συλλήβδην η επιτομή των επιστημών και η σύνοψις όλων των δημιουργικών και καλλιτεχνικών αρετών!

Ι.Υ. Σπουδαία τα λες. Στην αρχή σε ειρωνευόμουν, αν και σε δοκίμαζα περισσότερο.  Συγκεφαλαιωτικώς ειπείν, επομένως,  τι πρέπει φροντίζειν ο άνθρωπος για την καταξίωσι της ζωής του, της ψυχής του και την εκπλήρωσι του προσωπικού του σκοπού αλλά και της αποστολής του εν γένει που ανετέθη σ’ αυτόν από τον δημιουργό του στην γη αυτή; Γιατί δεν γεννηθήκαμε τυχαία άνθρωποι και Έλληνες. 

Π. Φροντιστέον κυρίως σκέπτεσθαι, όσον το δυνατόν, τα ωραία, υψηλά,  ευγενή και αιώνια. Προς ό,τι γαρ σκέπτεται κανείς εν καιρώ αφομοιούται προς αυτά. Εξάλλου αυταί αι ευγενείς ιδέαι είναι που τρέφουν την ψυχή, την φυλή ου μην αλλά και τους θεούς δημιουργούς της φυλής τέρπουν και συγκινούν τα μάλιστα, ώστε, προσκαλούμενοι αυτοί, εάν παραστή ανάγκη προθύμως και ασμένως σπεύδουσι,  τα ηθικά των δώρα, και όχι μόνο, χαρίζοντας εις τους συγγενείς και μνήμονας αυτών. 

Γ.Π. (Χοροπηδώντας.) Υπομονή, υπομονή, φθάσαμε ταμείο τελικά. Ουφ. Μέγας είσαι, Κύριε!

Ι.Υ. (Σκύβοντας προς το αυτί της. Ψιθυριστά.) Σε μένα μιλήσατε, κυρία;

Γ.Π. (Στρεφομένη προς αυτόν και κραδαίνουσα την τσάντα της εις το ύψος του λαιμού της. Και υπομειδιώσα...)  Έχε χάρι που με είπες κυρία, παλιόπαιδο!.  Αλλιώς θα σού έδειχνα εγώ….