¨Όστις συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά.¨ (Ρήγας. Βελεστινλής του ελληνοπνεύστου Διαφωτισμού.) Πρόκειται δια το αυτό όπερ υπαινίσσεται και το ομηρικόν εκείνο ¨εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης ¨ ως και το πλατωνικό-σωκρατικόν ¨πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι..¨
Άρα διατηρείται ο μίτος και η συνέχεια. Ευτυχώς!
Η των Ελλήνων απελευθέρωσις χωρεί μέσω της απελευθερώσεως όλης της ανθρωπότητος, η δε υποδούλωσις αυτών αποτελεί και αυτής της ανθρωπότητος δεινήν ήτταν.
Τα πάντα ρει. Ο θρόνος του καλού ουκ ανήκει πάντοτε εις το καλόν μηδέ ο του κακού θρόνος εις το κακόν. Το δε μέγιστον κακόν φιλεί κρύπτεσθαι εις το μέγιστον καλόν (οιονεί θρησκεία και θεός). Πάντοτε έχετε κατά νουν αυτό. Μέλλει γαρ σώσαι πολλάς ψυχάς από του σεληνιακού δαίμονος.
Προς τούτο ούν ο άνθρωπος οφείλει έχειν πνεύμα ελευθέρως άγρυπνον, απροκατάληπτον και διάκρισιν αδέσμευτον και ανένδοτον.
Και γαρ και καθ’όσον υπάρχει ζωή υπάρχει λόγος και του λόγου υπάρχοντος υπάρχει και μέλλον. Ο δε ανθρώπινος βίος βραχύς εστί, αδύνατος ούτως ή άλλως ώσπερ θεός βαστάξαι, - υπερβαίνει γαρ εξοντωτικώς αυτόν - τόσον το μεγαλείον της νίκης όσον και η πτώσις της ήττης.
Ο ¨θεός θεός¨ οιονεί το γεωφυσικόν κλίμα υπάρχει ως μη υπάρχων και απουσιάζει ωσεί παρών.
Ο θεός των θρησκειών εστί ουχ είς αλλά πολλοί. (Εστί η ουρανία ηλιακή φυλή ανθρωπομόρφων αθανάτων θεών.) Ωσαύτως ο υιός του θεού εστί ουχ είς αλλά πολλοί. (Εστί η υική ηλιακή φυλή ( Έλληνες) της φυλής των αγαθών θεών την σωτηρίαν της επιγείας ανθρωπότητος, δια της πνευματικής αφυπνίσεως, θείαν αποστολήν έχουσα).
Απέναντι αυτού του ηλιακού ¨θεού-φυλής¨ ίσταται η σκοτεινή σεληνιακή απομίμησις του κρονείου σεληνιακού ¨θεού-φυλής¨ και ο υιός-φυλή αυτού την κρόνειον θρησκείαν ιερατικώς τυραννοδουλικώς ασκούσα,
τον τε ηλιακόν υιόν ως εμβληματικόν δόλωμα εξαπατητικώς διαφημίζουσα
και τας ψυχάς, ηλιακών και μη, επιγείων θνητών κλέπτουσα και,
αδη-φάγως τε και κτηνωδώς, καταδυναστεύουσα και τρώγουσα.
Μακάριοι ούν οι έχοντες ελληνόπνευστον διάκρισιν.
Ο ουράνιος Έλλην άνθρωπος κρύπτει εντός του και αυτός εκ φύσεως, ώσπερ η γαία μήτηρ αυτού (γη και ουρανός, αι χείρες του δημιουργού) τα σπάνια και πολύτιμα αυτής μεταλλεύματα, θεούς-ιδέας δυναμογόνους και εμψυχωτικάς, ικανάς τροφοδοτείν και εξασφαλίζειν αυτώ δια βίου την ηθικοπνευματικήν αυτάρκειαν (αλλά και τους πλησίον αυτού ευεργετικώς εμπνέειν και στηρίζειν ) ως επίσης και διασώζειν αυτόν εκ των αοράτων ηθικοκτόνων
(κάμψις και απώλεια ηθικού) πυρών του κακού άτινα κατατρύχουσι
τον φυσικόν κόσμον. Θεούς ούς ουδείς δύναται αφελείν απ’ αυτού
εκτός αν και ο ίδιος αυτός αποβάλοι και προδώσοι, ηλιθίως ή εκ πλάνης,
ως μη αναγκαίους ή και βλαπτικούς.. .
Διο και ¨ένδον σκάπτετε¨ και ηθικώς αυτάρκεις, το κατά δύναμιν έκαστος, γίγνεσθε άνθρωποι, δια του γενναίου συνδιαλόγου, στοχασμού και συλ-λογισμού και ουχί του παθητικού και μηρυκαστικού-σανοφαγικού, του ανατολίτικου (υπόπτου σεληνο-δια-λογισμού!..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου