ΧΙΛΙΟΙ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟΙ ΗΛΙΟΙ (IV)

ΜΕΙΔΙΑΣ ο Συγγράφων :

 Αφιέρωται εις την εκλεκτήν του Ζ.Ε. σύγκλητον  

(ΦΙΛΟΙΣΙ KAI ΣΥΜΜΑΧΗΤΑΙΣΙ ΤΙΜΗΤΑΙ

ΚΑΙ ΑΥΤΟΙΣΙ ΑΕΙ   ΕΥΜΝΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ )


ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ:  Ενθυμούμαι αυτό που μου έλεγε πάντοτε ο λόγιος πατήρ μου: Μακράν και εξ αποστάσεως μένε, τέκνον εμόν, καθ’ όσον δύνασαι, παπάδων και πολιτικών, εάν θέλης το ελεύθερος και ευδαίμων είναι. Επικινδυνότεροι γαρ ούτοι και των κακών ιατρών και των πονηρών δικηγόρων.     

ΣΩΚΡΑΤΙΔΗΣ: ¨Πόλεμος πάντων πατήρ.¨ Μαίνεται αέναος και αμείωτος εντάσεως ο ακήρυκτος και φανερός πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων του φωτός και του σκότους.

ΣΙ: Και σε ποιο στάδιο είμαστε τώρα, καλέ μου διδάσκαλε;

ΣΩ: Δοκιμάζεται η κοσμικός πολιτισμός, η ταυτότης του κοσμικού εθνικού κράτους του ανθρωπισμού και της ελευθερίας, και εν όψει τεραστίων γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων.

ΣΙ: Και η άλλη πλευρά, ο επίδοξος αντικαταστάτης;

ΣΩ: Ο πολυπολιτισμός, μια απεθνικοποιημένη, άχρωμος και αγελαία κοινωνία χωρίς μόνιμη πατρίδα που μετακινείται όπως τα ποίμνια και οι δούλοι κατά την βούλησι και τα συμφέροντα των αφεντάδων και δουλεμπόρων τους. 

ΣΙ: Κοσμικισμός ελληνότροπος  άρα και ασιατική θεοδουλοκρατία, όπως παλαιά Έλληνες και βάρβαροι, αντίπαλοι σε νέα έκδοσι.

ΣΩ: Τον μεσαίωνα, οι τότε χριστιανόδουλοι και απεθνικοποιημένοι βόρειοι και δυτικοί ευρωλαοί εξώθησαν κι υπεχρέωσαν τον ραγδαίως επανεθνικοποιούμενο ελληνισμό του χριστιανικού Βυζαντίου να πάη πίσω και πάλι εις μίαν διπλήν θεοκρατικήν  βαρβαρότητα αυτήν της  θρησκευτικής συγκατοικήσεως της ορθοδοξίας με το βάρβαρο Ισλάμ. Κι αυτό σε μια στιγμή που οι ίδιοι αυτοί επωφελούντο, ανθρωπιστικώς και αναγεννησιακώς, υπό του μεταναστεύσαντος ελληνικού διαφωτιστικού πνεύματος εις την Δύσιν,  επανεθνικοποιηθέντες και σημειώσαντες αλματώδη πολιτικήν και επιστημονικήν πρόοδον, εκ παραλλήλου προς την οικονομικήν-βιομηχανικήν.

ΣΙ: Μόνο που εδώ ξεραϊλα. Το ελληνικό πνεύμα απαγορεύεται αυστηρώς στη χώρα που το γέννησε.

ΣΩ: Αυτά έχει η εθνική υποτέλεια. Την υποχρεωτική αποικιοκρατική παιδεία των απεθνικοποιημένων και υποτεταγμένων. Δοσιλογισμός, αριστερισμός, κομμουνισμός, αναρχία και Χόλυγουντ , διηνθισμένα μετά  πολλής δουλοπρεπούς θρησκείας και δεισιδαιμονίας, το καθημερινό ημών δημοκρατικό μενού. Και γαρ πρώην ¨Ελλάς¨ και νυν ΓΕ.Δ.Α.Χ. (Γερμανική, δημοκρατική, αποικία χρέους) είμαστε και τις οίδε και για πόσο ακόμα. Η ευρωδημοκρατία δεν βιάζεται ούτε έχει αδιέξοδα έχει αυτόματο πιλότο το ξενοκρατικό απόλυτο αδιέξοδο.   

ΣΙ: Πλην όμως ¨ουκ επ’ αριστερά μόνον ζήσεται άνθρωπος.¨ 

ΣΩ: Δυστυχώς η ελληνική παιδεία έπεσε σε κακά χέρια. Αν και απ’ το ολότελα εκλείπειν, ¨καλή και η Παναγιώταινα.¨ 

 ΣΙ: Κακά χέρια;

ΣΩ: Πολύ κακά. Γερμανικά. Οι Έλληνες ήσαν και είναι εκ φύσεως μεγαλόψυχοι, ειρηνικοί και καλοπροαίρετοι, ¨αεί παίδες¨ όπως όλοι εκείνοι εις τους οποίους η φύσις εφέρθη γενναιόδωρα προικίσασα αυτούς με τα ωραιότερα δώρα: περιούσιο χώρα, κάλλος, ευφυία και εσωτερικόν πλούτον. Τοιούτοι λοιπόν όντες, αφθόνως και ανυστερόβουλα, δίνουν ανέκαθεν τα φώτα του πολιτισμού των εις τους επιδεκτικούς τούτου βαρβάρους.

ΣΙ:  Τοιούτοι, οι μόνοι ίσως άξιοι φέρειν τον τίτλο ¨άνθρωπος¨ υπάρχει η προαιώνιος ουράνια φυλή μας.

ΣΩ: Έχοντες συνειδητοποιήσει γαρ θνητοί απόγονοι είναι αθανάτων ουρανίων εκπολιτιστών θεών και απόστολοι και συνεργάται συνεχισταί του εξανθρωπιστικού έργου αυτών , ένιωθαν περισσότερον πλούσιοι, ελεύθεροι,  ευδαίμονες και ένθεοι, μοιράζοντες πλουσιοπάροχα  τα δώρα του πολιτισμού των εις τα έθνη και ζώντες μεταξύ ελευθέρων, ευτυχούντων και ευημερούντων, παρά καταπιέζοντες και εκμεταλλευόμενοι έθνη δούλων, δυστυχούντων και  πενομένων. Αι των βαρβάρων όμως βορβορώδεις ερπετικαί ψυχαί ουδόλως ούτω θεοπρεπώς και αδελφικώς συμπεριφέρονται.   

ΣΙ: Όχι βέβαια.

ΣΩ: Οι οποίοι βάρβαροι, ιδιοτελώς και καταπιεστικώς-εκμεταλλευτικώς, την ελληνικήν αριστοκρατικήν παιδείαν των θεών ως παθολογικοί φιλάργυροι εκλαβόντες ζηλοτύπως και αποκλειστικώς δι’ εαυτούς κατακρατούσι και χειρίζονται ως διακριτικόν προνόμιον αυτών ως κυριάρχων, αποκλείοντες πάντα άλλον αυτής, ίνα μη οι υποτακτικοί των λαοί γευθέντες την απελευθερωτικήν αυτήν ελληνικήν παιδείαν-πνευματικήν τροφήν- καταστώσι ικανοί την επαχθή δουλείαν των τυράννων αυτών ανατρέψαι.

ΣΙ: Κατάλαβα. ¨Επιστήμη χωριζομένη αρετής πονηρία ού σοφία γίνεται.¨ Διο και η Ελλάς βεβύθισται σήμερον εις τοιούτον ευρωπαϊκό σκότος. Δημοκρατικά αποφάγια τρώγει.

ΣΩ: Άριστα κατείληφας. Και κοντά σ’ αυτά νάσου και το αδιάλλακτον και μισαλλόδοξον Ισλάμ, παραβιάζον κυριολεκτικώς ανοικτάς θύρας και σπείρον το χάος, την πολιτισμική οπισθοδρόμησι και καταβαράθρωσι, στην Ευρωδύσι. 

ΣΙ: Αναφομοίωτοι, αβέλτεροι. Χοιροειδείς.

ΣΩ:  Μισαλλόδοξοι και εκδικητικοί. Θρησκευτική γάγγραινα όπως άλλοτε ο θεοκρατικός ελληνοκτόνος πρωτοχρισιτανισμός εις τον μεσογειακό πολιτισμένο κοσμικό-εθνικό, μη θεοκρατοδουλικό, κόσμο.  Από συμφώνου όλα αυτά πάντως μετά της αδελφής του ιουδαιογενούς θρησκείας που τού  ανοίγει προδοτικώς τας εθνικάς θύρας.

ΣΙ:  Και πώς ο λαός δεν αντιδρά;

ΣΩ: Απλά δεν βλέπει και δεν ακούει. Ο θεός του κόσμου τούτου φροντίζει γι αυτό. Έχει όλον τον γήινο πλούτο στα χέρια του και τους διεφθαρμένους δημοκρατικούς πολιτικούς και δημοσιογράφους όλους στο υποθυλάκιό του. Και διαθέτει σχέδιον φυσικά. 

ΣΙ: Τι σχέδιο;

ΣΩ: Το παγκόσμιον ανατρεπτικό έργο απαιτεί και ανάλογο προεργασία. Μέρος αυτής  αποτελεί αυτή η πρωτοφανής όντως όσον και προκλητική έκλυσις ηθών στον κόσμο αποσκοπούσης στο προξενήσαι χάος, αγανάκτησι και απελπισία στις μάζες ώστε γενείν  τον θεοκρατικό μεσαίωνα μονόδρομον ως την μόνη ορθή και βιώσιμη πολιτική λύσι.

ΣΙ: Ξαναζεσταμένο μεσαιωνικό φαϊ δηλαδή.  

ΣΩ:  Ο αρχισατανάς της δουλείας έρχεται σώσειν τον κόσμο από τον σατανά της ελευθερίας ¨ κατά το ¨ο τρώσας και ιάσεται…¨  Καθ’ ότι άλλος ο θεός των δούλων κι άλλος ο των ελευθέρων.

ΣΙ: Μάαα, ο θεός είναι ένας. Αυτό ακούγεται μετ’ επιτάσεως, την τελευταία τουλάχιστον δισχιλιετία.

ΣΩ: Όχι πάντα. Κατά μίαν έννοια ο άνθρωπος με τον τρόπο και τον χαρακτήρα του δημιουργεί και τον ανάλογο θεό στον οποίο απευθύνεται.

ΣΙ: Ισχύει και αυτό.

ΣΩ:  Ο ελεύθερος, ο φυσικός και ολοκληρωμένος άνθρωπος, ο  Έλλην, εστιάζει θρησκευτικά και έχει ως έμφυτον και άτυπον θρησκεία του την ελευθέρα εξάσκησι των τεχνών, γραμμάτων, επιστημών. Προσευχή του δε ο καθημερινός του στοχασμός, μελέτη και πνευματική δραστηριότης- παραγωγή πρωτογενούς σκέψεως. Καμία σχέσι με τον θρησκευτικό σανό, την αστυνομευτική θρησκεία-λογοκρισία των αβούλων πιστών δούλων και το στείρο, παρασιτικό και αντιπαραγωγικό πνεύμα και ήθος της. 

ΣΙ: Είναι στήριγμα πάντως λένε η πίστι. Παρηγοριά και πραγματκή ελευθερία. 

ΣΩ: Αυθυποβλητική ψευδοπαρηγοριά είναι. Η ανατολικής βαρβάρου κοπής θρησκεία κυρίως είναι τρομολαγνεία, δεν νικά τον φόβο αλλά συνθηκολογεί προδοτικώς μετ’ αυτού και μάλιστα για να δικαιολογήσει την προδοσία της αυτή κηρύσσει μοιρολατρικώς ότι ο φόβος αυτός είναι ευλογημένος και απαραίτητος αφού οδηγεί στον θεό. Αλλά ποιον θεό;

ΣΙ: Τον θεό των αβούλων δούλων φυσικά. Αλλά και το άλλο; Πας διαφωνών άπιστος, δαιμονιζόμενος και χρήζων επειγόντως μετανοίας;

ΣΩ: Μετάνοια, μετάνοια αλλά προς τι;

ΣΙ: Αλλαγή στον τρόπο σκέψεως και πολιτικής δράσεως φυσικά.

ΣΩ: Φυσικά. Αλλά όχι και εκούσια, μοιρολατρική παραίτησί σου και μετατροπή σου σε άβουλο και τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ, πειθαρχημένο άβουλο θρησκομαζάνθρωπο. Γιατί αυτό είναι το ιδανικό ανθρώπινο πρότυπο που ονειρεύονται οι θρησκευτικοί προσηλυτισταί. Ο τέλειος θεόδουλος και κατ’ επέκτασιν ο αιώνιος δούλος.

ΣΙ: Buon pour l’ Orient.  Απάνθρωπο πάντως. 

ΣΩ: Σατανικό είναι. Και γαρ τι το σατανικότερον της δουλείας και μάλιστα της εθελοδουλίας; Εν φόβω και τρόμω δηλονότι ελευθερία δεν υπάρχει, ούτε εσωτερική ούτε και εξωτερική, μήτε και ουσιαστικός ηθικός κανών, αγών και αρετή των οποίων άνευ η ζωή του ανθρώπου αποβαίνει ζωώδης χωρίς ουσία, νόημα και νοστιμιά.

ΣΙ: Άρα πού καταλήγομεν;  

ΣΩ: Πατρίς. Η πατρίς υπεράνω όλων. Και φιλοπατρία, η υπερτάτη ηθική αξία και αξιολογικό ανθρώπινο κριτήριο, η επιτομή των ανθρωπίνων  αρετών.  Ο παράδεισος τι άλλο νομίζεις είναι ει μη η μεταφυσική προβολή και αναγωγή της ιδέας της πατρίδος εις τους ουρανούς;

ΣΙ: Παραδεισένια πώς τα λέγεις, διδάσκαλε!

ΣΩ: Ήξεραν πολύ καλά τι έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί. «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι» ( Σωκράτης/Πλάτων:Κρίτων, 51β ) Η θρησκεία προδίδει συχνά τον άνθρωπο όπως και η πολιτική. Η πατρίδα όμως ποτέ.

ΣΙ: Αυτό λεγέσθω.

ΣΩ: Πατρίς λοιπόν και μόνο πατρίς, το άλας του ανθρωπισμού και της υγιούς κοινωνικότητος και θρησκευτικότητος. Νόμοι, κανόνες, ηθική, αρετή, αγώνες προς τι; Άνευ πατρίδος όλες οι ηθικοπνευματικές και πολιτισμικές αξίες και αρχές καταρρέουν και απαξιούνται ολοκληρωτικώς, καθιστάμενες άνευ αντικειμένου, θρησκευτικός άγευστος χυλός, τροφή Κιρκείων χοίρων.   

ΣΙ: Ω θεέ μου! Και πώς και πότε η θρησκεία και η πολιτική προδίδουν πατρίδα, έθνη και λαούς ;

ΣΩ: Όταν παραταξιάζονται και συνωμοτούν πραξικοπηματικά για την απόκτησι και νομή της εξουσίας.  Τότε αναδεικνύονται σε εγκληματικές οργανώσεις. Η πιο δυνατή εκ των οποίων κερδίζει την εξουσία και συν τω χρόνω γίνεται καθεστωτική συνήθεια μέχρι και, θρησκεία. 

ΣΙ: Φρίκη επί τη σκέψει και μόνον.

ΣΩ:  Έχεις ακουστά δια τους πτερωτούς μέρμηγκες;

ΣΙ: Ξέρω ότι κι ο λαός. Όταν πτερώνονται τα μερμήγκια χάνονται.

ΣΩ:  Άριστα. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με την θρησκεία και την πολιτική όταν αναπτύσσονται και ενδυναμούνται  υπερβολικά κινούμενες πέραν του εθνικού και πατριωτικού σκοπού και μέτρου. Ή σού διαφεύγει για τις διεθνείς διασυνδέσεις και προσβάσεις που έχουν οι πολιτικοθρησκευτικοί τύραννοι ως άσυλο και καταφύγιο για όταν στραβώσειεν τα εθνικά πολιτικά πράγματα;

ΣΙ: Από την εποχή του βασιλέως Δημαράτου είναι γνωστό αυτό.

ΣΩ: Ενδιαφέρονται άρα οι τύραννοι για λαό και πατρίδες;

ΣΙ: Πώς ού; Για το αρμέγειν το ποίμνιον και μόνο. Όπως ο τσοπάνης.

ΣΩ: Μήπως για την ελευθερία, την παιδεία, την αγωγή του;

ΣΙ: Όσο πιο αμόρφωτοι και ανελεύθεροι τόσο πιο θεοτρομοκρατημένοι και φανατικά συσπειρωμένοι στο αθεόφοβο πολιτικοθρησκευτικό κόμμα και τον τσοπάνη του.

ΣΩ: Άγε νυν, σκέψου κι αυτό. Αν ένα κράτος σήμερα επιτεθή σ’ ένα άλλο και ειπή: Αφού σας υποδουλώσω, δεν θα καταργήσω ούτε κοινοβούλιο ούτε θρησκεία σας, φροντίζοντας εν τω μεταξύ να βάλει σ’ αυτά τους δικούς του δοσιλόγους και απάτριδες πράκτορες. εάν λέγω ο ξένος κατακτητής επιχειρήση αυτό, πώς θα αντιδράσουν οι πολιτικά ορφανεμένοι, απληροφόρητοι και ανυποψίαστοι πολίτες;

ΣΙ: Ό,τι αν τοις είποι ο πολιτικός ή θρησκευτικός τους ποιμήν των φυσικά. Έγινε επί εθνοπροδότου αγίου Γενναδίου και αλώσεως της Πόλης ένα τέτοιο, αν δεν απατώμαι, όπως έγινε και τώρα εν Ελλάδι, επί οικονομικής και πολιτικής ευρωκατοχής  και μνημονίων, όπου εκλογές και κόμματα έχομε ένα σωρό πλην όμως έθνος και πατρίδα ξεπουλημένη.  Έρχεται από πολύ μακριά, ως φαίνεται, αυτή η βαλίτσα.

ΣΩ: Η αριστοτελική διάκρισι και ανεξαρτησία των τριών κρατικών εξουσιών. (Βουλή-νομοθετική εξ., Υπουργεία-εκτελεστική εξ., Δικαιοσύνη-Άρειος Αρειος πάγος- ΣτΕ.- Ε.Σ. δ.εξ.) είναι η βάσι του νομικού-συνταγματικού-κοσμικού πολιτισμού και κράτους. Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι το βασικότερο, το κλειδί της πολιτικής-κοσμικής  ευνομίας και ελευθερίας. Αλλά πού θα τα εύρης αυτά στις σατραπείες-αποικιοκρατίες;

ΣΙ: Φυσικό αφού το κυβερνών κόμμα (ο εκάστοτε πρωθυπουργός εκλεγείς απόλυτος μονάρχης τετραετίας), διορίζει την δική του κομματική δικαστική ηγεσία (τέτοιο δημοκρατικό εννοείται σύνταγμα, τέτοιος τριτοκοσμικός πολιτικός πολιτισμός, φεύ!)

ΣΩ: Η επιτομή του πελατειακού πολιτικοθρησκευτικού συστήματος και η δομή του κομματικοποιημένου κράτους που κατατρύχει, διαιρεί και ξενοκρατεί την ελληνική φυλή, τα τελευταία δυο χιλιάδες  χρόνια, πηγάζει απ’ αυτή την αιτία: την μη συνταγματικώς κατωχυρωμένην ανεξαρτησίαν της δικαστικής εξουσίας.  (Εκλογή δικαστικής ηγεσία υπό των μελών αυτής και όχι υπό της εκάστοτε πρωθυπουργού ή της βουλής, και η αυτόνομος διοικητική πορεία της, ανεξαρτήτως κυβερνητικής αλλαγής.) 

ΣΙ: Κι έχεις ένα ευρωνειροπαρμένο Π.τ.Δ.,  στην ουσία ΠτΞ (ενοκρατίας), μασωνονομομαθής τρομάρα του, όστις καθόλου γι αυτό το θέμα δεν προβληματίζεται, που στραβός μη ο γιαλός αλλά το αρμενίζειν-σύνταγμά μας, αλλά όλο για ευρωπαϊκά σύνορα μιλά λες και δεν ζη στην Ελλάδα.

ΣΩ: Ένα συνταγματικό άρθρο και μόνο, τεράστιον όμως πολιτικό βήμα, απαιτείται του  διαπεράσαι μας επί τέλους από την πολιτική τριτοκοσμική βαρβαρότητα στον κοσμικό πολιτικό πολιτισμό  αλλά ποιος θα το κάνει; Η διορισμένη ξενόδουλος δημοκρατία, η εξ επαγγέλματος προδοτική κοινοβουλευτική αριστερά ή  η τυχοδιωκτική και δοσίλογος κοινοβουλευτική δεξιά;

ΣΩ: Μάλλον ο κλήρος πέφτει σ’ ένα ένα  ηλίθιο αμόρφωτο πρωθυπουργίσκο  κομμουνιστικής Κνιτολοβοτομής, ομιλούντα  για ανύπαρκτα  θαλάσσια  σύνορα και απευθυνόμενον σε ποιόν, παρακαλώ; στην  πιο επεκτατική, αιμοδιψή και βάρβαρη βρωμοφυλή, την κατάρα της Ασίας. Για τέτοιο τέεεερας και ογκόλιθο πολιτικής και εθνικής σοβαρότητος μιλάμε!  

ΣΙ: Πολιτικό-δημοκρατικό  φρενοκομείο, η Ελλάς!     

ΣΩ: Ω Ελλάς, Τραγ-ελλάς! Από ιερός βωμός και ναός του ακεραίου ανθρώπου, η μεγάλη Σχολή του τελείου ερπετικού δούλου!

ΣΙ: Δεν υπάρχει λέμε. Ή πώς λέμε ¨Πάρτονα εις τον γάμο σου του ειπείν σοι και του χρόνου;¨ Ωχ, δεν μπορώ άλλο. Θα πέσω κάτω καταγέλαστος, ω!

ΣΩ: Κλαυσίγελως. ΄

ΣΙ: Ω ισόθεαι ψυχαί και ιερά αγαθά πνεύματα, γεννήματα αυτής της πατρίδος, βοηθοίτε αεί και μη αποτάξαντες λάθοιτε ποτέ των δυστυχούντων απογόνων σας! 

ΣΩ: Αλλά υψηλά, ευγενή, πατριωτικά φρονήματα και ιδέαι αέτιοι ψυχάς βιούντων το δούλειον ήμαρ ου προσεγγίζουσι  μηδέ και φρένας των την ασιατικήν θρησκευτικήν εσωστρέφειαν ασκούντων.

ΣΙ: Είναι εξοργιστικό. Ψευδομειονοτικοί πεμπτοφαλαγγίτες ξεφυτρώνουν  παντού ελέω  δημο-ξενο-κρατίας, κι όλοι οι βάρβαροι γείτονες διεκδικούν τα ιμάτια και τας σάρκας της Ελλάδος, των ξενοδούλων ημών πολιτικών και στρατιωτικών  τον μαύρο τον σκασμό ηττοπαθώς εκβαζόντων, που κατηραμένοι είεν εσαεί.

ΣΩ: Είμαστε ένα ανοικτό δημοκρατικό κράτος, πυλώνας σταθερότητος στον μεσογειακό χώρο. (Χαμηλόφωνα.) Αναρχοδημοκρατικό κράτος είμαστε, ασόβαρο, διάτρητο και ξεχαρβαλωμένο, αλλά μη γένοιτο κουβέντα.

ΣΙ: Εκλογές επί εκλογών, κόμματα επί κομμάτων και στο τέλος η ξένη ¨μάνα¨ κερδίζει το στημένο κοινοβουλευτικό παιχνίδι.  Έλεος!

ΣΩ: Ανάθεμα λέγε μόνο στο θεοκομμουνιστικό ελληνοκτόνο Βυζάντιο, το κατσικώσαν συνοριακώς όλα τα μόγγολα, ώσπερ ακάνθινον στέφανον βασανιστηρίων, πέριξ της αρχαίας χώρας ημών. Αυτή η Κωνσταντινούπολις, η ωραία Ελένη, η νέα Τροία και Ρώμη μαζί, τρισκατάρατος εστί αρχαιόθεν. Τελικά δεν ανήκει σε κανένα, μόνο στον υποχθόνιο εχθρό της ανθρωπότητος, οι κατέχοντες αυτήν τρέμουν μια ζωή μη και χάσειεν αυτήν (χίλια τόσα χρόνια φαγούρα το Βυζάντιο, πεντακόσια τόσα οι Οθωμανοί και Τούρκοι τώρα) και οι εχθροί της πώς αν κατακτήσειεν αυτήν ίνα ξανατρέμωσιν πάλι κι αυτοί για μια εκ νέου απώλεια  όπως και οι προ αυτών κ.ο.κ., φαύλος δηλαδή σατανικός κύκλος. Θα παρασύρη όλα τα έθνη, βάρβαρα και μη, τελικά στον πυρηνικό όλεθρο αυτή, το υπογράφουσι άλλωστε όλες οι αξιοπρεπείς προφητικές πένες-δημοσιογράφοι του θεού.     

ΣΙ: Αποτρόπαια λέγεις και λαϊκώς δυσανεκτικά.

ΣΩ: Αποτροπαία γαρ και η μοίρα που διανύομε.  Έκανε τελικώς γαρ καλή εθνοδιαλυτική δουλειά μεταπολεμικώς εν Ελλάδι, η αριστεροκομμουνιστική γερμανική προπαγάνδα, μετέτρεψε την γενεά των απογόνων των εθνικοφρόνων πολεμιστών του Μεταξά και του πολεμικού έπους του 1940 στον τυχοδιωκτικό αναρχομηδενιστικό χυλό της γενεάς του Πολυτεχνείου. 

ΣΙ: Νίκησαν τον φασισμό και τον ναζισμό όμως. Λίγο το έχεις;

ΣΩ: Αλίμονο. Όπως έδιωξαν και  την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο. Και όπως ο Δον Κιχώτης αυτοεξαπατώμενος και αυτοπαρηγορούμενους κατενίκησε τους φανταστικούς του εχθρικούς ανεμομύλους.  Γιατί στην πραγματικότητα, σε εθνική γραμμή, ασφάλεια και πολιτική, (Κυπριακό, Μακεδονικό, Αιγαιακό, Θρακικό) οικονομία και κοινωνία τα έκαναν, πανάθλια και εθνοαυτοκτονικά, μούσκεμα.

ΣΙ: Ω αυτοί οι πολυτεχνίται και ερημοσπίται δημοκρατικοί ανθήρωες!

ΣΩ: Οίτινες όμως μεταπολιτευτικώς επί των δημοσίων ταμείων και θέσεων, μετά τηλικούτου δημοκρατικού οίστρου γενναίως επέπεσαν ώστε μέχρι και τας θέσεις των υιών και εγγονών αυτών διορισθέντες στο δημόσιο προκατέλαβον και προέφαγον καταδικάσαντες τους απογόνους αυτών εις ανεργίαν και ατιμωτικήν, δίκην πολιτικής εξορίας, μετανάστευσι, αυτοκτονίες...  

ΣΙ: Η δημοκρατία θέλει θυσίες προφανώς.

ΣΩ: Ετεροβαρείς και μονομερείς πάντως. Αν και ουδέν κακόν αμιγές καλού.

ΣΙ: Α, ώστε περιφέρεται και ζων ελπίδος ίχνος μέσα σ’ αυτόν τον δημοκρατικό απόπατο;

ΣΩ: Ενεφανίσθη, αναμφισβήτητος πλέον, και ο αισώπειος λέων. Ου μόνον τα δημοκρατικά ίχνη του.

ΣΙ: Παρακαλώ; 

ΣΩ: Όπου Λέων, η πέμπτη δοσιλογική φάλαγξ της ξενοκρατίας,  τα ξένα σώματα-ξένοι πράκτορες, τζάκια-προδοτόσογα  στον εθνικό κορμό, οι ερριζωμένοι εγγονοκρατικώς ως εθνική γάγγραινα. 

ΣΙ: Τα οποία; 

ΣΩ: Αυτά τα προδοτόσογα και τα φαναριώτικα τζάκια ήταν ανέκαθεν η κρυφή εστία εθνικής μολύνσεως και δημοκρατικού διχασμού , οι κρυφοί υπονομευταί του έθνους οι οποίοι έκαναν και την δοσιλογική, φανερή ως  αριστεροί και κρυφή ως δεξιοί, βρώμικη προδοτοδουλειά. Τώρα πλέον είναι πολύ γνωστοί για να κρυφτούν σ εμια μέλλουσα εθνική αποκατάστασι και απελευθέρωσι. …

ΣΙ: Καλό όντως το πρώτο, το δεύτερο όμως δύσκολο, πολύ δύσκολο.

ΣΩ: Θαρσείν χρη. Έσσεται και πάλι ελληνκόν ήμαρ. Αυτός ο τόπος είναι ο εξαγνισμός του ανανήπτοντος ανθρώπου. γεννά ανέκαθεν ήρωες και θεούς ανθρωπολάτρες όπως και θάβει αντιθεούς τυράννους ανθρωποκτόνους.

ΣΙ: Στου Γουδή συλήβδην άπαντες οι διακομματικοί προδότες. Μακάρι. Μόνο έτσι ενωθείη αν και σωθείη η πατρίδα.  

ΣΩ: Το κοσμικόν εθνικόν κράτος, το ανεκτίμητον αυτό δώρον- παλλάδιον, η ελληνική πολιτιστική παρακαταθήκη στον δυτικό κόσμο,  θα θριαμβεύσει και θα δοξασθή εκ νέου. Θα κατατροπώση πάλι μια χρυσή μέρα τον ασιατικό θεοτρομοκρατικό δεσποτισμό και σκοταδισμό και θα διδάξη το φως και το ουράνιο μέλλον.   

ΣΙ: Ονειροβατείς, διδάσκαλε; με όλο τον σεβασμό.  Το Ισραήλ ετοιμάζεται το ναόν Σολομώντος ανεγείραι εις Ιεροσόλυμα και πάλιν. Κι εσύ βλέπεις κοσμικό εθνικό ελληνικό κράτος εν πλήρει θεοκρατία;   

ΣΩ: Χμ! Του Διός κατ’ ουσίαν, ως το αρχαίον, ο ναός ούτος , κατ’ όνομα δε μόνον του Σολωμόντος.

ΣΙ: Άντε πάλι... Αστειεύεσαι φυσικά.

ΣΩ: Καθόλου. Κλύθι ουν και άκουε, νέε μου, και την γραίαν αλήθειαν. Κοσμικόν εθνικόν κράτος δυτικού δημοκρατικού τύπου ή θεοκρατικόν δεν είναι σήμερον το εβραϊκόν,  τοιούτο δεν απέκτησαν προ εβδομήντα ετών, οι επί δισχιλιετίαν περιπλανώμενοι Ιουδαίοι, κράτος όπως από αρχαίας ρωμαϊκής εποχής ουδέποτε είχαν; Ναι  ή ού;

ΣΙ: Βεβαίως.

ΣΩ: Το έθνικόν κοσμικόν κράτος δεν είναι η σπουδαιοτέρα ελληνική εκπολιτιστική κατάκτησις, το ανεκτίμητον πολιτικόν αυτής δώρον εις την πεπολιτισμένην ανθρωπότητα; 

ΣΙ: Ναι αλλά εγώ όλο για την δημοκρατία ακούω διθυράμβους, το κορυφαίο πολιτικό αγαθό του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού λένε και ξαναλένε , και όχι για το κοσμικόν εθνικόν κράτοςς. 

ΣΩ: Απλά κρύβουν λόγια. Κάθονται σε ξένο πνευματικό και πολιτισμικό θρόνο, φθονούν την ιστορική αρχαιοελληνική αίγλη του και αναζητούν ιστορική νομιμοποίησι και απενοχοποίησι για τις δημοκρατικές διαστροφές και καταχρήσεις τους. Σφετερισταί και ψευδεπίγραφοι. Η δημοκρατική τους Ελένη είναι ένα κούφιο είδωλο. Οι Ελληνες είχαν δημοκρατία. Αυτοί απλά δημοκρατική ειδωλολατρία. 

ΣΙ: Αφού όποια πέτρα κι ει σηκώσειεν, ελληνισμόν συναντούν;

ΣΩ: Η δημοκρατία, μάθε, είναι το λυκόφως του κοσμικού έθνους-κράτους, όχι το λυκαυγές του. Η αθηναϊκή ηγεμονική δημοκρατία εγιγάντωσε τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, τον εθνικό διχασμό, τους εθνοκτόνους εμφυλίους και την πολιτική διαφθορά και διάβρωσι , την οικονομική δουλεία- κυριαρχία του περσικού χρυσού. Δημοκρατική παρακμή και εκφυλισμός παρομοίως όπως διανύομεν και σήμερον, μεταπολιτευτική Ελλάς και Ευρωδύσις. Αν δεν ήσαν μετά οι δωρικοί, ακραιφνώς ελληνόδοξοι Μακεδόνες, ουδέν το ελληνικόν διεσώθη αν. 

ΣΙ: Χμ. Δημοκρατική απομυθοποίησις λοιπόν. Θα φρυάξωσι οι δημοκρατικοί μασωνοπαπαγάλοι. ¨Ναι, ναι,  αλλά η Ελλάς εγέννησε την δημοκρατίαν…. Εν Αθήναις δε, υπάρχει και το μαιευτήριον αυτής…¨ ανακαινισθέν δεόντως βέβαια. Χα, χα!

ΣΩ: Μαιευτήριον; Κοιμητήριον μάλλον εννοείς… Και άνευ αναστάσεως μέχρι στιγμής.

ΣΙ: Αφού η Ελλάς εγέννησε τα πάντα. Όχι μόνο την δημοκρατία.

ΣΩ: Ακριβώς. Προβάλλουν λοιπόν την σημερινή εκφυλισμένη εθνοκτόνο αναρχοδημοκρατία, δημοκρατίας δυσφήμισι κατά βάσιν, αυτήν των λαθροεισβολέων και πουστοϋπερηφάνων παρελάσεων, για να συκοφαντήσουν  το κοσμικό, ανοικτό,  εθνικό κράτος, το διαχρονικό αυτό φρούριο- ασυμβίβαστο εγγυητή- υπερασπιστή των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων.

ΣΙ: Καταλαβαίνω. Προσεχώς εις την οθόνην σας ¨Η δημοκρατία (κοσμικό κράτος) απέτυχε. Όθεν η μόνη εναλλακτική πολιτική λύσις ο ασιατικός θρησκευτικός ολοκληρωτισμός, η εθνοκτόνος κομμουνιστική θεοκρατία.

ΣΩ: Ο ματωμένος Γάμος (του Λόρκα), Δύσεως με Ισλάμ. Κουμπάρος ο Πάπας!

ΣΙ. Ω, αυτό κι αν δεν αποτελέσοι πολυπολιτισμική είδησι!

ΣΩ: Το εωράκαμεν και το πάλαι το έργον αυτό. Επί ρωμαϊκής παρακμής και κομμουνοχριστιανικής επαναστάσεως.

ΣΙ: Ένα είν’ το κόμμα του ενός θεού.

ΣΩ: Αυτό το έκλεψαν απ’ τον Φλωράκη.

ΣΙ:  Το ¨Ότι άνω και κάτω¨ των αλχημιστών. Χα, χα. Αλλά εξ ών παρεξέβημεν. Ο Ζευς εις Ιεροσόλυμα είπας.

ΣΩ: Ακριβώς. Ο Δίας ως σύμβολον του κοσμικού εθνικού κράτους θριαμβεύει μέσα εις την έδρα του ασιατικού σκότους και συγχρόνως ηττάται εις την έδρα του την Ελλάδα ιουδαιοχριστιανικώς ήτοι προτεσταντικώς και ορθοδόξως.

ΣΙ: Ωπ, ωπ. Και νόμιζα έχειν κουρασθή. Αλλά με κεντρίζεις δαιμονικώς. Αιτούμαι ουν βαθείαν ανάλυσιν επί του τελευταίου.    

ΣΩ: Οι σύγχρονοι βόρειοι προστάται ημών, οι βορειοδιατλαντικοί προτεστάνται , μάς μετέφεραν μέσω της ηνωμένης δημοκρατικής Ευρώπης τον ξεπερασμένο και παταγωδώς αποτυχημένο πολιτικό κομμουνισμό ως άριστο, δημοκρατικό, πολιτικό πρότυπο και εις αντικατάστασιν των δαιμονοποιημένων ελληνικών, ιστορικών και εθνικών, ιδεωδών και αξιών, ως δήθεν φασιστικών –ναζιστικών.  Αποτέλεσμα ορατό και απτό. Πλήρες αδιέξοδο, οικονομική, εθνική και  ηθική, παρακμή και σήψι.

ΣΙ: Και η ορθοδοξία;

ΣΩ: Και ο χριστιανισμός και η ορθοδοξία, απ’ την άλλη πλευρά, όπως και γενικώς η θρησκεία, υπερθεματίζουν κι αυτές κατά του έθνους.

ΣΙ: Κατά το διαχρονικόν εκείνο  ¨Κι εσύ τέκνον, Βρούτε;¨

ΣΩ: Η τέλεια προδοσία του θεού και του ανθρώπου.

ΣΙ: Έλα ντε! Άκουσον, άκουσον, αίρεσις η φιλοπατρία και εθνολατρία;

ΣΩ: Και ποιος το λέει αυτό; Οι αθεόφοβοι θεοκάπηλοι μαμμωνάδες, οι πωλούντες και αγοράζοντες παν ό,τι κινείται και ενοείται εις γην και ουρανόν. Καιροσκόποι δοσίλογοι και συνεργάται παντός ξένου κατακτητού του έθνους.      

ΣΙ: Τέλμα και σκότος.

ΣΩ: Οι κολλημένοι με την θρησκεία αποστρέφονται τον πραγματικό θεό, τον θεό της ελευθερίας,  λατρεύοντες τον αντιθεό της δουλείας ως πραγματικό θεό και όστις αντιθεός αυτός φοβάται την ανθρώπινη ελευθερία και αντιμάχεται τον θεό της, τον πραγματικό θεό.. Πως σού φαίνεται;

ΣΙ! Θεοσχιζοφρενικό!

ΣΩ: Ο ελληνισμός λοιπόν έχει δυο σαράκια, αμφότερα ιουδαιογενή, που τον κατατρώγουν αρχαιόθεν ανυποψίαστα όπως ένα καταστροφικό πάθος. Για εντός Ελλάδος, ένα το βυζαντινοχριστιανικό ήτοι , την καρκινική επί τα χείρω μετάστασι του προχριστιανικού σεληνολατρικού  καρκινώματος, και δεύτερο το ψευδοδημοκρατικό-αριστεροκομμουνιστικό  (Σχολή της Φρανκφούρτης, σύνδρομο της Στοκχόλμης) για εντός Ελλάδος. Για εκτός Ελλάδος δε, το βυζαντινοχριστιανικό μόνο. Γι αυτό και έξω ως απόδημοι πάμε καλύτερα.

ΣΙ: Αυτό το σατανικό κύκλωμα του φόβου πότε θα σπάσει;

ΣΩ:  Μόνο αν αναστηθώσι και οι αρχαίοι Έλληνες ήρωες πολεμιστές, οι Έλληνες εφευρέτες και ευεργέτες θεοί. Ο Εβραίος γαρ ήρως μόνος του, και Μέσι άλλωστε αν είη,  ουκ επαρκεί για να πετά η ομάδα. Θέλει σύνολο. Δωδεκάδα.   

ΣΙ: Χμ! Υπομονή καταφθάνουσι και θεοκρατικαί ενισχύσεις.  Ισλάμ και τζιχάντια.

ΣΩ: Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι δηλαδή; Ωχ!

ΣΙ: Μα τις εβδομήντα δύο προς εκπαρθεύνευσιν ουράνιες παρθένες του ισλαμικού παραδείσου, ανατρίχιασα! Λοιπόν τι λες; Πάμε ψώνια μας τώρα και μετά πάλι συνάντησι στο ίδιο παγκάκι για την συνέχεια;

ΣΩ: (Σηκώνεται.) Καιρός ήταν και για ξεμούδιασι. (Τανύεται άνω ηδονικώς δι’ ανατάσεως των χειρών.)  

ΣΙ: Και ο πρώτος επιστρέψας καταλαμβάνει θέσεις εις διπλούν. Έτσι; 


(Συνεχίζεται.)