ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Κανένα φαινόμενο disorientation δεν έφταιξε για τον θάνατο του υποσμηναγού Σιαλμά. Ούτε γιατί υπερέβαλε του αεροσκάφους που λένε άλλοι. Το Μirage F-1 CG του Σιαλμά , είχε το Cyrano IV ως ραντάρ. Για να ρωτήσουνε να δούνε τι ρόλο βαράει το συγκεκριμένο ραντάρ.!! Μετά από ώρα υπερθερμαίνεται και δείχνει λάθος ενδείξεις στα όργανα.!!!! Αν και ήταν κατώτερο σε ελιγμούς από το F-16 του μογγόλου , δεν ήταν αυτό
το μειονέκτημα. Αλλά το ραντάρ του. Aν βάλουν τα SABR ως ραντάρ στα F-16 μας απλά βλέπουμε και την ιπτάμενη πατάτα F-35 και τα Fail-22 Craptor από πιο μακρυά , και όχι μόνο αυτό...το SABR αποτελεί το καλύτερο ραντάρ που μπήκε ποτέ σε F-16. Έχει και ''δύο σε ένα'' ατού. Αναλύει ΚΑΙ εναέριους στόχους ΚΑΙ επίγειους ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Ο θάνατος του υποσμηναγού
(Ι) Νίκου Σιαλμά το πρωί της 18ης Ιουνίου του 1992 συντάραξε ολόκληρο το
πανελλήνιο και αποτέλεσε πρωτοσέλιδο αλλά και θέμα συζήτησης για αρκετό
καιρό. Κυρίως γιατί ο υποσμηναγός που ανήκε στην 342 Μοίρα Παντός
Καιρού της 114 Πτέρυγας Μάχης, ήταν το πρώτο θύμα της καθημερινής
τουρκικής προκλητικότητας και αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών
δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Πριν από τον Νίκο Σιαλμά βέβαια είχαν χάσει τη ζωή τους και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί του στο πλαίσιο του ακήρυχτου αυτού πολέμου. Σε εκπαιδευτικές εξόδους όμως και όχι ενώ κυνηγούσαν τουρκικά μαχητικά. Στα χρόνια της δεκαετίας του ’90 και της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα ακολούθησαν και άλλοι. Έλληνες και Τούρκοι με τελευταίο τον Σμηναγό (Ι) Κώστα Ηλιάκη το Μάιο του 2006. Η λίστα μεγαλώνει λοιπόν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Γυρνώντας τα χρόνια πίσω στο περιστατικό που στοίχισε τη ζωή του υποσμηναγού Σιαλμά, να σημειώσουμε ότι για αρκετά χρόνια μετά την παραλαβή και ένταξη σε υπηρεσία του F-16 σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και του Mirage 2000EGM στις τάξεις της δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας, τα Mirage F1CG των 342 και 334 ΜΠΚ (Μοίρες Παντός Καιρού) συνέχισαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στον τομέα της αναχαίτισης.
Ο τελευταίος διοικητής της 342 Μοίρας που απέσυρε τον τύπο στο τέλος Ιουνίου του 2003 Ν. Ρέτσας, σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τότε είχε επισημάνει ότι είχαν αναπτυχθεί και εφαρμόστηκαν ειδικές – συγκεκριμένες τακτικές στις αναχαιτίσεις F-16 από Mirage F1CG. Οι οποίες απέδωσαν…
Ο υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς απογειώθηκε το πρωί της 18ης Ιουνίου 1992
από την 135 Σμηναρχία Μάχης στη Σκύρο, μαζί με ένα δεύτερο Mirage F1CG
ως Νο. 2 του σχηματισμού που πήρε πορεία προς το βόρειο Αιγαίο. Σε
περιοχή κοντά στον Άγιο Ευστράτιο, το ζευγάρι των ελληνικών μαχητικών
πήρε επαφή με τουρκικά μαχητικά (δύο F-16) και ακολούθησε εμπλοκή.
Ο Σιαλμάς μπήκε σε ψαλίδια με ένα από τα δύο τουρκικά μαχητικά. Ο Τούρκος ιπτάμενος παρά το ότι πετούσε ένα μαχητικό πιο ευέλικτο, με μεγαλύτερα περιθώρια ασφάλειας που του έδινε το Fly-By-Wire, με σαφώς καλύτερες επιδόσεις βαθμού ανόδου και επιτάχυνσης λόγω του σημαντικά ισχυρότερου κινητήρα του, “έχασε” τον Σιαλμά στα ψαλίδια!
Ο Έλληνας ιπτάμενος λοιπόν κατόρθωσε να «πάρει την ουρά» (να βρεθεί στην ώρα έξι) ενός από τα δύο τουρκικά μαχητικά, παρότι πετούσε υποδεέστερο αεροσκάφος. Ο Τούρκος προσπαθώντας να αποφύγει τον εγκλωβισμό, βύθισε μετά από μία σειρά ελιγμών από το επίπεδο των 6.000 ποδών περίπου. Προφανώς με στόχο να αναπτύξει ταχύτητα άμεσα και να κατορθώσει να διαφύγει.
Ο Σιαλμάς τον ακολούθησε στη βύθιση από την οποία όμως δεν κατάφερε να βγει ποτέ… Λέγεται ότι ο Τούρκος χειριστής κατάφερε να σωθεί μόνο χάρη στο τεχνολογικά ανώτερο (συμβολογία HUD) πιλοτήριο, τις επιδόσεις και την ευελιξία του F-16. Ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα κατά τη βύθιση και κατόρθωσε να απαγκιστρώσει ακουμπώντας στην κυριολεξία στην επιφάνεια της θάλασσας…
Το ακροφύσιο του κινητήρα ήρθε σε επαφή με το νερό και το ρεύμα των καυσαερίων άνοιξε ένα τεράστιο λευκό αυλάκι! Εικάζεται ότι ο Σιαλμάς κατά την κάθοδο προς τη θάλασσα γύρισε να κοιτάξει πίσω του για χρονικό διάστημα ίσως και πιο μικρό του δευτερολέπτου. Για να βεβαιωθεί ότι δεν τον ακολουθούσε το δεύτερο τουρκικό F-16, ή για να εντοπίσει τη θέση του συναδέλφου του κατά πάγια τακτική. Το χρονικό αυτό διάστημα ίσως έκανε και τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Ή ίσως το γεγονός ότι είχε εστιάσει την προσοχή του στο τουρκικό μαχητικό…
Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, ενώ και το ενδεχόμενο αποπροσανατολισμού δεν μπορεί να αποκλειστεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ιπτάμενοι των Μοιρών αναχαίτισης της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν επισημάνει ότι κατά τη διάρκεια των ελιγμών στις εμπλοκές είναι πραγματικά δύσκολο υπό ορισμένες συνθήκες να ξεχωρίσει κανείς τη θάλασσα από τον ουρανό…
Μετά από ένα δυστύχημα στις 10 Φεβρουαρίου του 1988, στο οποίο έχασε τη ζωή του ανθυποσμηναγός Κοντογιώργος Κωνσταντίνος κατά τη διάρκεια άσκησης εναέριας μάχης στην περιοχή του πεδίου βολής Άνδρου, τοποθετήθηκε σε όλα τα ελληνικά Mirage F1CG το σύστημα ΣΠΥ (Σύστημα Προειδοποίησης Ύψους).
Ήταν εφεύρεση τεχνικού της ΠΑ και προειδοποιούσε ηχητικά και οπτικά τον ιπτάμενο όταν κατέβαινε κάτω από ένα προκαθορισμένο επίπεδο. Στο ύψος που πετούσε ο υποσμηναγός Σιαλμάς, το ΣΠΥ ή ήταν απενεργοποιημένο ή απλά το αγνόησε για να συνεχίσει την εμπλοκή…
Βέβαια το φαινόμενο του disorientation (αν αυτό συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση…) έχει να κάνει καθαρά με την ανθρώπινη φυσιολογία και δεν αντιμετωπίζεται, όπως έχει αποδειχθεί έμπρακτα, με την προσθήκη περισσότερων συστημάτων προειδοποίησης και ασφάλειας.
Έχουμε χάσει άλλους τρεις ιπταμένους τουλάχιστον από αυτό το αίτιο
(Σμηναγός (Ι) Παντελής Γκέλης της 331 Μοίρας το Μάιο του 2006, Σμηναγός
(Ι) Αθανάσιος Μπατσαράς της 337 Μοίρας τον Δεκέμβριο του 2007 και
Σμηναγός (Ι) Γεώργιος Μπαλταδώρος της 331 Μοίρας τον Απρίλιο του 2018).
Ο Νίκος Σιαλμάς και οι συνάδελφοί του στα Mirage F1 και τα F-4E δεν δίστασαν ούτε στιγμή να εμπλακούν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τα τουρκικά F-16. Αδιαφορώντας για τις ανώτερες επιδόσεις του συγκεκριμένου μαχητικού και προσπαθώντας κάθε μέρα να εντοπίσουν αδύνατα σημεία και τρόπους αντιμετώπισης της νέας απειλής.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που τότε και τώρα δεν έκαναν και δεν κάνουν πίσω και στο Νίκο Σιαλμά που στάθηκε παλικαρίσια μέχρι την τελευταία στιγμή, αποδίδουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα ως ελάχιστον φόρο τιμής, αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.
πηγή
το μειονέκτημα. Αλλά το ραντάρ του. Aν βάλουν τα SABR ως ραντάρ στα F-16 μας απλά βλέπουμε και την ιπτάμενη πατάτα F-35 και τα Fail-22 Craptor από πιο μακρυά , και όχι μόνο αυτό...το SABR αποτελεί το καλύτερο ραντάρ που μπήκε ποτέ σε F-16. Έχει και ''δύο σε ένα'' ατού. Αναλύει ΚΑΙ εναέριους στόχους ΚΑΙ επίγειους ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Πριν από τον Νίκο Σιαλμά βέβαια είχαν χάσει τη ζωή τους και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί του στο πλαίσιο του ακήρυχτου αυτού πολέμου. Σε εκπαιδευτικές εξόδους όμως και όχι ενώ κυνηγούσαν τουρκικά μαχητικά. Στα χρόνια της δεκαετίας του ’90 και της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα ακολούθησαν και άλλοι. Έλληνες και Τούρκοι με τελευταίο τον Σμηναγό (Ι) Κώστα Ηλιάκη το Μάιο του 2006. Η λίστα μεγαλώνει λοιπόν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Γυρνώντας τα χρόνια πίσω στο περιστατικό που στοίχισε τη ζωή του υποσμηναγού Σιαλμά, να σημειώσουμε ότι για αρκετά χρόνια μετά την παραλαβή και ένταξη σε υπηρεσία του F-16 σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και του Mirage 2000EGM στις τάξεις της δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας, τα Mirage F1CG των 342 και 334 ΜΠΚ (Μοίρες Παντός Καιρού) συνέχισαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στον τομέα της αναχαίτισης.
Ο τελευταίος διοικητής της 342 Μοίρας που απέσυρε τον τύπο στο τέλος Ιουνίου του 2003 Ν. Ρέτσας, σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τότε είχε επισημάνει ότι είχαν αναπτυχθεί και εφαρμόστηκαν ειδικές – συγκεκριμένες τακτικές στις αναχαιτίσεις F-16 από Mirage F1CG. Οι οποίες απέδωσαν…
Ο Σιαλμάς μπήκε σε ψαλίδια με ένα από τα δύο τουρκικά μαχητικά. Ο Τούρκος ιπτάμενος παρά το ότι πετούσε ένα μαχητικό πιο ευέλικτο, με μεγαλύτερα περιθώρια ασφάλειας που του έδινε το Fly-By-Wire, με σαφώς καλύτερες επιδόσεις βαθμού ανόδου και επιτάχυνσης λόγω του σημαντικά ισχυρότερου κινητήρα του, “έχασε” τον Σιαλμά στα ψαλίδια!
Ο Έλληνας ιπτάμενος λοιπόν κατόρθωσε να «πάρει την ουρά» (να βρεθεί στην ώρα έξι) ενός από τα δύο τουρκικά μαχητικά, παρότι πετούσε υποδεέστερο αεροσκάφος. Ο Τούρκος προσπαθώντας να αποφύγει τον εγκλωβισμό, βύθισε μετά από μία σειρά ελιγμών από το επίπεδο των 6.000 ποδών περίπου. Προφανώς με στόχο να αναπτύξει ταχύτητα άμεσα και να κατορθώσει να διαφύγει.
Ο Σιαλμάς τον ακολούθησε στη βύθιση από την οποία όμως δεν κατάφερε να βγει ποτέ… Λέγεται ότι ο Τούρκος χειριστής κατάφερε να σωθεί μόνο χάρη στο τεχνολογικά ανώτερο (συμβολογία HUD) πιλοτήριο, τις επιδόσεις και την ευελιξία του F-16. Ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα κατά τη βύθιση και κατόρθωσε να απαγκιστρώσει ακουμπώντας στην κυριολεξία στην επιφάνεια της θάλασσας…
Το ακροφύσιο του κινητήρα ήρθε σε επαφή με το νερό και το ρεύμα των καυσαερίων άνοιξε ένα τεράστιο λευκό αυλάκι! Εικάζεται ότι ο Σιαλμάς κατά την κάθοδο προς τη θάλασσα γύρισε να κοιτάξει πίσω του για χρονικό διάστημα ίσως και πιο μικρό του δευτερολέπτου. Για να βεβαιωθεί ότι δεν τον ακολουθούσε το δεύτερο τουρκικό F-16, ή για να εντοπίσει τη θέση του συναδέλφου του κατά πάγια τακτική. Το χρονικό αυτό διάστημα ίσως έκανε και τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Ή ίσως το γεγονός ότι είχε εστιάσει την προσοχή του στο τουρκικό μαχητικό…
Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, ενώ και το ενδεχόμενο αποπροσανατολισμού δεν μπορεί να αποκλειστεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ιπτάμενοι των Μοιρών αναχαίτισης της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν επισημάνει ότι κατά τη διάρκεια των ελιγμών στις εμπλοκές είναι πραγματικά δύσκολο υπό ορισμένες συνθήκες να ξεχωρίσει κανείς τη θάλασσα από τον ουρανό…
Μετά από ένα δυστύχημα στις 10 Φεβρουαρίου του 1988, στο οποίο έχασε τη ζωή του ανθυποσμηναγός Κοντογιώργος Κωνσταντίνος κατά τη διάρκεια άσκησης εναέριας μάχης στην περιοχή του πεδίου βολής Άνδρου, τοποθετήθηκε σε όλα τα ελληνικά Mirage F1CG το σύστημα ΣΠΥ (Σύστημα Προειδοποίησης Ύψους).
Ήταν εφεύρεση τεχνικού της ΠΑ και προειδοποιούσε ηχητικά και οπτικά τον ιπτάμενο όταν κατέβαινε κάτω από ένα προκαθορισμένο επίπεδο. Στο ύψος που πετούσε ο υποσμηναγός Σιαλμάς, το ΣΠΥ ή ήταν απενεργοποιημένο ή απλά το αγνόησε για να συνεχίσει την εμπλοκή…
Βέβαια το φαινόμενο του disorientation (αν αυτό συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση…) έχει να κάνει καθαρά με την ανθρώπινη φυσιολογία και δεν αντιμετωπίζεται, όπως έχει αποδειχθεί έμπρακτα, με την προσθήκη περισσότερων συστημάτων προειδοποίησης και ασφάλειας.
Ο Νίκος Σιαλμάς και οι συνάδελφοί του στα Mirage F1 και τα F-4E δεν δίστασαν ούτε στιγμή να εμπλακούν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τα τουρκικά F-16. Αδιαφορώντας για τις ανώτερες επιδόσεις του συγκεκριμένου μαχητικού και προσπαθώντας κάθε μέρα να εντοπίσουν αδύνατα σημεία και τρόπους αντιμετώπισης της νέας απειλής.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που τότε και τώρα δεν έκαναν και δεν κάνουν πίσω και στο Νίκο Σιαλμά που στάθηκε παλικαρίσια μέχρι την τελευταία στιγμή, αποδίδουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα ως ελάχιστον φόρο τιμής, αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου