ΔΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΩΝ BRICS, ΤΟ ΜΕΤΈΩΡΟ ΒΉΜΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΆΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΈΚΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΝΆΠΟΔΑ ΦΑΛΤΣΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΔΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΩΝ BRICS, ΤΟ ΜΕΤΈΩΡΟ ΒΉΜΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΆΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΤΈΚΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΝΆΠΟΔΑ ΦΑΛΤΣΑ

Τα δεδομένα:

 

Η παταγώδης αποτυχία της νεοφιλελέ παγκοσμιοποίησης ver1.0 να λύσει κρίσιμα προβλήματα, οδήγησε στην επίσημη αποδοχή του τέλους της από τους G7 στην σύνοδο τους στην Κορνουάλη τον Ιούνιο 2021.Έτσι έλαβε τέλος η περίοδος που καθορίστηκε από την περίφημη "Συνεννόηση της Ουάσιγκτον" των τότε G5 το 86, με την οποία πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτό συνοδεύτηκε όμως με ένα επιθετικό σχέδιο περιορισμού της παγκόσμιας επιρροής, κυρίως της ανερχόμενης Κίνας, και δευτερευόντως της Ρωσίας (ως κρίσιμης για την οικονομία της Κίνας για ενέργεια και πρώτες ύλες), με τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τους G8 και με ένα νέο στρατηγικό δόγμα διατήρησης της ισχύος του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθετικού νομίσματος με την περίφημη (αλλά αμφιλεγόμενη) "Πράσινη Ανάπτυξη". Η "Δύση" παίζει άμυνα με σκληρή επίθεση και σαφή συγκρουσιακή διάθεση.

 

Η αναμενόμενη αντίδραση από την απειλούμενη Ρωσία δεν άργησε πολύ. Η εισβολή στην Ουκρανία και η επιτάχυνση για την δημιουργία του ψηφιακού "αντιδολάριου" οδήγησε στις γνωστές κυρώσεις εναντίον της. Που με την σειρά τους επιτάχυναν τον σχεδόν μηδενισμό της γεωοικονομικής σημασίας του ευρώ και στην αναθέρμανση του σχεδίου BRICS με στόχο την απόσπαση όλου του οικονομικού Νότου από την επιρροή των μηχανισμών επιβολής του δολαρίου που ίσχυαν κατά την προηγούμενη παγκοσμιοποίηση. Του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, με την δημιουργία νέων, ίδιας όμως κοπής, υπό την Ρωσοκινεζική εποπτεία.

 

Το λες και επίθεση παίζοντας άμυνα.

 

Το σχέδιο BRICS πρωτοεμφανίστηκε το 2001 μέσα από μία μελέτη της Goldman Sachs με στοχο την διατήρηση της βασικής δομής του σημερινού τραπεζικού συστήματος έως το 2050. Σε αυτό το βασικό σχέδιο διάσωσης του τραπεζικού συστήματος προβλέπονταν η διάσπαση των ζωνών ισχύος των παγκόσμιων νομισμάτων σε δύο. Αυτή η ιδέα λειτουργεί ως ο πυρηνας της βασικής αρχιτεκτονικής ενός παγκόσμιου συστήματος διατήρησης των εκδοτικών προνομίων χρήματος των εμπορικών τραπεζών για να μην αυτό καταρρεύσει. Οι 5 ανερχόμενες οικονομίες της τότε εποχής Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική θα ήταν ο πυρήνας υλοποίησης αυτού του σχεδίου.

 

Η κατάρρευση ήρθε όμως απροειδοποίητα και νωρίς. Το 2008 με την οικονομική κρίση της Leman Brothers, που οδήγησε στην εξαΰλωση 13τρισ$ μετά το "σκάσιμο" στεγαστικών δανείων ύψους 600δισ στις ΗΠΑ. Αυτά αναπληρώθηκαν μέσα στα επόμενα 10 χρόνια με κρατικό δανεισμό και συστήματα τύπου PSI στην οικονομική περιφέρεια, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο τις οικονομικές ανισότητες.

Έγιναν δε τα πράγματα χειρότερα με τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε μετά στην Κίνα ο Τραμπ με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές του, που είχαν και έντονα τα στοιχεία του βιομηχανικού απομονωτισμού. Χωρίς να αγγίζεται όμως ούτε στο ελάχιστο το χρηματοπιστωτικό status qvo αντίστοιχα. Αυτή η αντίφαση, με την σειρά της, οδήγησε σε μία πρωτοφανή κρίση προσφοράς και ζήτησης που ξεκίνησε το 2018. Ήρθε και ο Κορονοϊός και την έκανε χειρότερη "κουκουλώνοντας" και τις πραγματικές αιτίες των αλυσιδωτών κρίσεων που ακολούθησαν. Την ενεργειακή, στα logistics/μεταφορές, στην παραγωγή και την επισιτιστική.

 

Η διαφαινόμενη σύγκρουση των δύο "κόσμων", της "Δύσης" υπό τις ΗΠΑ και της "Ανατολής" υπό την Κίνα-Ρωσια δείχνει έτσι, κατ' αρχας και με επιδερμική ανάλυση, ως αναπόφευκτη. Συνήθως αυτή αναλύεται με όρους που ίσχυαν είτε την εποχή της αποικιοκρατίας είτε με όσα μάθαμε να λέμε κατά την διάρκεια του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου. Ενίοτε μπερδεύοντας πάλι τις δοξασίες του Χάρντιγκτον και τις εφαρμογές του επί των συνταγών του Κίσινγκερ για το πώς πρέπει να νοείται η δυναμική των εξωτερικών σχέσεων των κρατών.

 

Τίποτα όμως από ότι ίσχυε τότε ως βασική παράμετρος δεν ισχύει τώρα! Κάθε προσπάθεια ερμηνείας με τις ίδιες μεθόδους και ερμηνευτικά εργαλεία όπως τότε, οδηγεί σε μη παραγωγικούς παραλογισμούς.

 

Δύο είναι οι λόγοι γι αυτό:

 

Το σύστημα BRICS/G8/BRICS+ είναι υπονομευμένο από τις επί μέρους σοβαρές διμερείς διαφορές των μελών της (Κινα-Ινδια, Ινδια-Ιραν, Τουρκία -Ινδια, Τουρκια-Αιγυπτος, Ιραν-Σ. Αραβία κλπ) που παρασύρει το όλο μοντέλο σε παραλυτικές πρακτικές. Αυτές αντανακλούν και τις διαφορετικές στρατηγικές επιλογές των επί μέρους εγχώριων ελίτ στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν. Φυσικά και από το γεγονός ότι σε αυτόν τον πόλο συμμετέχουν, με κεντρικό ρόλο, χώρες με σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα (με τα δυτικά κριτήρια).

 

Σε όλους αυτούς τους γεωοικονομικούς/γεωπολιτικούς σχεδιασμούς απουσιάζει η σημαντική επίδραση που έχει το διαδίκτυο και οι ψηφιακές υπηρεσίες στο παγκόσμιο εμπόριο και τα χρηματοπιστωτικά συστήματα.

 

Με λίγα λόγια, ο κόσμος έχει ήδη οδηγηθεί σε μία διπολική σύγκρουση, σχεδιασμένη από μία τράπεζα το 2000, με αρχικό σκοπό της να την αποφύγει! Και ελλείψει σύγχρονων μεθόδων και εργαλείων ανάλυσης τελικά, οδηγούνται πολλοί και σε συμπεράσματα με εμφανή την απουσία στρατηγικής επίλυσης οποιουδήποτε προβλήματος! 

 

Θυμίζει αυτό έντονα τις παραμονές του Α Παγκοσμίου Πολέμου, πάλι με τα ίδια επίδικα:. Όλοι τώρα, όχι μόνο η Γερμανία του Κάιζερ, ψάχνουν για "μια θέση στον ήλιο" του οικονομικού Νότου. Για τις πρώτες ύλες του, την ενέργεια ή τα μέταλλα που απαιτούν οι ΑΠΕ, και τα φτηνά νεανικά χέρια σε αφθονία.

 

Άλλοι παίζοντας άμυνα και άλλοι επίθεση με συστήματα ζον πρες.

 

Έτσι, μέσα σε αυτήν την μάλλον ζοφερή εικόνα, η σύνοδος των BRICS που γίνεται αυτές τις μέρες στην Ρωσία με 126 χώρες να συμμετέχουν στον προθάλαμο ενταξης τους σε αυτή την πολιτικο-οικονομική συμμαχία, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Ανάμεσα τους και μια ΝΑΤΟικη χώρα, η Τουρκία, που δείχνει έτσι ότι επέλεξε τον γεωπολιτικό συνασπισμό που την βολεύει. 

 

Και όπως συμβαίνει πάντα σε συγκρουσιακά συστήματα δυο πόλων, πάντα εμφανίζεται και ως εξισορροπιστής τους ένα ενδιάμεσος (στην πολιτική αυτόν τον λέγαμε "κεντρώο χώρο", και συνήθως ήταν αυτός που έγερνε την ζυγαριά ανάλογα το ποιος του τα "έσκαγε" πιο χοντρά). Αυτό ακριβώς επιβεβαιώθηκε και από την στάση της Ινδίας αλλά και με την επιφυλακτική στάση της Κίνας στο να ακολουθήσει την ακραία συγκρουσιακή τακτική του Πούτιν με την Δύση.

 

Η Ινδική στρατηγική σχηματοποιείται υπό το ακρωνύμιο IBIS (Ινδία, Βραζιλία, Ινδονησία, Νότια Αφρική), που ως "φράξια" και εντός των BRICS+, προσπαθεί να παίξει τον ρόλο της "γέφυρας" ή αν θέλετε του γεωπολιτικού "κέντρου". 

 

Το ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της νέας πρωτοβουλίας είναι οι "ίσες αποστάσεις" από τους Αγγλοσάξωνες της Δύσης και τον άξονα Πεκίνου -Μόσχας (πχ με συμμετοχή των 2 Ιs στην πρωτοβουλία QUAD και 3 μελών της στους ΒRICS) αλλά και η "ανοιχτή πόρτα" που αφήνουν για συμμετοχή σε αυτόν τον γεωπολιτικό νέο συνασπισμό στην Γαλλία και την Γερμανία. Με ρόλο όμως πλέον "δεύτερων βιολιών".

 

Η επικράτηση του Λούλα στην Βραζιλία, φαίνεται ότι ήταν ο καταλύτης γι αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα της Ινδίας, που ετοιμάζει πυρετωδώς το δικό της ψηφιακό νόμισμα με ρυθμούς ανάπτυξης της μεγαλύτερους και από την Κίνα. 

 

Έτσι, η έμπειρη Κίνα, θορυβημένη μην και χαθεί το "κέντρο" δειχνει να ακολουθεί την ίδια τακτική με την Ινδία: "Ψωνίζουμε μεν φτηνά ότι διαθέτει η Ρωσία, αλλά διατηρούνται ως εμφανείς οι αντιδράσεις και διαφοροποιήσεις από τους γρήγορους ρυθμούς που θέλει να επιβάλλει ο Πούτιν στην σύγκρουση με την Δύση". 

 

Το ψηφιακό αντιδολάριο που σχεδίασε ο Sergei Glazyev μπορεί να περιμένει λίγο. Δεν είναι ακόμα καιρός για κατά μέτωπο αντιπαράθεση, ιδιαίτερα δε πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Το Πεκίνο δεν θέλει να διακινδυνεύσει τώρα ένα ρόλο Ιφιγένειας για λίγες θέσεις πάνω λίγες κάτω στην αμερικανική Γερουσία.

 

Έτσι όμως μένει ακάλυπτος ο Ερντογάν που, πιεσμένος από τα δικά του εσωτερικά και οικονομικά προβλήματα κινήθηκε γρήγορα προς την ζώνη της Ευρασίας με αίτημα να συμμετάσχει ως πλήρες μέλος στον αντι-ΝΑΤΟ οργανισμό της συνεννόησης της Σαγκάης το 17 και στο cluster BRICS μόλις τώρα, εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα ένταξης στην ζώνη του ευρώ, που έχει πάψει να είναι ελκυστικό. Το σχέδιο αυτό της Άγκυρας σχετίζεται και με τα νεο-Οθωμανικά όνειρά των τουρκικών ελίτ που, με προγεφύρωμα την Λιβύη και την Παλαιστίνη, επιδιώκουν να μετατρέψουν την Τουρκία σε Περιφερειακή δύναμή με εμβέλεια από τα σύνορα της Κίνας μέχρι τα βάθη της Αφρικής. 

 

Αυτά τα σχέδια επικροτήθηκαν με μια γενναία ταμειακή διευκόλυνση 20δισ ευρώ από τον Πούτιν με αφορμή έναν ρωσικό σταθμό πυρηνικής ενέργειας στο Ακουγιου, μαζί με σοβαρή έκπτωση στην αγορά με ρούβλια (κατά 25%) φυσικού αερίου με έκπτωση από την Ρωσία έναντι ενός συμβιβασμού στην Συρία. Όσο για το υπόλοιπο 75% πληρωμή με πληθωριστικές λίρες, που η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας τυπώνει τώρα σωρηδόν.

 

Αλλά επικροτήθηκε το ίδιο θερμά από τους δεξιούς της Γερμανίας, που συνεχίζουν να πουλάνε την εικόνα του αντιπαγκοσμιοποιητή στα πιο καθυστερημένα πολιτικά ακροατήρια της Γερμανίας. Για τους ακροδεξιούς ο νέος "δαίμονας" λέγεται τώρα "Πράσινοι" ως οι κυρίως υπεύθυνοι για την υποταγή της ΕΕ στις στρατηγικές του θείου Σαμ ως προς το ενεργειακό και την Ουκρανική κρίση. Πολύ βολική αφήγηση για να κρυφτεί πίσω της η αγωνιώδης προσπάθεια και του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος να μην καταρρεύσει τώρα με πάταγο λόγω του σοβαρότερου ελλείμματος της στρατηγικής της "Πράσινης Ανάπτυξης" και της βίαιης αποβιομηχάνισης της Γερμανίας. 

 

Έτσι ο μεν Ερντογάν βρίσκεται τώρα άσχημα εκτεθειμένος ανάμεσα στους δύο συνεταίρους του. Τον, θείο Σαμ και τον Πούτιν, που έβαλαν την ΕΕ στην "μέση", υποβιβάζοντας το ευρώ σε καπίκια πρέφας. Ο Πούτιν δείχνει ότι ακόμα ελέγχει το παιχνίδι με τις καραμπόλες που παίζει (ακροδεξιο-τεχνικά θα έλεγα), διευρύνοντας συνεχώς την επιρροή του και στην Δυτική Ευρώπη με σοβαρά προγεφυρώματα ακροδεξιών σχηματισμών σε όλες σχεδόν της σημαντικές της χώρες.

 

Βεβαίως και όλα τα πιο πάνω έχουν και θα έχουν έντονο αντίκτυπο και στην δική μας εσωτερική πολιτική σκηνή, αφού ΟΛΑ αυτα προϋποθέτουν πολύ σοβαρές παραχωρήσεις εθνικής μας κυριαρχίας σε βάρος Συνθηκών, όπως της Λωζάνης και του Δικαίου της Θάλασσας.

Φαίνεται ότι εξαντλήθηκε γρήγορα ο διαθέσιμος χρόνος που υπήρχε για να "κλείσουν" από το γκουβέρνο μας τα ντιλάκια και οι δεσμεύσεις του έναντι των βασικών χορηγών του, που ήταν σε εκκρεμότητα. 

 

Στο ίδιο μετέωρο βήμα του πελαργού με του Ερντογάν οδηγείται και ο Μητσοτάκης! Με την μόνη διαφορά ότι το δικό του μετέωρο βήμα θα είναι μάλλον τιμωρία επιπέδου δημοτικού της δεκαετίας του 70. Πλέον του είναι αδύνατον να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και προτεραιότητες, μπας και επιβιώσουμε και αυτόν τον χειμώνα, φτάνοντας στο σημείο να εκλιπαρεί τον "μακεδονομάχο" Τζιτζικώστα να υπερασπιστεί ως Επίτροπος την Συμφωνία των Πρεσπών, για να ολοκληρωθεί η διείσδυση της Άγκυρας και στα Δυτικά Βαλκάνια, ενόσω ο ΥπεΞ Γεραπετριτης συνεχίζει να κάνει τεμενάδες στην Άγκυρα.

 

Ελπίζει πλέον ΜΟΝΟ στην συνέχιση της εσωστρέφειας της αντιπολίτευσης, που δείχνει και αυτή μετέωρη από τις καραμπόλες των καρεκλοκένταυρων που θέλουν να συνεχίσουν, με το ίδιο τροπάρι, σε "αφηγήματα" που αγνοούν όλα τα πιο πάνω., όντας προσκολλημένοι σε αναλύσεις του προηγούμενου αιώνα. 

 

Η στεκιά που παίχτηκε στην περιοχή μας με το αίτημα της Τουρκίας να ενταχθεί στους BRICS είχε πολλά ανάποδα φάλτσα.

 

Συμβαίνουν αυτά...

 

 

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφυλαξ δεν γίνεται! Το τι λέει με κομψή (ακόμα) διπλωματική γλώσσα ο τοπικός χωροφύλαξ, ΕΔΩ.