ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (141)

ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (141)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Κι έμαθες ν’ αγαπάς ένα βιβλίο που μισεί όλα τ’  άλλα βιβλία.

Σκιαγμένο πρόβατο, η χαρά του σωτήρα.

Ανιόντα, κατιόντα και μια καλλίπυγος, παρά θιν’ αλός, όλο προσόντα.

Κρύα εμπρός, καύσωνες πίσω, δεν βρίσκω χρόνο να σ’ αγαπήσω.  

Στα πύρινα γαβγίσματα του Αυγούστου, δροσιά μας οι άνθρωποι του καλού γούστου.

Έλαμπαν στην όψι του αι αρεταίς του, ο Απόλλων σταις καλαίς του.   

Ο μη έχων τύχη έχει νεύρα, ο έχων το παίζει συγκάτοικος θεών.

Δύναμις ώσπερ άνεμος. Πότε στα άνω της, πότε στα κάτω της.

Σε είδα στο ¨φέισμπουκ¨ μ’ ένα φεγγάρι, ¨προσωπολόγιον¨ ελληνιστί και ¨μαρτυριάρη.¨

Θεός να μας φυλάοι από μισέλληνες ψευδέλληνες, το χειρότερο είδος ανθρώπου.