ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(23)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(23)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Η φύσις δεν είναι ούτε αγαθή ούτε κακή. Είναι θεός. Θεός πασών των εποχών, ενεργειών, διαθέσεων και αιρέσεων.

Ο άνθρωπος είναι η υπογραφή του θεού. Στην πιο υψηλή του κατηγορία ήρως, ημίθεος, ισόθεος, θεός, ισαθάνατος υιός του. Ο θεός ευρίσκεται εις το κέντρον. Θεός να φυλάοι από τα άκρα του.

Κοίτα λοιπόν, άνθρωπε, τί θα κάνεις με την ψυχή σου διότι αυτή είναι αθάνατη. Φρόντιζε λοιπόν να μη χάση το εγγενές κάλλος της και περιπέσει σε αιώνια γεροντική ασχήμια, τι χειρότερη κόλασι!  όπως εκείνη η αρχαία Κυμαία Σύβιλλα.

Καθήκον και αποστολή του ανθρώπινου όντος εστί το κατά δύναμιν διεγείρειν τον ανυψωτικόν έρωτα της ψυχής προς τα ευγενή, υψηλά και αθάνατα του λόγου της υπάρξεως.

Το κεντρί του λόγου, το φιλί της πνευματικής ζωής, θα συγκροτήσει την επική εκστρατεία, τον οίστρο και την μέθη για τον αυτόνομο και συλλογικό παράδεισο που μαζύ μας στον ουρανό αναβαίνει.

 
2. Το ουρανό κράτει μέσα σου κι ας μη βλέπεις τίποτα έξω για την ώρα μεσούντος ενός φοβερού ταξιδιού μέσα στην τυφλή νύχτα. Δάμασαι το σκότος. Μήπως εκεί δεν αναπαύεται και η  εκρηκτική πρωτογενής σκέψι, ο Ερμής ταχυδρόμος του στοχασμού και της πνευματικότητος;

Ο αρχαίος νους είναι παρών, εδώ και παντού. Γελά με την λήθη μας, θυμώνει με την άγνοιά μας, τιμωρεί την βλακεία μας και μας στηρίζει στην ορφάνεια μας. Ξαναγράφει την ιστορία μας. Ο ουρανός είναι γεμάτος από τα βήματά του.

Η χώρα του είναι αι πτήσεις του, η φαντασία τα καύσιμά του. Το φως η μελέτη του, το σκότος η μήτρα των ονείρων του. Το παρελθόν δεν πεθαίνει. Σαν μια αθάνατη ψυχή στέκεται πίσω μας και μας περιμένει.

Δεν είναι ανθρώπινη λύσι, δεν έχει ανθρώπινο μέλλον ένα κράτος που λειτουργεί σαν ψυχαναγκαστική και πληκτική θρησκεία και μια θρησκεία που λειτουργεί σαν τρομοκρατική εξουσία. Ίδιον των ανελευθέρων βαρβάρων και το να κάνουν τον τύραννο στους κατωτέρους και τον δούλο στους ανωτέρους των.

Δώρον άδωρον επίσης όταν δημοκρατία σημαίνει ασυδοσία και ανομία, και όταν το κάθε προοδευτικόν συντάσσεται με τον εθνομηδενιστικόν τυχοδιωκτισμόν.

Ποιος νέος Ηρακλής θ’ αποκόψει την Λερναία ύδρα της παγκόσμιας ψευτοδημοκρατίας; Αγωνία και κούραση πολλή ο αγών των θνητών, με αραιά διαλείμματα ανάπαυλας. ίσα δια να αναπαραχθώσι και να μη εκλείψωσι τα ζωικά είδη.

 
3. Αδιέξοδοι έρωτες, αλυτρωτικαί μανίαι. Φθόνος και πλεονεξία, πόλεμος και αλαζονεία, πανηδονισμός και λαγνεία, όλαι αι ωραίαι παγίδες και αυταπάται ωραία στημέναι. Το δημοκρατικόν ενέχει πολύ φθόνο, το αριστοκρατικόν πολύ αλαζονεία, το ολιγαρχικόν πολύ απληστία. Διαλέγεις και παίρνεις.

Τα χωράφια της ιδέας, τα είδωλα των θεών, νέμονται οι ανίδεοι. Τα καταπατούν αλληλοκερατιζόμενα θηρία. Έτσι η ευτυχία δεν φθάνει για όλους, η δυστυχία όμως φθάνει και περισσεύει. Το ίδιο και η φτώχεια του φτωχού και η ανεπάρκεια του πλουσίου δεν θα συναντηθούν για να αλληλοσυγχωρεθούν ποτέ.

Σεβασμός, ευγένεια και μακροθυμία δείχνουν πολιτισμό, ανθρωπισμό και μεγαλοψυχίας. Απεναντίας, το ευέξαπτον, ευερέθιστον και μοχθηρόν τρέφεται απ’ την βαρβαρότητα και την κακία.

Όλοι ζηλεύουν μια θέσι δημοσίου υπαλλήλου που είναι μισή σκλαβιά και μισή ελευθερία. Εργασία που μεσοπρόθεσμα σκοτώνει το γενικό καλό και το εθνικό μέλλον. Αλλά το παρόν είθισται περιφρονείν και το παρελθόν και το μέλλον.  

Δουλειά δημοσίου υπαλλήλου πελατειακού διορισμού μιας  διεφθαρμένης κομματοκρατίας. δουλεία που σκοτώνει το εθνικό, συλλογικό πολιτικό αγαθό και σπέρνει διαφθορά, αναξιοκρατία, μίσος και διχόνοια. μισογεμίζει την τσέπη και αδειάζει καθημερινά, ψυχή και πνεύμα.  

 
4. Σημασία δεν έχει τόσο το γονιδιακό και θρησκευτικό. Το τί επιλέγεις κάθε φορά να είσαι μετρά. Πλούσιος  εξωμότης ή πτωχός αδικημένος, ταπεινός και καταφρονεμένος πατριώτης; Μάλλον το πλούσιος. Γι αυτό και η τόση ρευστότης και το ανακάτεμα φυλών και θρησκειών.

Κακό δεν είναι να ζητάς κάθε τόσο άνωθεν βοήθεια που σε βαριέται κι ο θεός ο ίδιος. Το κακό ευρίσκεται στο εξαρτάσσαι και ετεροκαθορίζεσσαι εις βάρος της τοιουτοτρόπως ατροφούσης αυτενέργειας και αυτογνωσίας σου. Κάπως έτσι και το καλό γεννά κακό και κάπως έτσι παν μέτρον άνθρωπος.

Όταν κατέστρεφαν τα ανθρωποπομορφικά εκείνα αγάλματα των Ελλήνων θεών ο λόγος δεν ήταν η αλήθεια του θεού αλλά η αλήθεια του ανθρώπου.  Τον Έλληνα ανθρωπότυπο όχι μόνο ως άνθρωπο αλλά και ως εικόνα ήθελαν να εξαφανίσουν σαν να μη πέρασε ποτέ από την γη.

Τόσο εσκανδάλιζε η παρουσία του. Γιατί έδειχνε ότι το όμορφο νικά το κακάσχημο κι όταν ακόμα γίνεται κομμάτια. Γιατί και η πέτρα έχει μορφή ψυχής όταν γίνεται τέχνη. Έδειχνε και ότι η ανθρωπότης δεν είναι όλοι παιδιά ενός δημιουργού θεού και εργοστασίου ούτε έχουν την ίδια ψυχή, πνεύμα, μορφή και αποστολή.

Άρα όσαι ανθρώπιναι φυλαί άλλοι τόσοι και οι επίδοξοι κυρίαρχοι επί γης θεοί. Το τρομερό μυστικό των μυστικών των θρησκειών ίσως είναι αυτό. Ότι οι αγαθοί και μοχθηροί θεοί από τα βάθη των αιώνων αντιμάχονται αδιαλείπτως και δια των αντιπροσώπων υιών και θρησκειών αυτών για κυριαρχία, τόσον επί γης όσον και εν ουρανοίς.