ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΙΝΤΕΝ ΣΤΗΝ ΜONOPOLY ΜΕ STABLECOINS TOY ΤRUMP

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΙΝΤΕΝ ΣΤΗΝ ΜONOPOLY ΜΕ STABLECOINS TOY ΤRUMP (και μια εισαγωγή στα λοιπά παίγνια).

Όλα τα συστήματά αυτού του πλανήτη (ενεργειακά, παραγωγής, logistics/μεταφορών, χρηματοπιστωτικά, νομισματικά, άμυνας, διοίκησης/αποφάσεων κλπ) βρίσκονται από το 2021 και μετά σε "μετάβαση".

 

Αυτό έγινε αναγκαίο μετά την κατάρρευση της αρχιτεκτονικής της προηγούμενης παγκοσμιοποίησης, που στηρίχτηκε στην απόλυτη κυριαρχία για περίπου 55 χρόνια δύο "εργαλείων" της:

 

Του νεοφιλελευθερισμού, ως μεθόδου οργάνωσης των πάντων 

 

Του δολαρίου, ως μηχανισμού επιβολής των επιλογών του κυρίαρχου "παίκτη" στο τραπέζι, των ελίτ που κινούν τα νήματα στις εκάστοτε μαριονέτες τους στον Λευκό Οίκο, σε όλα τα πιο πάνω. 

 

Το 21 συνειδητοποίησαν όμως ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν δουλεύει πλέον. Οι δογματικές δοξασίες του, αυτές που είχαν εισαχθεί στην Σύνοδο των τότε G5 με την "Συνεννόηση της Ουάσινγκτον" το 86, κατέρρευσαν. Τα συστήματά άρχισαν να μεταφέρουν ισχύ προς άλλες ελίτ, αυτές που ξεπήδησαν από την οικονομική ανάπτυξη που έφερε το outsourcing σε χώρες του "Τρίτου Κόσμου", με τρόπο μη αποδεκτό.

 

Έτσι ξεκίνησε ένα "παιχνίδι" διαχείρισης των αλλαγών στα επί μέρους υποσυστήματα που προέκυψαν στην μετα-παγκοσμιοποίηση ένθεν κακείθεν, για να γίνει η μετάβαση τους με τους καλύτερους (για κάθε επί μέρους ελίτ) όρους και στόχους. 

 

Μόνο που οι πολιτικοί (ως μαριονέτες) ξέρουν να παίζουν διαφορετικά επιτραπέζια παιχνίδια!

 

Ο Μπάιντεν ήξερε μόνο Τέξας poker. Η ανάγκη συμβιβασμού του με τα παίγνια των άλλων οικονομικών του εταίρων στην G7, μετέτρεψαν το παιχνίδι του σε σκάκι, όπου οι κάθε κίνηση προκύπτει από ένα ρίξιμο ζαριού. Δεν του βγήκε τίποτα. 

 

Ο Πούτιν ξέρει μόνο judo. Δηλαδή το πως να στρέφει με λαβές την δύναμη του αντιπάλου του υπέρ του. Το εφάρμοσε με επιτυχία μετά τις κρυώσεις για την εισβολή του στην Ουκρανία, που φαίνεται ότι ήταν μια καλά μελετημένη κίνηση σκακιού στον νομισματικό πόλεμο που προκλήθηκε σε συνεννόηση με τον "αντίπαλο" από το 18.

 

Στην ΕΕ ξέρουν να παίζουν μόνο το "περνάει περνάει η μέλισσα...". Οπότε εύκολα βρέθηκε ως ο τρίτος παίκτης στην "μέση" σε μια παρτίδα πρέφας ανάμεσά στους ενεργειακούς της προμηθευτές, που της πήραν όλα της τα "καπίκια".

 

Ο Τράμπ ξέρει μόνο monopoly και ότι έχει να κάνει με το Real Estate ακινήτων, όπως αυτά στην Γροιλανδία, την Γάζα ή τον Παναμά κλπ. Ως παίκτης και Τραπεζίτης των monopoly money του παιγνίου που ξέρει να παίζει, ελπίζει να χρεοκοπήσει και να στείλει στην φυλακή όλους τους άλλους αντιπάλους που θα δεχτούν να παίξουν σε αυτό το τραπέζι παιγνίου.

 

Ο κίνδυνος βρίσκεται στο να βρεθεί μόνος του στο παιχνίδι με όλα τα σημερινά fake money του χωρίς αξία και αντίκρισμα, να μην έχει τι να τα κάνει. Τρέχει τώρα να τα κάνει ψηφιακά με κάποια stablecoins, πριν εισάγει έναν άλλο τύπο νομίσματος με βάση της αξίες των εισηγμένων εταιρειών στην Wallstreet.

 

Στην Κίνα ξέρουν να παίζουν καλά, αιώνες τώρα, το Γκο. Κάτι σαν την ντάμα, αλλά με στόχο την κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερου χώρου στο ταμπλό. Παιχνίδι υπομονής και πολύ χρονοβόρο.

 

Εδώ ο δικός μας ξέρει μόνο πώς να χτίζει παλάτια στην άμμο που θα πληρωθούν από τις μίζες κάποιων βολεμένοι δικών του. Με το πρώτο πρωτοβρόχι θα έχουν εξαφανιστεί, αλλά τι να κάνουμε;; Ce la vie.

 

Έτσι, με τόσα διαφορετικού τύπου παιχνίδια ανεπτυγμένα πάνω στα γεωπολιτικά ή πολιτικά τραπέζια, αποφάσισαν να ζητήσουν την βοήθειά της Artificial Intelligence στην διεξαγωγή τους. 

 

Η AI όμως, που άρχισε να αναπτύσσεται την δεκαετία 50/60 ως η drosophylla melanogaster παιγνίων σκακιού ανάμεσα στους τότε υπολογιστές των τότε υπερδυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου, συνεχίζει να έχει μεγάλα εγγενή προβλήματα!

 

(ακόμα τα ΟpenAI και DeepSeek δεν μπορούν να λύσουν απλά puzzle τύπου sudoku, που απαιτούν μια μέτρια ανθρώπινη ευφυΐα, αφού η "γνώση" τους προκύπτει ως σύνθεση/συνισταμένη και των πολλών τόνων ηλιθιότητας και fake news, που κυκλοφορούν εκεί έξω, ως αποτέλεσμα των πολιτικών παιγνίων 5-6 BigTech τεχνοφεουδαρχών του διαδικτύου).

 

"Ποιός θα κερδίσει τελικά;;", θα ρωτήσεις.

 

Σε τέτοιες καταστάσεις πολυπλοκότητας σε διαφορετικά παίγνια επί συστημάτων που είναι έτοιμα να καταρρεύσουν, συνήθως κερδίζει όποιος καταφέρει να αλλάξει το πρόβλημα.

 

Όχι με το ποιος νεοφιλελευθερισμός θα επικρατήσει τελικά, ο νο1 ή ο νο2 και με ποιου το νόμισμα, αλλά με κάτι άλλο που θα προκύψει με την μέθοδο της "αλλαγής παραδείγματος" (paradigm shift στα ελληνικά)

 

Δηλαδή με την αλλαγή του ίδιου του παιχνιδιού!

 

Όσο οι προοδευτικοί άνθρωποι (και οι "ηγέτες" της αντιπολίτευση του προηγούμενου αιώνα  κλπ) αυτό δεν το τολμούν (ή δεν το καταλαβαίνουν), θα αφήνουν χώρο να κάνει η δεξιά το δικό της παιχνίδι στα ταμπλό όλων των προηγούμενων παικτών ως ο πρόθυμος ηλίθιος τους. 

 

Το κατάλαβες τώρα ή θες να βάλω κάποια χαζοAI να στο κάνει πενηνταράκια για να πειστείς ότι αυτές είναι όλες όλες οι options στο παιγνίδι που παίζεται εκεί έξω;;