ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(12)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(12)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Ουδέποτε αυτό που έρχεται απ’ έξω δύναται θεραπεύειν οριστικά αυτό που έρχεται από μέσα. Μόνο το ναρκώσαι προσωρινά μπορεί. Εδώ μόνο η αυτοϊασις χωρεί.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν αποκτήσαι μια ειλικρινή, υγιή και τίμια σχέσι με το θείον, την θεότητα, πρωτίστως πρέπει εκκαθαρίσαι μέσα των ό,τι, εξ όσων θεωρούν θεό, θεός δεν είναι.  Αρκετοί, ανώνυμοι και αληθώς ταπεινοί, έφθασαν στην σοφία ξεπερνώντας θεούς και θρησκεία.

Ο έρως αγαπά τα ποιήματα αλλά η ζωή τα αινίγματα και τα διλήμματα. Όπως δε σωφροσύνη και μέτρον είναι οι κατάλληλοι παιδαγωγοί του συναισθήματος τούτ’ αυτό και εθνική αυτογνωσία και ταυτότης δέον είναι οδηγοί και της θρησκευτικής.

Κάθε έθνος έχει και την δική του εν ουρανώ προγονική βάσι και αφετηρία εξ’ ής προήλθε και εις ήν μέλλει επανελθείν. Αι ψυχαί όσων στην ζωή αυτή ξέχασαν τους προγόνους των και τους θεούς των προγόνων  των έχουν αποτύχει.    

Ποιος ξέρει επί πόσον χρόνον επιστρέφοντας άνω θα τυραννιούνται περιπλανώμεναι ανέστιοι και περίλυποι εις τα ουράνια πελάγη μη ευρίσκοντας πού την κεφαλήν κλίναι!

 
2. Δεμένα είναι με ουράνια και γήινα αισθήματα της κάθε ανθρώπινης ζωής τα βήματα. Άλλα κουμπώνουν σε ανθρώπους και άλλα σε μυστηριώδεις δαίμονες και θεούς.  

Και πάντως πολύ πιο κοντά ευρίσκονται στον θεό πυροσβέστης, οδοκαθαριστής και εθνοφρουρός ή ο ιερέας, ο διανοούμενος και ο δημόσιος λειτουργός.

Και οι πλούσιοι τί είναι; Κατά μίαν έννοιαν. φτωχοί σε μεγένθυσι είναι κι αυτοί. Η ζωή είναι τόσο μεγαλειώδης όσο και απλή που και η παραμικρά πολυτέλεια την αλλοιώνει και την σπιλώνει. Πόσοι δεν γεννήθηκαν για το καλύτερο και πεθαίνουν με το χειρότερο;

¨Βίος απαίγνιος, μακρά οδός απανδόκευτος.¨  Φιλοπαίγμονες εσμέν όλοι. Τα μειράκια με τα παιχνίδια των, οι ενήλικες με τα ερωτικά των, οι ηλικιωμένοι με τους γιατρούς και τα φάρμακά των.

Μας περιβάλλει κάλλος ασύλληπτον και αιώνιον. Αθάνατοι, θεόμεστοι και οι ουρανοί. Ολίγη τύχη, υπομονή και ουράνια βοήθεια αρκεί για να πραγματοποιηθή και ημών της ζωής και της ψυχής το μεγαλείον που εναγκαλίζεται το θείον.

3. Αν και εδώ τι βλέπομε; Απόβλητα των αιθερίων ουρανών βλέπομε. Ζουν ανάμεσά μας και δυστυχώς υπεράνω μας. Απαγωγείς ψυχών, σωμάτων και περιουσιών. Κρυπτομηδενισταί, θανατόλαγνοι, άγια ονόματα δολώματα και ιερά σκιάχτρα Αι μύγαι μέσα στο γάλα του πολιτισμού!

Φανατίζουν, σπέρνουν μίσος και διχόνοια. Φτωχαίνουν και σκλαβώνουν ψυχές και μυαλά. πλουταίνουν μόνο θεοπόνηρους τυράννους.   Θεός αυτών το ταμείο, ναός αι τσέπαι των γεμάτες χρήμα, δύναμι και εξουσία.

Αυτοί και άλλοι οι πολιτικά φορούντες. Διώκται και εξολοθρευταί παντός υγιούς, φυσικού και ανθρώπινου.  Εθνοφυλετική λευκή ευθανασία, λαθροεποικισμός και αντικατάστασι γηγενών. Η σατανική ατζέντα. Και στο βάθος τελετουργική περιτομή.

Αλλά και όποιος φοβάται, γλύφει, προσκυνά και ψηφίζει έκφυλους προδότες ξεπουλώντας τα καλύτερα κομμάτια τγης ψυχής του απεμπολεί και εκπίπτει αυτοβούλως της ανθρώπινης του ιδιότητος. δεν είναι άξιος αυτός μήτε και της εθνικής του ελευθερίας.

Πλην όμως όλα εδώ εξοφλούνται. Δυστυχώς και με ανθρώπινο αίμα.  Η αλαζονεία της αδικίας εξεγείρει και εξαγιάζει το δίκαιον άγριο μίσος των αδικηθέντων.

 
4.  Ο θεός όμως ο πραγματικός, ο θεός των καλών πραγμάτων και καλών ανθρώπων, απεχθάνεται τους δούλους και τους μούλους.

Δεν είναι όλοι γεννημένοι για τα ηρωικά και υψηλά, ωφέλιμα και αιώνια. Σαν άγρια θηρία αλληλοκερατίζονται οι πολλοί αλληλοσκοτωνόμενοι για βοσκήματα αποκτήματα μάταια και φαύλα.

Το ελληνικόν εθνικόν αφήγημα πρόκειται να σώσει, αν σώζεται, την ανθρωπότητα. Αυτό που επιμένει και παραμένει παρά τους διαχρονικούς θρησκευτικούς διωγμούς το ιερόν παλλάδιον, η ανεγνωρισμένη χρυσή παρακαταθήκη και πνευματική εφεδρεία  της ανθρωπότητος.

Επειδή άλλο οχλολαός και άλλο έθνος, λαός με ιστορική ταυτότητα και πολιτική οντότητα. Κι επειδή η Ελλάς δεν είναι απλά πατρίς, έθνος, θρησκεία αλλά η πατρίς των πατρίδων, το έθνος των εθνών, η θρησκεία των θρησκειών. η μήτηρ του ελευθέρου αγωνιζομένου ανθρώπου και του πολιτισμού του.

Φοβού όθεν τους Έλληνας όπως την καυτή αλήθεια, βάρβαρε. Όσο λιγοστεύουσι γαρ τόσο αντρειεύουν αυτοί, τόσο γιγαντώνονται κι αποθεώνονται.