ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(13)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Σ’ αυτόν τον παλιόκοσμο και σ’ αυτό το άγιο παλιοκράτος, όπου το κακό κυκλοφορεί, τιμάται και επικρατεί με τα πιο ιερά και ένδοξα ονόματα και σύμβολα…
και όπου με την μάσκα του θεού του πόνου και της αγάπης βασιλεύει ο διάβολος του φόβου και της σκλαβιάς… έ, το την ψυχή σου ακεραίαν διασώζειν καθόλου έργο ασήμαντον είναι αλλά μέγα, μακάριον και θεάρεστον.
Έχω μια πατρίδα, μια ζωή, πόνους και πληγαίς. Μισέλληνες, επήλυδες ανέκαθεν την κυβερνούνε, θεού κι ανθρώπου λόγο δεν ακούνε. Όσο πιο κάτω λαϊκά πάς ήρωες, όσο πιο πάνω σάπιοι αδηφάγοι δωροφάγοι.
Η εθνοπροδοσία έχει γλώσσα ταξική και διεθνιστική. Πόδια από εξέγερσι και χέρια από καταστολή. Και το έθνος μόνο αυτό το ίσο και το δίκαιο να εμπνέει και να στηρίζει. Το έθνος η μεγάλη ανέκαθεν ιδέα των ελευθέρων, εντίμων και πολιτισμένων.
2. Όπου δε, βλέπεις και τιμώνται ψευτοδημοκράταροι και κρυπτοδοσίλογοι ο εντός κι εκτός θα εξουσιάζει βάρβαρος Σουλτάνος σώματα και ψυχάς. Άδικα θ’ αναζητείς οδό, λεωφόρο και ναό όπως ¨εθνομάρτυρος Ρουπελομάχου Ίτσιου.¨
Γιατί εις πείσμα των αχρείων καιρών ακόμα αυτό το αδέσποτο ευλογημένο κράτος συνεχίζει παράγειν αρχαίας σποράς ισόθεους ήρωες. Όπως τότε όταν κάτι αγνά φτωχά παδιά της δεξιάς ιδέας πολέμησαν κι εθυσιάσθησαν ενάντια σ’ αυτούς που σήκωσαν εμφύλια όπλα για να μείνει η Ελλάς μέχρι Ολύμπου η μισή.
Κι ωστόσο… δεξιοί δοσίλογοι ραγιάδες και αριστεροί απάτριδες κατσαπλιάδες, υψηλά ιστάμενοι όμως, την θυσία των εκαρπώθησαν. Και καρπούνται ακόμα. Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλη με τους δαίμονες της ανάγκης και της τύχης;
Ας είναι. Κανείς αγών ιερός δεν πάει χαμένος, ούτε και παραγράφεται. Οι άνθρωποι ίσως λανθάνουν και ξεχνούν. Το άδικο ίσως δεν αμείβεται εν πολλοίς εδώ σ’ αυτή την πολύπαθη γη. Ποτέ όμως δεν παραβλέπεται απ’ τον ακοίμητον οφθαλμόν της Δίκης.
Ευμενώς, εορταστικώς τα ουράνια ύψη τας ψυχάς υποδέχονται των ευγενών ηρώων Όχι όμως και των δολοφόνων νικητών. κλειδωμένη οριστικώς είναι γι αυτούς κάθε άνω πύλη φωτεινή.
3. Δληνότι γεγονός είναι. Ημίδουλον και ορφανευμένον παρεδόθη ημίν το έθνος ημών από αρκετών αιώνων. Σισύφιος λίθος. Πρώτον γαρ επί Ρωμαίων την ημετέραν απωλέσαμεν πατρίδα πατριόν αντ’ αυτής Λατίνον και Ούνον σχόντες.
Έπειτα και επί Βυζαντίου, την πνευματικήν μητέρα ημών, την ελευθέραν φιλοσοφίαν, βιαίως αποβαλόντες, την δίκην μητριάς Εβραίαν ταυτότητα, θρησκευτικήν και προγονικήν, πιστώς ελάβομεν.
Πνευματική περιτομή μνήμης λέγεται.Προγόνους θέλεις; Ιωακείμ και Άννα πάρε να χεις. Και τύφλα έχειεν Σωκράτης, Πλάτων κι Αριστοτέλης. Μα πόσο, θεέ, πιο κάτω μπορεί να ξεπέσει ο σος χόμο σάπιενς!
Θαύμα, θαύμα ανέκραξαν οι πιστοί. Της αγίας εξουσίας ίδιον είναι ως φαίνεται το επιτελείν τέτοια θαύματα. Έχει εξ ορισμού πάρει αυτή διαζύγιο από αλήθεια, δίκαιον, λογική. Δεν τα χρειάζεται. Πίστι μόνο θέλει αυτή και αγάπη. Credo quod absurdum est.
Πόλεμος και καταστροφή. Ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις. Αιματώνει εξίσου νικητάς και ηττημένους. Οι τυχεροί και ολίγοι καρπούνται τα λάφυρα της νίκης. Οι πολλοί άτυχοι πόνους, κακουχίας και θανάτους. Πιέζει γαρ άρειος ολοή ανάγκη.
4. Ήθος και σωφροσύνη, τα όπλα είναι των απλών και αγαθών ανθρώπων που κερδίζουν την μακαρίαν ειρήνη. Ζώσι μακράν παντός μίσους, ζηλοφθονίας, ύβρεως και συναναστροφών αυτοί κακών. και θεός συγκάτοικος αυτών. Πνεύμα όμως χωρίς ήθος και λόγο τιμής την ειρήνη σκοτώνει.
Αλλά γιατί να βλέπωμε την ζωή μικρή μόνο όταν έχομε πια αρκετά μεγαλώσει! Ούτε πώς και από πού γεννηθήκαμε και ήρθαμε εδώ ξέρομε ούτε και πώς, πότε και πού θα πάμε αποδημώντας.
Όσοι ζουν μέσα στο όνειρο δεν ξέρουν ποιος οδηγεί το όνειρο. Ενώ αλλοι ώσπερ αποκλειστικοί κάτοχοι και διαχειρισταί του μέλλοντος αγχώνονται ματαιοδόξως.
Τον φανόν του Διογένους κι εγώ κρατώ. Καθαρούς ουρανούς ιδείν επιποθώ, καθαρούς ανθρώπους, Έλληνας εθνικά απερίτμητους αναζητώ. Εκεί όπου διασώζεται μόνο αμόλυντος και ανόθευτος η αρχαία αρετή και σοφία.
Ω προγονική θεά Εστία, δια τον επερχόμενον χειμώνα δος ημίν και εις αυτήν την σεμνήν οικίαν θέρμην ικανήν και ευλογίαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου