ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ
Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (185)
1) κ.ο. Ηλέκτρα (η) σημαίνει ¨ παρθενεύουσα.¨ Γιατί;
2) ουσ. τόκος (ο) και επιθ. απότοκον (το). Η ετυμολογία των.
3) ουσ. φιλαλληλία (η): τα συνθετικά του και η σημασία του.
4) επιθ. αλλοπρόσαλλος (ο,η): Η ετυμολογία του.
5) ουσ. αντιμέτωπος (ο): Η κυριολεκτική σημασία του.
6) ουσ. κλαυσίγελως (ο): Τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
7) επιθ. αδαής, περιδεής (ο,η): Τα συνθετικά και η σημασία των.
8) ουσ. ένδεια (η): τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (184) ΕΔΩ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος:
1) Ηλέκτρα < Α-λέκτρα < α (νευ) + λέκτρον (πρβ. λεχώ, λόχος, ελλοχεύω) = η άνευ κοίτης, επί του προκειμένου συζυγικής κοίτης-κλίνης, νύμφη ανύμφευτος.
2) τόκος < ρ. τίκτω (= γεννώ επί γυναικών, γεννώ επί ανδρών) = αυτό που γεννάται. απότοκον< απο+τόκος = το αποτέλεσμα του τοκετού-τόκου. Μεταφορικώς το χρηματικόν ποσόν του επιτοκίου.
3) φιλαλληλία < φιλώ + αλλήλους = ο αγαπών τους άλλους, ο ανθρωπιστής, αλτρουιστής.
4) αλλοπρόσαλλος < άλλος + προς + άλλον = ο μη έχων σταθεράν θέσιν και προσανατολισμόν εις τας σχέσεις και την συμπεριφοράν του. Κοινώς ¨ανεμοδούρα.¨
5) αντιμέτωπος < αντί (πρβ. απ-έν-αντι) + μέτωπον = ο αντιμετωπίζων ήτοι ο έχων εμπρός του, προ οφθαλμών και μετώπου του, κάτι.
6) κλαυσίγελως < κλάμα + γέλως = κλαίω και γελώ συγχρόνως αλλά και το λεγόμενο ¨για γέλια και κλάμματα.¨
7) αδαής < α (νευ) + ρίζα δα- (πρβ. δα-ίμων, δι-δά-σκαλός) = ο άνευ γνώσεων, ο ανίδεος, ο άσχετος.
8) ένδεια < εν + ρ.δέομαι (= έχω ανάγκη, χρειάζομαι, πρβ. δέησι) = η πενία, η ανημπόρια.
2 σχόλια:
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
2)Δέν είμαι και σίγουρος,αλλά ίσως βγαίνει από το ρήμα τίκτω(=γεννάω,π.χ.τοκετός)λαι σημαίνει το απότέλεσμα της αποταμίευσης/δανείου στη λέξη τόκος, και "το αποτέλεσμα" στη λέξη "απότοκος"
3)φίλος(αυτός που αγαπά/είναι ευμενής προς)+άλλος= ο φίλος των αλλήλων/άλλων ανθρώπων.
4) Άλλος+προσ(ομοιάζων)+άλλου= αυτός που η συμπεριφαρά του δεν συνάδει με τον εν γένει χαρακτήρα του
5)Αντί(=απέναντι)+μέτωπο(=κούτελο ή/και θέατρο αντιπαράθεσης) Κυριολεκτικά σημαίνει φέης του φέης,μεταφορικά ότι , στεκόμενος απέναντι είσαι ενάντιος σε κάποιον άλλο ή διαφωνείς μαζί του.
6)Κλαύς(;;=κλάμα)+ γέλιο=Είναι τόσο κωμικοτραγική η κατάσταση που δεν ξέρεις αν θα γελάσεις ή θα κλάψεις μ'αυτά που βλέπεις/ακούς.
7)Α (στερητικό) + ιδέα=Αυτός που δεν έχει ιδέα για κάτι.Περι+δέος(δε άντεξα, κοίταξα τον γκούγκλη)= αυτός που φοβάται
8) Εν(=μέσα)+δεν ξέρω=Αυτός που ζεί μέσα στην φτώχεια
Ξενοδόχωφ
Υ.Γ. Στις απαντήσεις του προηγούμενου λείπει το το αντίθετό της λέξης "επενδυτής"(η 1η ερώτηση)
Καλημέρα κ.Ξενοδόχε....αα βλέπω άφησες το 1 για να απαντηθεί.
1) κ.ο. Ηλέκτρα (η) σημαίνει ¨ παρθενεύουσα.¨ Γιατί;
Από ότι θυμάμαι (δεν παίρνω και όρκο) σημαίνει παρθενεύουσα διότι είναι ανύμφευτος. Μας το λέει ο Σοφοκλής στην Ηλέκτρα.....«ἀνύμφευτος αἰὲν οἰχνῶ».
Είναι και προσφώνηση της Θεοτόκου στον Ακάθιστο Ύμνο.
Δημοσίευση σχολίου