ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (Μέρος ¨θ¨ 12)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  (Μέρος ¨θ¨ 12)   

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Δεν θα χαθή ποτέ ο ουράνιος σπόρος, ο ελληνικός πλούτος. Εσαεί θα είναι της ανθρωπότητος πατήρ πνευματικός και  της αποθεώσεώς της ο οδηγός. Ότι  Έλλην σημαίνει άνθρωπος εκατό τοις εκατό, ούτε ανθρωπόδουλος ούτε θεόδουλος στον κόσμο αυτό παρά ελεύθερος, ευγενής και  συναδελφικός.  

Όλοι ποθούν το μεγαλείο αλλά ο Έλλην μόνο αποδεδειγμένως το έχει και δικαιωματικά το κατέχει. Όλοι έχουν σκοπό και αγώνα αλλά μόνο ο Έλλην επιτελεί τους ευγενέστερους, να κάνει το ωραίο ωραιότερο και το ευτυχές ευτυχέστερο.

Δεν υπάρχει μαθείν χωρίς παθείν και ουδέν καλόν αμιγές κακού. Γι αυτό και το κακό αυτό δικαιολογείται και δικαιούται να υπάρχει ως εργαλείον και ράβδος σωφρονισμού υπό του Δημιουργού.

Κι εδώ ο Έλλην αεί μαχόμενος στο σύνορο μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητος, ποιότητος και ποσότητος, ηρωισμού και προδοσίας. διδάσκαλος παραδειγματικός του πώς να ζή κανείς και πώς να πεθαίνει.

Και γαρ δια τούτο κατήλθομεν, άνθρωποι και δαίμονες, και θεοί ακόμα, σ’ αυτό το γήινο επίπεδο ζωής, του λαβείν μαθήματα δοκιμαζόμενοι υπό του κακού και αναλόγως προβιβαζόμενοι ή υποβιβαζόμενοι απ’ τους άμεμπτους ουράνιους κριτάς.    

 

2. Κάθε ανθρωποφυλή, λένε οι θεόπνευστοι, έχει εν ουρανοίς την δική της έδρα. εξ ής αι ανθρωποψυχαί της εν είδει αποδημητικών πτηνών κατέρχονται κατά συγγενικά σμήνη προς γήινην ενσάρκωσιν. έδραν εις ήν και πάλιν συντροφικώς επανέρχονται όταν αποβιώσουν.   

 

Το αίμα της φυλής είναι η υπογραφή του γεννήτορος εθνικού θεού της. Και είναι η φυσική, αβίαστος θρησκεία της ανθρωπότητος. Ανήκει αδιάκριτα εις όλους, ζώντας και νεκρούς, εξίσου και στους πλούσιους και τους πτωχούς. Και όχι στους ολίγους τυράννους και κακοποιούς.  

Οι μέγιστοι ηρωικοί αγώνες και αι αυτοθυσίαι δεν γίνονται μόνο για την δόξα της νίκης αλλά και εν όψει ήττης για να περισωθή ότι περισώζεται, ως σπόρος για μια μελλοντικώς πιθανή της μεγάλης ιδέας αναγέννησι.

Ο άνθρωπος είναι ένας δαιμόνιος συγκερασμός. Συγκεντρώνει μέσα του όλη την ουράνια ευτυχία και την γηίνη δυστυχία. Όλβιος δε ο ποιήσας την ψυχήν του αποικία των θεών, άλσος των μουσών και βωμόν του κάλλους.

Ισόθεός τε και αυτός, ο οιονεί πλάτανος βαθύσκιος υδροχαρής δίδων φιλήματα ζωής τοις καταπεπονημένοις. Η πιο μεγάλη τέχνη γαρ είναι να είσαι της ολόθερμης προσφοράς. Γιατί ό,τι προσφέρεις είναι το μόνο που σου ανήκει πραγματικά. Ο, τι κρατάς είναι ουσιαστικά ξένο. Αφού όλα τα φθείρει ο χρόνος και τα σκοτώνει η συνήθεια.

 

3. Όσοι ζουν μέσα στο όνειρο δεν ξέρουν ποιοι οδηγούν το όνειρο. Αντανάκλασις των όσων συμβαίνουσι πνευματικώς και αύλως άνω, τα υλικά ημέτερα κάτω. Η ουσία, ο θεός Παν, δεν μοιάζει με τίποτα υλικό περιέχει όμως τα πάντα. Ο θεός Παν, η ουσία ή η ψυχή της ζωής.

Κατά την χωρητικότητα του μυαλού του και το μέγεθος του θεού εκάστου. Όσοι δε, προτιμούν τον έντιμον  θάνατον προ μιας ατιμωτικής ζωής μαχόμενοι δια την ελευθερίαν. αυτοί και εις Άδου ακόμα δώματα να μη δικαιούνται μοίραν καλυτέραν έχειν έναντι των δειλών και των δούλων;

Πνευματικώς αναλφάβητοι και ηθικώς ευάλωτοι και ανάπηροι η ανθρώπινη πλειονότης. Γι αυτούς τα θρησκευτικά σωσίβια και αι θαυματουργοί βακτηρίαι της βαρειάς βιομηχανίας του μεταφυσικού δέους.

Ό,τι διαφημίζεται είναι εμπορεύσιμο και ό,τι εμπορεύσιμο υπάρχει. Έτσι κι ο θεός, κατά μίαν έννοιαν τουλάχιστον, την εμπορικήν, υπάρχει. Είναι το πιο πολυδιαφημιζόμενο προϊόν, έχει δε κι αυτό τα απειράριθμα δικά του ιερά καταστήματα πωλήσεως.  

Στα καζίνα του θεού και της εξουσίας πολλοί οι παίκται, ολίγοι δε οι εκλεκτοί κερδισμένοι. Τα μεγάλα κέρδη και τα πλούτη των ολίγων βγήκαν από τις μικρές μεν, πλήρεις δε, απώλειες των πολλών και πτωχών.  

 

4. Αλλά και τράπεζαι της θεάς Αφροδίτης δεν πάνε πίσω. Σχεδόν ταυτίζονται με αυτάς του θεού. Γι αυτό και τα αφροδίσια σέβας απαιτούν. Τα μεθ΄ύβρεως γαρ εις διαστροφάς, εγκλήματα και προδοσίας οδηγούν, οδύνας δ’ επιφέρουσι πολλαπλασίως των ηδονών, τύψεις και στιγματισμούς, και όχι μόνο εις τους αμαρτήσαντας.

Ας αξιολογώμεν λοιπόν τα πράγματα ήρεμα και σφαιρικά, μη στατικά, ίνα ευρίσκωμεν κάθε φορά το ανάλογον μέτρον, εγκρατείς ούτως γενόμενοι και εις την χαράν και εις την λύπην, αριστοκράται του μέτρου. Εύθραυστον γαρ το κάλλος και η τέχνη λίαν όταν δεν φέρουσι Αθηνάς πανοπλίαν.

Τα έθνη ευημερούσι τότε και μόνο όταν ο κατάλληλος άνθρωπος ευρίσκεται εις την κατάλληλον θέσιν και ιδίως γραμματικοί, πολιτικοί και ιερωμένοι. Φυσική ιεραρχία ήτοι αξιοκρατία, και όχι ολιγαρχία, κομματοκρατία, τοπικισμός και οικογενειοκρατία.

Απαιτεί σκάπτειν πολύ και υπομένειν ο χρυσός τόσο επί γης όσο και εν ουρανοίς. Όσοι δ’ εν ουρανώ αστερισμοί τόσοι και επί γης ανόσιοι πειρασμοί και δαίμονες.

Μακάριος ο επιστρέφων εις την οικίαν του μετά τον κόπον της ημέρας και εξομολογούμενος εις την συνείδησί του προ της βραδυνής του κατακλίσεως θα είποι: Εχρημάτισα ταπεινός και σκοτεινός για να μείνω προς το φως καθαρός και αληθινός.