Oι Κούρδοι οι χαμένοι της εξίσωσης στη Συρία

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Προσωπικά ο γράφων, αδιαφορεί για τους Κούρδους.!!Όλοι αυτοί Κούρδοι, Κουρδογενείς, Τσέτες, Τσερκέζους και όλη αυτήν την φάρα που ονομάζονται "Κούρδοι"...ήταν και είναι εχθρικοί προς τον Ελληνισμό διότι είναι μουσουλμάνοι.! Αυτό που μας συμφέρει εμάς ως έθνος είναι να υπάρχει συνέχεια μια τριβή, μια εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα σε αυτούς και τους Τούρκους. Ούτως ώστε οι Τούρκοι να μην κατορθώσουν τους στόχους τους...ένας από τους οποίους είναι η εξουδετέρωση των Κούρδων, ώστε να μην έχει πρόβλημα όταν θα πάρουν την εντολή  να επιτεθούν στην Ελλάδα. Από την άλλη οι Κούρδοι έπρεπε να το περιμένουν ότι θα τους πουλούσαν πάλι....διότι οι ηγεσία τους είναι διασπασμένη, όχι ενιαία....και υπηρετεί ξένα συμφέροντα. Τους τα λέγαμε ΕΔΩ...." Δεν είχαν και δεν έχουν καταλάβει, ότι οι ηγεσίες τους έχουν ξεπουλήσει τον αγώνα τους και εξαργυρώνουν το αίμα του λαού τους, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών. Κατακερματίζοντας τον αγώνα και διεκδικώντας φέουδα, ως ανταμοιβή για τους εαυτούς τους και τους ευνοούμενούς τους.Η Αμερική προδίδει για μια ακόμα φορά τους εν όπλοις συμμάχους της...δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, (παράδειγμα η ανήθικη παράδοση από τον Ρούσβελτ, 100 και πλέον εκατομμυρίων Ανατολικοευρωπαίων στα χέρια του Στάλιν στη Γιάλτα το 1945 και  την αισχρή εγκατάλειψη των Νοτιοβιετναμέζων το 1975.). Από την οπτική γωνιά των Κούρδων ο Τράμπας τους πούλησε....αλλά για τα κρατικά συμφέροντα της Αμερικής όμως, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει."

 Ξένια Τούρκη   

Παραβιάζοντας κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου η Τουρκία εισέβαλε πριν σχεδόν δύο εβδομάδες στη Συρία, προβάλλοντας τη δικαιολογία πως διεξάγει ένα πόλεμο εναντίον των τρομοκρατών, με απώτερο στόχο, όμως να καθαρίσει μια περιοχή ανάμεσα στη μεθόριο των δύο χωρών και σε βάθος αρκετών χιλιομέτρων από τις κουρδικές δυνάμεις πολιτοφυλακής (YPG) και να σταματήσει τη συνεργασία τους με τους Κούρδους του Εργατικού Κόμματος (PKK). Οι Κούρδοι προβάλλουν λυσσαλέα αντίσταση και σε μια απρόσμενη κίνηση, μετά την εγκατάλειψή τους από τις ΗΠΑ στράφηκαν προς το συριακό καθεστώς και τη Μόσχα για βοήθεια. Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα και φέρνει ξανά το ερώτημα, ποιος τελικά έχει τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.  

Από τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωστοποίησαν πως θα πάρουν αποστάσεις από την περιοχή, τα όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα δήλωσε στον Φιλελεύθερο ο Εγιάλ Ζίσερ καθηγητής και Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. «Δεν βλέπω κάτι νέο. Οι Αμερικανοί είναι εκτός, αλλά ήταν ξεκάθαρο εδώ και κάποιο διάστημα πως επιθυμούν να απεμπλακούν. Η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε για να εκδιώξει το κουρδικό στοιχείο και έδειξε πως πλέον δεν ενδιαφέρεται για τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ο οποίος δείχνει να επιστρέφει δυναμικά και να είναι ο μεγάλος κερδισμένος».
Πάντως, ο Ισραηλινός ειδικός δεν φαίνεται να ανησυχεί και δεν θεωρεί ιδιαίτερα πιθανή μια περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης με εμπλοκή όλων των δυνάμεων που δρουν στην περιοχή. Θεωρεί πως η παρέμβαση της Ρωσίας θα είναι καθοριστική και πως θα καταφέρει να μειώσει τις εντάσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τη Συρία, καθώς και με τις δύο χώρες διατηρεί πολύ καλούς διαύλους επικοινωνίας. Άλλωστε, μόλις την περασμένη Πέμπτη ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσκάλεσε τον Ταγίπ Ερντογάν να επισκεφτεί τη Μόσχα, ενώ είναι γνωστό πως βρίσκεται σε συνεχή επαφή και με τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο Εγιάλ Ζίσερ εκτιμά πως είναι πιθανόν να υπάρξουν κάποιες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της Συρίας και της Τουρκίας, αλλά οι δύο χώρες δεν θα φτάσουν ποτέ σε ανοικτή και γενικευμένη σύγκρουση. 

Η Άγκυρα εδώ και καιρό επεξεργάζεται σχέδια και επιδιώκει να καταφέρει αποφασιστικά πλήγματα προς τους Κούρδους, τους οποίους θεωρεί ζωτικό στοιχεί για την ασφάλειά της. Όμως, αυτό περνούσε μέσα από διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Έτσι, ξεκίνησε την εισβολή, αφού πήρε πρώτα άδεια από την Ουάσινγκτον πως δεν θα παρεμποδιστεί. Αν και παρουσιάστηκε ως απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ, εντούτοις το στρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, ήταν σίγουρα ενημερωμένο για τις εξελίξεις. Την ίδια στιγμή εξασφάλισε και μια έμμεση ανοχή από τη Ρωσία. Αυτό φάνηκε και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την προπερασμένη εβδομάδα, όπου δεν βρήκε καταδικαστικό ψήφισμα για την εισβολή. 

Οι Κούρδοι βιώνουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο την εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ. Εκεί που απολάμβαναν μια σχετική αυτονομία στα εδάφη που κατείχαν και που έκαναν όνειρα ακόμη και για ανεξάρτητο κράτος, ξαφνικά ενεπλάκησαν σε έναν ανηλεή πόλεμο, έχοντας μεγάλες απώλειες και αναγκάστηκαν να αλλάξουν τακτική συμμαχώντας με το συριακό καθεστώς. Με λίγα λόγια προτίμησαν να διακινδυνεύσουν την αυτονομία τους και να μπουν κάτω από την ομπρέλα του συριακού Κράτους, από το να βρεθούν κάτω στο μαχαίρι των Τούρκων. Η τουρκική εισβολή, λοιπόν, λειτούργησε σαν καταλύτης. Και πράγματι η κάθοδος Σύρων στρατιωτών στις κουρδικές περιοχές ήταν καθοριστική, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν σημειώνουν σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο των μαχών.  

Η αλλαγή στη στάση των Κούρδων ήταν μονόδρομος, αφού μόνοι τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα βάλουν με τον πανίσχυρο τουρκικό στρατό. Οι Κούρδοι θα πληρώσουν βαρύ τίμημα επιστρέφοντας στην αγκαλιά του Μπασάρ αλ Άσαντ, εξήγησε ο Ισραηλινός ειδικός. «Είναι χαμένοι από χέρι και θα αναγκαστούν να προβούν σε οδυνηρές εξελίξεις, ειδικά αν η Άγκυρα καταφέρει και κερδίσει αυτό τον πόλεμο, υλοποιώντας την ίδια στιγμή τα σχέδιά της. Σε αυτή την περίπτωση ο αλ Άσαντ θα μετρά κέρδη από το πάρε-δώσε με τους Κούρδους, αφού θα βάλει χέρι σε περιοχές που δεν ήλεγχε πριν. Η εξέλιξη αυτή, επίσης ικανοποιεί το Ιράν, τη Ρωσία και την Τουρκία, αφού θα ξεφορτωθούν τα σχέδια των Κούρδων για αυτονομία», επισήμανε. 

Οι Κούρδοι πολεμούν γενναία, αλλά βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Είναι σίγουρα χαμένοι και ως δεχόμενοι επίθεση από ισχυρές δυνάμεις επέλεξαν το μικρότερο κακό. Αφού τελειώσουν οι μάχες, ανέφερε ο Εγιάλ Ζίσερ θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. «Τα εδάφη τους θα τελούν υπό τον έλεγχο του Μπασάρ Αλ Άσαντ και η κατάσταση θα μοιάζει με πολύ με αυτή πριν από τον πόλεμο».

Πονοκέφαλος τα πυρηνικά όπλα 

Έναν κρυφό άσο με εξαιρετικά μεγάλη αξία στο παζάρι, που συνεχίζεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, κρατά στα χέρια της η Ουάσινγκτον. Δεν είναι άλλος από τις 50 πυρηνικές βόμβες που είναι αποθηκευμένες στην κοινή αμερικανική και τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία, σε απόσταση περίπου 150 χιλιομέτρων από τη Συρία. 

Οι New York Times ανέφεραν ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι σκέφτονται τη μεταφορά των βομβών εκτός Τουρκίας, μια απόφαση που, αν και εφόσον υλοποιηθεί, θα έχει καταλυτικές συνέπειες. Οι βόμβες τύπου B61 είναι στην ουσία υπό την ομηρία του Ταγίπ Ερντογάν, εξηγούν Αμερικανοί αξιωματούχοι που προσθέτουν ότι αν απομακρυνθούν αυτό θα σημάνει το τέλος της αμερικανοτουρκικής συμμαχίας. Οι σχεδιασμοί για την απομάκρυνση των βομβών δεν είναι κάτι το νέο. Ούτε βέβαια και η παρουσία τους στην Τουρκία και σε άλλες τέσσερις χώρες, η οποία είναι ένα απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου.

Σήμερα δεν υπάρχει κάποιο επιχειρησιακό σχέδιο για τη χρήση τους, καθώς η Τουρκία δεν διαθέτει αεροσκάφη πιστοποιημένα για την μεταφορά και την εξαπόλυση πυρηνικών όπλων. Tο πρόβλημα των πυρηνικών στο Ιντσιρκλίκ παραμένει και μάλλον επιδεινώνεται από το ότι η Κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει διορίσει αξιωματούχους που κανονικά θα ήταν επιφορτισμένοι με τα ζητήματα περί μη διάδοσης. Σε κάθε περίπτωση, η απόσυρση των πυρηνικών μπορεί να γίνει μονομερώς, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη της Τουρκίας. Η επιχείρηση δεν θα είναι βέβαια καθόλου εύκολη. Αν γίνει όμως θα είναι η τελευταία και οριστική ένδειξη ότι η άλλοτε στενή αμερικανοτουρκική σχέση θα είναι πλέον νεκρή. 

Τη σφαίρα επιρροής της διευρύνει η Συρία 

Σε βαθιές αλλαγές στις γεωπολιτικές ισορροπίες της Μέσης Ανατολής αναμένεται να οδηγήσουν αργά ή γρήγορα οι εξελίξεις στη Συρία. Η απόφαση των ΗΠΑ να απομακρύνουν τα στρατεύματά τους από τη Συρία, δίνουν την ευκαιρία στη Ρωσία να απλώσει ακόμη περισσότερο τα πλοκάμια της στη Μέση Ανατολή και είναι γεγονός πως οι μετοχές της Ρωσίας στην περιοχή έχουν εκτοξευτεί. «Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή αφήνει τη Ρωσία ως τον μόνο παράγοντα άσκησης επιρροής», έγραψε το περιοδικό το Foreign Policy. 

Την τελευταία δεκαετία η Μόσχα έχει εντατικοποιήσει τις ενέργειές της, προκειμένου να καταστεί ένας από τους σημαντικότερους, διπλωματικούς πόλους στη Μέση Ανατολή. Φαίνεται πως τα έχει καταφέρει. Μετά από πολλά χρόνια διπλωματίας και πολιτικών κινήσεων, έγινε πλέον η χώρα με την οποία μιλούν όλα τα στρατόπεδα στη Μέση Ανατολή. Η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, για παράδειγμα, έχουν βαθιά αμοιβαία έχθρα. Κι όμως η Μόσχα διατηρεί καλές σχέσεις και με τις δύο.  

Το ίδιο συμβαίνει με το Ισραήλ και με το Ιράν. Οι δύο χώρες είναι στα μαχαίρια και συχνά εξαπολύουν φραστικές επιθέσεις η μια εναντίον της άλλης. Και όμως τόσο το Τελ Αβίβ όσο και η Τεχεράνη έχουν καλούς διαύλους επικοινωνίας με τη Μόσχα. Κατά μία έννοια, επισήμανε ο Μαρκ Κατζ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο George Mason, η Ρωσία χρησιμοποιεί τη μια χώρα εναντίον της άλλης. «Δεν θέλετε τους Ιρανούς στη Συρία;» λέει στο Ριάντ. «Τότε να χαίρεστε που είμαστε εκεί για να τους προσέχουμε». 

Η Μόσχα δεν μιλά για ανθρώπινα δικαιώματα και διαφάνεια κι έτσι είναι μια ευχάριστη εναλλακτική λύση για τους ηγέτες της περιοχής. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει κοινή γλώσσα με ηγέτες πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως είναι ο Μπασάρ αλ Άσαντ, ο Ταγίπ Ερντογάν, ο Χασάν Ροχανί και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου. Οι Ρώσοι δεν επικρίνουν τον πρίγκιπα διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, για τη δολοφονία του Κασόγκι, δεν ασχολούνται με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γάζα και δεν τους νοιάζει ούτε για τις τουρκικές φυλακές που είναι γεμάτες με αντικαθεστωτικούς ούτε για τα βασανιστήρια που γίνονται στις συριακές. 

Η πολιτική της Μόσχας είναι να συνάπτει φιλικές σχέσεις με μια χώρα, ύστερα με μια άλλη, να κλείνει συμφωνίες σπέρνοντας ταυτόχρονα τη σύγχυση. Ο πραγματικός, στρατηγικός της στόχος είναι να συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός παίκτης στη Μέση Ανατολή και να εμποδίσει άλλες δυνάμεις να κυριαρχήσουν. Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η πολιτική είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη.

Σημαντική νίκη για τον Μπασάρ αλ Άσαντ 

Η αποχώρηση των ΗΠΑ και η συμφωνία των Κούρδων με τη Δαμασκό αλλάζει τα δεδομένα για τις ξένες δυνάμεις στο θέατρο του συριακού εμφυλίου. Αναμφίβολα, η εικόνα του συριακού στρατού να μπαίνει στη βορειοανατολική Συρία για πρώτη φορά από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου αποτελεί μια μεγάλη νίκη, τόσο επικοινωνιακά όσο και στρατιωτικά για τον Μπασάρ αλ Άσαντ.  

Οι ραγδαίες εξελίξεις οδηγούν σε αναδιάταξη των ζωνών ελέγχου στη στρατηγικής σημασίας συρο-τουρκική μεθόριο. Για πρώτη φορά τα τελευταία οκτώ χρόνια ανοίγεται ο δρόμος στον Σύρο πρόεδρο να καταφέρει να ελέγξει ολόκληρη τη χώρα του μετά από οκτώ χρόνια. Αν και δεν έγιναν ακόμη γνωστοί οι όροι της συμφωνίας, θεωρείται βέβαιο πως η Δαμασκός θα εκμεταλλευτεί τη θέση της για να επιβάλει αυτό που θέλει. Επομένως, αν η συμφωνία επιφέρει την αποχώρηση των Τούρκων από τα κουρδικά εδάφη, είναι δεδομένο ότι ο Μπασάρ Άσαντ θα θελήσει να ελέγξει την περιοχή στην οποία μέχρι σήμερα οι Κούρδοι είχαν τον πρώτο λόγο. Καθόλου άσχημη εξέλιξη για έναν δικτάτορα, που μέχρι πριν από λίγο καιρό έμοιαζε χαμένος από χέρι, καθώς σχεδόν ολόκληρη η Διεθνής Κοινότητα υποστήριζε την απομάκρυνσή του.

Η αναξιόπιστη αμερικανική εξωτερική πολιτική

Από την πρώτη στιγμή που οι ΗΠΑ έκαναν χώρο στη Συρία, δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της, προκλήθηκαν μεγάλες αντιδράσεις τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. Το συριακό πρόβλημα στην εξέλιξή του, μετά την τουρκική εισβολή, εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει πλέον μετατραπεί σε έναν από τους πιο αναξιόπιστους ηγέτες παγκοσμίως. Βαρύ τίμημα, όμως, πληρώνουν και οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες, το κύρος των οποίων έχει πληγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η εξήγηση που υπάρχει για την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Αμερικανού προέδρου είναι πως κινείται προκειμένου να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Η αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων από τη Μέση Ανατολή ήταν προεκλογική υπόσχεσή του και έτσι υλοποιώντας την τώρα επιδιώκει να πείσει τους Αμερικανούς ψηφοφόρους πως τηρεί τις δεσμεύσεις του. Τελώντας υπό την απειλή καθαίρεσης, φαίνεται ότι θα τα παίξει όλα για όλα για την επανεκλογή του. Σίγουρα, θα χρησιμοποιήσει την επιστροφή των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία ως προεκλογικό όπλο, παίζοντας το χαρτί ενός επιλεκτικού απομονωτισμού, ο οποίος συνεχίζει να έχει απήχηση σε Αμερικανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειονότητα δεν επιθυμούν περαιτέρω εμπλοκή των ΗΠΑ όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και σε άλλες περιοχές.
Από την άλλη, όμως, η καιροσκοπική αυτή τακτική εκτιμάται πως προκάλεσε πολύ μεγάλη ζημιά στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι βέβαια η ισχυρότερη χώρα στον πλανήτη και για αυτό θα συνεχίσει να διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Η εγκατάλειψη των Κούρδων όμως την έχει μετατρέψει έναν αναξιόπιστο παίκτη και αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν πως αυτό είναι ένα ζήτημα που η Ουάσινγκτον θα βρει μπροστά της στο μέλλον. «Μέσα σε έναν μήνα και κάτι ουσιαστικά κάθε πρωτοβουλία εξωτερικής πολιτικής που έχει επιδιώξει η διοίκηση Τραμπ έχει καταρρεύσει και αυτό εξαιτίας της όλο και πιο παροξυμένης προεδρικής συμπεριφοράς», έγραψε η εφημερίδα Washington Post.
Από την πλευρά του ο Τζον Στυλίδης, ειδικός σύμβουλος της Διπλωματικής Ακαδημίας του Στέιντ Ντιπάρτμεντ, εξήγησε πως η εσπευσμένη απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από τη βορειοανατολική Συρία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα χάος στην περιοχή και στέλνει ταυτόχρονα ένα λάθος μήνυμα, καθώς παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως έναν αναξιόπιστο εταίρο. «Υπονοεί δηλαδή ότι οι στρατιώτες μας μπορεί να πολεμήσουν ώμο με ώμο με τους στρατιώτες σας, αλλά όταν παρθεί μια πολιτική απόφαση, οι στρατιώτες μας θα αποσυρθούν και θα αφήσουν τους συμμάχους μας να αντιμετωπίσουν έναν συντριπτικά πιο ισχυρό εχθρό, όπως συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση με τις κουρδικές δυνάμεις της Συρίας.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι στέλνουμε ένα πολύ προβληματικό μήνυμα στους πιθανούς και μελλοντικούς μας συμμάχους σε πολλές άλλες δύσκολες γεωπολιτικά περιοχές ανά τον κόσμο. Επίσης, νομίζω ότι είναι μια απόφαση που έχει δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία στους συμμάχους μας στην περιοχή. Για παράδειγμα, οι Ισραηλινοί έχουν ήδη ταχθεί εναντίον αυτής της απόφασης και επιδιώκουν να παράσχουν οικονομική, αλλά και στρατιωτική στήριξη στους Κούρδους, με τους οποίους έχουν αναπτύξει στρατιωτικούς και πολιτικούς δεσμούς τα τελευταία χρόνια. Επομένως, νομίζω ότι δημιουργείται ένα προηγούμενο, το οποίο θα βλάψει τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και της Δύσης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα», εξήγησε.
Το μήνυμα που έστειλε ο Ντόναλντ Τραμπ με τις τελευταίες κινήσεις του είναι πως η πολιτική της χώρας του είναι εύθραυστη και ότι μπορεί να αλλάξει με ένα tweet· ότι μία συμφωνία που συνάπτεται σήμερα μπορεί να ισχύει μία εβδομάδα, μπορεί και όχι και ότι η αμερικανική πολιτική δεν καθοδηγείται από βασικούς στόχους. Πρόκειται για μία εξαιρετικά ασταθή κατάσταση δεδομένου του επιπέδου της επιρροής των ΗΠΑ διεθνώς. Είναι πολύ πιθανόν πως πολλές χώρες θα λαμβάνουν πλέον τα μέτρα τους και θα διστάζουν ολοένα και περισσότερο να κάνουν μακροπρόθεσμες διευθετήσεις με τις ΗΠΑ.

Πηγή