ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ (II)

ΑΡΡΙΩΝ ο Συγγράφων :

 Όσο Κούληδες κι Αλέξηδες μάς κυβερνάνε (δεξί κι αριστερό χέρι της ξενοκρατίας)

και τους δρόμους κλείνουν και τρομοκρατούν τα παρακρατικά και ΜΚΟμισθα κομμουνοΠΑΜΕ

για να μη διαδηλώνουν ποτέ οι δημοκρατοξενόδουλοι  Έλληνες,

λευτεριά δεν βλέπουμε.

Μόνο δημοκρατικό κατήφορο, μειοδοσίες, προδοσίες και εθνικό γκρεμό έχει.

                                                                 *    *   *

Ουτωσί (έτσι), μας θέλουσι. Είτε αριστεροκομμουνιστάς πατροκτόνους  είτε  χριστιανοκακομοίρηδες εθνοπεριτετμημένους, ελληνοφοβικούς έως μισέλληνες, ληθαργικούς αμνήμονες της πρεσβυτάτης ημών ιστορικής  κληρονομίας και αποστολής. αποστολής  ήτις εκόσμησεν, ελάμπρυνεν και εδόξασεν την πεπολιτισμένην ανθρωπότητα. και ήντινα αποστολήν ημείς ως φυσικοί κληρονόμοι και καταλληλόταττοι  διαχειρισταί αυτής υποχρεούμεθα προ πάντων συντηρείν, καλλιεργείν τα εκαι αναπτύσσειν.

Ακριβώς. Και εις την καλυτέραν περίπτωσιν οι παγκόσμιοι διεθνισταί συνωμόται αυτομαστιγωμένους και αυτοτιμωρουμένους μάς θέλουσιν, αποτεθαρρημένους, καταθλιπτικούς και αμαρτωλοπλήκτους, αίροντας εθελουσίως και δουλικώς όσον και  χριστιανομαζοχιστικώς και ηλιθίως, κατά  το θρησκευτικόν ημών σταυρικόν πρότυπον – ιδικής των εμπνεύσεως και αυτό -  τας αμαρτίας όλων των μισούντων και γενοκτονούντων ημάς. Και λέγοντας: Κτυπάτε ημάς, κτυπάτε αλύπητα και πάση δυνάμει την σκλάβαν σλάβαν ψυχήν, την ηδονιζομένην επί τω Δοστογευσκικώι  εξευτελισμώι αυτής,  και μη παύσετε μέχρι τελείας εξαντλήσεως ημών.  Ότι Έλληνες αναξιότατοι του αξιωτάτου επί γης ονόματος όντες, δικαίως πάσχομεν ως οι ελεεινότεροι όλων, εις ό άλλωστε και η θλιβερά ημών θρησκεία, ανθελληνικώς και ορθοδόξως,  συνηγορεί. 

Ούτω γαρ μας θέλουσι. Δοκησισόφους αντί φιλοσόφους, θρησκολήπτους και δεισιδαίμονας, έχοντας ηθικοπνευματικά πρότυπα βίου και πολιτείας καταθλιπτικούς και ημιπαράφρονας μοναχούς και ασκητάς, λάτρεις των διατεταγμένων προσευχών και νηστειών, προσκυνημάτων και εορτών, πολιτικά δε ακολουθούντες πρότυπα της παγκοσμίως αποτυχημένης και εξωφλημένης αριστεράς, παράσιτα και κηφήνας εργατοποιμένας συνδικαλιστάς, τους  παχυνομένους δια του εστημένου παρακρατικού πολιτικού θεάτρου των συνδικαλιστικών εκλογών, διαδηλώσεων και απεργιών. Αύτη γαρ εστί η δημοκρατική αντιπαιδεία και αντιγνώσις ημών, η εθελοδούλους εκτρέφουσα και ιεροδούλους και κομματοδούλους αναπαράγουσα και ραγιάδες ξενοδούλους. 


Εκ πατρός γαρ αρχαιόθεν ορφανευθείς ο Έλλην ως χριστιανικώς πατροκτονηθείς και απαχθείς, ουκ έχει πλέον μητέρα φυσικήν, εθνικήν αλλά μητριάν και μόνον, τον ξένον κατακτητήν. Και δια τούτο   υποφέρει. Και ου παύσεται ποτέ δια τούτο ταλαιπωρείσθαι και βασανίζεσθαι όσον την αρχαίαν εθνικήν μητέρα του, την και μητέρα όλου του κόσμου, ουκ αναγνωρίζει και ουκ αναζητά πλανώμενος και εκτονούμενος μεταφυσικά, φαντασιακά, εις τα ιερά πορνεία  της θρησκευτικής μαγείας, τα άντρα των ιεραρχών και των ιεροδούλων, άνθρωπος και Έλλην υπό όρους διατελών! Επειδή ο κόσμος εις πατριώτας και συνωμότας διαχωρίζεται βασικώς και εις υποκριτάς, και μη, επ’ αμφοτέρων  των ανωτέρω.  

Σατανισταί, γραικύλοι, μισέλληνες και λογοφοβικοί, ρωμαιόφρονες και εβραιολάγνοι πολιτικοί πράκτορες λυμαίνονται την ιεράν χώραν του ανθρώπου όπου ενθρονισθέν κατοικοεδρεύει και παμβασιλεύει, αιώνες τώρα, το όμμα του προαιωνίου κακού.  Το γαρ πανανθρώπινον εθνικόν πνεύμα και ελληνικός λόγος , το ηθικοπνευματικόν οξυγόνον της ελευθέρας, ευγενούς και πεπολιτισμένης ανθρωπότητος, ευρίσκεται ήδη από πολλών αιώνων παγκοσμίως, και πλην ολίγων αναλαμπών- εξαιρέσεων,  υπό συνεχή και απηνή πολιτικοθρησκευτικόν διωγμόν και καταστολήν βιαίαν.

Αι εθνικαί πτέρυγες δηλονότι του Έλληνος αετού, αι προς Ασίαν και Αυσονίαν εκτεινόμεναι, εισίν καθηλωμέναι και προσηλωμέναι νυν εις το μητροπολιτικόν ελληνικόν έδαφος. Αετός όστις υπόδουλος ών, ούτε ίπταται ούτε και προχωρεί αλλά μόνον ο κορμός αυτού, εδαφιαίως και σπασμωδικώς, ανακινείται. Αλλά ούτε και αποθνήσκει αντλών μυστηριακώ τω τρόπω και τρεφόμενος υπερφυσικαίσι δυνάμεσι.

 Έλληνες γαρ θαυμαστώς απρόβλεπτοι και ως φοίνικες εισίν αναγεννώμενοι και αδούλωτοι, φυλή θεία και γένος αστρογέννητον.  Ότι αυτοί και μόνον αυτοί εισίν οι μετά βδελυγμίας την ταυτότητα των δούλων το τε πολίτευμα των αιχμαλώτων αποκηρύσσοντες διό και κτίσαντες τον σύγχρονον ουρανοβάμωνα άνθρωπον όνπερ αι παγκόσμιαι μεγάλαι δυνάμεις του κακού μετά μανίας και λύσσης κόπτονται εξαπατήσαι και κατεδαφίσαι και την παναρχαίαν ελληνικήν ψυχήν και χρυσούν κάλλος αυτού αμαυρώσαι και αφαιρέσαι, κυρίως δε επί των εναπομεινάντων αυτοχθόνων Ελλήνων σύσσσωμοι και μετά περισσής δυνάμεως επιπεσόντες. 

Θα αναστηλωθώμεν πάντως και πάλιν και ως το πάλαι, και ως ουδόλως ηττηθέντες. Μη αμφιβάλλοι αν κανείς δια τούτο. Και ως μηδέποτε υποχωρήσαντες θα προελάσωμεν και πάλιν ως αστήρ εωθινός έως τα πέρατα ης ακμής των ωκεανών. Η γαρ ελληνική ιστορική αλήθεια και το ελληνικόν πνεύμα άπτεται τόσον της συμπαντικής αποθεωτικής γνώσεως όσον και της ανθρωπίνης θεοεξισωτικής αυτογνωσίας  ώσπερ μεταβολιστής φωτός, μεταμορφωτικώς τε και υπερφυσικώς έχων την θείαν δύναμιν τουμεταλλάσσειν και θεοποιείν τον άνθρωπον ωσεί τις τον ήλιον αν εποίει, αντί εξ ουρανού, εκ των σνθρωπίνων σπλάχνων προβάλλειν.

Θαρσείν χρη.  Όπου το κακόν εγγύς, το αγαθόν εγγύτερον. Μοχθών γαρ και ανασκάπτων και εξελίσσων έκαστος την ψυχήν αυτού, κατά τον ιερόν νόμον της συγχρονικότητος, και το γένος του άπαν αναβαθμίζει μυστηριωδώς κατά την θείαν συνείδησιν ως και τον κόσμον όλον. Γνώτωσαν ουν και προσχέτωσαν άπαντες τούτο:  ότι εχθρός των Ελλήνων εχθρός του ανθρώπου σημαίνει, οι δε πυροβολούντες τους Έλληνας τους εαυτών πόδας κατ’ ουσίαν πυροβολούσι.

Ουδέποτε γαρ η ανθρωπότης αξιωθήσεται, αναγεννησιακώς και πάλιν, εκ του ηθικοπνευματικού και πολιτικοθρησκευτικού τέλματος εις ό ευρίσκεται εξελθείν. ως επίσης και ουδεμίαν ανάτασιν ψυχήν και πνεύματος λαβείν, όσον η Ελλάς  ως σήμερον αδικείται και ποδοπατείται. Και τούτο λέγοντες ουχί ως φυλετικώς νάρκισσοι τούτο ισχυριζόμεθα ή ως εν διατεταγμένηι υπηρεσία προφητικά φερέφωνα όντες , ή ακόμα ιδίους ευσεβείς ή εθνικούς πόθους εκφράζοντες, αλλά διότι:  η ελληνογνωσία και ελληνολατρία αποτελεί την μοναδικήν μυητικήν πυξίδα, συνδετικόν κρίκον και οδηγόν της  νεναρκωμένης σήμερον ψυχής του ανθρώπου προς το αφυπνιστικώς επανακτήσαι  το μεταμορφωτικόν και αναγεννητικόν, αρχαίον αυτής ισόθεον επίπεδον, μέγεθος και κάλλος, τον απωλεσθέντα παράδεισον του χρυσού παρελθόντος αυτής.

Προσέτι δε ο διαχρονικός, διακαής, θεήλατος και ανεξάντλητος οίστρος του Έλληνος δια εθνικοκοινωνικοπολιτικήν ελευθερίαν και ανεξαρτησίαν ουδέν άλλο ει μη την αγωνίαν εκφράζει της εγκυμονούσης μεγάλης ψυχής του ανθρώπου του τεκείν τον πνευματικόν, πολιτισμικόν και ανθρωπιστικόν τοκετόν αυτής, εκπληρούσης ούτω την θείαν δημιουργικήν αυτής φύσιν και γηίνην αποστολήν.    

Ίνα τούτου ευοδοθέντος και ευ περαιωθέντος και αισίως εκβάντος, εν τω μέλλοντι είπωσι θαυμάζοντες, ενί στόματι, οι εχθροί και φίλοι ημών: Δικαίως  το κλέος αυτού του Έλληνος πατρός, του ιστορικώς πολιτιστικού και πνευματικού αναδόχου της ανθρωπότητος, ουδέποτ’ εξέλιπεν ουδέ και ποτε ολείται. Και ουκ αυτού μόνον αλλά και της ιεράς μητρός αυτού Ελλάδος χώρας, κοιτίδος του ευγενούς θεοειδούς ανθρώπου, ήτις ου παύει ποτέ ανασκαπτομένη την παναρχαίαν αυτής ελληνικήν ταυτότητα υπερηφάνως καταμαρτυρείν και δηλοίν και τα αρχαιολογικά αυτής δώρα αφθόνως δωρίζειν.

Διότι, μα τους θεούς των εθνών και τον θεόν των θεών, ουδέποτε, πριν ή τον θεόσταλτον  Έλληνα γνωρίσωμεν και εννοήσωμεν και αγαπήσωμεν, εφανταζόμεθα και επιστεύομεν την ανθρωπίνην ψυχήν, την ψυχήν ημών,  τοσούτον μεταφυσικόν και ιστορικόν βάθος έχειν και ηφαιστειώδες πύρωμα και ουρανίαν ουσίαν. Αληθώς ούν θεοί πατέρες, φιλάνθρωποικαι πανεύμορφοι,  έπλασαν τον Έλληνα άνθρωπον ως ουράνιον πρότυπον ισοθέου πνευματικής μεταλλάξεως του ανθρώπου, καθ’ όσον και δι’ όσον ούτος ο άνθρωπος εις αυτό το θείον ύψος, το ιερόν ύψος αυτού δύναται αρθήναι, στήναι και κρατηθήναι.

Αι και; Γέγονε αυτά. Αλλά του νυν τι γίνεται; Και τι υπόσχεται, τι έχει σήμερον προσφέρειν περαιτέρω εις τον άνθρωπον η ελληνομάθεια και ελληνολατρία αύτη ίνα μη φαιδρά ειδωλολατρία, στείρα προγονοπληξία, ωραιολογία και περιαυτολογία, και κυρίως απώλεια πολυτίμου χρόνου αποδειχθή;

Την αλήθειαν, λαοί. Ελληνικόν γαρ εστί παν το φυσικόν και αληθές, και εστί ό,τι  το αληθέστερον και ευγενέστερον εδημιούργησεν η ανθρωπότης, διο και χρήσιμος και αιώνιος, θείος οδηγός του ανθρώπου αρχαιόθεν υπάρχει.  ¨ Ελληνικός, ιδιότητα και ταυτότητα ουκ έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν. εις των θεών ευρίσκονται τα πέραν¨ ως αν έλεγε και ο νεοαλεξανδρινός σοφός ποιητής.

 Αλλά  τίς η του  ελληνικού πνεύματος και σοφίας πεμπτουσία:  Υπάρχει απάντησις. Ενί λόγω ειπείν το «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι» ( Σωκράτης-Πλάτων:Κρίτων, 51β. )    εστί, της πατρίδος θεωρουμένης υπό των Ελλήνων, ως επιτομής και κριτηρίου πασών των ηθικοπνευματικών αξιών, ιερών και τιμίων του ανθρώπου. Και διατί η πατρίς; Διότι ουδείς  εγγύτερον  της θεότητος έρχεται ή όστις εννοεί, νιώθει και λατρεύει την πατρίδα αυτού και τας ηθικάς αξίας και αρχάς άς αυτή αντιπροσωπεύει ως εκ θεού ιερόν και ασύγκριτον δώρον προς τον άνθρωπον ίνα γεννήση, ασφαλώς και σταθερώς,  εντός αυτού τον θείον εθνικόν πολιτισμόν αυτού. διό και, ανά πάσαν στιγμήν, δέον τον άνθρωπον έτοιμον και πρόθυμον είναι δια το θυσιασθήναι προς υπεράσπισιν των τιμίων αυτής.

Η δε φιλοπατρία προφανώς την πλέον βαθείαν ηθικήν ρίζαν της  του ανθρώπου ψυχής αποτελεί, την εκ της ιδίας πηγής ποτιζομένην εξ ής αρδεύονται και πίνουσι άπασαι αι αιώνιαι ιδέαι, μάκαρες θεοί και θεαί, θρησκείαι τε πάσαι. Τόσον δε, και εν ουρανοίς, η πατρίς και η φιλοπατρία ισχύουσιν ώστε εκ θνητών εις ήρωας ημιθέους και ισοθέους, ισοτίμους και συνθρόνους αυτών αναβιβάζουσι οι θεοί τους τα πάτρια και εθνικά ηρωικώς και μετ’αυτοθυσίας τιμώντας και λατρεύοντας. Ώστε ει ελέγομεν ότι, εις τα ουράνια δικαστήρια, οι παραβλέποντες την προς την πατρίδα ευθύνην και καθήκον, ακόμα και ει θεοί είεν και θρησκείαι, ως παραβατικοί κρίνονται και κολάζονται αναλόγως όπως και οι κοινοί θνητοί, ουκ αστόχως ή υπερβολικώς, αν ισχυριζόμεθα.   

Αλλά και πόσο μάλλον η πανταχού παρούσα η θεία δίκη τους παγκοσμιοποιητάς, διεθνιστάς, οικουμενιστάς, κερδοσκόπους  τραπεζίτας και πολιτικούς δέον εχθαίρειν και κολάζειν, κυρίως δε τους θρησκευτικούς ταγούς. Οίτινες, ως μη ηθικούς φραγμούς και αρπακτικά όρια οι ίδιοι αυτοί έχοντες, το αυτό και δια τον κόσμον επιδιώκουσι, την παγκόσμιον ειρήνην  και αγάπην προφασιζόμενοι, εις την οικονομικήν δε και μόνιμον υποδούλωσιν αυτής αποβλέποντες, δια της  παγκοσμιοποιημένης αγοράς και της, δι’ αυτής, μεγιστοποιήσεως των κερδών αυτών, ερήμην και επί ζημία και εξαθλιώσει πάσης της ανθρωπότητος ως και επί ανεπανορθώτω βλάβη του γηίνου οικοσυστήματος.    Και οίτινες τον απεθνικοποιημένον και μισάνθρωπον αντιπολιτισμόν προωθούντες και τον άβουλον και εθελόδουλον, τον πολτοποιημένον μαζάνθρωπον επιδιώκοντες, εύλογον εστί τα ελεύθερα έθνη μισείν και μάχεσθαι.

Διότι τα έθνη σύνορα και φραγμούς εκ φύσεως έχουσι, όπως και η ηθική άλλωστε και η τάξις και το δίκαιον έχουσιν, σύνορα φρουρούς και εγγυητάς της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των πολιτών αυτών. Και γαρ μόνον το χάος, η αταξία, η βλακεία, η απληστία και η προδοσία σύνορα ουκ έχουσι καθ’ όν λόγον και οι εθνοδιώκται παγκοσμιοποιηταί, διεθνισταί και οικουμενισταί ήθους, αρετής και αιδούς ορίων στερούνται. Αφού και τις παιδεία και τέχνη και πολιτισμός δύναται υπάρχειν άνευ σταδίων, βαθμίδων, τάξεων και ιεραρχίας; Καταργουμένων γαρ των τελευταίων αυτών πολιτικοκοινωνικήν κατάρρευσιν και αγελοποίησιν και εξανδραποδισμόν έχομεν της ανθρωπότητος και ουχί ανάπτυξιν. Έπειτα και τούτο αν σκεφθώμεν: ότι κλίμακος χρείαν έχειν ο αναβαίνων ής άνευ και ο καταβαίνων κατακρημνίζεται.

Αλλά όταν ο θεός εποίησε τον εθνικόφρονα πατριώτην, ο ψευδοθεός έπλασε τον πολιτικοθρησκευτικόν οικουμενιστήν κομμουνιστήν συνωμότην ως και τον καιροσκόπον υποκριτήν αμφοτέρων. Ισότης και αδελφότης γαρ εστί πλάνη και ισοπέδωσις. Ισονομία και ισοπολιτεία δοξάζουσι και ευδαιμονοποιούσι τους λαούς. Αρμονία δε και άμιλλα ευγενής σώζουσι τα ετερόκλητα. 

Αλλά δια το είναι τινα πατριώτην και εθνικόφρονα και ελληνόφρονα και αριστοκρατικόν, το και βασικόν διακριτικόν  και ταυτοτικόν αυτό στοιχείον της εσχηματισμένης ελευθέρας προσωπικότητος  του ανθρώπου,  προϋποτίθεται ευλόγως και έν ηθικοπνευματικόν και πολιτισμικόν υπόβαθρον και επίπεδον, (έμφυτος ή επίκτητος ψυχική ευγένεια και πνευματικότης, σχετικώς τε υγιής και καλλιεργημένη προσωπικότης).

Δυστυχώς όμως το καλόν και αγαθόν εκ φύσεως σπανίζει και ποσοτικώς υστερεί έναντι του κακού. Απεναντίας το κακόν εστί  εύκολον και άκοπον.   Ώστε και δια τον οπαδόν της, είτε πολιτικού είτε θρησκευτικού χαρακτήρος, διεθνιστικής, οικουμενιστικής, κομμουνιστικής ιδεολογίας ουδεμία ηθική προσπάθεια και ηθικοπνευματικόν προσόν και αρετή απαιτείται. Ει μη μόνον αι ¨αρεταί¨ του δούλου, τα διαπιστευτήρια της τυφλής πίστεως, εμφόβου πειθαρχίας  και του ενστικτώδους συντονισμού προς το συσπειρωτικόν- οργανωτικόν πνεύμα της αγέλης. Και αυτό διότι η διασπαστική, διαλυτική και μηδενίστική αυτή ιδεολογία απευθύνεται κυρίως εις τα βάρβαρα  υποστρώματα τόσο της ψυχής όσον και της κοινωνίας όπου κυριαρχούσι  τα  κατώτερα, χαοτικά και μηδενιστικά, καταστροφικά και αυτοκαταστροφικά  ένστικτα και αλόγιστα, θηριώδη και ληστρικά ανθρώπινα πάθη,  φθόνος, αναρχία, πανηδονισμός, ακολασία, αρπακτικότης, αισχροκέρδεια κ.λ.π.,  ένστικτα και πάθη άτινα μετά - και δια της – βίας και του κολαστικού φόβου συγκρατεί και ελέγχει τόσον το πολιτισμικόν- κοινωνικόν πρωτόκολλον, ( κοινωνικοί άγραπτοι νόμοι και κανόνες και φραγμοί) όσον και οι πολιτισμικοί και νομικοί περιορισμοί και ποινικοί κολασμοί.

Όθεν παριστάμεθα σήμερον ατυχείς μάρτυρες του κορυφούσθαι απελπιστικώς ο από πολλών αιώνων θρησκευτικώς-αβρααμικώς επιβληθείς βάρβαρος, προκρούστειος, πνευματικός και πολιτισμικός ευνουχισμός-περιτομή  της ανθρωπότητος ήτις τελεί εν ανθελληνικήι καταστολήι και κατοχήι. Διό και παν το αριστοκρατικόν και ελληνικόν διώκεται μετά καταστρεπτικής μανίας και μίσους υπό των εθνοκτόνων λαϊκιστών . Διότι οι Έλληνες, ο ελληνικός λόγος και η διασωθείσα εκ των πολιτικοθρησκευτικών διωγμών γραμματεία του εστί λόγος απελευθερωτικός και ανθρωπιστικός, ο μη τον θεόν και την θρησκείαν χρώμενος ως πολιτικόν τρομοκρατικόν εργαλείον, δια το υποτάξαι και συντρίψαι τον άνθρωπον ως πράττουσι δολίως και πονηρώς αι ανατολικαί θρησκείαι, τα ιερατεία των αρχαιοβαρβάρων και νεοβαρβάρων, αλλά το φιλοσοφικόν υπηρετών αγαθόν και εξημερωτικόν πνεύμα δια το εξευγενίσαι και εξυψώσαι αυτόν τον άνθρωπον και προς τον  θεόν εξομοιώσαι.

 Ελληνικόν δε  λόγον την φιλοσοφίαν (αποδεικτικόν της αληθείας λόγον) εννοούμεν, το διακριτικόν αυτό χαρακτηριστικόν της ελληνικής πνευματικότητος έναντι της των βαρβάρων, και λόγω ολοκληρωτικής, θρησκείας, πνευματικής αβελτερίας. Διό ιστορικώς  θρησκείαν θεοκεντρικήν ( το εύκολον) άπαντα τα έθνη ανέδειξαν, φιλοσοφίαν δε ουσιαστικήν, ελευθερόφρονα  και ανθρωποκεντρικήν ( το δύσκολον)  μόνον  οι  – και δι’ όσον- ελεύθεροι υπάρξαντες αρχαίοι Έλληνες εδημιούργησαν και ανέπτυξαν ως και τον δι’ αυτής ανώτερον ευγενή, νομικόν και πολιτικόν, πολιτισμόν αυτών.

Διό και σήμερον, της παγκοσμιοποιήσεως, πολιτικής και θρησκευτικής, μεσουρανούσης και της ελληνικής σκέψεως, εντός και εκτός της ημιϋποδούλου Ελλάδος  εις το ναδίρ ούσης, ως και ενός νέου τεχνολογικού μεσαίωνος επικρεμαμένου, ουδείς θείος ποιητής και νομοθέτης και σοφός πλέον παγκοσμώς λάμπει, ουδείς ήρως εθνεγέρτης τε και καινοτόμος εμφανίζεται και προωθείται, ουδείς τέλος φιλοσοφικός οραματιστής και πνευματικός ηγέτης μεγάλης πνοής αναδείκνυται, ει μη μόνον θνησιγενείς διάττοντες αστέρες του εμπορικού θεάματος, οι διασχίζοντες ναρκισσιστικώς το μέγα ηθικοπνευματικόν στερέωμα, και των οποίων, μετ’ ου πολύ, σβεσθέντων, μείζω την απελπισίαν και αμηχανίαν καταλείπουσι τοις ανθρώποις ή προ της εμφανίσεως αυτών.

Διό και ει κατακρίνομεν και καταφερόμεθα κατά των ολοκληρωτικών, διεθνιστικών, αντεθνικών και ανθελληνικών θρησκειών  και ιερατείων ου λόγω αθεϊζοντος και αλόγου πάθους ελαυνόμενοι τούτο ποιούμεν αλλά δια την τύχην και το μέλλον του χειμαζομένου ανθρώπου και της πατρίδος  αγωνιούντες και ενδιαφερόμενοι.Το δε την ελληνικήν φιλοσοφίαν ελευθερώνειν τους λαούς ούς η βάρβαρος θρησκεία δουλοποιεί και αποθηριοί μάλλον, ου ματαιοφρονούντες και βλασημούντες τούτο ισχυριζόμεθα, ουδενός όντος γλυκυτέρου και  πλέω απελευθερωτικού όσον το σαφές και αληθές της φιλοσοφίας αλλά και ουδενός  πικροτέρου και βαρυτέρου όσον ο ζυγός του ψεύδους και της πλάνης.

Διο και οι  Έλληνες πατέρες, ως φιλοσοφήσαντες πρώτοι και μόνοι, απαράμιλλοι διδάσκαλοι πολιτισμού και φιλοπατρίας και ελευθερίας  υπήρξαν και ουχί ως οι βάρβαροι δια της καταθλιπτκών θρησκειών αυτών την εθελοδουλείαν και την τυραννίαν αποθεώσαντες. Οι γαρ Έλληνες  την αποδεδειγμένην αλήθειαν, κατεσταλαγμένην σοφίαν, την την πλάνην αποκλείουσαν, ως της πίστεως οδηγόν χρώνται, οι δε βάρβαροι σημεία και θαύματα αντί αποδείξεων επικαλούνται και προβάλλουσι, τα πολλάκις  πλανεράν, ύποπτον και πονηράν την προέλευσιν έχοντα και δημαγωγικούς-πολιτικούς  και οικονομικούς σκοπούς υπηρετούντα, και δια της μαγείας ούτω τον των ανθρώπων νουν υπνωτίζοντες και φανατίζοντες και την ψυχήν κλέπτοντες και ως μοναδικόν θεόν και αλήθειαν την μαγείαν και τα θαύματα αυτής θεωρούντες.

Δια τούτο και όστις, υπερήφανα και ελεύθερα, εις την γην αυτήν, ως  Έλλην εβίωσε την ανθρωπίνην  του ιδιότητα, γενναίος ως δίκαιος και ήρως ως αδικούμενος, ο μηδέποτε την θείαν του φύσιν και καταγωγήν προδούς, ο τε μηδεμίαν θρησκείαν ηττημένων προσκυνήσας μήτε και θρησκείαν δημαγωγικήν ιδρύσας, όμοιος αυτός θεοίσιν εβάδισε τον ακανθώδη και τραχύν-τραχικόν  αυτόν θνητόν βίον.

Το επόμενον γαρ στάδιον πνευματικής εξελίξεως, και μετά την απελπιστικήν στασιμότητα πολλών αιώνων, όπερ αναμένει τον άνθρωπον, εστί αυτόν ήρωα γενέσθαι αυτοκίνητον και αυτόνομον και ουχί ετεροκίνητον και ετερόνομον, ήτοι αυτόθρησκον και αυτόθεον, τον πανίσχυρον του θρησκευτικού ναρκισσισμού αυτού δαίμονα υποτάξας. Αυτό γαρ ήρως σημαίνει, το, ένθεος ών, ιδιωτικήν, προσωπικήν θρησκείαν-σύζυγον έχειν και άνευ των μαζικών κερδοσκοπικών θρησκευτικών οργανώσεων μεσαζόντων ομιλείν προς τους ουρανούς.  Και ούτω ποιών το αυτό και δια του παραδείγματος του βίου αυτού και εις τους λοιπούς συνανθρώπους διδάσκειν και εμπνέειν. Ίνα τούτο ελευθέρως το ανθρώπινον γένος επιτυχόν τα ουράνια ύψη, σώματι και πνεύματι, κατακτήση και τους θεούς πατέρας αυτού συναντήση και μετ’ αυτών εις τον αιώνα συγκατοικήση πάλιν, οίον υιός άσωτεύσας και επιστρέψας, μαθών και παθών, ώριμος, ενήλιξ.

Έλληνες, εις την αληθή πεποιθότες και στηριζόμενοι συμπαράστασιν των ουρανίων πατρικών δυνάμεων του φωτός, των αηττήτων θεών.  Ανδροπρεπώς δε και αγερώχως δεύτε τας οδούς βαδίζωμεν της ελευθερίας. Η γαρ της ψυχής κίνησις τας του σώματος αντιγράφει κινήσεις. Θάρρος δε, αυτοπειθαρχία και εγκράτεια εισίν αι κύριαι ανδρικαί αρεταί, αι μήτε εις τον ανεξέλεγκτον ενθουσιασμόν  και ναρκισσισμόν μηδέ εις την άκρατον απογοήτευσιν και αποθάρρυνσιν ενδίδουσαι, το της ελευθέρας προσωπικότητος ούτω διασώζουσαι ήθος και φρόνημα. Όπερ ήθος και φρόνημα τα εν τω παρόντι βίω καλλιεργηθέντα και αποκτηθέντα  το μόνον αναφαίρετον εστί της ψυχής και αθάνατον απόκτημα, το και μόνον δυνάμενον αυτήν ακολουθείν και εις την μεταθανάτιον αυτής πορείαν, προς το άνω θείον φως άγον και αποφεύγον ούτω τα κάτω θεοστυγή σκότη και τάρταρα. 

Επειδή πέραν αυτού του ορατού φευγαλέου κόσμου των φαινομένων , της χρυσής αυτής προικός των θνητών αισθησεων, η άφθαρτος υπολανθάνει και καραδοκεί  αιωνία πραγματικότης, η πνευματική των πάντων τροφός ουσία, η δια της πνευματικής και μόνον οράσεως αμυδρότατα θεωμένη, και ήτις εις τον θεόφρονα νουν αναδυομένη και προβαλλομένη και την σωματικήν όρασιν αποκαλυπτικώς εμβαθύνουσα και μεγενθύνουσα αιθερικώς μεταμορφώνει. 


(Συνεχίζεται)