Η ΡΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΙΛΛΕΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Aς γράψουμε κάποια πράγματα με αφορμή το πλήγμα που δέχτηκε η Ρωσία στο ναυτικό της γόητρο σχετικά με το Moskva. Η Ρωσία ΔΕΝ το έχει με την θάλασσα. Δεν είναι ναυτική δύναμη, αλλά χερσαία δύναμη. Οι στρατιωτικές δυνάμεις όλων των χωρών επάνω στον πλανήτη χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες :

- Σε Οδύσσειες Δυνάμεις (Ναυτικές Δυνάμεις)

- Αχίλλειες Δυνάμεις (Χερσαίες Δυνάμεις).

Η κατάκτηση είναι ιδιότητα του Αχιλλέα ,δεν απαιτεί πολλή χρόνο, ενώ η εποίκηση μιας περιοχής ιδιότητα του Οδυσσέα ζητά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι αυτή της κατακτήσεως και είναι αποδοτικότερη, διότι δεν επιφέρει αντιδράσεις και ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε μεγάλη μάζα πληθυσμού στην εποικούμενη περιοχή, όπως την θάλασσα που κατατρώγει σιγά σιγά τον βράχο. Αλλά το παράδοξο είναι ότι η ιδιότητα του Ομηρικού ήρωα Οδυσσέα, δηλαδή ο εποικισμός έχει σαν κυρίαρχο χαρακτηριστικό του τον πολιτισμό και την απορρόφηση – αφομοίωση. 

Οι δυτικές δυνάμεις, όμως ( κυρίως ναυτικές – Οδύσσειες) αποικιακές επί το πλείστον, ουδέποτε ήταν δυνάμεις πολιτισμού, εκτός από το πρώτο κακέκτυπο τους την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που δημιούργησε ένα κακό αντίγραφο ενός Ελληνικού πολιτισμού. Αυτός ήταν και είναι ο κύριος κατ’ εμένα λόγος που δεν θα μπορέσει ποτέ η Δύση να επιβληθεί της Ανατολής. Οι Οδύσσειες ναυτικές δυνάμεις της αλαζόνας υποκρίτριας Δύσεως χρησιμοποιούν ένα όπλο τον εποικισμό ο οποίος είναι άσφαιρος χωρίς τον πολιτισμό. 

 Ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας στον στρατηγικό – στρατιωτικό τομέα φέρονται και ταυτίζονται κατά αρχή στην ιστορία με την Αχίλλεια Χερσαία Σπάρτη (Πλατωνικό μοντέλο) και την Οδύσσεια Ναυτική Αθήνα, (Αριστοτελικό μοντέλο) οι πρόγονοι μας με αυτή την τακτική παγίδας γνωρίζοντας προφανώς «κάποιοι» τι θα συμβεί στα 2000 χρόνια του ζωδίου των Ιχθύων, προσπάθησαν και επέτυχαν αυτό το μοντέλο ανάπτυξης όλων των μετέπειτα πολιτικών συστημάτων και μοντέλων στρατών του κόσμου. Είναι προτιμότερο κάποιος έμμεσα να δίνει λύσεις για τα μελλοντικά του προβλήματα, παρά να αφήνει τον εχθρό του να αναπτύσσει δικές του πρωτοβουλίες χάνοντας έτσι τον έλεγχο του παιχνιδιού. 

Στην σκληρή εποχή μας λοιπόν όλα τα κράτη χωρίζονται στους δύο Ομηρικούς ήρωες, στον ορμητικό Αχιλλέα και στον τολμηρό Οδυσσέα. Έτσι λοιπόν εντοπίζουμε τις αιώνιες τάσεις.

Για τον Αχιλλέα, Χερσαίες ηπειρωτικές δυνάμεις. Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Γερμανία, Τουρκία, Αλβανία, Σερβία, Βουλγαρία, Συρία, Ιράκ, Ιράν, Ιαπωνία κ.λ.π.

Για τον Οδυσσέα, Ναυτικές Θαλάσσιες δυνάμεις. Η.Π.Α., Καναδάς, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάς, Αυστραλία, κ.λ.π.

Σε γενικές γραμμές η Ασία, η Κεντρική Ευρώπη και η Αφρική ανήκουν στην παλάμη του Αχιλλέως, ενώ η Αμερικάνικη ήπειρος, η παραθαλάσσια Ευρώπη, και η Αυστραλία ανήκουν στην χείρα του Οδυσσέως.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε αναφορικά ότι η πρώτη αποβίβαση πεζοναυτών έγινε στο λιμάνι της Κολχίδος, κατά την Αργοναυτική εκστρατεία, η πρώτη μεγάλη καταδρομική επιχείρηση έλαβε χώρα στην Ιλιάς με τον περίφημο Δούρειο Ίππο, ενώ ο πρώτος ελιγμός μάχης έγινε στην μάχη του Μαραθώνος. 

- Ουδέποτε στην ιστορία Οδύσσεια ναυτική δύναμη έχει νικήσει Αχίλλειο χερσαία δύναμη σε κατά μέτωπο μάχη, σε στεριά, αέρα, η θάλασσα. Εκτός αν ο πολυμήχανος Οδυσσέας χρησιμοποιήσει την τέχνη του Αχιλλέα, δηλαδή να κάψει τα πλοία του, να βγει στην στεριά και να πολεμήσει. Ακόμα και αν αυτό συμβεί, σπάνια παραδείγματα νίκης Οδύσσειων δυνάμεων υπάρχουν. Αναφορικά μια ανάλογη ενέργεια έχει πετύχει μόνο ο περίφημος Αγαθοκλής, τύραννος των Συρακούσιων, κατά την μάχη του εναντίων των Καρχηδονίων, όταν αυτοί πολιορκούσαν της Συρακούσες και την Ημέρα στην Σικελία, αυτός επιτέθηκε στην Καρχηδόνα, έστω και αν οι δυνάμεις της Καρχηδόνας ήταν κατά κανόνα Οδύσσειες ναυτικές.  

Το σημαντικό όμως είναι ότι όταν αναφερόμαστε σε Έλληνες, αναφερόμαστε σε ένα γένος που συνδυάζει τον ηπειρωτικό Αχιλλέα και τον θαλάσσιο Οδυσσέα εξίσου καλά και σε απίστευτα γρήγορες εναλλαγές, αυτό ίσως οφείλεται στο ίδιο το τοπίο όπου γεννιούνται αυτοί οι άνδρες.

- Σε περίπτωση σύγκρουσης μιας Αχίλλειας με μιας Οδύσσειας δύναμης, σε χέρσαιο έδαφος, και ενώ η Οδύσσεια δύναμη βρίσκεται σε υποχώρηση, ο καλύτερος τρόπος διαφυγής είναι το ποτάμι, η θάλασσα. Αν αυτά τα δύο δεν υπάρχουν τότε η σφαγή θα είναι μεγαλύτερη για τις Οδύσσειες δυνάμεις. 

Κάθε δύναμη από αυτές τις δύο τάσεις χαρακτηρίζεται από εξωτερικά και εσωτερικά, θετικά αρνητικά πεπραγμένα. Αναλόγως το σωστό ζύγισμα αυτών των «πεπραγμένων» μπορεί ένας πολιτικός κυβερνήτης, ένας θρησκευτικός αρχηγός, ή ένας στρατιωτικός διοικητής να οδηγήσει σωστά (όσο το δυνατόν) το κράτος του και βεβαίως τον λαό του, το ποίμνιο του, η τον στρατό του. Ο θειοφόρος Όμηρος μας δείχνει απλά το μονοπάτι.  

Ουδέποτε χερσαία Αχίλλεια δύναμη πρέπει να επιτεθεί σε ναυτική Οδύσσεια, αν δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα τα μετόπισθεν Αχίλλεια νώτα της. Ενδεικτικό το παράδειγμα του θανάτου του Αχιλλέως από τα Πάρια βέλη εκ των όπισθεν ριχθέντων.

Ανέκαθεν μια σύγκρουση μεταξύ Αχίλλειων δυνάμεων είναι σφοδρότατη, αλλά και σύντομη σε χρονικά όρια. Από την άλλη μια σύγκρουση μιας Οδύσσειας δύναμης με μια Αχίλλεια, εάν δεν υπάρχει αποφασιστικό χτύπημα στην στεριά, τότε μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια. Το ίδιο και μεταξύ δύο Οδύσσειων δυνάμεων, όπου συνήθως κερδίζει η διπλωματία.

Πάντα η Αχίλλειο δύναμη πρέπει να φοβάται την εκ των όπισθεν προδοσία, για αυτό πρέπει να έχει στενούς οικονομικούς δεσμούς με γειτονικές χώρες, τουλάχιστον με τις κύριες όμορες Αχίλλειες.  

Πάντα μια Αχίλλειο δύναμη είναι Εξωστρεφής, δηλαδή εξωτερικεύει τα εσωτερικά της προβλήματα. Η πύρρεια νίκη του Αχιλλέα επί του Έκτορα, έγινε έξω από τα τείχη της Τροίας, μετά αυτή την Αχίλλειο νίκη, το τέλος του Ομηρικού ήρωα ήταν απλά θέμα χρόνου.

Αυτό όμως σηματοδοτεί και άλλες καταστάσεις, όπως δηλαδή ότι, όταν μια Αχίλλεια δύναμη έχει έσω προβλήματα, οικονομίας, ανεργίας, η θρησκευτικής αναστάτωσης κ.λ.π. τότε αυτομάτως εξωτερικεύει τα εσωτερικά προβλήματα και μεταφέρει προβλήματα, επί το πλείστων στρατιωτικού περιβάλλοντος, στις γειτονικές χώρες. Οποιαδήποτε χώρα που γειτονεύει με Αχίλλεια δύναμη θα πρέπει να προσέχει και να διατηρεί έστω και με οικονομικές θυσίες την καλή συμβίωση με τον Αχίλλειο γείτονα, αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε θα πρέπει διακριτικά να ετοιμάζεται για πόλεμο.