ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (5Γ)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Έχοντας πέσει για ύπνο στο όνειρό του περνούσαν πάλι σαν εφιαλτική ταινία όλες εκείνες οι αντιαισθητικές έως αποκρουστικές μορφές. τα καταθλιπτικά πρόσωπα, τα μέχρις ακρονύχων κακοντυμένα μαραζιάρικα γερόντια, ρουφηγμένα μάγουλα, ασκητικά τσιμπλιάρικα μάτια, τα οιονεί απαίσια ελεεινά σκιάχτρα, σάρκινα ερείπια ναρκομανών τελευταίου σταδίου.
2) Όλη η κίτρινη παρέλασις του θανάτου , μια αποικία φρενοβλαβών. Κι όμως κάνουν
κάνουν θαύματα ζωής, η γενναιόδωρος θεά τύχη δεν κάνει ποτέ διακρίσεις. Όμως και τα λαχεία και τα καζίνα κάνουν αντίστοιχα οικονομικά θαύματα. Αν και αυτό δεν κάνει τις επιχειρήσεις αυτές φιλάνθρωπες πόσο δε μάλλον άγιες. Όπως ούτε και τον αλιέα ψαρόφιλο το ψαροδόλωμά του.
3) Οι ουρανοί επάνω βιάζονται, η γη κάτω καθυστερεί. Η σοφία βοηθάει αλλά η θρησκεία μπερδεύει τα ανθρώπινα . Λιγότερο θεός, περισσότερο άνθρωπος μπορεί να είναι η πιο θεοσεβής ταπεινοφροσύνη. Εξάλλου καμιά θρησκευτική μαγεία δεν κρατά πολύ ούτε θεραπεύει οριστικά όπως η απρακτόρευτος αβίαστος αλήθεια.
4) Αλήθεια είναι το ένθεον κλίμα των αθανάτων. Φυλακή της εδώ στην γη ο παράδεισος των συμβόλων. Σύμβολα όπως είδωλα. Τόσο ανίκανα, απελπιστικά ανίκανα του αντισταθήναι στην άλωσι και την παραποίησι του κακού.
5)Η υπομονή είναι το της ανάγκης άθλημα. Και η δοκιμασία το νόμισμα των ηρώων. Ένας τεχνητός ιερός παράδεισος μπορεί κάλλιστα να είναι και το δόλωμα της κολάσεως. ¨Δέξου, υποτάξου και προσευχήσου στα σύμβολα ¨ είναι το δόγμα της Κίρκης.
6) ¨Θυμήσου-μέμνησο και σκέψου εν ελευθερία, ¨ ιδού η γνώμη της ουράνιας σοφίας. ¨Τα σύμβολα δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια, ούτε και οδηγούν πάντα στην αλήθεια, μήτε εδώ μηδέ και στο επέκεινα.¨
8) Αι θυγατέρες της Βαβυλώνος (όλως παραδόξως;) καταρώνται νυχθημερόν και εξορκίζουν την Βαβυλώνα! Υψηλή πολιτική της παραλανήσεως . Ο άρχων του κακού ωχριά, σκίζει τα πτυχία του μπροστά τους. ( Κάπως έτσι και η πρωτογενής, η δημιουργός σκέψι έπεσε θύμα ανίερο των ιερών παπαγάλων.)
9) Σώζεται πραγματικά και ευδαιμονεί μόνο ο έχων οδηγούς του την φρονιμάδα και τον ελεύθερο συλλογισμό . και όχι το αγελαίο συναίσθημα της αφελούς ευπιστίας. Το μεν σώζει σαν θεός το δε, σκλαβώνει σαν διάβολος.
10) ¨Είς Αριστοτέλης μετρά όσον χίλιοι Μεσσίαι¨ κηρύσσει ο πολιτισμός. ¨Χίλιοι Αριστοτέλεις δεν αξίζουν όσον είς Μεσσίας¨ διδάσκουν οι εξ Ανατολών προφήται. Εσύ επιλέγεις, σού και η ευθύνη. ¨ Αιτία ελομένου, θεός αναίτιος.¨
11) Η πείνα όμως είναι βάρβαρος διδάσκαλος. Κόρη ούσα της αδικίας γεννά τις πιο ολέθριες σκέψεις και συμπεριφορές. (Σβήνει θυμωμένη το άριστα της ευδαιμονίας και το θαυμαστικόν της φιλοκαλίας.)
12) Και πόσο σπάνια, έπειτα, και δυσεύρετα, μαζύ ποιότης και συντροφικότης! Γι αυτό και τα τόσα διαζύγια, προκειμένης μιας ζωής εν τάφω. (Και αν το χειρισθήναι μας την επιτυχίαν απαραίτητον, την αποτυχία μας δύσκολον .)
13) Αλλά όταν μιλήσουν οι ουρανοί τότε θα μιλήσουν φανερά και οι Έλληνες και θα βασιλεύσουν οι δίκαιοι. Τότε και το κάλλος θέλει κατέλθη εν θριάμβω εκ των ολυμπίων ελληνικών διαμερισμάτων του. Και μετ’ αυτού ομού οι αθάνατοι θεοί και θεαί του. Ίνα εξημερώση και αναγεννήση και πάλιν τον σπαρασσόμενον κόσμον.
14) Όσον για την ιστορίαν, ο εφ’ άπαξ θεραπευτής ιατρός, ο ταπεινώς τίμιος και γενναίος, ο ανώνυμος και άπλουτος εργάτης του αγαθού, υπήρξεν αληθώς του αληθινού αγνώστου θεού αληθής υιός.
13) Ο πολυεπίσκεπτος όμως, ο πονηρός κερδοσκόπος, ο πωλών τον Ασκληπιόν εις μυστηριακάς εβδομαδιαίας δόσεις φοβικής εξαρτήσεως έγινε ο δοξαζόμενος πρίγκιψ του κακού. Η κρατούσα μισαλλόδοξος ορθότης.
14) Από τότε άρχισε κι αυτή η κατρακύλα, αυτός ο ανελέητος μισελληνικός νοοπρογραμματισμός της ανθρωπότητος. Αι άγιαι αρέναι γέμισαν πτώματα θεών και ανθρώπων. Ως και αι έρημοι παρεφρόνησαν ασκητικώς.
15) Αγαμέμνων και Αβραάμ ήταν συμπαίκται, μέρος του ίδιου σχεδιασμού. Από τις σκοτεινές κατακόμβες της αρχαίας Ανατολής εγγυημένου και αφιερωμένου. Ανθρωποφαγία ο συνωμοτικός δείπνος και των νέων θεών.
16) Εμπνέουν όμως τας πεδινάς κατατονικάς συνειδήσεις. (Καρδιά και ψυχή φανατικών λαγών.) Κάτι σαν εκείνα, τα μεταπολεμικά ηλεκτρόφωνα της αμερικάνικης νοσταλγίας.
17) Προς τούτοις μια, δι’αποκαλύψεως, συγκάλυψις, κατάχρησις προξένησε όλα αυτά τα αμύθητα ποσά. Τα μαγικά κέρδη. Μαζύ και την αντίστοιχο αδικία και πείνα .
18) Μυθικός ρεαλισμός και διαστημική τεχνολογία των άθλων και των θαυμάτων , αυτομάτως και αυθαιρέτως, στο ιερό περιθώριο, στην εξορία των θεών. Η πραγματική ουρανία κλίμαξ κατεδαφιστέα και στην θέσι της μια άλλη, φαντασιακή και ουτοπική.
19) Ο ολιγόψυχος, ο δειλός του χειρίστου βαρβάρου πολλώ χείρων αυτός. Χάρισμά του λοιπόν και όλα αυτά τα αποχαυνωτικά τελετουργικά θέατρα των εθισμένων της κυριακάτικης ρουτίνας και των τυχοδιωκτών της ουτοπίας. Σαν τον άλλον, τον ζωωδώς τετραποδίζοντα και γλείφοντα με ακατάληπτα ιερά μουρμουρητά τους πόδας του απροσίτου.
20) Έκλεισα με βρόντο πίσω μου την πόρτα βλασφημώντας και αναθεματίζοντας σκαιώς τον ανώμαλο θεό και δαίμνα των αποτυχημένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου