(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Ω Μνήμη εσύ που όσο πιο αρχαία τόσο πιο ουράνια, ελληνική, θεία και νέα.. .
2) Μνημοσύνης κόρη αθάνατη που στου ηλίου την αγκαλιά δοξαστικά κεντάς τα ουράνια αριστουργήματα…
3) Εμείς, κοίτα, εδώ κάτω! Ζωή γεμάτη ερωτήματα και παράπονα. κι ο θάνατος η μόνη απάντησις.
4) Εγνώρισες άραγε ποτέ σου απ’ τον ανθρωπο πλάσμα πιο αξιολύπητο; στην αρένα του χρόνου, στο αβέβαιο ναρκοπέδιο του θνητού πεπρωμένου.
5) Η αλήθεια στην κλίνη του Προκρούστη. Κι αυτός στα νύχια της πολιτικής και της θρησκείας. Σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως δίκαιον και αλήθεια.
6) Και οι έρωτές του ακόμα, οι παράφοροι έρωτες, μήπως δεν έχουν κι αυτοί παράφορα μπλεξίματα με την εφορία των αισθημάτων;
7) Παρακαλώ. Μια θέσι καθημένων, αν γίνεται. Για να καθίσει η μοναξιά. Εσύ, μένε.
8) Σαν ειρωνεία πικρή περνάει ανάμεσά τους και η θλιμμένη συμπάθεια των θεών. Γι αυτό ψαχούλευαν ευρείν στην γη ένα ουράνιο ναρκωτικό ευθανασίας
9) Ένα ερέθισμα, μια πλοκή, εμπλοκή έστηναν δήθεν, ένα εμπορικό πανηγύρι για την ανθρωποφάγο ανία του κόσμου.
10) Δέκα χρόνια πλάνης σε αμμουδιές, αγκαλιές και κύματα, ο δίος Οδυσσεύς αυτό απεκόμισε. Πατρίς, ο τόπος καταγωγής, είναι η φυσική, ουσιαστική θρησκεία του ανθρώπου.
11) Και θεού ιερός ναός το όραμα της ζωής που μας εμπνέει. Στο τσιγάρο που δεν καπνίζω. αυτό αναγνωρίζω εγώ πατρίδα και θεό. κι ό,τι βρέξοι ας κατεβάσοι. Αντίστασι παντοιοτρόπως στο κακό, με το μυαλό, τον λόγο και την κάθε πράξι.
12) Και στο ποτό που δεν πίνω: Φρόνημα και αίσθημα αγωνιστικόν, πόθον ελευθερίας και πολιτισμού μόνο ο της πατρίδος έρως και αυτής η υπεράσπισις θα παράξοι.
13) Οι βάρβαροι όμως εκείνοι σκότωναν και σκοτώνονταν για ψύλλου πήδημα με θρησκευτικό ζήλο. για μια θρησκευτική δόσι. Ψέματα;
14) Με μια προσευχή δολοφόνο της πάσης σκέψεως και λόγου. Και μια υποχρεωτική σαν αιχμαλώτου παρουσία αντί για ελευθερίας ουσία.
15) Απόβλητοι άρα από κάθε αξιοπρεπή παράδεισο. Βύσματα, κομμματόσκυλα και προσκυνημένοι γαρ καμία έκπτωσις εκεί. Κανένα ουράνιο έλεος.
16) Επειδή αρετή θρησκευτική χωρίς πολιτική, πατριωτική μαζί ακυρούται. Υποκρισία θεομίσητον θυμίζει. Δειλίας δε, καιροσκοπισμού και προδοσίας μόνον άγιον άλλοθι.
17) Κι έπειτα λάθος ιδέαι και πρότυπα, (ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται) συνεπάγονται και λάθος ιδανικά, λάθος θεοί και λάθος άνθρωποι.
18) Έτσι δεν εξώκειλε και η εποχή εκείνη; Βάρβαρα λάβαρα και θρησκευτικά μαρτύρια, σ’ ένα βίαιο, ραγδαίο εκρωμαϊσμό της ελληνικής συμμετρίας και πολυτροπίας;
19) Αλλά κι αυτοί οι νεομογγόλοι. Ληστρικοί ασιάται. Απέτυχαν παταγωδώς διαχειρισθήναι, ελληνότροπα και ανθρωπιστικά, την μικρασιανήν αυτοκρατορίαν τους. Θα τους συναδέλφωνε αυτό παρά φύσιν όπως και τους αρχαίους Ρωμαίους με τους κατακτηθέντας.
20) Έτσι έχασαν την μεγάλη ιστορική ευκαιρία. του ευλογηθήναι από την Ιστορία και του συγχωρεθήναι και υιοθετηθήναι από τον Πολιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου