Πως παίρνουμε αποφάσεις;; Ή τι είναι η διαίσθηση.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Πως παίρνουμε αποφάσεις;; Ή τι είναι η διαίσθηση. (Όπως, λόγου χάριν, ποιον θα ψηφίσουμε ή με ποια/ποιόν θα πλαγιάσουμε)

Τρεις είναι οι μέθοδοι, όλες όλες:

 

1. Όταν ξέρουμε ακριβώς το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Πχ πεινάω, αποφασίζω να φάω, ξέρω από πριν στο θα πάψω να πεινάω.

2. Όταν ξέρουμε τις πιθανότητες των αναμενόμενων αποτελεσμάτων από την απόφαση που θα πάρουμε. Πχ θα μπω σε εκείνο το εστιατόριο, ίσως (με μια πιθανότητα) θα βρω φαγητό που θα μου αρέσει και έτσι ίσως (με μια άλλη πιθανότητα) να χορτάσω. Για την λήψη τέτοιων πιθανοθεωρητικά στηριγμένων αποφάσεων, ο κάθε ένας χρησιμοποιεί κάποιο κριτήριο. Τα βασικότερα είναι 3 (αν και υπάρχουν και λεπτότερες παραλλαγές τους):

 

-To κριτήριο της μεγιστοποίησης του ελάχιστου κέρδους (maximin)

-Το κριτήριο της ελαχιστοποίησης της μέγιστης ζημιάς (minimax)

-To κριτήριο της ελαχιστοποίησης της χαμένης ευκαιρίας.

(,όταν σε τέτοιες αποφάσεις εμπλέκονται ανταγωνιστικά τουλάχιστον δυο, εμπλέκεται και η διάσημη τέχνη του game theory για να προβλέψει με ποια βέλτιστη στρατηγική αποφάσεων κάποιος θα κερδίσει η πότε θα έχουμε κάποια ισοπαλία).

 

Οι καταστάσεις (προβλήματα) όπου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια από τις πιο πάνω 2 μεθόδους, είναι όμως πολύ σπάνιες, ελάχιστες! Συνήθως παίρνουμε αποφάσεις σε καθεστώς έλλειψης πληροφορίας (που μερικούς τους φοβίζει τόσο πολύ, ώστε να μην λαμβάνουν καμία απόφαση, αναθέτοντας αυτή την δουλειά σε τρίτους. Είναι οι πραγματικά δυστυχισμένοι). Παρ' όλα αυτά παίρνουμε καθημερινά αποφάσεις που κυρίως στηρίζονται στην:

 

3. Αποφάσεις που λαμβάνονται με την διαίσθηση. Πχ "κάτι μου λέει" ότι ο Κούλης δεν  θα τα καταφέρει, και ψηφίζω ανάλογα. Ή κάτι μου λέει ότι εκείνο το κορίτσι στο απέναντι σπίτι είναι η αδελφή ψυχή που δεν βρήκα ακόμα.

 

Αλλά τι είναι η διαίσθηση;; Tι είναι αυτό το "κάτι" που μας τραβάει σαν μαγνήτης, και που τις περισσότερες φορές δεν κάνει λάθος;;

 

Αν και η διαίσθησή μου μου λέει ότι ελάχιστοι θα ήθελαν να εμπλακούν σε μια τέτοια συζήτηση που θα βοηθούσε να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, θα χαρώ πάρα πολύ αν μπορεί κάποιος φίλος/η με βοηθήσει στον ορισμό της διαίσθησης (που θα αποφεύγει τις ταυτολογίες ή την μεταφυσική), πριν διατυπώσω την δική μου άποψη για το πως την κατανοοώ.

 

Ξέρουν τα κύτταρα μας τι θα γίνει αύριο;;Μάλλον όχι!  Απλά ξέρουν τι έγινε χθες και προγραμματίζουν. Άρα έχουν μια ικανότητα . Αποτέλεσμα της εξέλιξης λέω εγώ. Αλλά ποια είναι αυτή η ικανότητα? Την έχει κάθε ένα ξεχωριστά ή όλα μαζί σαν σύνολο, σαν δομή;; (ας περιοριστούμε στα εγκεφαλικά προς το παρόν). Άλλο πράγμα η γνώση και άλλο η πληροφορία. Τα κύτταρα κουβαλούν πληροφορίες, όχι γνώση!

 

Άρα σύνοψη μέχρι τώρα: Η διαίσθηση είναι μια ικανότητα που αποκτήθηκε εξελικτικά για να αναγνωρίζει κάτι. Αυτό το κάτι είναι το ζουμί.

 

Πριν πάρουμε μια οποιαδήποτε απόφαση, ο εγκέφαλος βιώνει μια συγκεκριμένη ισορροπία. Την στιγμή της απόφασης, η ισορροπία αυτή καταστρέφεται, για ελάχιστα μικροδευτερόλεπτα βιώνει κάτι ανάλογο με την παθολογία της σχιζοφρένειας! (αποδεικνύεται με ανάλυση εικόνων f-mri) αφού η προβολή στο μέλλον σημαίνει προβολή σε κάτι που δεν υπάρχει (και συνήθως δεν μπορεί να προβλεφτεί). 

 

Η χαοτική αυτή διαδικασία οδηγεί σε μια νέα ισορροπία, αυτή που βιώνουμε ΜΕΤΑ την απόφαση. Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι η διαίσθηση είναι η εξελικτική ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αναγνωρίζει τον "παράξενο ελκυστής" αυτών των χαοτικών καταστάσεων, το σημείο δηλαδή της νέας ισορροπίας του μυαλού που τερματίζει την προηγούμενη κατάσταση σχιζοφρένιας του. Και προφανώς δεν έχω απόδειξη ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθής. Η διαίσθηση μου απλώς λέει ότι είναι  .

 

Υ.Γ Και μην μπερδέψετε την ενόραση με την διαίσθηση.Άλλο ενόραση (που είναι πολύ αμφισβητούμενη λειτουργία από κάποιους) άλλο διαίσθηση.