(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Όσο γι αυτές τις άυλες οντότητες, τα κακά πνεύματα όπως και αι ανθρωπόμορφοι φυλαί του κακού, αόρατοι βρικόλακες είναι που αντιμάχονται και κατατρώγουν τον άνθρωπο . Γιατί το όν άνθρωπος δεν είναι αμελητέα ποσότης στην πνευματική ιεραρχία του σύμπαντος.
2) Αλλά είναι ένας εν δυνάμει θεός, εκκολαπτόμενος θεός. Η ψυχική του δηλαδή ενέργεια και ουσία είναι συμπαντικώς, κάτι σαν σπάνια γαία από πλευράς ενεργειακής καθαρότητος και θρέψεως. Ένας ενεργειακός θησαυρός διόλου ευκαταφρόνητος για την όποια κακή οντότητα την κατακτά. (Στους δρόμους έπεφταν οι πρώτες βραδυνές σκιές.)
3) Θυμήσου τώρα και τον Αισώπειο μύθο με τον κόρακα, την πονηρή αλεπού και το τυρί. Γιατί κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ. Όπου κόραξ ο αφελής πιστός, τυρί η θεία και ανεκτίμητος ψυχική του ενέργεια, και αλεπού το κακό πονηρό πνεύμα που τον ξεγελά, ξελογιάζει και του την κλέβει ακόμη και με γλυκόλογα θρησκευτικά.
5) Και δεν έχουν καθόλου θέσι εδώ οι αγαπουλίστικες ενδοτικές εκπτώσεις. Πόλεμος γίνεται. Και στον πόλεμο ουδείς δόλος, πονηριά και απάτη αποκλείονται. Όπως και η αγάπη μπορεί να γίνει το άλλοθι του καιροσκοπισμού, της δειλίας και προδοσίας.
6) Η ηθική διαφορά εδώ είναι ότι το πονηρό, το κακό πατά χωρίς κόκκινες γραμμές επί ανθρωπίνων πτωμάτων. Γιατί από την φύσι του είναι εχθρός της Δημιουργίας και του Δημιουργού.
7) Υποκρίνεται το καλό μέχρι και τον θεό προκειμένου επιτυχείν τον θρεπτικό σκοπό του. Έτσι ο ανύποπτος αφιλοσόφητος πιστός ¨πάει τελικά για μαλλί και βγαίνει κουρεμένος.¨
8) Καταθέτει το ψυχικό του κεφάλαιο στην τράπεζα του δήθεν θεού και ενώ περιμένει τους ηθικούς του τόκους αντ’ αυτού χάνει και το κεφάλαιο –ηθική χρεωκοπία- αφού εμπιστεύθηκε λάθος ψευδοτράπεζα.
9) Την ίδια γνώμη είχε και για τους βυζαντινούς ναούς. Όπου ιδιαίτερα εκεί επιτελείται, εν μέσω καταθλιπτκών θρησκευτικών εικόνων και τοιχογραφιών, κυριολεκτικά ένα ψυχοενεργειακό σφαγείο, ένα βαμπιρικό συμπόσιο-όργιο.
10) Εξ ού και αυτή στο αέρα η μιαρά αύρα μιας βρικολακίστικης πτωμαϊνης, η νοσηρά νεκρολαγνεία- λειψανολαγνεία και το γυμνοφοβικό μίσος για το ανθρώπινο σώμα, το κάλλος και την υγεία. Κυριολεκτικώς η ζωή εν τάφω. Καμιά, αναλαμπή έστω, αθώας χαράς της ζωής.
11) ¨Προσοχή κίνδυνος¨ έπρεπε κανονικά να γράφει.: ¨Πνεύμα λιποτάκτης. Αντί για σωτήρ, εχθρός και καταδότης της ζωής. ¨ Εν τούτοις η εγκεφαλοπλυντική, η εξ απαλών ονύχων καταχρηστική διαφήμισι και η συνήθεια, το αόρατο μαύρο πέπλο της μαγείας, τα κάνει όλα αυτά να φαίνονται φωτεινά και νοσηρώς ελκυστικά.
12) Αλλιώς θα διέκριναν ότι αυτοί οι βλοσυροί γενειοφόροι τύποι, οι αποκρουστικοί όσο και αξιολύπητοι άγιοι ζητιάνοι του ουρανίου ελέους και συγχωρήσεως κρύβουν βαθιά στο βλέμμα τους κάτι πολύ ύπουλο, πανούργο, μοχθηρό και απειλητικά θρασύ και αλαζονικό.
13) Δηλαδή; Ζητούν για ελεημοσύνη αυτοί όχι κάτι ασήμαντο όπως οι κοινοί ενοχλητικοί ζητιάνοι. Αλλά θέλουν πραξικοπηματικά την ίδια την ψυχή μας παριστάνοντας τους εξουσιοδοτημένους θρησκευτικούς κλητήρες μεσάζοντες των ουρανών. Δηλαδή μας θέλουν να μας καταπιούν ολόκληρους είτε εφάπαξ είτε με δόσεις!
14) Ω αυτοί οι άγιοι δράκουλες! Γι αυτό και οι προσκυνηταί των βγαίνουν από κει κάθε φορά όλο και πιο ρουφηγμένοι, στερημένοι, αποβλακωμένοι. Όλο και πιο ψυχοπνευματικά αδύνατοι, δουλικά εξηρτημένοι από τον ¨πνευματικό¨ και ¨μυστηριακό¨ καθοδηγητή τους όπως κάποιοι άλλοι απ’ τον αστρολόγο τους.
15) Το στοιχηματικό πάθος του (μεταφυσικού εδώ) στοιχηματία . Όλο πιο συχνά και πιο πολλά, μέχρι να τα χάση όλα. Γι αυτό οι αρχαίοι μας σοφοί πρόγονοι επέβαλλον και ελάτρευσαν την απρακτόρευτο Ομορφιά και τους χαρισματικούς εκπροσώπους της, παντού από τέχνη μέχρι και θρησκεία, ως την μόνη αποδεκτή παιδεία για ένα ελεύθερο και υγιή ψυχοσωματικά άνθρωπο.
16) Ωραιολατρία όχι ως ναρκισσισμό και ωραιοπάθεια ή καλαισθησία αλλά ως εγγενή ποιότητα της ανθρώπινης ουσίας και απαύγασμα της ουράνιας θείας παρουσίας.
17) Έτσι, απλά και ταπεινά, έφθασαν στο απώγειο του ανθρωπιστικού πολιτισμού κατακτώντας την αρμονικήν, αδιάπτωτον και αέναον ευδαιμονίαν των ουρανίων τήκαι αδελφών θεών.
18) Όταν όμως αργότερα η ελληνική αυτή ωραιολατρία έπεσε δυστυχώς, όπως και ο λαός της, θύμα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας συκοφαντηθείσα και καταδικασθείσα ως ειδωλολατρία, το κακό έγινε ο θρησκευτικός δυνάστης της ανθρωπότητος και ο μεσαιωνικός νεκροθάφτης του πολιτισμού.
19) Τι τα θες; Εκείνοι έβλεπαν τον ήλιο πέρα από τον ήλιο, την ζωή πέρα απ’ την ζωή, την πίστι πέρα από την πίστι. Διότι υπήρξαν αριστούχοι της θεογνωσίας και ανθρωπογνωσίας. Και ήταν μιας ανωτέρας συνειδητότητος και πνευματικότητος, αξεπέραστης όσο και απροσέγγιστης μέχρι και σήμερα.
20) Πατώντας γερά στην γη άνοιξαν ουράνιους δρόμους κι έκαναν φίλους των ισόθεους γαλαξιακούς πολιτισμούς. Δικαίως όθεν τους ανήκει η αγαθή μνήμη, η λατρεία και η δόξα των αιώνων. Και εις τους απογόνους και μιμητάς αυτών το μέγα καύχημα.
1 σχόλιο:
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Υπομονή...
Δημοσίευση σχολίου