ΔΥΟ ΠΑΛΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΙΣΧΥ, ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ

  

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΔΥΟ ΠΑΛΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΙΣΧΥ, ΚΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ

Στις παλιές θεωρήσεις ερμηνείας των μεγάλων συγκρούσεων που ταλαιπώρησαν τον πλανήτη τον 19ο και τον 20ο αιώνα, η πιο ενδιαφέρουσα είναι εκείνη που στηρίζονταν στις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις (συνήθως επιθετικές), "ναυτικές χώρες-Οδύσσειες Δυνάμεις " (Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανική Αυτοκρατορία παλιότερα, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιαπωνία, κλπ) τόσο μεταξύ τους όσο και με τις "χερσαίες δυνάμεις- Αχίλλειες Δυνάμεις" (Γερμανία, Ρωσία, Κίνα κλπ) για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους από και προς τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα. 

 

Πως ορίζονται όμως σήμερα οι "ναυτικές δυνάμεις";;

 

Από την έκταση της θάλασσας και του βυθού που μπορούν να εκμεταλλευτούν, δηλαδή τις ΑΟΖ τους (κατά την Διεθνή Συνθήκη της Θάλασσας) και τις αντίστοιχες ΑΟΖ που μπορούν να εντάξουν στην δική τους σφαίρα επιρροής, μέσω των πολεμικών και εμπορικών τους στόλων, φαίνεσαι να είναι η πιο σωστή απάντηση. Ο λόγους αναλύθηκε ΕΔΩ όπου φαίνεται και το γιατί εξελίσσεται σταδιακά η αρχική έννοια της ΑΟΖ σε μία ταυτόσημη με την υφαλοκριπίδα/θαλάσσιο σύνορο εθνικής κυριαρχίας.

 

Σύμφωνα με το κριτήριο μόνο της ΑΟΖ, η μεγαλύτερη σήμερα ναυτική δύναμη του πλανήτη είναι η ΕΕ!

 

ΟΙ 27 χώρες της έχουν τον έλεγχο θαλάσσιας επιφάνειας16.758.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων (περίπου τα 11.500.000 τετρ χιλιόμετρα λόγω της Γαλλίας (!) στην οποία "ανήκει" και ο μισός κεντρικός Ειρηνικός λόγω των αποικιών που διατηρεί εκεί και της Δανίας που ελέγχει μεγάλο μέρος του Βόρειου παγωμένου Ωκεανού). Την ακολουθούν στην πρώτη δεκάδα:

 

ΗΠΑ με 11.351.000 τχ

Αυστραλία με 8.505.348 τχ

Ρωσία με 7.566.673 τχ

Μ. Βρετανία με 6.805.586 τχ

Ινδονησία με 6.159.032 τχ

Καναδάς με 5.599.077 τχ

Ιαπωνία με 4.479.388τχ

Ν. Ζηλανδία με 4.420.565 τχ

Χιλή με 3.681.989τχ

 

(Η δική μας αυτόνομη παρουσία σε αυτήν την κατάταξη μας τοποθετεί στην 54η θέση με 505,000 τχ ΑΟΖ, την Κίνα στην 34η με 877,000τχ, την δε Τουρκία στην 69η με 291,000τχ. Τεκμηρίωση στο *).

 

Επιπρόσθετα (σύμφωνα και με τον ΙΜΟ) το 92% των εμπορευμάτων διακινούνται στον πλανήτη με πλοία, μόλις το 7% με χερσαία μέσα (σιδηρόδρομος και φορτηγά) και το 1% με αεροπλάνα.

Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαία η τωρινή διαμόρφωσή των δύο μεγάλων blocks της μετα-παγκοσμιοποίησης πάλι με δύο ομάδες χωρών. Στις "χερσαίες" ανήκουν σήμερα οι χώρες των BRICS+ (και οι δορυφόροι τους τύπου Τουρκίας), που επιδιώκουν την ανάπτυξη νέων χερσαίων διαδρομών και σημείων ελέγχου τους (One Belt Road, Διάδρομος Βορά-Νότου Ιράν-Ρωσίας, σιδηροδρομική σύνδεση Ιραν-Κινας ή Βραζιλίας-Περού κλπ), που θα παρακάμπτουν τα σημεία ελέγχου των παλιότερων "ναυτικών δυνάμεων", που ανταγωνίζονται. Δηλαδή το Σουέζ, το Κανάλι του Παναμά, τα Στενά του Ορμουζ και τον πορθμό Μάλακα.

 

Η πατρότητα του δεύτερου παλιού δόγματος, που συνεχίζει να ισχύει στην δική μας εξωτερική πολιτική χωρίς καμιά διακοπή, ανήκει στον Ελευθέριο Βενιζέλο. 

 

Σύμφωνα με αυτό, η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης, για να επιβιώσει θα πρέπει να συμμαχεί με την εκάστοτε μεγαλύτερη ναυτική δύναμη, αν δεν θέλει να εξαφανιστεί κάτω από την πίεση των "χερσαίων χωρών"

 

Με βάση αυτό το κριτήριο, και ανεξάρτητα από τι πιστεύει ο καθένας/μια ιδεολογικά, οι επιλογές μας συνεχίζουν να μην είναι πολλές ως προς την γενικότερη κατεύθυνση της εξωτερικής μας πολιτικής με βάση αυτά τα κλασσικά κριτήρια/δόγματα.

 

Αυτά όλα όμως παύουν να ισχύουν στο ψηφιακό υπόβαθρο του ίντερνετ, μέσω του οποίου αναμένεται να διενεργούνται το 60% των συνολικών εμπορικών συναλλαγών του πλανήτη μέχρι το 2030. 

 

Σε αυτό το περιβάλλον δεν υπάρχουν "ναυτικές" ή "χερσαίες" κατηγοριοποιήσεις χωρών, αλλά μόνο μία άλλη κατάταξη που στηρίζεται σε δυο ρητά. Στο:

 

"Οι πολλοί τρώνε τους λίγους" (ανεξάρτητα από το ποιός έχει τα πιο πολλά λεφτά) και στο:

"Το γρήγορο ψάρι τρώει το αργό" (ανεξάρτητα των μεγεθών τους).

 

Στο δεύτερο, το "γρήγορο" δεν προσδιορίζεται πλέον τόσο από την ταχύτητα των τηλεπικοινωνιακών υποδομών, που είναι ήδη αρκετά μεγάλη στις αναπτυγμένες χώρες, αλλά στην ταχύτητα λήψης ΣΩΣΤΩΝ αποφάσεων.

 

Σε αυτόν τον τομέα όμως ακόμα υστερούσε πολύ, αφού η μεν Κομισιόν συνεχίζει να είναι ένα αργοκίνητο καράβι στην λήψη αποφάσεων, το δε σημερινό μας γκουβέρνο είναι γρήγορο μόνο για να λαμβάνει τις ΛΑΘΟΣ αποφάσεις σε ότι κάνει, στηριγμένο σε ήδη παρωχημένα νεοφιλελέ δόγματα, που έχουν πάψει να ισχύουν από την έναρξη του Παγκόσμιου Νομισματικού πολέμου το 2021 ανάμεσά στις ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις του 21ου αιώνα.

 

Ως εκ τούτου, θα πρέπει πολύ γρήγορα, και χωρίς πολλά πολλά, να μας αδειάζει την γωνιά για να αναλάβουν οι νεώτεροι την επιχείρηση διάσωσης αυτού του τόπου, εντός και των πιο πάνω ασφυκτικών πλαισίων και επιλογών.

* ΕΔΩ. 

Για τις λάθος αποφάσεις, τα είπε όλα ο Λαλας ΕΔΩ.