ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(21)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(21)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Οι καλύτεροι Έλληνες οι εκτός Ελλάδος. Οι χειρότεροι και παραδομένοι δυστυχώς εντός. Είναι στην ανθρώπινη φύσι. Κανείς δεν εκτιμά αυτό που έχει. Και πιο βαρύ κι ασήκωτο είναι η βαρειά κληρονομιά, το αξεπέραστο κλέος των προγόνων, για τους μέτριους απογόνους των.

Έτσι αν θες να μάθεις να μισείς τους Έλληνες και την Ελλάδα, δεν έχεις, σήμερα, παρά να πας σ’ ελληνικό σχολείο. Μια η διεθνιστική πολιτική και πνευματική ισοπέδωσι, - ¨δημοκρατία¨ την εβάφτισαν τρομάρα τους –  και μια ένα διεφθαρμένο, φαύλο κι αδιάφορο κοινοβουλευτικό καθεστώς, και η πίτα δένει.

Αλλά  εμείς μιλάμε  για τους όπου γης και καταγωγής ανόθευτους Έλληνες με ελληνικήν συνείδησιν, ελληνικό πνεύμα και παιδεία, ελληνική ψυχήν. Και Έλλην εστί μια σπάνια, η ευγενεστέρα ίσως, ανθρωπίνη ιδιότης.  Πρόκειται για την χρυσή ψυχή και μνήμη του ανθρωπίνου γένους, το γήινο θερμοκήπιο θεών.

Κι άσε τους ψωροέλληνες, την εθνική πεζούρα και σαβούρα.  Παντού συνυπάρχει η ιλύς αυτή.  Μ’ αυτούς ν’ ασχολούμεθα τώρα;  Και λοιπόν,  Έλλην κυρίως σημαίνει έθνος. Αυτό. Το έθνος, κάθε έθνος, αποτελεί την συλλογική του ανθρώπου μεγάλη ψυχή, την άτυπο μυστική του θρησκεία.

Το δε εθνικό ιδεώδες, αυτό και μόνο, εμπνέει, ενώνει και σώζει τους λαούς. Είναι η μεγάλη μας οικογένεια το έθνος, ζώντες και νεκροί, μια σκάλα αίματος που ενώνει γη και ουρανό. Και λέγοντας οικογένεια εννοούμε ό,τι πιο ιερό και σεβάσμιο υπάρχει σ’ αυτή την ζωή, σ’ αυτή την γη.  Ας το έχομε πάντα υπ’ όψιν αυτό.

 
2. Γι αυτό όποιος δεν νιώθει ή φοβάται να υψώσει μέσα στην χώρα του, αβιάστως και συνειδητά,  της πατρίδος του την σημαία, που δεν αναγνωρίζει και τιμά τις θυσίες των προγόνων του για εθνική ελευθερία, αυτόν και τους απογόνους θα τιμωρήσουν, σ’ ένα βάθος χρόνου, δι’ ατιμώσεως και αφανισμού Δίκη και Ιστορία.

Δεν είναι εθνοληψία αυτό αλλά είναι μεγαλοψυχία, η κορυφαία της ευγενούς ψυχής αρετή, η γεμάτη ομορφιά, φιλία κι ευγνωμοσύνη για την ζωή, τον θεό και τον άνθρωπο, αυτή που ξέρει να θυσιάζεται για το γενικό καλό και να φέρνη τις ψυχές πιο κοντά στον χαρούμενο θεό.

Η κοσμική νομοτέλεια είναι το μέτρον των θεών, ένας υπερθεός που δρα σε βάθος απείρων, ανυπολογίστων χρονικών και κοσμικών διαστάσεων.  Το έθνος υπάγεται κι αυτό σ’ αυτήν την , είναι το άριστον μέτρον συγκροτήσεως των ανθρωπίνων κοινωνιών.

Ποτέ δεν εμφανίζεται ο θεός τόσο συμπονετικός και δοτικός προς τον άνθρωπο όσο με την μορφή του ευεργέτου και σοφού νομοθέτου.  Και όντως, αν δεν αρχίσεις από την σχέσι σου με τον άνθρωπο , δεν θα φθάσεις ποτέ στον θεό ούτε να εξελιχθής ως ήρως, ισόθεος, θεός.

Και τώρα τί; Πλαστοί ήρωες, πρότυπα πολιτικά, θρησκευτικά βιομηχανοποιημένα, κίβδηλα δολώματα πασπαλισμένα με φευγαλέα, αβαθή φήμη. Για να μένει η μάζα σ’ αυτό που είναι κι όχι σ’ αυτό που έπρεπε να είναι.  Ακριβοπληρωμένα και τα ναρκωτικά, χημικά και θρησκευτικά, κατά κόρον.

3. Το ίδιο υπάλληλοι ρομπότ και θεατρίνοι του θεού, το σεβαστότερο ως μακροβιότερο όσο και ψευδέστερο και απατηλότερον θέατρο εξ όλων. Αναγκαίο κακό. Ο άνθρωπος βλέπεις έχει και ιερά αισθήματα μέσα του. Κάπου, κάπως, πρέπει να τα εκφράσει κι αυτά. Έστω και με τον χειρότερο και ανίερο τρόπο. Αλλιώς θα σκάσει.

Αλλά τί αξία μπορεί να έχει, να πιστεύεις στο θεό, και τί να περιμένεις,  όταν ο θεός απουσιάζει όπου παρουσιάζεται ως θεατρικό εμπόρευμα; Την τύχη στην ουσία έχεις για θεό σου. Λαχεία πίστεως αγοράζεις .  

Και πού έχει ο δυστυχής άνθρωπος την κεφαλήν κλίναι και τί πιστεύσαι; Πολιτική; μια εξουσιαστική φρίκη απροκάλυπτα βουτηγμένη σε σκάνδαλα και εγκλήματα ποινικά και οικονομικά. Σήψις και κραταιά διαφθορά παντού.

Τα πάντα ρεί; Ματαιότης ματαιοτήτων. Τράπεζαι και άγιαι τράπεζαι μόνο δεν πεθαίνουν ποτέ γιατί έχουν τον ίδιο θεό, το παντοδύναμο, αθάνατο χρήμα. Γιατί μεγαλύτερο θαύμα και θεός από το χρήμα δεν λειτουργεί στον μάταιο και βραχύβιο κόσμο μας.

Και μ’ όλα αυτά και κοντά σ’ αυτά το πιο ύπουλο Ατσχάιμερ, του πλούτου και της δόξης, που ξοδεύει όλο τον μυελό της ζωής με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το παραλήρημα της διασημότητος, ο παροξυσμός του κέρδους, ο πληθωρισμός  της ηδονής...

 
4. Αλλά έσεται ήμαρ, έτσι πρέπει, το όνειρο που πρέπει να ποτίζομε τους αυχμηρούς καιρούς, όταν και πάλιν ήρωες  Έλληνες πρωτοπόροι και μια ανανεωμένη ολύμπια επιστημονική θρησκεία που δεν θα γίνεται εργαλείο της εκάστοτε εξουσίας θα καταβιβάση τον ουρανό στην γη.

Έχει λειτουργήσει αυτό και θα ξαναλειτουργήσει. Η ελληνοσοφία σε μαθαίνει να στέκεσαι, να ζης και να δημιουργείς σαν άνθρωπος, και μόνος και μετά πολλών. Όλοι δε οι δρόμοι της ελευθερίας περνούν από Ελλάδα. Και οι χρυσοί αρχαίοι πολιτισμοί στο τέλος σαν θεοί θα αναστηθώσι. Έξω και μέσα μας.

Γι αυτό κι εσύ να βγαίνεις στην αγορά με συνείδησι και λόγο καθαρό και το κεφάλι του δικαίου ψηλά. και οι γνωστοί και οι φίλοι σου να σε καμαρώνουν σαν ουράνιο απεσταλμένο. κι ο νους των να συγκινημένος στα μεγαλεία της φυλής, τα θαυμάσια και ένδοξα των προγόνων.

Μαζύ σου και οι αόρατοι θεοί, γνωστοί και άγνωστοι, να παραστέκουν λαμπρώς στο πλάι σου, σαν παρατεταγμένοι επίσημοι παρελάσεων αποδίδοντας ηρώων τιμάς εις ένα άξιον πρεσβευτή  της αιώνιας γιορτής και δόξης των άστρων.   

Και τώρα ανάρτησε κι εσύ ψηλά και υπερήφανα την εορταστική σημαία του έθνους. Αναλογιζόμενος κι αυτό: ότι αν κάπου η ελευθερία σου αυτή, η εθνική, δεν  σού είναι αρκετή αλλά βαρετή, πόσο μάλλον, αχάριστε, θα ήτο η ζωή σου υποφερτή χωρίς  αυτή;