ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ...

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ...(Σπουδή πάνω σε τρία χρώματα)

 

Ισχυρίζομαι ότι τίποτα νέο και δημιουργικό δεν μπορεί να προκύψει στην Ιστορία χωρίς τον Έρωτα! Ο Ησίοδος είχε δίκαιο μιλώντας μεταφορικά για τον ρόλο του στην πυροδότηση του δημιουργικού Χάους πάνω στην Γη!

 

Αυτός όμως ο μπαγάσας ο Έρωτας προϋποθέτει την Ελευθερία. Που με την σειρά της προκύπτει από την Αυτοπεποίθηση που φέρνει η Αυτοεκτίμηση. Δηλαδή την απουσία του αδικαιολόγητου ή του κρυμμένου φόβου που σε κρατάει δέσμιο !

 

Μας τα θύμισαν όλα αυτά οι Διαφωτιστές και τα έκανε κινηματογραφική τριλογία με τα τρία χρώματα και εκείνος ο Κισλόφσκι τα παλιά τα χρόνια, τότε που ακόμη νομίζαμε ότι η Ευρώπη δεν ήταν δέσμια των φόβων της, ελεύθερη και ερωτικά δημιουργική. Και ποντάραμε ότι είχαμε και δεν είχαμε πάνω της, άλλοι στο κόκκινο και άλλοι στο μαύρο, περιμένοντας που θα κάτσει τελικά η μπίλια σε ένα παιχνίδι στημένο από την αρχή για να κερδίζει πάντα η μπάνκα. 

 

Και χάσαμε όλοι!

 

Συμπέρασμα ένα:

Τραγικά ανέραστοι όσοι συνεχίζουν να ποντάρουν στον κάθε λογής φόβο για να καλύψουν τα αδιέξοδα ξεπερασμένων οικονομικών θεωριών, σαν τον νεοφιλελευθερισμό, που εφαρμόζονται μόνο σε καθεστώς φόβου και με εξουσιαστικά παιγνίδια κάθε λογής. Ή για να μην φαίνονται τα δικά τους αδιέξοδα και παιδικά τραύματα από τότε που έχασαν στον μοναδικό τίμιο αγώνα που έδωσαν από κάποιον φτωχότερο, άρα παρακατιανό: Στις εισαγωγικές για το δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Τραύματα που δεν κρύβονται πλέον από κανένα ατομικό τους κουκούλι περίτεχνα διακοσμημένο με δηθενιές, που κάνουν μπαμ πλέον και από το γυαλί. Αυτό που το έχουν για να πουλάει φόβο καθ' έκαστην στην ζώνη των ειδήσεων. 

 

Τον φόβο μη τυχόν και ξυπνήσουν καμιά μέρα τα όνειρα των ερωτευμένων και τους πάρουν στο κατόπι.

 

Συμπέρασμα δύο:

Η επίκληση της αυτοπεποίθησης, υπό καθεστώς στοχευμένου φόβου, μόνο σαν μεταφυσικό ξόρκι του αξιακού τους Μεσαίωνα μπορεί να εκληφθεί. Ξόρκι μη τυχόν και χάσουν οι ανέραστοι την πρωτοβουλία σε κινήσεις με αποφάσεις που έλαβαν κάποιοι άλλοι, εκεί έξω και γυρίσουν μια μέρα και τους πουν "είσαστε άχρηστοι! Περάστε έξω για να αναλάβουν οι επόμενοι για να πουλήσουν την ίδια παραμύθα με δράκους και φαντάσματα".

 

Συμπέρασμα τρία:

Όπως όλοι οι ισχυρισμοί, έτσι και αυτός, πρέπει να αποδεικνύονται ή ανταποδεικνύονται με κάποιο πείραμα, στην πράξη.

 

Η απραξία, βλέπεις, το περίμενε κάποιος άλλος να βγάλει τα φίδια από τις τρύπες τους, είναι το μόνο που τους επιτρέπει να υπάρχουν ακόμη. Έτσι, με ένα μόνο στερητικό άλφα, καταργείται κάθε προωθητική πρωτοβουλία του Ησιόδιου Έρωτα στην πράξη!

 

Υ.Γ Κάτι δικά μου, μην δίνετε σημασία...