ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (148)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Αλλάζεις στέκια και με μπερδεύεις, αλήθεια τί θεό πιστεύεις;
Τα πράγματα είναι σκούρα και μ’ έπιασε αλλεργία και φαγούρα.
Κι όλο ψηφίζεις αυτό που μισείς για να σωθής απ’ αυτό που μισείς!
Όποιος φοβάται ζη στην πρόφασι και ψοφά στην κόλασι.
Όρθια πτώματα, αργοκίνητα ερείπια, ανακυκλώσιμος ύλη.
Άλλες μέρες σε παίρνουν στον ώμο τους κι άλλες τις φορτώνεσαι εσύ.
Η εξουσία θέλει προστάτες, δούλους εργάτες και θεούς τρομοκράτες.
Τρόμος και κίνδυνος που- λά- νε. μέχρι και οι μετεωρολόγοι το διαλαλάνε.
Να’ χαμε χιόνι λίγο το καλοκαίρι κι ένα φτερό στο κάθε χέρι!
Μα έτσι παίζει η ζωή σ’ αυτή τη γης. Μια την βαριέσαι, μια την νοσταλγείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου