ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (Μέρος ¨θ¨ 4 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  (Μέρος ¨θ¨ 4 )   

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Άλλοτε η ημέρα μας αναπτερώνει κι άλλοτε τραυματικά μας προσγειώνει. Η άγνοια κρύβεται πίσω απ΄ τις ωραίες λέξεις, η πίστις πίσω από την ανασφάλεια. Η αισιοδοξία είναι ίσως μια καλή διαχείρισι της απαισιοδοξίας. Και η μαχητική αποφασιστικότης της αυτοθυσίας.

Η πιο βαρειά κλοπή μεταξύ των ανθρώπων είναι αυτή του πολύτιμου, ανεπανάληπτου και αναντικατάστατου χρόνου εκάστου. Κλοπή και σπατάλη. Μιλάμε για όργια ραστώνης, κραιπάλη του κλινήρους, ασωτείας αναβολών.

Η φτώχεια γεννά φτώχεια και τέχνες, ο πλούτος απεργάζεται και διχόνοια και αλαζονεία. Και η τύχη τί να πρωτοκάνει, ποιον να πρωτοσώσει που όλοι στοιχηματίζουν πάνω της; Αλλά όπως και το θαύμα έχει τα όρια της, σπανίζει  κι αυτή.

Αι αλήθειαι πονούν. Πολύ πονούν. γι αυτό και την νύχτα, στις σκιές και τις ερήμους, μαζύ με τους αστέγους, τους λαθραίους και τους λιποτάκτες περπατούν. Την αλήθεια όσο τους συμφέρει θέλουν οι άνθρωποι, μετά την απωθούν.  Γι αυτό σ’ αυτή την γη υποφέρει ο σοφός και είναι χρήσιμος ο σαχλός.  

Ψεύτικη χαρά, ψεύτικη λύπη κι η χρυσή αλήθεια πάντοτε να λείπει! Η δόξα των ουρανών επίγειον θέατρο σκιών. Ο θεός που κυνηγάμε το χρυσόμαλλο δέρας, δέρμα χωρίς ηδονής τέρμα.

 
2.  Γεμάτα δημόσιαι φυλακαί, νοσοκομεία και ψυχιατρεία. Πόσο άλλο; Ο θεός στα κάγκελα εν εξάλλω: ¨προς θεού δεν είχαμε τέτοια συμφωνία!¨ Πού είναι οι πολιτικοί, οι δημόσιοι και θρησκευτικοί λειτουργοί;   Στην Κίνα οι διεφθαρμένοι εκτελούνται, στην Αμερική φυλακίζονται, στην Ελλάδα πρωθυπουργοποιούνται.

Μαρτύριο του Σισύφου και στα επάνω και στα κάτω της, η αιωνία μαρτυρική Ελλάς. Το μόνο πού της επιτρέπει, από αιώνων τώρα, η ξένη προστασία είναι το αλληλοτρώγεσθαι όποτε αποσταίνουν αυτοί.  

Κόλασις πολιτική κι αυτή η τελευταία, αυτός ο μισού αιώνος και, επιθανάτιος εθνικός ρόγχος, ο  διακομματικός θίασος του πιο ξεπεσμένου και παρακμιακού πολιτισμικού μαρξισμού.

Γνώριζε την άγνοια σου, είναι η αρχή της σοφίας και ει μη τι άλλο, της ψυχοθεραπείας. Η ειρήνη της ψυχής κρύβεται στα ασήμαντα και στις αφανείς επιδόσεις. Μέσα στα πελάγη της υποκρισίας και του ψεύδους ένα παραδεισένιο μοναχικό νησί.

Σοφία είναι η επίγνωσις του μεγέθους της άγνοιας σου, η μεγάλη στον άμωμο ουρανό επιστροφή. Και μη πικραίνεσαι, δεν παλεύεις μόνο εσύ, μικροαστέ μου, με τα λίγα να την βγάλεις καθαρή. Εξίσου παιδεύονται και αυτοί με τα πολλά και οι τυχεροί. Η δίκη έχει τις μυστικές διόδους και τιμωρίες της. Δεν διαφεύγει κανείς.

3. Η διάπλασις της ανθρωπίνης ψυχής δεν είναι κάτι το αυτονήτο. απαιτεί κόπους και θυσίες, αρετή και σοφία. Όλα είναι μοιρασμένα, αν το ψάξεις, κατά κάποιον τρόπο, αρμονικά και ισορροπημένα. Θεός και τύχη συνεργάζονται κρυφά κάτω σπ’ το αυστηρό βλέμμα της θείας Δίκης.

Η ζωή γεμίζει με τας ανακαλύψεις και αδειάζει με τας επαναλήψεις. Οι θεοί δεν έχουν καταργήσει το κακό, έχει κι αυτό την χρησιμότητά του και τα δικαιώματά του στον υλικό κόσμο. αλλά το έχουν υποτάξει και θέσει εις την υπηρεσία των.

Το αυτό πρέπει να επιτύχουν και οι άνθρωποι για να κερδίσουν την αθανασία όπως οι πατέρες των θεοί ακολουθώντας αβιάστως τας ιεράς οδούς των εντολών των. Αλλά μέχρι τότε θα παιδεύονται από ζωή σε θάνατο κι από το θάνατο σε μα άλλη ζωή.

Θα παιδεύονται και θα εκπαιδεύονται σε πολλές ζωές και σώματα διάφορα μέχρι να μάθουν και να φθάσουν στον ιερό σκοπό. Επειδή προς ώρας  έχουν, από άγνοια, ως θεό των το εύκολο, το κακό. τον δε αληθινό θεό τον εννοούν μόνο σαν το παιδί για τα θελήματα. Δεν είναι έτσι.

Στους πολέμους όπου οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται κανείς δεν συμμετέχει θεός της ειρήνης και της φιλίας. Είναι αποκλειστικά του ανθρώπου ελευθέρα επιλογή. Εκεί λειτουργεί μόνο ο τυφλός νόμος της τύχης και ο σκληρός της ανάγκης.

 
4. Η εξουσία πάντως δεν έχει θεό, πατρίδα, οικογένεια. Δεν έχει φίλο, ούτε  κάν φύλο. Κυβερνά με την βία και την απληστία, την παραφροσύνη και την διαστροφή. Η εξουσία είναι μαύρη και λευκή ανθρωποκτόνος μαγεία.

Ναι μαγεία. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί ένα χωράφι όπου περνώντας κάποτε έκανες την ανάγκη σου, όταν κτισθή πάνω του ναός πας και προσκυνάς; Και γιατί τον ομοφυλόφιλο της γειτονιάς σου τον κράζεις και τον δημοφιλή πολιτικό, ιερέα, καλλιτέχνη, συγγραφέα τον θαυμάζεις;

Είναι η μαγεία του πλούτου και της εξουσίας που σε θαμβώνει, σε πείθει ανεπαίσθητα με τον χρόνο και την σκέψι σου ναρκώνει. Και δεν υπάρχει πιο δραστική μαγεία απ’ την θρησκευτική εξουσία με την τρομακτική της δύναμι αυτή του βαπτίζειν και επιβάλλειν την δουλείαν ως ελευθερίαν και την ψυχοπάθειαν ως αγιότητα.

Αλλά για τον λαό, τον φτωχό και αδικημένο λαό που δεν έχει άλλο καταφύγιο και άσυλο από την προσωπική και εθνική του τιμή, ναι είναι εξωφρενικό να θέλεις να του επιβάλεις την εξαίρεσι ως κανόνα, την ανωμαλία ως κανονικότητα, τας ανορθογραφίας της φύσεως ως φυσικότητα.

Είναι ως εάν πίστευες ότι μπορείς με ένα διάταγμα να καταργήσεις τα φύλα και τας κοινωνικάς τάξεις. Αλλά δεν είμαστε προφανώς κοινωνία αφύλων αγγέλων. Το διακηρύσσειν αναιδώς και προκλητικώς δι’ ένα κοινό θνητό την αποκλίνουσα σεξουαλική του ταυτότητα είναι από αφέλεια έως αυτοκτονική αυτοδιαπόμπευσι.