ΔΙΑΣ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

Γράφει ο ΜΕΙΔΙΑΣ :

(Ελληνικά σύνορα. (Λέμε… τώρα.)

                                             (ΔΙΑΣ – ΣΥΝΟΡΙΟΦΥΛΑΞ-ΕΡΜΗΣ) 

ΣΥΝΦ. Τα χαρτιά σας κύριε… Παπιέ, πέιπερς.

Δ.  Δεν έχω.

ΣΥΝΦ. (Χαιρετά μετά σεβασμού στρατιωτικά.) Λαθραίος; Επενδυτής VIP;

Δ. Όχι. Θεός.

ΣΥΝΦ. Πώς είπατε;,

Δ.  Θεός εν αποστρατία.

ΣΥΝΦ. (Χαλαρώνει.) Φασίστας δηλαδή.

Δ. Πώς, πώς  είπατε; 

ΣΥΝΦ. Δεν περνάτε κύριε.

Δ. Διαμαρτύρομαι. Ο άλλος γιατί πέρασε;

ΣΥΝΦ. Ποιος άλλος;

Δ. Ο γιος της Μαρίας. Μέχρι και ο Άη Βασίλης   Αυτός μέσα έξω δεν το έχει κάθε πρωτοχρονιά;

ΣΥΝΦ. Αυτός έχει πτυχίο λαθραίου όχι αριστοκράτου.

Δ. Κάποτε ήμουν θεός με τα όλα μου εδώ.

ΣΥΝΦ. Κάποτε.  Πάει καιρός από τότε.

Δ. Ήμασταν δυνατή ομάδα. Επροπονούμεθα γαρ καθ’ εκάστην εις Όλυμπον.

ΣΥΝΦ. Ολυμπιακός δηλαδή;

Δ. Τι ομάδα είναι αυτή;

ΣΥΝΦ. Ποδοσφαιρική.

Δ.Τι;

ΣΥΝΦ. Κλωτσοσκούφι, φούτμπολ.

Δ. Τόσο χαμηλά ξέπεσε δηλαδή η θρησκεία;  

ΣΥΝΦ. Ανέκαθεν ξεπεσμένη ήταν, σύντροφε. Όλο κλεψιά, φανατίλα, προδοσία  και ρουφιανιά για το χρήμα και την εξουσία. Ο μοναδικός θεός τους.

Δ. Δίκιο έχεις. Κι εμένα, η θρησκεία μου με πρόδωσε.

ΣΥΝΦ. Σού κλεψε το ταμείο;

Δ. (στοχαστικά.) Όταν δεν ξέρεις να κρατάς όπλο πάνε όλες οι προσευχές σου χαμένες.    

ΣΥΝΦ. Όλο γιορτές, χαρά στην τσέπη τους, κάνουν.

Δ. Δουλειά δεν είχε ο διάολος γιόρταζε κάθε μέρα.

ΣΥΝΦ.  Μέχρι και τα κόκαλά των αγίων τους στάζουν μύρο όταν μυρίζονται χρήμα.

Δ. Θα μ’ αφήσεις να περάσω καμιά ώρα; Ή δωρεάν το κήρυγμα; 

ΣΥΝΦ. Μόνο με λαθροπτυχίο είπαμε. 

Δ. Ν’ αγοράσω ένα τότε.

ΣΥΝΦ. Τώρα μιλάς σαν θεός.

Δ. (Δυνατά.) Ερμή, ε Ερμή!

ΕΡΜ. (Ως από μηχανής.) Διατάξτε.  

Δ. Τι έχει το ταμείον;

ΕΡΜ. Μετά Χριστόν μόνο μείον.

Δ. Μα είναι δυνατόν; Τόσαι εκατόμβαι, χρυσά αφιερώματα, ναοί και προνομιούχα οικόπεδα;  

ΕΡΜ.  Έτσι είναι ο κομμουνισμός. Κατάσχεσι όλων των περιουσιών και ναών των θρησκειών. Και χωρίς λεφτό νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Ρωμαϊκό χριστιανισμό τον είπανε τότε.  

Δ. Τέλος πάντων. Οι Έλληνες θα πληρώσουν για μένα.

ΣΥΝΦ. Οι Έλληνες είναι απένταροι και καταχρεωμένοι.

Δ. Πως αυτό;

ΣΥΝΦ. Πόνταραν ότι είχαν και δεν είχαν στο δημοκρατικό κόκκινο και έχασαν.

Δ. Και ποιος κέρδισε;

ΣΥΝΦ. Η καζινομάνα. Τα βορειοατλαντικά κτήνη και οι Εβραίοι τραπεζοτοκογλύφοι τα έφαγαν όλα αυτών όπως όλων των εθνών.

Δ. Τρώνε   τα ανθρωποκτήνη περισσότερο από τους θεούς και τις θρησκείες;

ΣΥΝΦ. Αν τρώνε, λέει; Πετσί και κόκαλο δημοκρατικό αφήσανε τους Έλληνες σού λέω;   Για λύπησι.

Δ. Τόσο εύκολα και άθλια λοιπόν γίνεσαι θεός σ’ αυτή την γη;  

ΣΥΝΦ. Αν τρως και δίνεις λίγα και στον υπαλληλικό μισθοφορικό σου στρατό, ενώ οι άλλοι  ψοφάνε των φόρων και της πείνας, θαύματα κάνεις αγίους  τε φτιάνεις.

Δ. Έτσι μού ‘ρχεται Τούρκος Γιαχωβάς γενέσθαι, να τα κάνω όλα ¨κολύμπα.¨

ΣΥΝΦ. Χε, Χε! Και ποιος άλλος νομίζεις δίνει νεοταξικές διαταγές τώρα, μεγάλε;

Δ. Οι μούτσοι τους οποίους Γανυμηδούσαμε, γινήκασι καπετάνοι…

ΣΥΝΦ. Είναι ο εβραιοχριστιανοκομμουνισμός  stupid!  Οι τελευταίοι γεγόνασι πρώτοι. Οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι, κηφήνες και παράσιτα, οι πιο πρόθυμοι δότες αίματος.   

Δ. Κι εγώ τι διάβολο περιμένω εδώ;

ΣΥΝΦ. ¨Τους βαρβάρους¨ του Ισλάμ που λέει το ποίημα.

Δ. Του Μωάμεθ είναι αυτοί;

ΣΥΝΦ. Όχι του Καβάφη.

 Δ. Γενού σαφέστερος.

ΣΥΝΦ. Είχατε τότε εις την αρχαιότητα Μονκεϊντόνια, Μακεντόνσκι. Γκιφτοσκοπιανόφσκι ;

Δ. Ου.

ΣΥΝΦ. Τώρα, ελέω ναζιΜέρκελ και Νάτο-Σατανάτο, μη ου, τουτέστιν ναι.

Δ. Μη ού;  

ΣΥΝΦ. Αμή;  Με πασόκ και νουδού.

Δ. Ου γιγνώσκω.

ΣΥΝΦ. Καλύτερα. Αλμπάν. Τουρκάν, σου λέει τίποτα; ;

Δ. Ου

ΣΥΝΦ. Γι αυτό σού λέω. Μην έμπης γιατί θα ιδής και θα φρίξης. Αυτή η Ελλάς δεν βλέπεται.

Δ. Λες;

ΣΥΝΦ. Και άκου. Να φορέσης τα καλά σου όταν ξανάρθης. Παλικαρίσια και σαν πραγματικός θεός και όχι σαν Εβραίος κακομοίρης, ελεεινός λαθραίος, μέσα σ’ ένα πούστικο δούρειο ίππο αγάπης όπως εκείνος.    

Δ. Σαν καθαρός Έλληνας μιλάς, φίλε. Και φαίνεται να ήσαι παιδί απ’ την αρχαία των θεών ιχώρ φτιαγμένος, αν και κάπως απ’ τας πολλάς ενσαρκωτικάς πλύσεις εκπεπλυμένος.

 ΣΥΝΦ Μπορεί. Και άκου, θεέ, όποιος και αν είσαι, και αν για καλό σκοπό έρχεσαι. Πάρε μαζί σου και τους κεραυνούς σου και τους Ποσειδώνες σου ελθών. Θα σου χρειασθώσι.Ν’ αστράψεις και βροντήσεις πρέπει , σ’ ουρανό και γη, να θυμηθή ο κόσμος πάλι την αρχαία του αρετή και ψυχή.  Θέλει ξεβρώμισμα πολύ γαρ και ανακαίνισι ριζική του ανθρώπου η ψυχή και η θεϊκή μάνα μας γη. Από τότε που μας λείψατε, εσύ και η παρέα σου η ελληνική, όλοι το λένε, αβάσταχτα έχει γίνει αυτή η γη αφιλόξενη και βρωμερή.

Δ. Πέφτω ανεβαίνοντας στα σύννεφα.

ΣΥΝΦ. Α και που’ σαι. (Ο Δίας απέπτη κεκαλυμμένος ως θεός δια νεφέλης)

Ας μην είσαι, εγώ όπως μου βγαίνει θα το πω κι ας ακουσθή αισχρό: Και με μια καπότα  Κινγκ σάιζ, του σκηνικού Διονύσου έμβλημα, για παν κρόνειον ενδεχόμενον, ελθών μη λάθης, ω Δία των Ελλήνων νεφεληγερέτα!.