ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ Ή ( ΜΑΤΙΑ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ)

Γράφει  ο ΜΕΙΔΙΑΣ :

           ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ  Ή  ( ΜΑΤΙΑ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ)

                      (Μύστης , Νεοφώτιστος, Γυναίκα.)

ΜΥΣΤΗΣ: Μισάνθρωπος  ή ανθρωπολάτρης.

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ: Το πρώτο.

Μ. Πέρασε. 

                                          (Εν στοά.) 

Μ. Τι εστί άνθρωπος;  

Ν. Σατανικός.

Μ. Τις ο σατανικός;

Ν. Ο ελεύθερος, ο Έλλην άνθρωπος.

Μ. Και ο άνθρωπος του θεού τίς;   

Ν. Ο τέλειος δούλος.

Μ. Τι πιστεύει ο δούλος;

Ν. Χρήμα, δημοσιότητα, εξουσία, αξιώματα. Μαμ, νάνι, κάκα κι εκκλησία.

Μ. Και τι θυσιάζει ούτος για τον θεό των παραπάνω;

Ν. Την ελευθερία της ψυχής του.

Μ. Και τι ωφελήσει άνθρωπον, εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την ψυχήν δε αυτού απωλέση;

Ν. Εάν ουδέν κερδίση, χαμένος έρχεται ούτως ή άλλως.

Μ. Και εάν κερδίση;

Ν. Πατάξει τους εχθρούς αυτού και την αίγα του γείτονος αυτού.

Μ. Και τις ο εχθρός του δούλου;

Ν. Ο εχθρός του θεού αυτού του δούλου.

Μ. Δηλαδή;

Ν.  Ανθρωπολάτραι, ηλιολάτραι, η κατηραμένη σπορά των Ελλήνων.

Μ. Και τι ευφραίνει τον μοναδικό θεό των δούλων;

Ν. Αίμα, σπονδή, βρεφικό Ελλήνων.

                             (Σταματούν εις το κέντρον.)

Μ. Αποκάλυψον.

Ν. (Βγάζει το τυφλοπάνι.)

Μ. Λάβε την μάχαιραν αυτήν και μαχαίρωσον τον λευκοενδεδυμένον.

Ν. Πού ακριβώς;

Μ. Εις τον κόκκινο κύκλο με το Έψιλον εντός, εις το ύψος  της καρδιάς.

Ν. (Μαχαιρώνει. Ύστερα ερωτά.) Ποιος ήταν;

Μ. Δεν έχει σημασία. Αμνός. Ιησούς. Αναλώσιμος. Γι αυτό εγεννήθη.

Ν. Καρκινοπαθής;   

Μ.  Όχι πρεζόνι , προαυλίτης ΑΣΣΟΕ. Προσδόκιμο ζωής το πολύ τρεις μήνες.

Ν. Πολλή φιλανθρωπία έχει πέσει εδώ μέσα. Με φοβίζετε.  

Μ. Τα βρέφη είναι για τελετουργίες βουλευτών και μητροπολιτών και άνω.

Κοστίζουν, αν και αξίζουν. Ο θεός του πέφτουσι τα σάλια όταν τα

βλέπει να σπαρταράνε σαν ψάρια στα δίχτυα.   Όπως και τα δικά μου.   

Ν. (Μαχαιρώνει το όρθιο πτώμα στο υποδειχθέν σημείο.) Ορίστε.  

Μ. Γλύφε το αίμα τώρα.

Ν. Πόνεσε.

Μ. Όχι μαστουρωμένος ήταν.  

Ν. Κακώς. Τίποτα το μεγάλο δεν γεννάται χωρίς πόνο.

Μ. Ουδείς τέλειος. Γλύφε.

Ν. Κι αν έχει έιτζ;  

Μ. Ειπέ ένα ¨ο θεοδιάολος να μην δώση¨ και καθάρισες.

Ν. Να μη δώση που να πάρη! (Γλύφει το ξίφος του και το παραδίδει στον Μ.)

Μ. Ωραία. πήρες δέκα βαθμούς στην Οργάνωσι.

Ν. Να φύγω τώρα;  

Μ. Όχι φυσικά.

Ν. Έχει κι άλλο;

Μ. Παρά φύσιν παθητικός βιασμός. Ο ασπασμός των Ασταρώθ. 

Ν. ¨Ώχ!  Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος;

Μ. Καμιά σχέσι.

Ν. Τι κερδίζω; Κι αν αρνηθώ τι χάνω.

Μ. Κερδίζεις άλλα δέκα. Κι αν αρνηθής, και τα προηγούμενα δέκα.

Ν. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές.

Μ. Μόνο για να παραβιάζονται.    

Ν. Τα κατεβάζω δηλαδή;

Μ. Κανονικά.

Ν. Κι αν πονέσω;

Μ. Μη δίνεις σημασία.  Μια τυπική, βαρετή, ενός λεπτού τελετουργία είναι.

Ν. Ξένος κώλος, ξένος πόνος δηλαδή.

Μ. Η εξουσία και η διασημότης θέλει θυσίες. 

Ν. Τα εγκρίνει ο θεός αυτά;

Μ. Εσύ αποφασίζεις. Αν κάνεις χωρίς αυτά τα αγαθά, δεν είναι θεός σου,

αν όχι, τότε είναι. Και τότε κάθε θυσία και έγκλημα είναι θεμιτό, επιτρεπτό.

Ν. Κτήνος θα γίνω;

Μ.  Ο ταπεινών εαυτόν εις κτήνος, υψωθήσεται, άξιος γίνεται της βασιλείας του κτηνοβάτου θεού.

 Ν. Και του ανθρωποφάγου και σοδομιστού ωσαύτως.  

Μ. Δικαιωματικώς και νομοτελειακώς. Το σύμπαν αυτό εστί αλληλοφαγικόν και σοδομικόν.

Το μείζον ψάρι τρώει το έλασσον. Ήλιος τον ήλιον. Γαλαξίας τον γαλαξίαν.  

Ν. Ζωολογία σπούδασες εσύ κι όχι θεολογία.

Μ. (Στον κόσμο του.) Και τι παραδεισιότερον δια τον άνθρωπον του κυκλοφορείν φαγωθείς εις το στομάχι και τις αρτηρίες ενός αγαθού ανθρωποφάγου θεού!

 Ν. Γιατί ναυτιώ και αηδιάζω;  

Μ. Έχεις δρόμο ακόμη. Δεν έχεις ακόμα αποκτήσει μεγάλη πίστι. Μόνο οι σατανικοί ηλιακοί αηδιάζουν μ’ αυτά τα ιερά μυστήρια.

Ν. Μα αν αιματολατρία και σοδομισμός είναι θεός και αθανασία, τότε ο αντίπαλος αντιθεός τι είναι;

Μ. Αν έχεις πίστι εκλεκτού, και πολύ χειρότερα ακόμα τα αξιολογείς ως καλύτερα. 

Ν. Και η λογική που πάει;

Μ. Ο θεός αρχίζει εκεί που σταματά η λογική.

Ν. Στρατιωτικός νόμος ο θεός δηλαδή.

Μ. Η θυσία της λογικής είναι η υπερτάτη θυσία εις τον βωμό του θεού. Έτσι γίνεσαι ισόθεος.

Ν. Ισόθεο κτήνος;

Μ. Ο θεός  τρώει τους ανθρώπους για να σώση την ψυχή τους.

Τι άβυσσος φιλανθρωπίας!  Ω Κύριε!

(Εις τον Ν.) Ορίστε. Έφθασες εις την υπερτάτη γνώσι, το υπέρτατο μυστήριο. Ο θεός ευσπλαχνικόν θηρίον.

Ν. Αληθεύει αυτό;

Μ. Κανείς δεν επέζησε αποδείξειν το αντίθετο.

Ν. Τι μυρίζει;

Μ. Χμ!  

Ν. Τι χμ!  

Μ.  Ο Κύριος ημών είναι αλλεργικός εις το φως.

Ν. Τον ήλιο;

Μ. Κάθεται μόνος του στην αιώνια σκιά, παρέα με τα φρικώδη και ανθυγιεινά.

Ν. Και δεν φοβάται τα σκοτάδια;

Μ. Όχι φυσικά γιατί ο ίδιος είναι το απόλυτο σκότος.

Ν. Και η απόλυτη νεκρίλα και νεκροφίλα.

Μ. Η νέκρα είναι ιερά, είναι το παρελθόν και το μέλλον των τρομοκρατημένων αγίων ψυχών.

Ν. Πολύ αηδία, πλήξις, φοβία  και καθόλου ποίησις και φαντασία εδώ γύρω.

Μ. Μην τα γυρίζεις, έχει ήδη πολύ προχωρήσει μέσα εις το κακό του καλού.

Ν. Αι και;  Θα πιωθώ το νερό της λήθης και θα έβγω από δω.  Άκου  ο άνθρωπος αιώνια καριέρα στην κοιλιά του σκοτεινού θεού. Σκότος εις διπλούν ήτοι!.

Μ. Όπως το πάροις.

Ν. (Στο συζυγικό κρεβάτι του, υπνολαλεί.) Περισσότερο φως, περισσότερο φως!  

(Πετάγεται απ’ το ύπνο του. Ξυπνά την γυναίκα του.) 

Γ. Ν. Έλα τι θέλεις πάλι…

Ν. ¨Ένα καφέ γυναίκα με πολύ, πολύ φως σού λέω!

Γ.Ν. (Μουρμουρίζει ενώ σηκώνεται.) Άλλο τούτο, γκόλντεν καφέ πρωινιάτικα.

Ν. Α, και νερό. Πολύ νερό, ελληνικό καθαρό νερό! Ακούς;