Ελληνικό Email από το μακρινό παρελθόν.

Γράφει ο ΕΡΙΩΠΑΣ :

Θα θεωρήσω αρκετά εύλογη την απορία του αναγνώστη που μπορεί πιθανότατα  ελαφρώς διαμαρτυρόμενος να  πει «μα καλά το  email δεν είναι σύγχρονο επίτευγμα της Ηλεκτρονικής επιστήμης; Πως μπορεί να έχουμε email από το μακρινό παρελθόν και δη Ελληνικό;»

Η πρώτη εύλογη αντίδραση θα ξεπηδήσει αυτομάτως από το e που τοποθετείται πριν από την λέξη mail και το οποίο προσδιορίζει την μορφή του,  ήτοι την Ηλεκτρονική (Electronic).

Ελάχιστοι θα διαφωνήσουν με την άποψη ότι στην εποχή μας κάθε ηλεκτρονικό προϊόν υποχρεούται  να πληρώνει πνευματικά δικαιώματα στο Ελληνικό Ήλεκτρον, και με αυτά τα εισοδήματα οι τελευταίοι μολγοί του Ελληνικού κράτους να ξεπληρώνουν τα χρέη των σοσιαληστρικών μολγών που ξεπουλούν  ακόμη και σήμερα την χώρα για να γεμίσουν τους δικούς τους μολγούς, κάτι που δίνει στο mail το δικαίωμα να προχωρήσει με την σειρά του μετά το e στην εξακρίβωση της ταυτότητός του μιάς και βρέθηκε να περιφέρεται ασκόπως και υπόπτως εις τους πέριξ της πλατείας Ομονοίας χώρους, αναζητώντας συγχρόνως σύγχρονους μολγούς με διασυνδέσεις σε κυκλώματα που διευκολύνουν  την έκδοση Ελληνικού διαβατηρίου.

Με την γενική απορία να πλανάται στην σκέψη των αναγνωστών, υποχρεώνομαι να  επιστρέψω στην ανάλυση  και στο ιστορικό ταξίδι του mail και του email.

Οι «Ετυμολογάδες», επιτρέψτε τον λόγιο χαρακτηρισμό, αυτοί που με πάθος υποστηρίζουν ότι η Ελληνική γλώσσα, η σκέψη και ο πολιτισμός των Ελλήνων είναι δάνειο των Κουργκανάδων Ταταρομούρηδων της Σκυθίας και ξεβράκωτων προσφύγων,  λένε ότι το email  είναι το ηλεκτρονικό mail, το οποίο σημαίνει ταχυδρομείο. Πολλά και διάφορα λένε.  Λένε λοιπόν ότι το mail  πήγε από εδώ, πήγε και απ’ κεί, Ινδία, Ασία, Ευρώπη, χώρια την Αμερική, αλλά κάποτε ξεκίνησε να ονομάζεται  mail επειδή οι «Ινδοευρωπαίοι Κουργκανάδες καμηλιέρηδς CEO», ονόμαζαν παραδόξως το ταχυδρομείο Molco και Molho και ότι αρχικά με αυτή την λέξη εννοούσαν τον ταχυδρομικό σάκο.  

« Mailrom Frankish *malha or some other Germanic source, from Proto-Germanic *malho- (source also of Old High German malaha "wallet, bag," Middle Dutch male "bag"), from PIE *molko- "skin, bag."

Σε αυτό το σημείο προστίθεται μία επιπλέον απορία. «Και ποια λοιπόν η σχέση του email με τους μολγούς και τέλος πάντων που οδηγεί όλη αυτή η ιστορία;»

Ο λεξικογράφος Ησύχιος γράφει ότι ο μολγός ήταν ο  βόειος ασκός, σήμερα θα το λέγαμε δερμάτινο ταχυδρομικό σάκο, ταγάρι ή σακίδιο, ή δερμάτινη τσάντα Louis Vuitτon never full, τις οποίες κρεμούν με καμάρι οι σύζυγοι των σύγχρονων μολγών. Ο Ησύχιος  προσθέτει επίσης ότι «ο μολγός ετίθετο και επί των αμαξών», σήμερα, βλέπε άμαξες οκτακύλινδρες πολυτελείας.

Ο Ησύχιος και δίπλα του άλλα ετυμολογικά λεξικά γράφουν ότι ο μολγός ετυμολογείται από το ρήμα αμέλγω και ότι αρχικά ήταν ο αμολγός και μετά από κάποια σύντμηση κατέληξε απλώς ως μολγός.

Ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί στα έργα του αυτό το επίθετο το οποίο στην εποχή του έχει πάρει πλέον την έννοια αυτού που αμέλγει, δηλαδή αρμέγει, τα δημόσια χρήματα, για να καυτηριάσει τα αλμόγια της εποχής του, σήμερα τα λέμε λαμόγια. Ο Ησύχιος γράφει «Ο δε αμέλγων τα χρήματα αμολγός, ένιοι δε μολγούς ακούουσι τους μοχθηρούς, τοις αμέλγουσι τα κοινά, κλέπτας είναι».

Στην εποχή μας ο θεματοφύλακας της Ελληνικής γλώσσας, ο απλός Ελληνικός λαός, διατηρεί έστω και με ένα ελαφρύ αναγραμματισμό το λαμόγιο, δηλαδή τον άρπαγα, τον απατεώνα, τον λωποδύτη το απόγονο του αρχαίου αμολγού/λαμογιού.

Έκανα αυτή την εισαγωγή διότι ήθελα να διαμαρτυρηθώ για τους αμολγούς δηλαδή τις χυδαίες αρπάχτρες, τα ξευτιλισμένα λαμόγια, τους πληρωμένους μολγούς,  εντός συνόρων και εκτός οι οποίοι ως κοινοί λωποδύτες και με το αζημίωτο βεβαίως προσπαθούν να αρπάξουν αρχικά το όνομα της Μακεδονίας και σταδιακώς ολόκληρη την επικράτειά της, για να τα μεταπουλήσουν στον Βαβυλωνιακό ιερατείο, (αποθεματικό για …κάποιους για ώρα ανάγκης). Όνομα και Ελληνικά χώματα για τα οποία δεκάδες χιλιάδες Έλληνες απ’ όλη την Ελλάδα θυσιάστηκαν πριν από εκατό τόσα χρόνια για να κυματίζει πάνω τους η ένδοξη Ελληνική  σημαία.

Μπορώ να κινηματογραφήσω βήμα προς βήμα τις ηρωικές κινήσεις του Ελληνικού στρατού σ’ όλη την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913, μέσα από τα τηλεγραφήματα που έστελναν οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις προς την Διοίκηση. [Έκδοση Εθνικού Τυπογραφείου 1932, Ο Ελληνικός Στρατός κατά τους βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913]

Από όλα εκείνα τα  τηλεγραφήματα, σήμερα θα τα λέγαμε email, διακρίνω το υπ’ αριθμό 775 Πρωτόκολον Παράρτημα, εκ πέντε άρθρων, το οποίο έστειλαν στο «Υπουργείο Στρατιωτικών» οι πληρεξούσιοι της Α.Β.Υ του διαδόχου της Ελλάδος Β. Δούσμανης, και Ι.Π. Μεταξάς. Με την συμφωνία παράδοσης των Τουρκικών δυνάμεων από τον Διοικητή του Τουρκικού Στρατού Χασάν Ταξίν.

Στον ένδοξο Ελληνικό στρατό παραδόθηκε η Θεσσαλονίκη και όλη η Μακεδονία όπως  και ο Τουρκικός στρατός, ο οποίος ως αιχμάλωτοι πολέμου συνέχισε να οπλοφορεί βάσει του άρθρου 3 του ιδίου πρωτοκόλου καθώς θα ανελάμβαναν ένοπλοι να αφοπλίσουν και τις υπόλοιπες διάσπαρτες Τουρκικές στρατιωτικές μονάδες. Αυτό το θυμάται, το γνωρίζει κανένα από όλα αυτά τα επείσακτα λαμόγια που παραχωρούν τα άγια των αγίων της φυλής μας αμαχητί.

Δεν θα πουληθεί το αίμα που έχυσε ο Ελληνικός λαός, δεν θα φτύσουμε τους τάφους των στρατιωτών μας, δεν θα χλευάσουμε τους γονείς που έθρεψαν εκείνα τα παλικάρια, δεν μας χαρίστηκε τίποτα, ούτε ένα ποτήρι νερό. Πως θα χαρίσουμε λοιπόν εμείς Ελληνικά ιερά και όσια σε κάποιους τιποτένιους όπως έλεγε ο Αχιλλέας για τον στρατό του επείσακτου Αγαμέμνονα.  Αντιθέτως τρόμαξαν τότε (1913-4) τα θηρία της Βαβυλώνος με την γενναιότητα αλλά και αποφασιστικότητα σύσσωμου του Ελληνικού λαού να ξαναφτιάξει το σπίτι του, και φρόντισαν λίγο αργότερα να αναχαιτίσουν εκείνη την ασυγκράτητη λαϊκή ορμή με μία νέα καταστροφική εκστρατεία στην Τυφωνία. Εκεί όπου μας πρόδωσαν με τον χειρότερο τρόπο για άλλη μία φορά οι Βαβυλώνιοι αρχιερείς της Ευρώπης.

Πως τολμούν λοιπόν τα λαμόγια και διαπράττουν τέτοιο έγκλημα; Δεν τους είπε κανείς ότι ο Ελληνικός λαός καλός-καλός αλλά έτσι και  ξεσηκωθεί για τα δίκια του δύσκολα, πολύ δύσκολα, μαζεύεται; Ο Ελληνικός στρατός δεν πολεμά ποτέ μόνος του τον χυδαίο εισβολέα, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τον Β ’παγκόσμιο. Πολεμά μαζί του ολόκληρος ο λαός πλην επείσακτων Εφιαλτών.

  Θέλω λοιπόν  να στείλω   αυτό το email στα επείσακτα λαμόγια με τις βαθειές τσέπες που θα υπογράψουν σύντομα το ξεπούλημα της Μακεδονίας όλων των Ελλήνων.

Τους καλώ όμως αύριο να μην κλαψουρίζουν όταν ο Ελληνικός λαός αρχίσει να τους καταδιώκει στους δρόμους και στις πλατείες. Οι Ερινύες από το αίμα  των πολεμιστών μας στους Βαλκανικούς πολέμους τους περιμένουν. Θα τους βρίσκουν και θα τους ξεσκίζουν όπου τους συναντούν και ας τρέξουν  τα λαμόγια, οι παπατζήδες, οι αρπάχτρες να σωθούν. Ο Ελληνικός λαός θα θυμάται πάντοτε τους μολγούς του 2019  ως τους πιο φτηνιάρηδες και πιο ξεφτιλισμένους μολγούς όλων των εποχών.

ΕΡΙΩΠΑΣ