ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : H αυτοκρατορία που ονειρεύονταν ο Έρντι και τα σύνορα της καρδιάς του, μπαίνουν στη συνήθη διαδικασία αποδόμησης και
διάσπασης, που ακολουθήθηκε για όλες τις αραβικές και μουσουλμανικές
χώρες της περιοχής, πριν καν προλάβει να συσταθεί και να αποκτήσει
υπόσταση. What goes around comes around. Αλλά για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους τα ζητάει το οργανικό τους σύστημα .....Έτσι που το πάνε οι Μογγόλοι...." Μακρό προ μακρού οξύνεται, κώλoς στην πoύτσ@ ξύνεται.".
Οι αναφορές μέσα από τους εξειδικευμένους -και μη- αμυντικούς και ειδησεογραφικούς ιστότοπους, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης ή μη των F-35 στην Τουρκική Αεροπορία σε πρώτη φάση, της παραλαβής των S-400 τον περασμένο Ιούλιο και της πρόσφατης έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία σχετικά με το ενδεχόμενο της απόκτησης μαχητικών Su-57 ή Su-35, υπήρξαν πολλές και σε κάποιες περιπτώσεις, εξόχως αναλυτικές.
Ασφαλώς όλες αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν. Και έχουμε προσπαθήσει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε υπό το πλέον ρεαλιστικό πρίσμα. Όμως πλέον θεωρούμε ότι είναι απόλυτη ανάγκη (έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρόνου!) η Ελλάδα να πάψει να είναι απλός θεατής αυτών των εξελίξεων. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια αυτό κάνει μόνο… Παρακολουθεί όντας σε πλήρη αδράνεια. Θα σταθούμε λοιπόν εδώ σε μία εξέλιξη στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, στην οποία δεν έχει αποδοθεί ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και η οποία είναι τόσο σημαντική ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή μας.
Εξηγούμαστε… Οι εξελίξεις των τελευταίων τριών ετών στην Τουρκία
ήταν, πέρα από όλα τα άλλα, ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το αξιόμαχο των
ενόπλων της δυνάμεων και ιδίως για το αξιόμαχο της Αεροπορίας της (ΤΗΚ).
Ξεκινώντας από τη ματαίωση της παράδοσης των αρχικών 30 F-35, είναι
θεωρούμε απολύτως κατανοητό πως θα έχει βαρύτατες συνέπειες, αρνητικές,
τόσο για το μέλλον της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, όσο και για το
αξιόμαχο της Τουρκικής Αεροπορίας.
Ακόμη και αν η τελευταία τελικά αποκτήσει μαχητικά Su-35 ή Su-57 (μετά από αρκετά χρόνια…), ή στο πλαίσιο ενός απίθανου ή ακραίου σεναρίου η Τουρκία αποδεχθεί τις αμερικανικές προϋποθέσεις για την παράδοση μαχητικών F-35, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να υλοποιηθούν και να αποδώσουν επιχειρησιακά αυτές οι προμήθειες υλικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί…
Η υιοθέτηση ρωσικών τύπων μαχητικών συνεπάγεται τη δημιουργία εντελώς
νέων υποδομών για την υποστήριξη συστημάτων και νέων όπλων. Συνεπάγεται
την προμήθεια και αξιοποίηση νέου εξοπλισμού, εντελώς διαφοροποιημένου,
για την επανεξυπηρέτηση και τον επανεξοπλισμό των μαχητικών στο έδαφος.
Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέων προσομοιωτών και
εκπαιδευτικών βοηθημάτων. Συνεπάγεται τέλος, την εκπαίδευση του
προσωπικού, ιπτάμενου και τεχνικού, σε συστήματα και όπλα τελείως
διαφορετικής φιλοσοφίας.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, η Τουρκική Αεροπορία έχει πληγεί σε βαθμό που έχει πλέον πάψει να αποτελεί πραγματική απειλή για την Πολεμική Αεροπορία.
Και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό ή επικίνδυνα καθησυχαστικό, μπορούμε
να το θέσουμε διαφορετικά… Η Τουρκική Αεροπορία δεν είναι αυτό που ήταν
πριν από το καλοκαίρι του 2016!
Έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω της απώλειας δεκάδων ιπταμένων της, αλλά και αξιωματικών άλλων κρίσιμων ειδικοτήτων, μετά το πογκρόμ συλλήψεων που προκάλεσε το αποτυχημένο πραξικόπημα. Σταδιακά δε, θα απολέσει και τον στόλο των F-16, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, μαζί με την διακοπή υποστήριξης των αμερικανικής κατασκευής και προέλευσης όπλων, αν τελικά η Τουρκία επιλέξει τη λύση των ρωσικών Su-35 και Su-57…
Περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις για την Τουρκική Αεροπορία είναι πολύ πιθανές δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Πολλοί θεωρούν ότι το ρήγμα με τις ΗΠΑ και τη Δύση είναι ανεπανόρθωτο… Ακόμη όμως και αν η Τουρκία επανέλθει πλήρως στο προγενέστερο status quo, η Αεροπορία της θα χρειαστεί ένα εύλογο (οπωσδήποτε μεγαλύτερο της πενταετίας) χρονικό διάστημα για να επανακάμψει και φυσικά να αρχίσει να προσαρμόζεται στα νέα επιχειρησιακά δεδομένα. Να σταθούμε σε ένα απλό παράδειγμα…
Παρά το γεγονός ότι έχει εκσυγχρονίσει σταδιακά το σύνολο των μαχητικών F-16 που διαθέτει, η Τουρκική Αεροπορία θα πρέπει σε εύλογο χρονικό διάστημα να πάει σε νέα συστήματα και όπλα… Δηλαδή ραντάρ AESA, αισθητήρες υπερύθρων IRST, πραγματικά προηγμένα συστήματα αυτοπροστασίας και Η/Π, μαζί με νέας γενιάς συστήματα λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link) καθώς και νέα όπλα όπως ο ΑΙΜ-120D ή το SOM-J. Όλα αυτά θα τις προέκυπταν μέσω του F-35A…
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα πάει σε αυτό το βήμα συντομότερα, μέσω του εκσυγχρονισμού των 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο V. Άλλο αν οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί και σε αυτή τη διαδικασία, σε συνδυασμό με το ότι -κακώς- δεν έχουν περιληφθεί και τα Block 50, μειώνουν μήνα με το μήνα το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα αποκτήσει η ελληνική πλευρά!
Εξετάζοντας το άλλο σενάριο, αυτό δηλαδή της απόκτησης τελικά των ρωσικών μαχητικών Su-35 και Su-57, που πλέον διαφαίνεται όλο και πιο πιθανό επειδή οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω σε πολλές από τις τουρκικές αξιώσεις, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Με την πολιτική του εκβιασμού των ΗΠΑ στην οποία εξακολουθεί να επενδύει ο Ερντογάν, αργά ή γρήγορα θα επέλθει η οριστική ρήξη. Με την αποτελεσματικότητα και την πραγματική επιρροή του ΝΑΤΟ στον ευρωπαϊκό χώρο να τίθενται υπό ευθεία αμφισβήτηση, τα περιθώρια στενεύουν και για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούν επ’ αόριστον να ροκανίζουν χρόνο με την τουρκική περίπτωση.
Γεγονός που σε καθαρά πρακτικό επίπεδο σημαίνει ότι όταν επέλθει η ρήξη, η Τουρκική Αεροπορία στην ουσία θα πρέπει όχι μόνο από πλευράς προμήθειας υλικού, αλλά και από πλευράς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης προσωπικού και φυσικά δημιουργίας υποδομών, να “στηθεί” σχεδόν από το μηδέν! Τουλάχιστον στον ευαίσθητο και εξόχως απαιτητικό τομέα των μαχητικών δηλαδή, θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως και συνολικά τα αμερικανικής προέλευσης μαχητικά της με ρωσικά! Συν τα όπλα…
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε σε πέντε, ούτε σε δέκα χρόνια! Για τον πολύ απλό λόγο ότι ακόμη και υπό την προϋπόθεση της χρηματοδότησης από τις φίλιες χώρες του Περσικού Κόλπου (βλ. Κατάρ), είναι πρακτικά αδύνατο να εξασφαλιστούν κονδύλια της τάξης των 40+ δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα απαιτήσει η υλοποίηση μίας τέτοιας διαδικασίας σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα (δεκαετία…).
Και εδώ ερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Η ελληνική πλευρά έχει τα περιθώρια να αντιδράσει και να καλύψει μία αδράνεια 15 ετών σε ότι αφορά στην ανανέωση του υλικού και των όπλων της Πολεμικής της Αεροπορίας. Και μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων.
Μπορεί να επενδύσει στο υλικό που ήδη διαθέτει, ομογενοποιώντας το προκειμένου να απαλλαγεί δια παντός από τη μάστιγα (οικονομική και επιχειρησιακή) της πολυτυπίας. Μπορεί να πάει επιλεκτικά σε νέα όπλα και αερομεταφερόμενα συστήματα που θα κάνουν και πάλι τη διαφορά. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα που θα αναφέρουμε αναλυτικά τις επόμενες ημέρες…
πηγή
Οι αναφορές μέσα από τους εξειδικευμένους -και μη- αμυντικούς και ειδησεογραφικούς ιστότοπους, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης ή μη των F-35 στην Τουρκική Αεροπορία σε πρώτη φάση, της παραλαβής των S-400 τον περασμένο Ιούλιο και της πρόσφατης έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία σχετικά με το ενδεχόμενο της απόκτησης μαχητικών Su-57 ή Su-35, υπήρξαν πολλές και σε κάποιες περιπτώσεις, εξόχως αναλυτικές.
Ασφαλώς όλες αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν. Και έχουμε προσπαθήσει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε υπό το πλέον ρεαλιστικό πρίσμα. Όμως πλέον θεωρούμε ότι είναι απόλυτη ανάγκη (έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρόνου!) η Ελλάδα να πάψει να είναι απλός θεατής αυτών των εξελίξεων. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια αυτό κάνει μόνο… Παρακολουθεί όντας σε πλήρη αδράνεια. Θα σταθούμε λοιπόν εδώ σε μία εξέλιξη στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, στην οποία δεν έχει αποδοθεί ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και η οποία είναι τόσο σημαντική ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή μας.
Ακόμη και αν η τελευταία τελικά αποκτήσει μαχητικά Su-35 ή Su-57 (μετά από αρκετά χρόνια…), ή στο πλαίσιο ενός απίθανου ή ακραίου σεναρίου η Τουρκία αποδεχθεί τις αμερικανικές προϋποθέσεις για την παράδοση μαχητικών F-35, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να υλοποιηθούν και να αποδώσουν επιχειρησιακά αυτές οι προμήθειες υλικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί…
Έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω της απώλειας δεκάδων ιπταμένων της, αλλά και αξιωματικών άλλων κρίσιμων ειδικοτήτων, μετά το πογκρόμ συλλήψεων που προκάλεσε το αποτυχημένο πραξικόπημα. Σταδιακά δε, θα απολέσει και τον στόλο των F-16, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, μαζί με την διακοπή υποστήριξης των αμερικανικής κατασκευής και προέλευσης όπλων, αν τελικά η Τουρκία επιλέξει τη λύση των ρωσικών Su-35 και Su-57…
Περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις για την Τουρκική Αεροπορία είναι πολύ πιθανές δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Πολλοί θεωρούν ότι το ρήγμα με τις ΗΠΑ και τη Δύση είναι ανεπανόρθωτο… Ακόμη όμως και αν η Τουρκία επανέλθει πλήρως στο προγενέστερο status quo, η Αεροπορία της θα χρειαστεί ένα εύλογο (οπωσδήποτε μεγαλύτερο της πενταετίας) χρονικό διάστημα για να επανακάμψει και φυσικά να αρχίσει να προσαρμόζεται στα νέα επιχειρησιακά δεδομένα. Να σταθούμε σε ένα απλό παράδειγμα…
Παρά το γεγονός ότι έχει εκσυγχρονίσει σταδιακά το σύνολο των μαχητικών F-16 που διαθέτει, η Τουρκική Αεροπορία θα πρέπει σε εύλογο χρονικό διάστημα να πάει σε νέα συστήματα και όπλα… Δηλαδή ραντάρ AESA, αισθητήρες υπερύθρων IRST, πραγματικά προηγμένα συστήματα αυτοπροστασίας και Η/Π, μαζί με νέας γενιάς συστήματα λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link) καθώς και νέα όπλα όπως ο ΑΙΜ-120D ή το SOM-J. Όλα αυτά θα τις προέκυπταν μέσω του F-35A…
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα πάει σε αυτό το βήμα συντομότερα, μέσω του εκσυγχρονισμού των 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο V. Άλλο αν οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί και σε αυτή τη διαδικασία, σε συνδυασμό με το ότι -κακώς- δεν έχουν περιληφθεί και τα Block 50, μειώνουν μήνα με το μήνα το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα αποκτήσει η ελληνική πλευρά!
Εξετάζοντας το άλλο σενάριο, αυτό δηλαδή της απόκτησης τελικά των ρωσικών μαχητικών Su-35 και Su-57, που πλέον διαφαίνεται όλο και πιο πιθανό επειδή οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω σε πολλές από τις τουρκικές αξιώσεις, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Με την πολιτική του εκβιασμού των ΗΠΑ στην οποία εξακολουθεί να επενδύει ο Ερντογάν, αργά ή γρήγορα θα επέλθει η οριστική ρήξη. Με την αποτελεσματικότητα και την πραγματική επιρροή του ΝΑΤΟ στον ευρωπαϊκό χώρο να τίθενται υπό ευθεία αμφισβήτηση, τα περιθώρια στενεύουν και για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούν επ’ αόριστον να ροκανίζουν χρόνο με την τουρκική περίπτωση.
Γεγονός που σε καθαρά πρακτικό επίπεδο σημαίνει ότι όταν επέλθει η ρήξη, η Τουρκική Αεροπορία στην ουσία θα πρέπει όχι μόνο από πλευράς προμήθειας υλικού, αλλά και από πλευράς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης προσωπικού και φυσικά δημιουργίας υποδομών, να “στηθεί” σχεδόν από το μηδέν! Τουλάχιστον στον ευαίσθητο και εξόχως απαιτητικό τομέα των μαχητικών δηλαδή, θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως και συνολικά τα αμερικανικής προέλευσης μαχητικά της με ρωσικά! Συν τα όπλα…
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε σε πέντε, ούτε σε δέκα χρόνια! Για τον πολύ απλό λόγο ότι ακόμη και υπό την προϋπόθεση της χρηματοδότησης από τις φίλιες χώρες του Περσικού Κόλπου (βλ. Κατάρ), είναι πρακτικά αδύνατο να εξασφαλιστούν κονδύλια της τάξης των 40+ δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα απαιτήσει η υλοποίηση μίας τέτοιας διαδικασίας σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα (δεκαετία…).
Και εδώ ερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Η ελληνική πλευρά έχει τα περιθώρια να αντιδράσει και να καλύψει μία αδράνεια 15 ετών σε ότι αφορά στην ανανέωση του υλικού και των όπλων της Πολεμικής της Αεροπορίας. Και μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων.
Μπορεί να επενδύσει στο υλικό που ήδη διαθέτει, ομογενοποιώντας το προκειμένου να απαλλαγεί δια παντός από τη μάστιγα (οικονομική και επιχειρησιακή) της πολυτυπίας. Μπορεί να πάει επιλεκτικά σε νέα όπλα και αερομεταφερόμενα συστήματα που θα κάνουν και πάλι τη διαφορά. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα που θα αναφέρουμε αναλυτικά τις επόμενες ημέρες…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου