(Αριστείδης-Σωκρατίδης.)
ΑΡ: Χμ! Εν τούτοις, και δυστυχώς, η μαλακία, και όχι η σοφία, είναι αυτή που βασιλεύει στην σήμερον Ελλάδα του φραπέ και το μάλμπορο. Και μη μου τούτο αρνηθής, δάσκαλε!
ΣΩ: Παναθρώπινα όμως διαδεδομένον και ου μόνον ελληνικό το πάθος τούτο, αγαπητέ μου. Από εποχής Ομήρου ακόμα. Κοίτα τι λέει λοιπόν επί του προκειμένου ο ποιητής των ποιητών:
΄Άτη,¨επί το ευγενέστερον, την ονομάζει όπως απ-άτη. Η οποία, ως λέγει, πανάλαφρα, αέρινα έχει πόδια και δεν πατά επί γης αλλά εις τα μυαλά επικάθηται των ανθρώπων αφαιρώντας την φρόνησι και οδηγώντας τους ανεπαίσθητα στην καταστροφή. Δεν απέφυγε δ’ αυτήν ούτε ο αρχιθεός Δίας ούτε και ο πολύς Αγαμέμνων αδικήσας τον Αχιλλέα.
ΑΡ: Θεός ο Όμηρος. Και ο Δίας ουκ αλάνθαστος κι αυτός. Κατώτερος δηλαδή του Πάπα. Μάααλιστα!
ΣΩ; Οι Έλληνες εκείνοι ήσαν πάνσοφοι. Διό και δεν εξύψωναν συντριπτικά την υπεροχή του θεού όπως οι βάρβαροι κρύβοντάς τον εις δυσθεώρητα ουράνια ύψη για το συντρίψαι και εκμηδενίσαι την αξία της ανθρώπινης οντότητος εκπαιδεύοντάς την έτσι για δεισιδαίμονα δούλο του θεού και κατ’ επέκτασιν του κάθε επιγείου τυράννου, απενοχοποιώντας έτσι την εκμετάλλευσι ανθρώπου από άνθρωπο. Αλλά απέδιδαν εις αυτόν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, ακόμα και ελαττώματα και γηίνην καταγωγήν, αφ’ ενός για το δείξαι την άμεσον συγγένειαν, ου μόνον πνευματικήν αλλά και εθνικήν και βιολογικήν, μεταξύ γηίνων θνητών ανθρώπων και των πατέρων αυτών ουρανίων αθανάτων θεών, προετοιμάζοντάς τον έτσι για ελεύθερο και εξευγενισμένο, φιλόθεον και θεοσεβή, θεοείκελον πολίτην.
ΑΡ: Οπωσδήποτε. Ανώτερος γαρ πολιτισμός ως ο ελληνικός προυποθέτει και ανωτέρου επιπέδου θρησκείαν και θρησκευτικήν παιδείαν.
ΣΩ: Κι αυτό γιατί είχον διδασκάλους, όπως και προγόνους, ισοθέους άνδρες, εάν μη και τους ίδιους τους θεούς.
ΑΡ: Απίστευτο ακούγεται.
ΣΩ: Ο Δίας, εδώ, αλληγορεί την νομοτέλεια της συνυπάρξεως του κακού και της πλάνης μετά του αγαθού και αληθούς εις την λειτουργίαν του διαρχικού, διπολικού, μεικτού κόσμου της ανθρωπίνης φυσικής διαστάσεως. Όπου συμπαντικοί νόμοι και κραταιά μοίρα, η εντολοδόχος και διεκπεραιωτής των νόμων αυτών, ίστανται υπεράνω της δυνάμεως και δικαιοδοσίας των θεών.
ΑΡ: Σαφώς και δεν υπήρξαν θρησκόδουλοι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αλλά ελευθερόφρονες και ελευθερόθρησκοι μάλλον.
ΣΩ: Βέβαια το πονηρό ιερατείο της εποχής εκείνης εφηύρε και το επικερδές αντίδοτο της φιλοσοφικής αυτής αντιλήψεως, της άτης-μαλακίας,
ΑΡ: Δηλαδή;
ΣΩ: Επενόησε τας ΄λιτάς΄ εξ ού και ¨λιτανεία¨ που σημαίνει λύω την άτην. Αν και, ει ελύετο με μαγικά ξόρκια και περισσότερη θρησκεία η πάσα νόσος άτη-μαλακία των ανθρώπων, αι Ινδίαι ήσαν αν η πιο πλουσία και ευδαίμων χώρα του κόσμου και όχι η σχετικά πτωχή τόσον. Ουδέν έθνος γαρ υπάρχει πλέον φιλόθρησκον αλλά και δεισιδαίμον ή αυταί. Αλλά μάλλον το αντίθετον συμβαίνει και η άγαν θρησκεία την άγαν αποβλάκωσιν επιφέρει ή την σοφίαν.
ΑΡ: Τόσα χρόνια χάλια αδιόρθωτα. Τίποτα όμως δεν αλλάζει. Λέω μήπως κι εμείς τώρα χάνουμε μόνο την ώρα και τα λόγια μας;
ΣΩ: Μη νόμιζε. Τα λόγια του ανθρώπου έρχονται γαρ από πολύ μακριά, αγαπητέ μου, όπως και η ψυχή του έχοντας κι αυτά τον λόγο και την αξία τους. Ερεθίζουν και εξάπτουν το θυμοειδές, το φιλότιμο, προκαλώντας δράσι. Ο ψυχολογικός άλλωστε πόλεμος γίνεται μέσω της διαλεκτικής αντιπαραθέσεως επιχειρημάτων. Η δε υποδούλωσις του αθρώπου αρχίζει από το πνεύμα του.
ΑΡ: ¨Πλύσις εγκεφάλου¨ αυτό εννοείς;
ΣΩ: Ακριβώς αυτό.
ΑΡ: Αυτή δε την τέχνη γνωρίζει άριστα και ασκεί ως κλειστόν, συντεχνιακόν αυτού επάγγελμα το θρησκευτικό σύστημα εξουσίας και ελέγχου. Ώστε αν κατορθώση καταργήσηι, εκουσίως ή δια της βίας, την πνευματική σου ελευθερία, (¨μετάνοια¨ και ¨πίστι¨ το λέει αυτό), εν ονόματι ενός θρησκευτικού ειδώλου ή αυθεντίας, πανεύκολα μετά θα κλέψη την ψυχή σου, ου μην άλλά και κάθε σωματικό και περιουσιακό σου στοιχείο.
ΑΡ: Ούτω εξηγείται άρα και τα αμύθητα πλούτη και η επιρροή, η διαχρονικά τρομακτική οικονομικοπολιτική ισχύς των θρησκειών είτε άμεσα, θεοκρατικά, ή έμμεσα εκ του παρασκηνίου. Θρησκευτική πλύσις εγκεφάλου λοιπόν.
ΣΩ: Θάρρος λοιπόν. Η πιο βαθειά και θεία ψυχή – και αυτή είναι η ελληνική - πάντα επικρατεί τελικά και μαζί της το δίκαιον. Το οποίον εάν ποτέ φαίνεται υποχωρείν, ου δια το είναι κατώτερον του αδίκου συμβαίνει τούτο, - η θεία συμπαντική τάξις και νομοτέλεια ουκ επιτρέψει ποτέ τούτο - αλλά λόγω δειλίας και προδοσίας του δικαίου αυτού εκ μέρους των ανθρώπων. Και οι οποίοι φέρουσι δια τούτο ακεραίαν την ευθύνην διό και τιμωρούνται πάραυτα υφιστάμενοι τον βασανιστικόν ζυγόν αυτού.
ΑΡ: Δικαίως και ευλόγως και φιλοσόφως ομιλείς. Αλλά, να αυτό το ¨Η ελληνική, η αρίστη ανθρωπίνη ψυχή¨ αλαζονικό και αύθαδες δεν ακούγεται;
ΣΩ: Καθόλου, αλλά μάλλον εξηγήσεως χρείαν έχει.
ΑΡ: Λοιπόν;
ΣΩ: Λοιπόν, ευρίσκεται, ή ού, σήμερα η ανθρωπότης σύμπασα υπό την επήρειαν αυτής της νόσου, της άτης-μαλακίας,όπως και η Ελλάς;
ΑΡ: Σαφώς και ευρίσκεται. Ευρώπη, Αμερική, Ισλάμ, Τουρκία κ.λ.π. συναγωνίζονται όλοι σ’ αυτήν την τρέλα.
ΣΩ: Παρετήρησες μήπως ότι όταν ο πολιτισμός νοσεί και εκφυλίζεται η Ελλάς πρωτοπορεί σ’ αυτόν τον κατήφορο οιονεί πρωτοσυμπάσχουσα όπως σήμερα;
ΑΡ: Ούτε λόγος.
ΣΩ: Αναστροφή τώρα. Της δε Ελλάδος ακμαζούσης, - βλέπε αρχαιότητα, αναγέννησιν, ανθρωπισμόν, διαφωτισμόν,- το ίδιο και η ανθρωπότης δεν ακολουθεί, αυτήν ως έχουσα οδηγόν και εμπνευστήν της;
ΑΡ: Κι αυτό ισχύει. .
ΣΩ: Ή μήπως θα ήθελες το αντίθετο;
ΑΡ: Πώς δηλαδή;
ΑΡ: Αιμορραγούντος του κόσμου όπως τώρα, την Ελλάδα ευημερείν όπως οι Εβραίοι καλή ώρα;
ΑΡ: Όχι βέβαια, πού να πάροι! βέβαια. Προδοσία γαρ αυτό θα εσήμαινε, ότι εκμεταλλεύεται . και καταστρέφει τα έθνη προς αποκλειστικά δικό της όφελός της πράγμα που δεν διέπραξε ποτέ η Ελλάς αυτή στην ιστορία της ως αγαθός φωτοδότης και εκπολιτιστής της ανθρωπότητος. Γι αυτό και ό,τι καλό έχει του παρουσιάσαι η ναθρωπότης αυτή στην Ελλάδα το χρωστά.
ΣΩ: Βλέπεις; Έχομε φιλότιμο. Και το φιλότιμο, η μεγαλοψυχία άλλως πως, είναι η σφραγίς και η ηθική παρακαταθήκη του μεγάλου αγαθού θεού, η αναφαίρετος ευγένεια της ελληνικής ψυχής. Της οποίας ο πλούτος της ευδαιμονίας δεν ανέχεται καμιά μορφή δυστυχίας και κακίας γύρω και πλησίον της αλλά αφθόνως προικοδοτεί άπαντας τους λαούς εκ του θησαυροφυλακίου του ψυχικού της μεγαλείου. Είναι η μοίρα μας και η αποστολή μας αυτή. Έρρωσο λοιπόν. Και έσο βέβαιος πώς όταν η ανθρωπότης απομαλακισθή και υψωθή, εμείς εσόμεθα και πάλι η πρωτοπορία σ’ αυτό, οι πρώτοι που θα δώσωμε ως η φυλή-υιός του αγαθού θεού το ηρωικό έναυσμα της μεγάλης ανατροπής και νίκης του ανθρώπου.
ΑΡ: Αχ! Τι αναστάσιμο λίπασμα η ευλογία των λόγων σου, δάσκαλέ μου, στην μαραμένη μου ψυχή! Γιατί είμαι, πώς να ήμουν; Όπως όλοι οι αποκαρδιωμένοι, οι λαθροεισβαλλόμενοι και ειρηνικώς και εν πλήρει δημοκρατία, και δι’ άλλην μίαν φοράν ως αμνοί έξωθεν και έσωθεν προδομένοι και γενοκτονούμενοι Έλληνες σήμερα είμαι. Ο Δάντης, ο προ της πύλης εισόδου εις την δημοκρατικήν κόλασιν ιστάμενος, ο Ιταλός εκείνος ποιητής της ¨Θείας κωμωδίας¨ ο ιστάμενος και ατενίζων έντρομος την αποτρόπαιον εκείνην επιγραφήν την λέγουσαν: ¨Εγκαταλείψατε πάσαν ελπίδα οι εισελθόντες.¨ Lasciate ogni speranza qui entrate.
Αφού τι άλλο είναι αυτός ο ξενόδουλος, διεφθαρμένος προδοτόψυχος και εθνοκτόνος κοινοβουλευτισμός, ο φοιτητικός και υπαλληλικός κομματικός στρατός της ξενοκρατίας-δημοκρατίας, το χάος στην παιδεία, ο στρατός λαθροκομιστής και ταξιτζής των αλλοθρήσκων λαθροεισβολέων, η τυχοδιωκτική θρησκεία που δίνει καταλύματα σ’ αυτούς αντί των Ελλήνων, εγκληματικά γυμνή αφημένη η εθνική άμυνα, ενώ απέναντι ο προαιώνιος εθνικός εχθρός ¨ σαν έτοιμος¨, και εξοπλιζόμενος ¨από καιρό¨ βρυχάται και απειλεί να καταπιεί τουλάχιστον την μισή ανυπεράσπιστη και χιλιοπροδομένη, έσωθεν και έξωθεν Ελλάδα;
ΣΩ: Και όμως ο πανικός απάδει τοις Έλλησι. Μέμνησο δε και το αρχαίου χρησμού όστις έλεγεν περί της Ελλάδος ¨ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος.¨ Από την μεγάλη πτώσι ίσως προκύψει η ανάτασις για κάποιο πολύ μεγάλο, αδιάγνωσο όμως για την ώρα. .
ΑΡ: Μα τι θα γίνη τελικά. ¨Θα μπορέσωμεν ποτέ να πεθάνωμε κανονικά¨, όπως λεει ο ποιητής, όπως ζόμπια-νεκροζώντανοι μαλάκες καταντήσαντες; Γιατί ούτε ζην ούτε αποθανείν άξιοι φαινόμεθα προς ώρας. Η γνώμη μου.
ΣΩ: Υπομονή. Δεν υπάρχει άλλη κατάλληλος δια την περίστασιν εναλλακτική ηθική αξία. Κρύβει σπάνιους θησαυρούς αυτή και το σπουδαιότερο, πολύ αδούλωτο πνεύμα. Κι έπειτα ουδέν κακόν αμιγές καλού.
ΑΡ: Δηλαδή;
ΣΩ: Όσο μέγας ο εχθρός τόσο μέγα το μάθημα και μεγάλη η νίκη.
ΑΡ: Ναι αλλά εν όσω την μαλακίαν ημών αυτήν έχομεν αναγάγει ως πολιτικόν και θρησκευτικόν τρόπον ζωής ούτε την ορθή διάγνωσι ποιούμεν ούτε και την θεραπείαν έχομεν ποτέ της εθνοεκφυλιστικής αυτής νόσου. Ώστε, ούτω πορευόμενοι και σκεπτόμενοι, μοιραίως θα επιτρέπομε, και θα υπακούμε σε, προδοτικές πολιτικές και θρησκευτικές κυβερνήσεις που αδιαφορούν για το έθνος, την πατρίδα και τον λαό και βλέπουν την μεν πατρίδα μόνο σαν περιουσιακό τους στοιχείο, τον δε λαό όχι σαν ελεύθερο πολίτη και συμπατριώτη αδελφό του αλλά σαν δεδομένο φορολογούμενο δούλο και πελάτη των.
ΣΩ: Έχεις απόλυτο δίκαιο. Πράγματι, ελεύθερο εθνικό μέλλον για εμάς αποκλείεται υπάρξειν όπως και εθνική παιδεία και αγωγή όσο ανόητα βάνουμε πάνω από το έθνος και την πατρίδα την θρησκεία, μια θρησκεία ιδίως που εξυμνεί την δουλεία όπως επί Τουρκοκρατίας και θεωρεί το έθνος, τον αρχαίο Έλληνα και την ελευθερία εχθρό της, την δε φιλοπατρία απλά ως ηθικό παρελκόμενο της θρησκευτικής πίστεως.
ΑΡ: Εννοείς ότι η πατρίδα ενέχει πρωτεύουσαν ηθικήν αξίαν;
ΣΩ: ¨Μητρός τε και πατρός τε και των προγόνων απάντων, τιμιώτερον, σεμνότερον και αγιώτερον…¨ πάντα.
ΑΡ; Πάνω και από την θρησκεία δηλαδή;
ΣΩ: Η θρησκεία δεν προστατεύει τον άνθρωπο όπως υποκρίνεται μάλλον δε τον υπονομεύει διότι δεν πιστεύει στον ελεύθερο πολίτη αλλά στον άβουλο και υποτεταγμένο πιστό δούλο χωρίς εθνοπατριωτικό έρμα, ένα κατώτερο, χυλοποιημένο είδος ανθρώπου δηλαδή. Κι αυτό προκειμένου αγοράζειν και πουλάειν αυτόν, κατά το δοκούν και όποτε θέλει; Πόσο μάλλον δε όταν η θρησκεία αυτή είναι ανατολίτικη, βάρβαρος, διεθνιστική, αντεθνική, μισελληνική και ομογάλακτος του Ισλάμ, και άρα εθνικώς και πατριωτικώς ύποπτος και αναξιόπιστος.
ΑΡ: Έθνος φυλή, σιγά. Έχεις πατρίδα λέει την άνω Ιερουσαλήμ. Οπότε τι αν κάνοις την κάτω;
ΣΩ: Χα, χα! Εύ σοι γένοιτο: Μ’ έκανες και γέλασα. Κατά φαντασίαν πατριώτης λοιπόν όπως ¨κατά φαντασίαν ασθενής, ε; ¨
ΑΡ: Αυτό.
ΣΩ: Εύκολο αυτό. Διότι η πραγματική πατρίς, οικογένεια και τα συναφή εμπεριέχουν υποχρεώσεις, απαιτούν μέχρι και θυσίες στο πεδίο της μάχης για να μην σκλαβωθούν ή αφαιρεθούν . Η απεθνικοποιημένη όμως θρησκεία σε ελευθερώνει από αυτά τα φυσικά καθήκοντα για να σε υποδουλώσει, στρατεύσει στα τεχνητά της δικής της.εικονικής πραγματικότητος
ΑΡ: Όπως;
ΣΩ; Αι ποικίλαι θρησκευτικαί εκδηλώσεις. Εκκλησιασμοί, εορτασμοί, μυστήρια, προσηλυτισμοί, καλογερισμοί κ.λ.π.
ΑΡ: Ήξερα ένα συγγενή μου ωργανωμένο κομμουνιστή Συνέδρια, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ομιλίες συνεχώς, να μην αδειάζη ποτέ ο νους για να συγκεντρωθή σαν άνθρωπος στον εαυτ, και άγιος ο θεός του κόμματος. Δουλειά δεν είχε ο διάολος, γιόρταζε κάθε μέρα. Και η κομματική ορθοδοξία, ορθοδοξία. Ό,τι είποι δηλαδή ο διορισμένος ινστρούκτωρ. Σκεπτόταν να τα παρατήσει αλλά θα στοίχιζε κοινωνικά, επαγγελματικά. Άσε, ου μπλέξεις. Μεγάλη εντολή και άγραφη αυτή όπως το άγραφο δίκαιο. Ου μπλέξεις. Και, φυσικά, η μπάλα της αλήθειας στην ουράνια εξέδρα.
ΣΩ; Χα, χα! Γι αυτό και παίζετε ποδόσφαιρο στην γη Ελλάδα. Άλλωστε και οι θεοί αυτοί εδώ έπαιζαν φιλοσόφως και για χιλιάδες χρόνια πριν εισβάλωσι οι χριστιανοί χουλιγκανοί και καταστρέψαντες το άθλημα στείλωσι την ποδοσφαίραν εις την άδειαν μεταφυσικήν εξέδρα.
ΑΡ; Και οι οποίοι έκτοτε παίζουν μόνοι τους υποθέτω.
ΣΩ: Το τριαδικόν σύστημα.
ΑΡ: Και ημείς;
ΣΩ; Τα τρία υποκατάστατα της άτης δεν είπαμε;
ΑΡ: Τον Πούλοβιτς κατάλαβα. .
ΣΩ: Ο τσαρλατάνος και ο πιστός, το ανέκδοτο. Ξέρεις.
ΑΡ: Δεν ξέρω. Για λέγε.
ΣΩ: Ανταμώσαντες μια μέρα αμφότεροι σ’ ένα απόμερο στενό, λέει στον άλλον ο τσάρλι. Ω, κοίτα επάνω, ο θεός! Πού είναι; Πάνω, πάνω. Δεν τον βλέπω, πού να πάροι! Δεν έχεις πίστι όπως εγώ, κοίτα, κοίτα καλύτερα και θα τον εύροις. Αλλά πριν ή κατεβάση το βλέμμα του ο χάνος και είπη τίποτα πάλι, δεν τον βλέπω, ο λωποδύτης τσάρλι λάθρα αφελών το βαλάντιόν του δρομέως απεμακρύνετο. .
ΑΡ; Χάα. Παραβολή ήταν αυτή. Καλόοο!
ΣΩ: Ιστορικώς αποδεδειγμένα πάντως, η θρησκεία θεωρείται ο μακροβιότερος κοινωνικός θεσμός . Ποιο έθνος και ποια πατρίς και ποιο πολιτικό καθεστώς διαρκεί τόσον όσον αυτή;
Η πιο αρχαία όσον και επικερδής υπερεθνική πολυεθνική επιχείρησις. Η βαρειά βιομηχανία του θεού.
ΑΡ: Μεγάλη δύναμις.
ΣΩ: Και άλλο τόσο τυραννική. Και μακροβιοτέρα όλων επειδή ούτε και ο πιο βάρβαρος κατακτητής ενός έθνους συμφέρον ουδέν έχει καταργήσαι μια τέτοια επικερδή επιχείρησι όπως και τους οίκους ανοχής άλλωστε.
ΑΡ: Αφού άνετα μπορεί αντ’ αυτού πλουτίζειν υπεξαιρώντας ή φορολογώντας τα κέρδη λειτουργίας της θέλεις ειπείν.
ΣΩ: Ψέματα; Η εξουσία πάντως αυτή καθ’ εαυτή, και μάλιστα η διαχρονική, γίνεται κάτι μαγικό, υπνωτιστικό σαν θρησκεία για τις μάζες. Ο ηγέτης ακόμα και η στολή του και η εικόνα ή φωτογραφία του μπορεί νακάνει θαύματα. Και αν η απόλυτος εξουσία διαφθείρει απόλυτα η θρησκεία είναι το απόλυτο εξαγνιστικό πλυντήριό της. Ένα αναγνωρίσιμο θρησκευτικό σύμβολο, ένας άγιος κι ένα θαύμα την ημέρα αρκεί υπνωτίζειν και καταστέλλειν όπως το δυνατότερο ναρκωτικό, κάθε σκέψι και διάθεσι κριτικής και επαναστατικής αντιδράσεως εκ μέρους του λαού για οιοδήποτε σκάνδαλο της πολιτικής ή θρησκευτικής εξουσίας.
ΑΡ: Το ποτό της λήθης.
ΣΩ: Ο θεός στον εγκέφαλο. Πώς το λέει ο ποιητής; ¨…Αλλά δεν ήκουσα κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως…¨ και ασυνειδήτως, με τον καιρό, την τυπολατρική συνήθεια και την δουλική και μηχανική επανάληψι λόγων και πράξεων τίθεσαι υπό ισόβιον έλεγχον και εξάρτησιν.
ΑΡ: Ψυχή κλεμμένη, Θαυμαστός νέος κόσμος.
ΣΩ: Έτσι δουλεύει παγκοσμίως το Μάτριξ από αρχαιοτάτων χρόνων και υπό την υψηλήν εποπτείαν του σκοτεινού άρχοντος της σελήνης.
ΣΩ: Αλλά αυτός πάντως που θα καταδείξει στον ελληνικό λαό αλλά και σ’ όλη την χειμαζομένην ανθρωπότητα, όχι τις εκάστοτε μισές επιτρεπόμενες αλήθειες, τα αισώπεια ¨ίχνη λέοντος,¨ αλλά όλη την πραγματική αλήθεια-αιτία του κακού ήτοι τον ¨λέοντα αυτόν¨ και την θρησκευτικήν φωλεάν αυτού, ούτος νέος Ηρακλής αποκαλυφθήσεται, ο ενδεδυμένος το λεόντιον δέρας της δυνάμεως αυτού, ήρως, ευεργέτης και απελευθερωτής του δουλεύοντος ανθρωπίνου γένους.
ΑΡ: Πράγματι.
ΣΩ: Επειδή και δια τούτο τα έθνη βουλιάζουν. Επειδή ουδείς τολμά εντοπίσαι και καταδείξαι το κρυπτόμενο, πίσω από τα καλύτερα και αγιώτερα θρησκευτικά ονόματα, πνευματικό και ηθικό αυτό καρκίνωμα που τα κατατρώγει τον άνθρωπο από αιώνων. Και το οποίο αν δεν αφαιρεθή από ρίζα, σε λίγο χρόνο αναφύεται εκ νέου ενισχυμένο ως αι νέαι κεφαλαί της Λερναίας ύδρας;
ΑΡ: Πώς και αν διαφωνήσω;
ΣΩ: Γι αυτό και θρησκείες έχουν απαξάπαντες οι λαοί, οι βάρβαροι και οι σκλάβοι μάλιστα τις πιο πλούσιες και ισχυρές, αλλά φιλοσοφία μόνο οι Έλληνες και οι ελληνόπνευστοι ανέπτυξαν ως μιας ανωτέρας ευφυίας και παδείας μέτοχοι. Για το λόγο ότι η θρησκεία των βαρβάρων αυτή συμβιβάζεται, αν δεν επιδιώκη κιόλας, την δουλεία των, προδίδοντας την ελευθερία των.
ΑΡ: Κάνει έτσι καλύτερα την αμαρτωλή δουλειά της,
ΣΩ; Ενώ η φιλοσοφία είναι συμβατή μόνο με την ελευθερία και την αλήθεια.
ΑΡ: Μαλακιστάν και πάσης Ελλάδος είπαμε.
ΣΩ: Ώσπερ και το αλήστου μνήμης, ¨Εδώ (ξενοκίνητο) Πολυτεχνείο¨ της δημοκρατικής φενάκης.
ΑΡ: Λίκνον που μάς ελίκνιζεν… Σε λίγο θα μάς δίνουν επιδόματα να φύγουμε από Ελλάδα με τα καλό όπως στους λαθραίους τώρα να εποικίσουν εδώ για να μας διώξουν με το άγριο,αν δεν υπακούσωμεν με το καλό. Και όχι από Ελλάδα μόνο αλλά και απ’ όλα τα επίσης λαθροεισβαλλόμενα κράτη των λευκών. Άκου από 120 χώρες ισλαμολαθροαποβράσματα! Ούτε υπόνομος βοθρολυμάτων αν είμεθα. Δεν ξαναγέγονε. Εμείς δεν μπηκαμε τελικά στην Ευρώπη, στην Αφρασία εμβεβήκαμε.
ΣΩ: Δυστυχώς Ελλάς εάλω. Ούτε παιδεία και πληροφόρησις σωστή υπάρχει ούτε πολιτικοί, στρατιωτικοί ή θρησκευτικοί φύλακες. Επίλεκτοι της δημοκρατικής ξενοκρατίας όλοι τους. Και μη ελληνικήν κάν ρίζαν έχοντες. Μόνο ένα θαύμα, αιφνίδια αφυπνιστικό, θα μας σώσει, αν δε είναι ήδη πολύ αργά. Και το δαιμόνιο της φυλής. Ο υποσυνείδητος και απρόβλεπτος, ο εφεδρικός Έλλην θεός μέσα μας.
ΑΡ: Και ο διανοητικός, και ου μόνο, κλεφτοπόλεμος.
ΣΩ: Υγεία τω στόματί σου. Διότι ο δια της ανεπαισθήτου και προοδευτικής ανόδου της θερμοκρασίας βρασμός του ελληνικού βατράχου παίρνει άριστα προς το παρόν. Αλλά ο Έλλην είναι απρόβλεπτος και τα ξεσπασματά του υπέροχα απρόβλεπτα.
ΑΡ: Και δε μου λες, βρε δάσκαλε.
ΣΩ: Ορίσατε, πρύτανι.
ΑΡ; Μια απορία. Αυτός ο μαλάκας νεοέλλην τί θεό πιστεύει;
ΣΩ; Τον θεό των μεμαλακισμένων φυσικά, τι άλλο; Αν και για την ώρα δεν έχει γενικά τον θεό του κατά το κοινώς λεγόμενον. .
ΑΡ: Υπάρχει τέτοιος θεός;
ΣΩ: Και να μην υπήρχε, τον εδημιούργησε ο νεοέλλην εκ του μη όντος. Όπως και αρχαίος πρόγονός του έτσι κι αυτός έχει ειδικότητα εις το κατασκευάζειν θεούς. Ο εν λόγω μπορεί εικονισθήναι κρατών εις το ένα χέρι αντί κεραυνού φραπέ και εις το άλλο κομβολόγιον ανατολίτικης ραστώνης και ραχατίου.
ΑΡ: Και τίνος κατηγορίας δύναται είναι ο θεός αυτός, παρακαλώ; Ως ολύμπιος πάντως δεν έχει τα προσόντα.
ΣΩ: Ομοειδής του θεού των δειλών και των αργοσχόλων δούλων δέον είναι.
ΑΡ; Όπως και του λοιπού ελληνικού πανθέου πάντως αποκλείεται συμπεριλαμβάνεσθαι.
ΣΩ; Προφανώς.
ΑΡ: Μήπως των χριστιανών θεός τις τότε;
ΣΩ; Μπα, εκεί έχουν θεολογικό καθεστώς εβραϊκής Μοναρχίας.
ΑΡ: Και το όνομα αυτού;
ΣΩ: Ιαχωβάς διάδοχος του Κρόνου, χονδρικά. Άσε, δεν το έχω και τόσο στα θρησκευτικά. Είμαι φιλοσοφικός τύπος.
ΑΡ: Κρόνος; Αυτός ο αδυναμία έχων του πίνειν αποκλειστικά βρεφικό αιματάκι. Κάνει καλό στο θεϊκό συκώτι λένε.
ΣΩ: Και σε περιτομές και ευνουχισμούς κυβελικούς-καμπαλικούς κανονικά.
ΑΡ: Μάλιστα. Ο την καταβρίσκων με τα ¨άμπρα κατάμπρα¨ του αρχιμάγου του Αβραάμ. Και γιατί όλα αυτά τα αιμοβόρα, παρακαλώ;
ΣΩ: Δεν θέλει διάδοχο λέει γιατί θα τον εκθρονίσει. Γι αυτό μισεί την γυναίκα και αγαπά τους ευνούχους, αρσενοκοίτας και παιδοφίλους.Με ιδιαιτέρα πάντως αδυναμία εις τους Γερμανούς κτηνοβάτας και ποιμενικούς.
ΑΡ: Κατάλαβα. Ο άνθρωπος φαίνεται προώρισται ως θεός διάδοχος αυτού.
ΣΩ: Γιατι όχι; Δεν σού γεμίζει το μάτι;
ΑΡ: Χμ, γι αυτό τρώγεται από βρέφος.
ΣΩ:Ξέρει πολλά αυτός ο θεός, ο ατλάντειος Κρόνος, και ίσως πρέπει να πεθάνη.
ΑΡ: Αλλιώς την έχομε βεβαμμένην ως λένε εμείς τα τέκνα του Διός. Ή εμείς ή αυτός και η σατανοφυλή του.
ΣΩ: Ο άνθρωπος βλέπεις έχει λαμπρόν μέλλον ως εμπεριέχων την δυναμικήν, την εντελέχειαν θεού,
ΑΡ: Ο καλύτερος άρα λόγος για έδεσμα ανθρωποφάγου θεού. Μα καλά, υπάρχουν άνθρωποι που τον πιστεύουν και τον λατρεύουν, αυτό το κτήνος;
ΣΩ: Μια ανθρωποφυλή τουλάχιστον πάντως την έχει δημιουργήσει ειδικά για τον σκοπό αυτό. Άλλά το ξένο είναι πιο νόστιμο. Της φυλής του Διός ιδιαίτερα. Πρώτο πράμα.
ΑΡ: Αποκλείεται.
ΣΩ: Και όμως. Μόνο που το φέρνει μαλακά μαλακά, μαλάκα. Απρόβλεπτος κυκλοθυμικός θεός γι αυτό πρώτα τρώει τον αγαθιάρη μοναχογιό του, (δεν κάνει ως αντιφυλετιστής φυλετικάς διακρίσεις δείχοντας παράλληλα, με νόημα, και τοίς ανθρώποις τον δρόμο) και μετά τους πιστούς του γιού του αφού τους μαρινάρει πρώτα με πολλή καυτή αγάπη.
ΑΡ: Κάτι σαν δόλωμα-προαγωγός ο γιός του δηλαδή! Σαν δεν ντρέπεται. Καλός θεός, πρότυπο οικογενειάρχου, και του λόγου του!
ΣΩ: Αλλιώς δεν θα τον εγένναγε ούτε και τον μοναχογιό του. Μονόχνωτος τύπος. Θεός Μινώταυρος. Αλλά…
ΑΡ: Αλλά τι;
ΣΩ: Όλα είναι θέμα πίστεως, δεν λένε; Αν έχεις εσύ πίστι, δεν βλέπεις τότε δόλωμα αλλά μόνο μια μοναδική ευκαιρία αποδείξεως της πίστεως σου, του θρησκευτικού σου ζήλου.
ΑΡ: Το θεοφαγώματός σου δηλαδή;
ΣΩ: Μόνο τρωγόμενος από τον θεό σου θα πας στον παράδεισο. Νόμος.
ΑΡ; Ποιο παράδεισο;
ΣΩ: Μα υπάρχει καλύτερος από το στομάχι του θεού;
ΑΡ; Αστειεύεσαι.
ΣΩ: Αν έχης πίστι, καθόλου.
ΑΡ: Δεν είναι πίστι αλλά μαλακία, βλακεία.
ΣΩ: Μέσα είσαι. Είναι το ίδιο..
ΑΡ: Δηλαδή;
ΣΩ: Το μυστικό των μυστικών. Το υπέρτατο θαύμα. Έχεις ακουστά εκείνο με το νερό που έγινε κρασί;
ΑΡ: Έχω.
ΣΩ: Ανώτερο απ’ αυτό.
ΑΡ: Τουτέστιν;
ΣΩ: Αυτό: Η μαλακία που έγινε πίστι και ονομάζεται θεός.
ΑΡ: Γίνονται τέτοια θαύματα;
ΣΩ: Τους μαλάκηδες πιστούς ρώτα.
ΑΡ: Ναι αλλά εγώ, εννοείται, έχω άλλο θεό. Τον ορθόδοξο τριαδικό: Πατήρ, υίός και άγιο πνεύμα, αν δεν απατώμαι.
ΣΩ: Πριτς; Ας γελάσω, εγώ ο δικηγόρος του σατανοθεού. Ο πατήρ του Εβραίου υιού του θεού τίς άλλος είναι ή ο Εβραίος θεός;
ΑΡ: Ουάου! Ο ανθρωποφάγος Κρόνος πάλι.
ΣΩ: Χα, χα! μη φοβού.
ΑΡ: Τι θεός είναι αυτός;;
ΣΩ: Για την ακρίβεια, σαρκοβόρο ερπετό θηλυκού γένους. Και στείρο. Αλλά ως θεός είναι σαν τον Πρωτέα.Παίρνει όποια μορφή και όποτε θέλει.
ΑΡ: Κακό αυτό.
ΣΩ: Εξαρτάται. Λύκος και ποιμήν αυτός, θεός και διάβολος ένα, κι εσείς τα άβουλα προς σφαγήν και βρώσιν πρόβατά του.
ΑΡ: Ξεμείναμε δηλαδή από θεό προστάτη.
ΣΩ: Τί ειχατε, τί χάσατε; Τριαδικός και τρίχες τρισδιάστατες. Θεός των Εβραίων θα είναι πάντα ο παιδοφάγος Κρόνος, ο Τυφών, της μαύρης σολωμονικής μαγείας, του αποκρυφισμού, του σατανισμού και των ανθρωποθυσιών.
ΑΡ: Αμάν! Μάλλον δεν ξέρουμε τι θεός μας υιοθέτησε.
ΣΩ: Αφού δεν ξέρετε τί σάς γίνεται; Αν ξέρατε, τι τέλειοι μαλάκες τότε θα ήσασταν;
ΑΡ: Πάντως εμείς έχομε εφεδρεία και τον θεό των Ελλήνων, της ελευθερίας και της σοφίας. Δεν είναι θρησκεία αλλά βιοθεωρία. Όπου γαρ αγνή ευχαρίστησις, αλήθεια, κάλλος και χαρά της ζωής, της δημιουργίας και των εορτών εκεί κι αυτός ο ανένταχτος Έλλην θεός. Καμιά σχέσι με μυστικισμό και μεταφυσική και θρησκευτική μαγεία.
ΣΩ: Καλά, τραγούδα εσύ.Τον κακό σας τον καιρό έχετε. Αφού βάσει θρησκευτικού καταστατικού και πρωτοκόλλου βάπτισι, γάμο, κηδείες και άλλα εσείς οι Έλληνες από εδώ περνάτε, τον εβραιοχριστιανό θεό. Ήτοι τον σατανοΚρόνο, άθελά σας ή μη, επικαλείσθε.
ΑΡ: Σιγά το πράγμα.
ΣΩ: Καθόλου σιγά. Φωνάζει το πράμα. Γι αυτό πάτε βούγκα κατά Ισραήλ ως φυλή και κράτος.
ΑΡ: Τραγικά τα λες.
ΣΩ: Ακόμα και ο δίκερος τράγος δικός μου είναι. Το αγαπημένο μου αβατάρ. Συσπειρώνει άνετα στο μαντρί μου το ποίμνιο όπως ο φόβος του λύκου.
ΑΡ: Τι τράγος και τραγούδια, την αθηναϊκή τραγωδία εννοώ, βάρβαρε. Αν έχεις ακουστά εκεί στην σελήνη.των σεληνιασμένων.
ΣΩ: Τραγωδία Ε, και λοιπόν;
ΑΡ: Ελληνικής καταγωγής κι αυτή αλλά, ξέρεις, τελειώνει με κωμωδία στο τέλος. Έτσι όλα επανέρχονται τελικά στην αρχική, φυσική και ισορροπημένη τους κατάστασι και σχέσι.
ΣΩ: Τώρα με μπέρδεψες τον εβραιοκρόνειο δικηγόρο.
ΑΡ: Κούνα την κεφάλα σου τότε και μάθε ότι για χάρι του εθνικού μας ελληνικού βασιλικού ποτίζομε και την γλάστρα του εβραιοθεού και της εβραιοθρησκείας, κύριε. Για να επιβιώσωμε, να περάσωμε έξω απ’ την σεληνοσπηλιά όπως ο παπούς μας ο Οδυσσεύς κάτω απ’ το χριστιανικό χαζοπρόβατο και να μη μάς φάει ολότελα το γένος το πολύφημο, το πολυώνυμο θρησκευτικό κτήνος Γιατί μάς περιμένει η ουράνια Ιθάκη. Και επειδή και μια μαγιά ελάχιστη από μάς να μείνει, είναι ικανή να ζυμώσει και ν’αναπλάσει απελευθερωτικά, θεϊκά όλο το ανθρώπινο είδος. Είμαστε το ¨ού τις¨ το ¨ουδέν οίδα¨ που θα γκρεμίσει την πλανερή παλιά αντιγνώσι του Αντινόου και θα χτίσει την νέα γνώσι αποκλειστικά με τα υλικά της αλήθειας κι αυτή την φορά όπως και οι ένδοξοι πρώτοι διδάξαντες πρόγονοί μας.
ΣΩ: Με εκπλήσσεις. Είμαι ένας σοβαρός τρομακτικός θεός ή μάλλον ο εντεταλμένος διαλεκτικός εκπρόσωπός του, και απαιτώ τρόμον και τρέμουλον ως ελάχιστον φόρον σεβασμού εις την τερατώδη μου βρικολακοκαταγωγήν.
ΑΡ: Αν και είναι χρήσιμος κι αυτός ο εβραιοθεός όσο να ‘ ναι. Εσύ δηλαδή. Ο δικηγόρος του τέλος πάντων. Ουδέν γαρ κακόν αμιγές καλού.
ΣΩ: Το οποίον;
ΑΡ: Ποιος σοβαρός θεός, θα συγχωρούσε και παρηγορούσε τους επί τόσους αιώνες ελληνοδούλους και ελληνομαλάκηδες; Οι εθνικοί ημών αποκλείεται. Δεν λένε ψέματα. Άρα μόνο ο δικός σου. Αλλά καλός γλείφτης είναι κι αυτός και ελεεινότερος των δούλων του. Γιατί και μόνο που καταδέχεσαι, θεός πράμα, να τον υπηρετούν δούλοι άνθρωποι, λες και δεν είναι γεμάτη η φύσις απ’ όλα του καλού θεού τα ζώα γι αυτή την ταπεινή δουλειά. Ε; αυτό να είπης ως δικηγόρος του.στον σατανοθεοΚρόνο σου.
ΣΩ: Τώρα με νίκησες, που να πάροι. Να, γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ ήσυχος όσο είναι, και ένας Έλλην ακόμα, ζωντανός.
ΑΡ: Φοβάσαι τίποτα;
ΣΩ; Μόνο τον Ελληνα. Αυτός δεν τρώγεται με τίποτα.
ΑΡ: Αυτόν τον μαλάκα; Και γιατί δεν τον εξαφανίζεις;
ΣΩ: Αυτό προσπαθώ, αιώνες αιώνων τώρα. Αλλά αυτός ούτε τρώγεται ούτε εξαφανίζεται.
ΑΡ: Τότε άστον. Ποιος τον υπολογίζει; Δεν βλέπεις πως κατάντησε;
ΣΩ: Ποιος τον κατάντησε να λες. Τι διάολο θεός –δικηγόρος αυτού ίνα μην παρεξηγούμεθα – είμαι τότε;
ΑΡ; Άσ’ τονε τότε. Ένας ακίνδυνος μαλάκας δεν είναι;
ΣΩ: Νομίζεις; Κι όμως αυτή την μαλακία του φοβάμαι.
ΑΡ: Και γιατί;
ΣΩ: Μια φορά την πάτησα.και έκτοτε το φυσάω και δεν κρυώνει.
ΑΡ: Πότε.
ΣΩ; Τότε που μού έδωσε η γυναίκα μου, η Ρέα, την πέτρα. ¨Φά΄την¨ μου είπε.¨Μαλακιά, Έλληνας μαλάκας, είναι.¨
ΑΡ: Κι εσύ την έφαγες.
ΣΩ: Ναι, ο μαλάκας.
ΑΡ: Και λοιπόν;
ΣΩ: Έγινα εγώ ο μαλάκας κι εκείνη έγινε Δίας. Αχώνευτος ο κερατάς. Την ελληνική συνέχεια, ιστορία γαρ διαβάζεις, την ξέρεις μετά.
ΑΡ: Δεν καταλαβαίνω, δικηγόρε του θεού του ερέβους.
ΣΩ; Ο ΈΛΛΗΝ, τι δεν καταλαβαίνεις, πατριώτα; Επειδή κατέβηκε από υψηλότερους ουρανούς το κάθε μέλλον είναι πάντα δικό του. Οι δικές μου εβραιοδιαβολικές ημιαλήθειες μπορεί να διαιρούν και να βασιλεύουν στα σκοτάδια, η δική του όμως ακέραια αλήθεια πάντα επικρατεί τελικά γιατί βλέπει το φως και ανασταίνεται κάθε φορά μαζί του.
ΑΡ: Να σε είπω λοιπόν ρατσιστή, ξενοφοβικό, ομοφοβικό, φασίστα, ναζιστή, δικηγόρε του εξαποδώ;
ΣΩ: Έλεος! Με υποτιμάς και με φτωχαίνεις. Με κάνεις όπως. ένα τεράστιο εγώ άδειο από ανθρωπιά και καλοσύνη.
ΑΡ: Να σε είπω τότε κομμουνιστή, άθεο, διεθνιστή, ελληνοφοβικό, ομοϋπερήφανο, αρνησίπατρι…;
ΣΩ:Δις έλεος. Με εκφυλίζεις και με ισοπεδώνεις.
ΑΡ: Αν σε είπω ελληνικό τέλος πάντων;
ΣΩ: Ισοθέως τότε με εξυψώνεις, με ομορφαίνεις. Ελληνική γαρ ψυχήν έχειν επιθυμώ. Ώστε παραφράζων τον υψηλόφρονα ποιητήν Καβάφη .ως επιτύμβιον επιγραφήν το κάτωθι ήθελον αν επί του τύμβου μου αναγεγραμμένον. Το
¨ Ιδιότητα της ελληνικής δεν έχει η ψυχή του ανθρώπου τιμιωτέραν
Εις των θεών ευρίσκονται τα πέραν.¨
ΑΡ: Και το μέλλον; Τι μέλλον βλέπεις, ευλογημένε;
ΣΩ: Ξημερώνουν άγριες μέρες και έσχατοι καιροί , ακριβέ μου φίλε, για την ψυχή της ανθρωπότητος και την Ελλάδα, την ψυχήν της ανθρωπότητος. Αλλά εδραίοι και ακλόνητοι μείινατε. Ο Έλλην γαρ από την κορυφήν των ουρανών κατάγεται ένθα βασιλεύει το αιώνιον άδυτον φως και οι αήττητοι στρατοί του. Και όχι από τα Στύγεια υπόγεια του χάους και του ακαθάρτου σκότους εξ ού πηγάζει το κακό, το ψεύδος, η υποκρισία και η τυραννία του κόσμου τούτου. Διότι εκεί βασιλεύει η πλήξις και η ανία, ο κρυφός απέραντος της αταξίας θάνατος! Αυτό που ηδη βιώνουμε κα μάς απειλεί τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου