ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (17)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (17) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1)   Στα ψηλά βασιλεύει το μίσος, στα χαμηλά δουλεύει η αγάπη. Γι αυτό δυστυχούμεν.

2)  Όσο για την γυνή,  και το άριστον και το χείριστον έξεστι προκαλείν: την οικογένειαν τουτέστιν  και διαλύειν και δημιουργείν.

3) Που πας, διαβάτα, χωρίς αυτογνωσίαν, ανθρωπογνωσίαν και θεογνωσίαν ασκών; Έρμαιον της τύχης, άθυρμα και σπάραγμα των πονηρών καιρών;    

4) Ντροπή και ο γηράσας εκείνος και μυαλό μη βαλών. Και εις τον παρά φύσιν και αηδιαστικόν βιασμόν της εξουσίας προθύμως συμφωνών.   

5) Και φθάνει πια αυτός ο ιερόσχημος εκμαυλισμός. Τα μεταξύ υπερφυσικού θαύματος και ανθρωπογενούς απάτης όρια είναι λεπτά, πολύ λεπτά, σχεδόν αδιόρατα. Εξεπίτηδες τεθειμένα έτσι ίνα τονίζεται η εκδίκησι της λογικής της τιμωρούσης την ύβριν της ανεξετάστου πίστεως.

6) Κσι οι ιεροκήρυκες αν δεν ήσαν τόσο ματαιόδοξοι και παρεξηγημένοι με την αλήθεια. θα εξηγούσαν στον λαό το πώς μια πράξι καθαριότητος και σεβασμού στο φυσικό περιβάλλον είναι χιλιάκις πιο θεάρεστος από ένα τάμα ή μια προσευχή. Κατά τι πτωχότεραι θα ήσαν βέβαια αι θρησκείαι τότε αλλά ο κόσμος, βεβαιότατα, καθαρότερος.

7) Τί να κάνοι βλέπεις κι αυτός! Σε μια εποχή γενικής δυστοκίας είχε να διαλέξη ψυχαναγκαστκά ηθικό στρατόπεδο μεταξύ δύο κατασκευασμάτων. Ενός ελεεινού,  αποκρουστικά θανατωμένου, θεουϊού και μιας θεομάνας που κράταγε στους κόλπους της ένα ναυαγισμένο ουρανό.

8) Ιερό πράγμα έρχεται όπως και η μοίρα ο ασύλληπτος και αδέκαστος χρόνος, ζωαίς, ψυχαίς και πείρα γεμάτος . Γι αυτό και τοις φρονίμοις εμποιεί σοφίαν, δια δε τους άφρονες, εκλαμβάνεται, φεύ,  σαν ανεπιθύμητο αναλώσιμο φορτίο.

9) Ένδον ταπεινά σκάπτε και εύρισκε τας αληθείς λύσεις. Φεύγε τα αποχαυνωτκά μυστήρια. Δηλονότι γι αυτό και τα ουράνια μυστήρια γέγοναν θρησκευτικά μαρτύρια. Το δε απιστείν επίσης κρείσσον του πιστεύειν. Οι βιασταί γαρ της αγάπης ψάλλουσιν υπέροχα.

10)  Ήρως είναι αυτός που σηκώνει στις ηράκλειες πλάτες του τον άνθρωπο. Ημίθεος όποιος την μοίρα του έθνους του. Και όποιος αίρει τον άδυτο ουρανό μέγας ούτος ισόθεος.

11) Ο Καύκασος ένας ήλιος ξενιτεμένος. Κι ο Προμηθεύς προδομένος όχι εκ Διός πια αλλά από ΄να ξύλινο είδωλο κακέκτυπο αντίγραφό του. Η εξορία το πέτρινο ήπαρ κατατρώγει πολιτισμοκλαστική ανθρωποκτονία  που αυτοβαπτίσθηκε φιλανθρωπία.

12) Μα ούτε κι ο φουριόζος κομμουνιστής επαναστάτης πείθει πια. Στην πορεία πόσο άλλαξε κι αυτός ο άθεος χριστιανός! Απέστη απ’ αυτού πάσα χάρις ανθρωπιστική και παν επαναστατικό γούστο.  Η φθηνή φαντασμαγορική λάμψις των βεγγαλικών που ναυαγούν στα υψηλά όλη δική του.

13) Αγγέλους και θεούς ονομάζομε αυτούς, αλλά είναι απλά τα ουράνια μεγάλα αδέλφια μας. Από τόπους και χρόνους μακ-ρινούς μακ-άριους μας επισκέπτονται, κατά καιρούς, αθέατοι τυλιγμένοι με σκέψεις, σκιές και όνειρα.

14) Ουράνιο θεών αγγέλων και γήινο θνητών ανδρών το γένος ένα. Η ίδια αιθέρια, ψυχική καταγωγή, ουσία και σύστασις. Έκτοτε ο γεροχρόνος κύλισεν πολύ νερό όσο αυτό που ξεχώρισε ουρανό και γη. Άλλοι προόδευσαν ψηλά κι άλλοι μάχονται στα χαμηλά, στην ίδια γήινη τάξι.  

15) Αλήθεια, πόσο πολύ πιο ανθρώπινοι, φυσικοί, αληθινοί υπήρξαν οι προγονικοί θεοί της εθνικής ταυτότητος και ελευθερίας από την τρομακτική εκείνη, την κατασκευασμένη γυμνοφοβική αλήθεια του πολιτικοθρησκευτικού ολοκληρωτισμού! Πιο ευγενή κατάκτησι του ανθρωπίνου πνεύματος χρόνος και πολιτισμός έκτοτε δεν ανέδειξαν.

16) Ιερή, τιτάνια  και τραγική η θεία μοίρα που σου έλαχεν, ω Ελλάς! Η μοίρα του εξανθρωπισμού  και της αποθεώσεως του ανθρώπου. Όλη πάνω σου. Σήκω στα πόδια σου λοιπόν και προσεύχου και πολέμα όπως παλιά, κι όπως εσύ ξέρεις. Αν όχι εσύ, τότε ποιος άλλος;

17) Εδώ κάτω, για την ώρα, πάντως άγρια τα πράγματα.  Θεός και διάβολος του ιδίου εργοστασίου, ο καλός και κακός μπάτσος, αστυνομία γης και ουρανού εν αγαστή συνεργασία με θύμα αιώνιο τον άνθρωπο.  θέλουν από κούνια ηράκλειο πνίξιμο όπως εκείνα τα πονηρά φίδια της Ήρας. Έτσι.  

18) Απαίσια τελετουργία. Κλεμμένη, ¨κεχρισμένη¨ ψυχή, σπονδή στον πανάρχαιο Μινώταυρο. Το μαγεμένο θύμα φορτωμένο ξένες αμαρτίες στην κοιλία του τέρατος. Και ο σατανικός θύτης εξηγνισμένος, ολοκαίνουριος, έτοιμος για νέα εγκλήματα.  Εις σωτηρίαν απώλειαν πολλών.  Θέλημα θεού αλλά ποιού θεού;

19) Αλλά δεν είναι άνθρωποι Διός, υιοί φωτός, Έλληνες ολοκληρωμένοι άνθρωποι αυτοί αλλά είναι  λυκάνθρωποι του Κρόνου-Αβραάμ, μισοί άνθρωποι γι αυτό και μισάνθρωποι.  Μισούν ότι δεν έχει τιμή εξαγοράς,  άνθρωπος-ιδέα, θεός-ιδέα, επιστήμη-ιδέα.  Και κυρίως Ελλάς- ελευθερία - ιδέα.

20) Ίσως χρειασθούν αμέτρητοι αιώνες  αλλά η εξελικτική του ανθρώπου προδιαγραφή είναι αυτή. Μια μέρα θα γευθή τον ήλιο που φωτίζει μόνο θεούς και τον ολύμπιο ουρανό όπου αναπνέουν μόνο οι αθάνατοι. Μονόδρομος, αν και επίπονος και πολύ μακρύς και μοναχικός αυτό ο δρόμος, ο μεγαλόψυχος δρόμος προς τα άστρα.