ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (68)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (68)

1) Ιππόκαμπος (ο). Τα συνθετικά του η εικών του.

2) ρ. ειδοποιώ: Είναι σχετικό με το είδος ή την είδησι;

3) ¨Γκαρσόν¨ (παιδί) προσφωνούμε βαρβαριστί το αγόρι καφεσερβιτόρο. Το κορίτσι του είδους αυτού πώς θα προσφωνείτο ελληνιστί;     

4)  Ποια η πρώτη σημασία του ουσ. στήθος(το);

5)  αναλώσιμος (ο) επιθ. Η ετυμολογία και πρώτη σημασία του.

6) σκληρός (επιθ.) ( ο): Ποια η ετυμολογική ρίζα του;

7) στύλος (ο), στήλη (η) και στόλος: Πώς ετυμολογούνται;

8) στόχος (ο) (ουσ). Η καταγωγή και τα συνθετικά της λ.              

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (67) ΕΔΩ. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι  απαντήσεις  του Λεξιθήρος.  

1) ιππόκαμπος < ίππος + κάμπια.

2) ρ. ειδοποιώ < ειδ- (πρβ. είδησι, αρχ. ρ. οίδα (παρδ. ¨εν οίδα ότι ουδέν οίδα.¨)

3) Παιδί-γκαρσόν  ( γαλλιστί το άρρεν), παιδίσκη-κορίτσι –κοπελιά ( η θήλεια.)

4) ουσ. στήθος (το) < αρχ. ρ. ί-στη8μι, ί-στα-μαι (παρδ. Υψηλά ιστάμενοι)- στέκομαι +  θέα = το πο εξέχον εις θέαν μέρος του σώματος (κυρίως των γυναικών) όταν ιστάμεθα όρθοί.

5) επιθ.  αναλώσιμος (ο):  < αρχ. ρ. αναλίσκω, (πρβ. κατ-αναλίσκω ή καταναλώνω) < αλώ + ισχ-ύν = καταλύω την ισχύν (πρβ. ουσ. άλωσις) επί του προκειμένου εξοδεύω το έχειν μου.

6) επιθ. σκληρός (ο) < ι-σχυρός. (πρβ.  επιθ, κύριος.)

7)  Στ-ύ –λος = το (εις υ-ποδεχόμενον) στη-ρίζον μιαν σκεπήν. Στ-ή-λη (η) = το ορθούμενον κάθετον αρχιτεκτονικόν μέλος.  Στ-ό-λος (ο)< στο-λό-(χο)ς  = το στα-θμεύον, λοχεύον. (πρβ. ρ. ναυλοχώ, ουσ. λεχώ (η) κ.λ.π.)  

8) Ουσ. στόχος (ο) < ε-στ-ίαν + έχω = το στ-αθερόν σημείον (<στ-ημείον) εις ό τις εστι-άζει, σκοπεύει δι’ όπλου.