Shot in the Dark · Ozzy Osbourne

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Είμαι ροκάς. Κλασσική ροκ, heavy metal, hard rock, symphonic rock (η αγαπημένη μου ντόπα πριν και μετά από οτιδήποτε κάνω), ηλεκτρονική ροκ. ΄Όλα τα είδη της. Την αγαπάω την ροκ. Την αγαπάω όμως και για έναν ακόμα λόγο. Ποτέ κανένα ροκ κομμάτι δεν μίλησε άσχημα για γυναίκα. Ακόμα και το Roxane των Police αλλά και οι AC/DC είπαν αυτά που είχε να πουν με σεβασμό στην γυναίκα. 

 

Το ροκ εκθείασε την γυναίκα μέσα από το Hey You, το Αντζυ, το The Freewheelin του Bob Dylan, το Layla. του Eric Clapton, ακόμα και το Julia Και πόσα άλλα ακόμα.

 

Η ροκ ποτέ επίσης δεν πρόσβαλε σεξουαλικότητα και όχι μόνο δεν πρόσβαλε αλλά την σεβάστηκε χωρίς η ίδια η διαφορετικότητα να ξεφτιλίζεται όπως σήμερα και να προκαλεί χωρίς κανένα όφελος .

Στο Bohemian Rapsody και στο The Show must Go on o Fredy γίνεται θεός. Η Gloria Gaynor τραγουδώντας το I Willl survive απογειώνει την διαφορετικότητα και οι Cockney Rebel στο Sebastian δείχνουν και νιώθουν πραγματικά περήφανοι κοιτάζοντας όλους στα μάτια.

 

Μέσα από την ροκ μάθαμε να κρίνουμε χαρακτήρες και να μαχόμαστε για αξίες. Για αυτο και θεωρήθηκε επανάσταση και ακόμα είναι. H rock ήταν και είναι η μουσική των μαχητών της ειρήνης και της ανθρώπινης αξίας.

 

Δυστυχώς η ροκ σίγησε ή μάλλον δεν έχει την προβολή και αποδοχή όπως παλιά. Σήμερα προωθούνται οι τράπερς και τα σκυλοσουξεδάκια που περισσότερο μισανθρωπισμό, εγκληματικότητα και ρηχή καψούρα επιδεικνύουν.

 

Στίχοι;;; Ας μην το σχολιάσουμε; Μουσική; ο Θεός να την κάνει. Περισσότερο με ηλεκτρονικό οργασμό καμήλας μοιάζει τις περισσότερες φορές.

 

Υ.Γ Βάλτε ποτάκι , ανάψτε τσιγάρο και βάλτε δυνατά να ακούσετε. ΕΔΩ...