Η ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται....ως φάρσα.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται....ως φάρσα.

Για την ιστορία: Τέτοιες μέρες το 64 μ.Χ. ξέσπασε μία μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη, η οποία κατέστρεψε τα δύο τρίτα της πόλης.

Από την πρώτη στιγμή, όλοι έλεγαν πως τη φωτιά την είχε βάλει ο Νέρων. Είχε στείλει δικούς του να παριστάνουν τους μεθυσμένους και να ανάβουν φωτιές ως ατυχήματα υποτίθεται, (όπως γράφει ο ελληνικής καταγωγής ρωμαίος, Δίων Κάσσιος Κοκκηϊανός).

 

Ο Νέρωνας παρακολουθούσε την το θέαμα από τον «Πύργο της Εθνοφυλακής» (Torre delle Milizie), μέσα στο αυτοκρατορικό συγκρότημα, παίζοντας ωδές στη λύρα του (σύμφωνα με το ρωμαίο ιστορικό Γάιο Σουητώνιο Τράγκυλλο). Ο πύργος θα έμενε γνωστός ως «Πύργος του Νέρωνα».

 

Μέσα στον πανικό, δρούσαν οργανωμένες ομάδες παρακρατικών του Νέρωνα, που εξάπλωναν τη φωτιά πυροδοτώντας καινούριες εστίες ή σαμπόταραν το έργο της πυρόσβεσης. Αφού κατεσβέσθη η πυρκαγιά, ο Νέρων δήλωσε: «αφού θα καεί που θα καεί κάποια στιγμή, γιατί να μην κάνουμε επενδύσεις». 

 

Διέταξε τον διωγμό μειονοτήτων ως υπεύθυνους της πυρκαγιάς για να αποποιηθεί της ευθύνης, όπως τη χριστιανική κοινότητα της Ρώμης, που ήταν εξόχως αντιδημοφιλής στους Ρωμαίους νοικοκυραίους, (όπως αναφέρει ο Ρωμαίος Ιστορικός, Τάκιτος) και όσους συγκλητικούς και εισαγγελείς διαφθοράς ερευνούσαν την υπόθεση. 

 

Στη συνέχεια προχώρησε σε ένα μεγαλεπήβολο και πολυέξοδο σχέδιο οικιστικής αναμόρφωσης της πρωτεύουσας (χωρίς «μεγάλο περίπατο») και για τον εαυτό του έφτιαξε ένα πολυτελέστατο ανάκτορο, που το ονόμασε Domus Aurea και μέσα σε αυτό υπήρχε ένα πελώριο άγαλμά του, ύψους 30 μέτρων. 

 

Η βαριά φορολογία και η κακή διοίκηση έκαναν το λαό να επαναστατήσει. Το 68 μ.Χ., επαναστατικά στρατεύματα με αρχηγό τον Σέρβιους Γάλβα, διοικητή της Ισπανίας (από την αντίπαλη οικογενειοκρατία) βάδισαν κατά της Ρώμης. Μαζί τους ενώθηκαν και οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα, ενώ ο ίδιος το έσκαγε από την πόλη. 

 

Νιώθοντας, πως πλησίαζε το τέλος του, αλλά μη έχοντας το θάρρος να αυτοκτονήσει, έβαλε ένα (γνωστό ρουφιάνο) αυλικό του, τον Άδωνι Γεωργιαδιο Νανογιλέκιο, να τον μαχαιρώσει. Ο οποίος ως ελεεινό σκουλήκι, το έκανε με μεγάλη χαρά.

 

Φήμες επίσης λένε, πως παρακρατικοί έκαψαν την τράπεζα του Μάρκου Γάιου Μαρφίνιου, για να προκαλέσουν προβοκάτσια στους διαδηλωτές που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους ενάντια στον Νέρωνα.

Η εφημερίδα «Ρωμαϊκός Κήρυκας» έγραψε πως ένας ογδοντάχρονος σκλάβος στα κτήματα του Λέκινθου Βατιάτου (εκπαιδευτή μονομάχων από την Κάπουα) έκαιγε ξερόχορτα.

 

Μετά θάνατον, η Σύγκλητος τον κήρυξε δημόσιο κίνδυνο και αναγνώρισε ως αυτοκράτορα τον Γάλβα, με αποτέλεσμα την έκρηξη ενός σύντομου εμφυλίου πολέμου, τον φόνο του Γάλβα και το τέλος της Ιούλιο-Κλαυδιανής δυναστείας, που αντλούσε το κύρος της από τους συγγενικούς δεσμούς με τον Οκταβιανό Αύγουστο και, μέσω αυτού, με τον Ιούλιο Καίσαρα.