ΤΙ ΔΕΝ ΒΛΈΠΕΙ Η ΓΙΑΔΙΚΙΑΡΟΓΛΟΥ ΠΟΥ ΚΟΙΤΆΕΙ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΒΑΣΙΛΗ ΠΟΥ ΧΑΖΕΎΕΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΠΟΥ ΒΆΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ "ΟΛΑ ΑΠΟ ΑΠΕ" (Ή γιατί οι επόμενοι πόλεμοι θα γίνουν για τον έλεγχο... της άμμου της Σαχάρας)
Μία εταιρία με έδρα το Χόνγκ Κονγκ, ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα μια απλή βιομηχανική μέθοδο παραγωγής πράσινου υδρογόνου, δηλαδή από νεράκι, που ΔΕΝ χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια από ΑΠΕ για την παραγωγή του.
Βασίζεται σε μια γνωστή από το 2003 χημική τεχνολογία (μελετήθηκε πλήρως μέχρι το 2017) που χρησιμοποιεί μια γκρίζα σκόνη πορώδους νανοϋλικού, (την λένε Si+), που όταν ανακατευτεί με νερό, το διασπάει παράγοντας το πολύτιμο για να κινήσει τον πολιτισμό μας υδρογόνο αντί της καύσης κάποιας ένωσης του άνθρακα.
Σήμερα, στην πρώτη της γενιά, αυτή η σκόνη παράγεται από την ανακύκλωση ηλεκτρονικών και "πεθαμένων" panels φωτοβολταϊκών. Λίγο αργότερα χρησιμοποιώντας μόνο την άμμο της Σαχάρας. Έτσι, χωρίς πολλά πολλά, μπορεί να μεταφερθεί σήμερα το ισοδύναμο της ενέργειας που κουβαλάει ένα πλοίο μεταφοράς συμπιεσμένου υδρογόνου (70.000 τόνοι) ή 45 αντίστοιχα πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) μόνο με 33 containers!
Αφού παράγει τοπικά το υδρογόνο που χρειαζόμαστε από νερό, η "σκόνη" μετατρέπεται σε ανακυκλώσιμη άμμο, το δε υδρογόνο θα ξαναπαράγει νερό, όταν "καεί" για να μας δώσει την ενέργεια που χρειαζόμαστε.
(Αυτό είναι ένα από τα 11 παραδείγματα που συνεχίζω να παρακολουθώ συστηματικά από το 2010. Κάποιες άλλες μέθοδοι, πιο φουτουριστικές, χρησιμοποιούν άλγη, αλλά είναι πολύ πίσω ακόμη για να γίνουν εφαρμογές βιομηχανικής κλίμακας).
Οι γεωπολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις τέτοιων μεθόδων παραγωγής ενέργειας, θα είναι τεράστιες. Μέσα στην επόμενη δεκαετία ίσως, θα ακυρωθούν όλα τα mega-projects φαραωνικού τύπου "πράσινης μετάβασης". Δηλαδή οι μπαρούφες που μας πουλάει σήμερα εδώ και το Γεραπετριστάν μπας και σωθούν οι Τράπεζες με νέα μεγαδάνεια, αφήνοντας τα δάση να καίγονται ως συνέπεια τους, και ανοίγοντας ταυτόχρονα νέα μέτωπα πολέμων για τον έλεγχο των σπάνιων μετάλλων που απαιτούν, και που κανένας δεν λέει ότι δεν φτάνουν όσα υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη για τα γίνουν "όλα από ΑΠΕ".
Ο "εκδημοκρατισμός" και της παραγωγής ενέργειας, αν συνδυαστεί και με έναν αντίστοιχα αποκεντρωμένο σύστημα για την παραγωγή χρήματος από τις τοπικές κοινωνίες και ενώσεις ενεργειακών συνεταιρισμών τους, είναι ο συνδυασμός που, κατά την γνώμη μου, μπορεί να σώσει και τον πλανήτη, ανεβάζοντας και τον τεχνολογικό του πολιτισμό σε ένα ανώτερο επίπεδο, χωρίς να παράγει νέες κοινωνικές ανισότητες και νέες εστίες εντάσεων.
Συγνώμη για την διακοπή της ροής σας. Είπα να πω μια αισιόδοξη καλησπέρα μέσα στην μαυρίλα του μεσαίωνα που κυριαρχεί εκεί έξω. Συνεχίστε τώρα με ότι κάνετε χαζεύοντας την Γιαδικιαρογλου.
Για όσους το ψάχνουν...ΕΔΩ.
3 σχόλια:
Καλό απόγευμα , κάπου το πήρε το μάτι μου πριν μερικές μέρες , πολλά υποσχόμενο αν το αφήσουν , θα κλαίνε και οι εφοπλιστές μας ... Στο άρθρο που το είδα είχε και ένα ανταγωνιστικό προϊόν από το Deakin University's Institute for Frontier Materials . Ο ζεόλιθος με την επιφάνεια που περιέχει στο εσωτερικό των πόρων του χωράει απίστευτες ποσότητες αερίων για διάφορες εφαρμογές . Μακάρι να περπατήσει γιατί η ενέργεια είναι ένα από τα βασικά εργαλεία ελέγχου μας και τώρα με τον Κούλη και εργαλείο πτώχευσης και λεηλασίας μας .
kakos04
Kαλησπέρα Νικόλα...Σίγουρα έχουμε να μάθουμε πολλά, αλλά μέχρι τότε μη μας πουλάνε φούμαρα οι επαγγελματίες απατεώνες που κάνουν τους κυβερνήτες,για πράσινη ανάπτυξη και ανανεώσιμες πηγές που το μόνο που ανανεώνουν είναι τους τραπεζικούς λογαριασμούς της κλίκας!
Και αν αναρωτιέσαι πόση ενέργεια απαιτείται για την παρασκευή του.
Από όσα δημοσιευμένα papers βρήκα, φαίνεται ότι η ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή του Si+ (με μέθοδο μηχανικής ανακύκλωσης ηλεκτρονικών), είναι μεγαλύτερη από την ενέργεια που θα απελευθερώσει το container ενέργειας που λέγεται υδρογόνο, και που θα το βρούμε στο νερό. Άρα COP της συνολικής μεθόδου μικρότερο του 1. Θα συνεχίζουν να απαιτούνται κάποιες περιορισμένες μονάδες ΑΠΕ για την παραγωγή του.
Όμως κάτι κερδίζουμε:
🔸 Ασφάλεια μεταφοράς/αποθήκευσης (αντί να κουβαλάμε υδρογόνο, κουβαλάμε σκόνη)
🔸 Δυνατότητα τοπικής παραγωγής ενέργειας σε αποκεντρωμένη βάση
🔸 Περιορισμό της χρήσης σπάνιων μετάλλων για το βλακώδες "όλα από ΑΠΕ".
Προφανώς τα συστήματα παραγωγής/διανομής που θα απαιτηθούν στο χρονικό διάστημα μετάβασης, θα χρησιμοποιήσουν και τις σημερινές υποδομές φυσικού αερίου, αφού ακόμα δεν υπάρχουν κατάλληλα μέταλλα για καυστήρες καύσης καθαρού υδρογόνου (όπου απαιτείται η θερμική του ενέργεια και όχι ο hard currency ηλεκτρισμός)
Δημοσίευση σχολίου