ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ή΄(9)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ή΄(9)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Περνώντας από Ελλάδα ποτέ δεν θα είσαι μετά ο ίδιος. Θα έχεις αποκτήσει μια βαθειά σχέσι αγάπης ή μίσους μ’ αυτήν και αναλόγως εφεξής θα κρίνεις και θα κρίνεσαι. Ίσως και σε κάποια ακόμα επέκεινα ζωή.

Προσδοκώμεν επάνοδον Ηρακλειδών. Από όλας γαρ τας θυσίας η πιο αγνή και γενναία, η πιο ιερά και θεοφιλής, η υπέρ πατρίδος. Ο πιο δε σύντομος δρόμος για την κόλασι η θεοστυγής απάρνησι και προδοσία της.

Ωμά και ακραία και πάλιν βλέπω, ωμά και χυδαία θα ομιλήσω. Στην Ανατολή του αγίου φωτός ντύνουν τ’ αγοράκια γυναικεία και τα ξεκωλιάζουν ομαδικώς και τελετουργικώς. Και η θρησκεία; ¨παίρνει μάτι¨ ανέκαθεν ούτως ειπείν, πουλάει συγχώρεσι και μαζεύει κέρδη. Κι άγιος ο θεός.

Αν η ιστορία είναι ως λέγεται μια ψιμυθιωμένη γηραιά πόρνη, η θρησκεία είναι η προαγωγός αδελφή της. Υπόδουλος ανέκαθεν του συστήματος ¨στήνει κώλο¨ αυτή πρώτη στο σύστημα και νουθετεί τους πιστούς της πράττειν παρομοίως.

Ώστε μόνο η σκέπη της πατρίδος σώζει τους εθνολαούς και όχι τυχοδιώκται θεοί, περιπλανώμεναι τράπεζαι και σκηνίται του σήμερα εδώ κι αύριο αλλού.

 
2.  Γι αυτό λοιπόν και δια στόματος Ομήρου οι πάνσοφοι τότε αρχαίοι Έλληνες είχον σημαία των το ¨αμύνεσθαι περί πάτρης,¨ αποφασισμένοι για ελευθερία μόνο ή θάνατο. Σαλαμίνες, Μαραθώνες και Θερμοπύλες έστηναν και όχι κώλους¨ σε ξένους και εμφύλιους ξεπουλημένους  (δις τύραννοι αυτοί) δυνάστες.

Τέτοια πορνοκανιβαλικά ξεφτιλίκια των βαρβάρων βλέποντας, γέμιζαν φρίκη και αηδία, και καμιά φυσικά δοεστραμμένη υπερηφάνεια αναλογιζόμενοι το πόσο κολασμένα χαμηλά μπορεί να ξεπέσει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια όταν χάνεις την ελεύθερη πατρίδα σου την μόνη που μπορεί να σε προστατεύσει.  

¨Τότε μοι χάνοι ευρεία χθων¨ (να με χώσει τότε χώμα παχύ) και όπως Έκτωρ προς Ανδρομάχην ¨αλλά με τεθνηώτα χυτή κατά γαία καλύπτει πριν γε σης τε βοής σον δ’ ελκυθμοίο πυθέσθαι.¨  (πεθαμένο να με κρύψει κάτω της η γη πριν τη βοή σου (Ανδρομάχη) την σπαρακτική και το βίαιο τράβηγμα της δουλείας πληροφορηθώ.)

Αφού ζών θάνατος λογίζεται η σκλαβιά και η ατιμοσύνη της. Και δεν είναι τα ονόματα των θεών, τα μαγικά και τα τελετουργικά, αυτά που μας πάνε ψηλά. αλλά είναι αι αιώνιαι αξίαι και αλήθειαι που οι ουράνιοι αυτοί εκπροσωπούν.

Τί είς θεός, τί δώδεκα, τί πολλοί; Σχήμα λόγου εν πολλοίς οι αθέατοι αθάνατοι. Οι άνθρωποι αξιολογούνται και κρίνονται όχι βάσει θρησκευτικών πεποιθήσεων αλλά δια την αρετήν και την πνευματικήν των καλλιέργειαν και καταξίωσιν. Και αν υπάρχουν δίκαιοι κριταί θεοί έχουν ως γνώμονα αυτό.

3. Όπου λιγοστεύουν μυαλό και ψυχή περισσεύουν φόβοι και θεοί.  Αι έντρομοι ικεσίαι και προσευχαί υπό το βάρος του φόβου των πηγαίνουν προς τα κάτω εις τον αντιθεόν του φόβου, ποτέ υψηλά.   

Τους σοφούς δεν εξαπατά η χαρά, μήτε τρομάζει η λύπη. Αδέλφια είναι αυτές και ακόρεστες. Και μας μοιράζονται εκ περιτροπής, μας εξαντλούν εξίσου, αν δεν τις μετρά και ελέγχει ο λόγος. Φεύγειν μας δει ό,τι μας κάνει περισσότερο οκνηρούς και ολιγότερους πολεμιστάς.   

Έκαστος παιδεύεται και εκπαιδεύεται μαζύ απ’ τον προσωπικό, τον ατομικό του δαίμονα. Άλλος από το σεξ, άλλος απ’ το φαγείν, το ποτό, την πολιτική, την θρησκεία, την στοιχηματολαγνεία… Αλλά ουδέν ευωδέστερον από μια ανθισμένη ανοιξιάτικη καρδιά.

Ο κόσμος αυτός γυμναστήριον του κακού, ψεύδος και πλάνη παντού. Και το ευρείν το αληθές σπανίζει τόσο όσο και το ευρείν αληθινό, πνευματικό και πράο άνθρωπο. Η εποχή γαρ και αι συνθήκαι δεν ευνοούν τέτοια παιδεία αλλά παρέχουν μόνο ψεύδη και εμπόδια.

Και μη πάει ο νους σου στη θρησκεία. Δεν είναι το ασφαλές καταφύγιο του καλού ανθρώπου πια εκεί, δεν κυβερνά πια ο θεός εκεί. Μόνο μια  άγια μαφία και επιχείρησις - εκκλησία.  

Δεν υπάρχει σωτηρία πέραν της αυτοσωτηρίας του αυτοδίδακτου. Ευδαίμονες όσοι εγαλουχήθησαν με το μέλι του κεραυνού. Το δίκαιον όλο ανήκει στον θεό. Αλλά για τους θνητούς το καλύτερο δίκαιο είναι αυτό που ξέρει να μοιράζεται.

 
4. Υπάρχει πολλή βρωμιά και στον χώρο της τέχνης όπως και της θρησκείας. Καλό το πιστεύειν αλλά και το μη πιστεύειν καλύτερο. Πολλά ισχύει και ωφελεί η εξεταστική διάνοια και η ιδιότροπος αρετή.

Και ας μη εξυβρίζωμεν και ασχημονώμεν εις το ιερό πνεύμα της ζωής, τους βωμούς της πίστεως, ελπίδος και αρετής όπου ο άνθρωπος εναποθέτει τα πιο ευγενή και ιερά του αισθήματα. αλλά ευγενώς και ευσεβάστως προ αυτών στώμεν.  

Η επωνυμία τρέφεται από την ανωνυμία, η κίνησις από την ακινησία, η δύναμις από την αδυναμία. Ουδέν λέγε περιττόν μηδέν έχε ανεξέταστον. Η όρεξις βάζει το όραμα, η ηδονή την ενέργεια και η συνήθεια τον κορεσμό και τα όρια.

Η ιδέα, το αιώνιον πνευματικόν αρχέτυπον, δεν έχει οπαδικόν, προσηλυτιστικόν χρώμα. Η ιδεολογία έχει. Η ιδεοληψία υπερ-έχει. Προ πάντων δε ας μη μας ενθουσιάζει και θαμβώνει η ίδέα της δόξης.

Δεν συνυφαίνεται πάντα αυτή με την αλήθεια, την αρετή και το δίκαιον. Τουναντίον τιμά και υπηρετεί το πλείστον την δύναμι και το χρήμα της αδικίας, της ατιμίας και του εγκλήματος. Και ως εκ τούτου ου μόνον η ¨αφανής αρμονίη¨ αλλά και η ¨αφανής δόξα¨ της φανεράς έρχεται ανωτέρα, ¨κρείττων.¨