ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΜΙΛΑΜΕ;;

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΜΙΛΑΜΕ;;

Από τα διαθέσιμα στοιχεία απασχόλησης για τις χρήσεις 2022-2023, η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία καταγράφει 197 επιχειρήσεις (63 ενεργές) που απασχολούν συνολικά 8.920 εργαζόμενους. 

 

Το 2009, 80 εταιρείας αμυντικής βιομηχανίας απασχολούσαν αντίστοιχα 19.059 εργαζόμενους.

Η κατανομή των 197 εταιρειών αμυντικής βιομηχανίας, με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία των δυο συνδέσμων του κλάδου και σύμφωνα με την κύρια δραστηριότητά τους, δείχνει ότι:

 

Στην κατηγορία “Βιομηχανία – Κατασκευές” συμμετέχουν 56 εταιρείες (28%) με βιομηχανικές, βιοτεχνικές, παραγωγικές, κατασκευαστικές, μηχανουργία, χυτήρια, καλωδιώσεις κ.λπ. για παραγωγή κυρίως πρωτοτύπων συστημάτων drones, υλικά παραλλαγής, είδη στρατιωτικής εξάρτησης, ειδικά πυρομαχικά και εξαρτήματα.

 

Στην κατηγορία “Πληροφορική” δραστηριοποιούνται 31 εταιρείες (16%) με δραστηριότητες σε υπολογιστές, λογισμικό κ.λπ. Κύριο πεδίο ενδιαφέροντος είναι η κυβερνοασφάλεια και τα πληροφοριακά συστήματα Command & Control.

 

Στην κατηγορία “Υπηρεσίες”, 36 εταιρείες (18%) με διάφορες δραστηριότητες 

 

Στην κατηγορία “Εμπορία” δραστηριοποιούνται 28 εταιρείες (14 %).

 

Στην κατηγορία “Ναυτιλιακά” είναι ενεργές 22 εταιρείες (11%) με ναυπηγεία, ναυτιλιακές εργασίες και επισκευές πλοίων του πολεμικού ναυτικού ή του λιμενικού.

 

Στην κατηγορία “Αεροναυπηγική” δραστηριοποιούνται 10 εταιρείες (5%)-εκτός της ΕΑΒ που παραμένει η μεγαλύτερη παραγωγική εταιρεία όλου του αμυντικού τομέα με το 1/4 του συνολικού προσωπικού του τομέα. Όλες οι άλλες είναι εταιρείες εκπαιδεύσεως και συντηρήσεως πτητικών μέσων κ.λπ. και 2-3 startups εξειδικευμένες στην διαστημική τεχνολογία.

 

Στην κατηγορία “Επικοινωνίες” ανήκουν 7 εταιρείες (4%) που εξειδικεύονται κυρίως στην ανάπτυξη ειδικών συστημάτων ασφάλειας τηλεπικοινωνιών.

 

Στην κατηγορία “Mελετών – Συμβούλων” καταγράφονται 7 εταιρείες (4%).

 

Από το σύνολο αυτών των εταιρειών, μόνο 22 δραστηριοποιούνται κατ’ αποκλειστικότητα ή κατά κύριο λόγο με παραγωγή ή και υπηρεσίες με την Άμυνα και την Ασφάλεια, όσο λιγότερες από 40 (από το σύνολο των 197) έχουν πιστοποιηθεί από το ΓΕΣ ως προς τα συστήματά και διαδικασίες ασφάλειας που διαθέτουν.

 

Σχεδόν όλες οι υπόλοιπες ασχολούνται με την έρευνα ή την ανάπτυξη προϊόντων και υπηρεσιών "διπλού σκοπού", στοχεύοντας κυρίως την κάλυψη αναγκών του πολιτικού τομέα.

 

Παρ' όλο που οι πιο πάνω εταιρείες, μαζί με πολλά ερευνητικά κέντρα ή εργαστήρια ελληνικών πανεπιστημίων, καταγράφουν πολύ καλές επιδόσεις στην διεκδίκηση και διεκπεραίωση επιδοτούμενων ερευνητικών προγραμμάτων του προγράμματος EDF της ΕΕ, (ή Ελλάδα ήρθε 5η σε συμμετοχές σε προγράμματα το 2024), ο κύκλος εργασιών του συνόλου των ελληνικών εταιρειών του αμυντικού τομέα έφτασε το 2024 μόλις το 1,5δισ ευρώ. 

 

Από αυτά, λιγότερα του 2/5 προήλθαν από εξαγωγές ή για την κάλυψη αναγκών του ελληνικού στρατού (με πρωταθλητή σε αυτόν τον τομέα την ΕΑΒ), με τα υπόλοιπα έσοδα να δημιουργούνται κυρίως από δημόσιες (της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ) επιδοτήσεις προγραμμάτων έρευνας/ανάπτυξης ή υπηρεσίες μελετών κλπ cut&paste αθλήματα ξεπλύματος μαύρων για ημετέρους.

 

Η στρατηγική ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης του κλάδου, εν όψει και της υλοποίησης του ReArm της ΕΕ, περνάει μέσω του νέου φορέα ΕΛΚΑΑΚ του Υπουργείου Άμυνας (που βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά και ακόμα ψάχνει για γραφεία), που έχει ως σκοπό την κινητοποίηση και κεφαλαίων ιδιωτικών funds (τα περισσότερα funds στην ΕΕ έχουν ακόμη καταστατικό με αποκλεισμό συμμετοχής τους στον τομέα της άμυνας). Και για την "μετάφραση" των νέων επιχειρησιακών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων σε προδιαγραφές και επιδοτήσεις ανάπτυξης νέων συστημάτων από ελληνικές εταιρείες, λέει.

 

Έτσι, χωρίς πάλι κάποια στρατηγική εξειδίκευσης σε 2-3 συστήματα ή τεχνολογίες αιχμής, το μέλλον και αυτού του κλάδου προδιαγράφεται από αυτό που πέτυχαν αντίστοιχα οι ίδιες νεοφιλελέ πολιτικές στις δεκαετίες πριν τα μνημόνια: 

 

Τον ρόλο του μεταπράτη-ενδιάμεσου των "μεγάλων" Ευρωπαίων του κλάδου, μετά και τις μελλοντικές εξαγορές των πιο πετυχημένων- από όσες εταιρείες επιβιώσουν στον επόμενο κύκλο άνθισης του κλάδου με εκείνα τα 800δισ της ΦοντερΛάϊνεν. Εξαγορές είτε από ισραηλινές εταιρείες (όπως έγινε με την Intracom defense) ή από Αραβικά funds (όπως επιδιώκεται από το 19 για την ΕΑΒ και τα "υπόλοιπα" της πάλε ποτέ ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας των δεκαετιών 80-90).

 

Τα 25δισ επιπλέον που θα δαπανηθούν μέχρι το 2030 στα πλαίσια του ελληνικού ReArm (κόβοντας αντίστοιχα πάλι συντάξεις και ότι απέμεινε από το κοινωνικό μας κράτος), θα πάνε πάλι για αγορά έτοιμων συστημάτων "από το ράφι"-με μηδενική εγχώρια προστιθέμενη αξία. Ψώνια από γνωστές ξένες εταιρείες, που έχουν ήδη πιάσει τα στασίδια με φουνταριστούς υπουργούς και υφυπουργούς κλπ λομπίστες συμβούλους.

(Ο αντίστοιχος κύκλος εργασιών αυτής της τελευταίας συνομοταξίας δεν υπολογίζεται στις επιδόσεις της αμυντικής βιομηχανίας ακόμη. Όταν το κάνουν, θα υπερδιπλασιαστεί και ο τζίρος του κλάδου με ευκολία).

Ενδεικτική εικόνα του κλάδου, όσα καταγράφηκαν ΕΔΩ.