ΠΑΤΜΟΣ ΥΠ’ΑΤΜΟΝ (ή ΚΑΖΑΝ ΚΑΖΑΝ)

 ( Ιδού Ποιός Άνοιξε την Κερκόπορτα και Έγινε Γραμματόσημο το 1953 από την Τουρκία)

ΜΕΙΔΙΑΣ ο Συγγράφων :

(Ιωαννίδης –Δαιμονιάδης)

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : Κάθου τέκνον μου.

ΔΑΙΜΟΝΙΑΔΗΣ: Έχε την ευλογίαν μου, άγιε. (Κάθεται.)

ΙΩ: Εγώ; Χα.Αστειεύεσαι τέκνον μου. Αλλά πρόσεχε. Ο μετανοών έχει εικόνα συντριβής και ουχί γελάκια όπως η φιλομειδής πόρνη Αφροδίτη.  

ΔΑΙ: Εγώ ειμί η Αφροδίτη;

ΙΩ: Συ είπας. Λοιπόν λέγε. Το ποινικό σου, έεε το αμαρτωλό σου μητρώο.

ΔΑΙ: Είναι προσωπικά δεδομένα αυτά. Μη ανακοινώσιμα εις άλλον πλην θεού.

ΙΩ: Αλλά εγώ ειμί ο εξομολογητής τού και σού.  Λέγε, ο θεός ακούει.

ΔΑΙ: Εσύ τότε περισσεύεις. Άπαγε εκτός.

ΙΩ: Έξω υπάρχει πολλή ανεργία. Κι εγώ έχω μια ολόκληρη μοναστηριακή επιχείρησι να συντηρήσω. Ακούω.

ΔΑΙ: Προπάντων μεταξύ κατεργαρέων συναδέλφων ειλικρίνεια, έτσι;.

ΙΩ: Ειπέ μου.

ΔΑΙ: Εσύ πρώτα. Τι παριστάνετε εδώ στο όρος πάνω;

ΙΩ: Μαγεύουμε τα σύννεφα, γοητεύουμε τους ουρανούς. Τι θες;

ΔΑΙ. Χμ. Με το αζημίωτο πάντως.

ΙΩ: Ο θεός ξέρει.

ΔΑΙ: Το μπαλάκι στην εξέδρα ήγουν. Παλιό κόλπο. Πιασάρικο.

ΙΩ: Εσύ τι νομίζεις;

ΔΑΙ: Θα σού είπω. Εγώ βλέπω ένα μεταφυσικό τσίρκο. Το τσίρκο των αγίων του θεού. Άγιοι όπως τα άγρια σπάνια θηρία. Όπως είπε κι ο σοφός: Άνθρωπος μόνος, ή θηρίον ή θεός. Αν και δεν είστε μόνοι εδώ κανείς σας. Κανονικός στρατώνας. Τα Λ.Ο.Κ. της θρησκείας.

ΙΩ: Χα, χα. Έχεις πλάκα. Για συνέχιζε.

ΔΑΙ: Περάστε κόσμε. Εκτός από αέρα του βουνού κοπανιστό σερβίρομεν, εκθέματα αρωματικών λειψάνων, προσευχάς αέρος αέρος και ψαλμωδίες έξτρα. Ένα κερί το εισιτήριο για την παράστασι, αφιερώματα, δωρεαί, κληρονομιαί  και επί πλέον εξυπηρετήσεις στο βάθος δεξιά. Δίδομεν και απόδειξιν δια την εφορίαν.

ΙΩ: Φυλάμε την πίστιν, δαίμονα, το δόγμα.

ΔΑΙ: Σιγά μη φυλάτε και τον θεό.  Απλά στην αυλή του κρεμασμένου, εσείς κόβετε εισιτήρια.   

ΙΩ: Τι είπες;

ΔΑΙ: Το χρήμα φυλάτε λέω. Όπως και η Αθηνά στην Ακρόπολι και ο Απόλλων στους Δελφούς και η αγία Σιών στην Ελβετία.


ΙΩ: Είπα και ελάλησα. Την ορθήν πίστιν.

ΔΑΙ: Καλά τραγούδα εσύ;  

ΙΩ: Με τον θεό μιλάμε και τους πιστούς ανθρώπους κάνουμε συνομιλητάς των αγίων. Αιχμαλωτίζουμε την αθανασία.

ΔΑΙ: Υβριδικό πόλεμο κάνετε. Ψυχολογικάς ειχειρήσεις. Και επί του προκειμένου κανονική ψυχοκλοπή. Ή αλλιώς το ¨κινέζικο μαρτύριο της επαναλαμβανομένης σταγόνας.¨ Δροσιά στην αρχή. Μαρτύριο και κατάρρευσις στο τέλος. Μπίγκο!

ΙΩ: Τώρα κάτι μας είπες.

ΔΑΙ: Είπαμε μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.  Όλα αυτά τα μονότονα επαναλαμβανόμενα υπνωτιστικά τελετουργικά και τυπικά της θρησκείας αυτό τον απώτερο ψυχολογικό σκοπό έχουν. Με την απόλυτη βαρεμάρα και πλήξι που σε μπουκώνουν εξ απαλών ονύχων και υποχρεωτικά σε εθίζουν κουρελιάζοντάς σου  ανεπαίσθητα τα νεύρα της ψυχής. Και μετά γίνεσαι άβουλο ρομπότ, βλέπεις αγγελάκια ό,τι διατάξτε όπως με τα ναρκωτικά. Και ορίστε πώς κατασκευάζεται ο τέλειος δούλος και τέλειος μαζί πιστός. Δύο σε ένα.

ΙΩ; Σσσσστ! Μάς ακούνε, διάολε.

ΔΑΙ: Ιδίως αι γυναίκες και τα γραϊδια. Πολλή πίστι.

ΙΩ: ( Έξαλλος.) Σκάσε διάολε με κόλασες.

 ΔΑΙ: (Απτόητος.) Και όσων τρέμει ο πισινός να εκβή η ψυχή τους.  Άγια όντως η πίστι του φόβου.

ΙΩ: Προσφέρουμε κοινωνικό έργο. Ηρεμία και ασφάλεια που σπανίζουν σ’ αυτό τον αμαρτωλό κόσμο.

ΔΑΙ: Η πρώτη ασφαλιστική βέβαια. Όσο για την ηρεμία την προσφέρει δωρεάν και μόνο του το ωραίο ορεινό περιβάλλον, η μητέρα φύσις,  όπως εδώ. Και αν δεν ήσασταν εσείς τα μιάσματα του θεού θα την έκανε αυτή την δουλειά καλύτερα.

ΙΩ: Ποια φύσις ποια μητέρα. Η Παναγία και μόνο αυτή.

 ΔΑΙ: Μη μου μιλάς για γυναίκες. Έχουν όλες τον διάολο μέσα τους. Δηλαδή εμένα. Κι όπως κι εσύ ξέρεις γυναίκα έξω απ’ το σπίτι, κλάψε την οικογένεια. Ή φορδέλο αυτή θ’ ανοίξει ή θρησκεία θα στήσει. Το σπίτι της πάντως θα το κλείσει. 

ΙΩ: Εδώ όμως βρίσκουν την ουράνια γαλήνη. 

ΔΑΙ: Ψυχοπαγίδες, καταλαβαίνω, για χαμένες θηλυκές ψυχές. Παλιά δοκιμασμένη επιτυχημένη συνταγή. Αξίζει το πλυντήριο.

ΙΩ:  Για την σωτηρία της ψυχής των.

ΔΑΙ: Πιο συμφεροντολόγοι απ’ τους πιστούς σας δεν υπάρχουν.

ΙΩ: Μην το λες.

ΔΑΙ: Το λέω. Και την πίτα της μάσας ακέραια και τον σκύλο της ψυχής χορτάτο. Έτοιμοι να σφάξουν αλλήλους για μια θέσι στο δημόσιο-παράδεισο του θεού.

ΙΩ: Όταν θίγεται το θρησκευτικό τους συναίσθημα…

ΔΑΙ: Πολύ εύθικτο και ευέξαπτο, ρατσιστικό συναίσθημα αυτό το θρησκευτικό. Φωνή λογικής ή άλλου συναισθήματος δεν ακούει.

ΙΩ; Όταν έχεις τον θεό τι να την κάνοις την λογική;

ΔΑΙ: Το αντίθετο μάλλον ισχύει. Λογικής μη ούσης τι να τον κάνεις τον θεό;   Προφτάινεις καταστραφήναι και από μόνος σου πριν προλάβη καταφθάσαι ο θεός. .

ΙΩ: Εμείς…

ΔΑΙ: Μια συγκεκαλυμμένη τράπεζα των ναυαγών του θεού είστε κι εσείς όπως κι εμείς. Ας μη κρυβόμαστε. Στην ανικανότητα και βλακεία του ανθρώπου επενδύουμε.

ΙΩ: Βλασφημάς την αγία τράπεζα;

ΔΑΙ: Ό,τι βλέπω λέω.

ΙΩ: Γεμάτοι οι άγιοι από πνεύμα θεού. Δωρεάν λάβετε, δωρεάν δότε. Αλλά οι άπιστοι αγρόν αγοράζουσι.

ΔΑΙ: Διουρητικό συνιστώ για το πρήξιμο. Όσο για το ¨δωρεάν¨μην παίρνεις και όρκο. ¨Δεν το λέει η γίδα¨, το λεν αι τράπεζαι και αι ιδιοκτησίαι της. 

ΙΩ: Αφιερωμένοι….

ΔΑΙ: Μαγεμένοι εθελόδουλοι απλήρωτοι. Ο θεός είναι ο πιο κακοπληρωτής φειδωλός εργοδότης.

ΙΩ: Στρατιώτες του θεού είμαστε. Έοιμοι αποθανείν γι αυτόν.

ΔΑΙ: Υποκριταί, ε υποκριταί! Πολεμήστε και θυσιαστήτε πρώτα για την πατρίδα σας και αφήστε τον θεό. Και η πατρίς του θεού είναι. Το καλύτερο δώρο για τα παιδιά του, τους ανθρώπους. Κι έπειτα σιγά μην έχει ο θεός την θυσία σας. Τι είδους θεός θα ήταν τότε;

ΙΩ: Ο εθνικισμός φέρνει πόλεμο.

ΔΑΙ: Η θρησκεία να δης τι ολοκαυτώματ και γενοκτονίες.  Αλλά στρατιώτες δεν είπες. Και πού είναι τα όπλα σας;

ΙΩ: (Βγάζει ένα σταυρό.)  Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

ΔΑΙ: Ξέρω. Το Πρώτων βοηθειών των ουρανών . Αλλέως ¨Φέξε μου και γλίστρησα.¨ ή ¨Σφάξε με, πασά μ’, ν’ αγιάσω.¨

ΙΩ: Έχομεν τα όπλα του θεού εμείς. Αμέ. Ο θεός κάνει θαύματα.

ΔΑΙ: Το χρήμα αν ίδοις. 

ΙΩ: Τι κάνει αυτό;

ΔΑΙ: Τα θαύματα του θεού κάνει .  Όπλα, στρατούς, πιστούς, αγοράζει και εξαγοράζει. Εξάλλου νηστικό αρκούδι δεν πιστεύει.

ΙΩ: ¨Δεν χορεύει¨ λέγεται.

ΔΑΙ: Εκεί θα κολλήσωμε τώρα;

ΙΩ: Τι;

ΔΑΙ: Βαριακούς κιόλας. Άσε. Ψιλά γράμματα.  Μια προσευχή από μέσα μου έκανα.

ΙΩ: Πού προσεύχεσαι εσύ;

ΔΑΙ: Και οι διαόλοι εχουν ψυχή.

ΙΩ: (Ειρωνικά.) Και τι ψυχήηηη! 

ΔΑΙ: Καλύτερη πάντως αυτής των υποκριτών και θεοκαπήλων.

ΙΩ: Εάν δεν ήσουν μαύρος συνάδελφος και εγώ υπάλληλος της αγάπης, θα σε ξωπέταγα τόση ώρα, βλάσφημε. Αλλά έχω την περιέργεια για το πού θα καταλήξεις.

ΔΑΙ: Ψύχραιμα, άγιε, δεν θα καθυστερήσω. Με περιμένει πολλή βρώμικη δουλειά εδώ πάνω, στο τσίρκο των αγίων  που ήρθα. 

ΙΩ: (Από μέσα του) Ωχ, μας πιάσανε. (Ξεροβήχει.) Μεταξύ ημών και ημών χάσμα εστί.

ΔΑΙ: Το ξέρω. Αφού εσείς μαθαίνετε τον κόσμο γυρεύειν την αλήθεια κλείνοντας τα μάτια, εμείς ανοίγοντάς τα. Όσο για την αλήθεια, ένας θεός ξέρει.  (Προτείνει χείραν χειραπτικής γνωριμίας.) Ξέχασα. Δαιμονιάδης.        

ΙΩ: Δεν γίνονται κοσμικαί συστάσεις εδώ.

ΔΑΙ: Τότε να σού δείξω τα κέρατά μου.

ΙΩ: Λάθος κατάστημα εισέβαλες, δαίμον.

ΔΑΙ: (Αποσύρει την χείρα.) Χαίρω μονομερώς τότε.

ΙΩ: Λοιπόν;

ΔΑΙ: Εξομολογείς δαίμονες;

ΙΩ: Πώς πως! Και δαίμονες και δαιμονισμένους. Η σπεσιαλιτέ του καταστήματος. (Αναθαρρεύει.) Και μόνο με τους περσινούς  εξορκισμούς χτίσαμε την δυτική μάντρα της μονής που είχε καταρρεύσει απ’ την εποχή των Σταυροφόρων.  Μεγάλο σουξέ. Δαιμονισμένοι. Σχέτη απόλαυσι να τους ακούς να ξεδαιμονιάζονται!

 ΔΑΙ: Αλλά εγώ να ίδης που παριστάνω τον βουρλισμένο και χτυπιέμαι μέχρι αίματος τι γέλια κάνω. Αλλά ύστερα σκέπτομαι ότι δωρεάν δουλεύω στο θέατρο του θεού, τους κόπους  μου θερίζουν άλλοι και κυλιέμαι στο πάτωμα βγάνοντας αφρούς απ’  το στόμα.

ΙΩ: Άαα, γι αυτό έχουν τέτοια γλοιώδη συμπεριφορά τα σατανοπιασμένα ε; Πάντως, γιατί είμαι δίκαιος άνθρωπος ο άγιος, το παραδέχομαι, κερατά μου έχεις όντως σκληρό επάγγελμα. Βαρέα και ανθυγεινά.

ΔΑΙ:Βαρέα και σατανικά δεν λες καλύτερα; Και ούτε ένσημο και ευρώφραγκο κανένα.  Γελάς έ; Δεν με φοβάσαι , ρε αθεόφοβε;

ΙΩ: Μα αν δεν υπήρχατε κι  εσείς…

ΔΑΙ: Αυτό να είπης. Πελατεία μηδέν και ξούρισμα κομμουνιστικό θα είχατε. Βλέπεις; Πολλά, αν όχι τα πάντα,  οφείλετε στον σατανικό κλάδο μας.

ΙΩ: Είστε καταραμένοι γι αυτό.

ΔΑΙ: Και υπερχρεωμένοι, αυτό μετράει περισσότερο. Άσε και το χειρότερο όνομα στην επενδυτική αγορά.

ΙΩ: Αυτό αξίζετε.

ΔΑΙ: Που όμως βγαίνει το καλύτερο, το υπερκέρδος για σας.

ΙΩ: Μπάα, κεσάτια. Μνημόνια. Αχ (αναστενάζει.) Που είναι οι παλιές καλές εποχές!

 ΔΑΙ: Ξέρω περνάτε κρίσι. Κάτι οι μασώνοι, κάτι οι Ιλουμινάτοι και τα σατανάκια έβαλαν κάτω τα χριστιανάκια. Έσπασε το μονοπώλιο. Αλλά για να το παίζετε ελεύθερα εσείς άγιοι, τρώμε ολη την μοναξιά και το περιθώριο εμείς οι δαίμονες, το ξέρεις;

ΙΩ: Ας προσέχατε.

 ΔΑΙ: Κι όμως όλη την βρώμικη δουλειά του θεού εμείς την κάνουμε.

ΙΩ: Τι κάνετε δηλαδή;

ΔΑΙ: Συσπείρωσις ποιμνίου δια φόβου, βίας, απάτης. Και ομολογιακή απόδοσι μηδέν.  Γαμώ τα σπρεντοκέρατά μου.

ΙΩ: Και τι θα ήθελες δηλαδή;

ΔΑΙ: Τα κέρδη σας μισά μισά, καζάν καζάν (τουρκιστί)  μαζί μας. Θα ήταν μια θεοδικαία λύσις.

ΙΩ: (Τινάζεται όρθιος.)  Όξω Ερντογάν, απ’ την υφαλοκρηπίδα μου!

ΔΑΙ: Προς τΊ αυτός ο θυμός, άνθρωπε του θεού; 

ΙΩ: (Κάθεται.) Χωρίς ισχυρή οικονομία ακόμα κι ο θεός χάνει το γόητρό του.

ΔΑΙ: Δεν εξηγείστε εντάξει πάντως. 

ΙΩ: Έλα τελείωνε. Ττι άλλο έχεις ειπείν, δαίμονα;

ΔΑΙ: ¨ Έχω πολλά παράπονα¨ απ’ τα ιερατεία γενικώς ¨που θα καούν στην κόλασι.¨

ΙΩ: ¨Που θα τα φάει το χώμα¨ είναι το σωστό κατά το δημώδες άσμα.

ΔΑΙ: Έστω.

ΙΩ: Τι άλλο;

ΔΑΙ: Ήλθα για μια μεταξύ μας συμφωνία .

ΙΩ: Τι συμφωνία;

ΔΑΙ: Μας πήρατε το χρήμα όλο απ’ την δαιμονική δουλειά. Κι εσείς καλοπερνάτε.  Ροχαλίζετε όρθιοι και λέτε πώς προσεύχεστε, τραγουδάτε και τρομοκρατείτε τα ζωντόβολα πουλώντας αέρα προστασία-σαν το άϋλο χρήμα - και καρπώνεστε όλες τις εισπράξεις. Ενώ εμείς ιδρώνουμε και πεθαίνουμε στην ψάθα. Αυτό είναι άδικο.

ΙΩ: Και λοιπόν; 

ΔΑΙ: Τι λοιπόν; Να, όλοι αμαρτάνουν και περνούν καλά, όσο περνούν δηλαδή, λόγω ημών. Αλλά όταν τούς πιάνουν αι στενοχώριαι και αι τύψεις κατά σάς έρχονται και πληρώνουν ακριβά ψυχοασφάλιστρα και συγχωροδόσεις. Εσείς οι θιασάρχαι στο θέατρο του θεού, εμείς οι θεατρίνοι, εσείς ταμείο κι εμείς μηδέν μερίδιο επί των εσιπράξεων.

ΙΩ: Η γνώμη σου. (Στοχαστικά.) Αλλά είναι ψυχοφθόρο και το δικό μας έργον να ξέρης. Ο θεός μόνο ξέρει τι τραβάμε. Πολλοί δαίμονες είναι λίαν ζόρικοι σαν εσένα. Αλλά αφού ο θεός ο παντοδύναμος εγκρίνει και αποδέχεται την κατάστασι ως έχει ας βολευθώμεν μέχρι νεωτέρας.

ΔΑΙ: Αυτό να μου είπης. Ο θεός ο παντοδύναμος. Χμ. Παντού τα κάνει μούσκεμα αυτός ο τύπος αλλά ποιος να τού γυρίσει κουβέντα; Τολμά; Θεός παντοδύναμος σού λέει ο άλλος.  

ΙΩ: (Τρίβει την κοιλιά του κοιτάζοντας το άνω χάος.) Είδες, χα, χα. Ο θεός, παιδί μου, ο θεόοοοος...

ΔΑΙ: Φτού! Εμείς οι δαίμονες, παντάπασιν κερατάδες και ζημιωμένοι, άσε και το κακό όνομα στην κοινωνία. Και κέρδος, ορατότης μηδέν, για παρηγοριά. Κι εσείς από χέρι όλα τα καλά. Θεός σού λέει. Άαααα. Δεν παίζω. Μαμάααα.

ΙΩ: Ήρεμα τέκνον μου. Ξέρω σού λείπει η Παναγία.

ΔΑΙ: πράγματι. Είναι το μητρικό μας απωθημένο. Αμνιακός σάκος. Καλωδιωμένος εκεί, εισαγωγαί εξαγωγαί ενσωματωμέναι στον μητρικό οργανισμό, δωρεάν όλα, ούτε στόμα κουνάς  ούτε καν πρωκτό, ο απωλεσθείς παράδεισος.

ΙΩ: Αλλά όπου θεός καμιά ανάγκη.

ΔΑΙ: Όπως και το χρήμα.

ΙΩ: Ο θεός…

ΔΑΙ: Τι να κάνοις τον θεό όταν δεν έχεις φράγκο; Αν έβανες έναν να επιλέξει το πλούσιος ή θεός, όλοι το πλούσιος, τον επίγειο θεό, δεν θα προτιμούσαν;

ΙΩ: Βλέπω ότι σού λείπει η πίστις. Αλλά είναι του φυσικού σας.¨ Έξεστι Κλαζομενίοις απιστείν¨ παραφραστικώς.  

ΔΑΙ: Πίστι το λες αυτό ή τρέλα;

 ΙΩ: Η τρέλα του θεού σώζει.

ΔΑΙ: Το δικό σας το επάγγελμα σώζει. Όλους τους άλλους τους κάνει αλοιφή στο ψωμί σας. Τικοί πόλεμοι.

ΙΩ: Και όμως…

ΔΑΙ: Βρε από δικαιοσύνη πάσχει η ανθρωπότης. Θεό έχει να φάνε κι οι κότες. Μόνο που δεν χορταίνεις μ’ αυτόν γι αυτό και οι τόσοι θρησκευτικοί πόλεμοι.  Η δικαιοσύνη μόνο χορταίνει, αυτή λείπει κι όσο αυτή λείπει άλλο τόσο ευτροφισμό θεού έχουμε, πληθωριστικό νόμισμα χωρίς αξία κατάντησε όπως βλέπεις. Και γι αυτό εσείς κυρίως ευθύνεσθε. Δικαιοσύνη λοιπόν υπεράνω όλων. Γιατί χωρίς αυτή ούτε ο διάβολος δεν βρίσκει το δίκιο του.

ΙΩ:  Κι όμως ο θεός είναι απαραίτητος.

ΔΑΙ: Ο πραγματικός, ο δίκαιος θεός, όχι ο δικός σας.

ΙΩ: Και ποιος θα το κρίνει αυτό;

ΔΑΙ: Οι εμπλεκόμενοι, άνθρωποι, δαίμονες και κοινωνία.

ΙΩ: Ο άνθρωπος, η σκόνη των υποδημάτων, γίνεται νακρίνει τον παμμέγιστο θεό; Τι μου λες τώρα; 

ΔΑΙ: Εγώ ξέρω ότι και οι αρχαίοι ακόμα παραβατικοί θεοί ετιμωρούντο με δεκαετές κώμα, καθ’ ότι αθάνατοι, στην Στύγα του Άδου. 

ΙΩ: Χε, χε. Γι αυτό χρεωκόπησαν!

ΔΑΙ: Χαιρέκακε. Αυτοί ναι. Όχι όμως και τα ιερατεία τους. Τα οποία παίρνουν μετά μεταγραφή σαν ποντίκια εγκαταλείποντα το βυθιζόμενο σκάφος και όπως οι μεταγραφόμενοι δημοσιογράφοι και οι παίκται σε νέο κανάλι και αθλητική ομάδα. Ο μισθός να τρέχει.

ΙΩ: Αυτού δεν έχεις και πολύ άδικο.

ΔΑΙ: Διαμαρτύρομαι. Καταγγέλλω τον θεό. Και έχω σαν τον Προμηθέα πίσω μου συμμάχους πολλούς λογικούς ανθρώπους.

ΙΩ: Πωπωπωππώς; Θα κάνεις θρησκευτικό πραξικόπημα; Έχω κάποιες οικονομίες. Ν’ αγοράσω μετοχές, τι λες; Αυτή είναι σπουδαία επενδυτική πληροφορία.

ΔΑΙ: Υπάρχει νόμος και νομοτέλεια πάντως. Και όπως αι ποδοσφαιρικαί ομάδες και η εξέδρα αξιολογούν και αντικαθιστούν τον διαιτητή το ίδιο συμβαίνει και με τον θεό. Διαιτητής είναι κι αυτός γι αυτό και απαραίτητος σ’ όλους τους επίγειους αγώνες. Κάποτε ήταν πολλοί. Τώρα παίζει μόνος του ο μοναδικός σ’ όλα τα παιχνίδια. Γι αυτό και υπάρχει αυτή η λάσκα και πάνε κατά διαόλου, του ξέφυγαν όλα τα πράματα. Τι να πρωτοπρολάβοι μόνος του;  Κι έπειτα το βλέπεις κι εσύ, σ’ εμάς τους δαίμονες τα φορτώνουν όλα στο τέλος. Έλεος.

ΙΩ: Λίγα τα λόγια σου, κολασμένε.

ΔΑΙ: Τέλος πάντων. Τι βλέπουμε και τραβάμε κι εμείς οι δαιμόνοι και δεν μιλάμε…Αλλά να ξέρεις. Όταν αυτός ο διαιτητής θεός μεροληπτεί υπέρ της μιας ομάδος δεν είναι ο πραγματικός αλλά ο ψεύτικος, ο εξηγορασμένος. Ένας μαϊμουθεός.  Και τρώει τότε ξύλο της αρκούδας και φεύγει άρον άρον απολυόμενος. Για να μάθη άλλη φορά να μην υποτιμά τον άνθρωπο και την εξέδρα.

ΙΩ: Ώστε έτσι;

ΔΑΙ: Πως όχι; Γι αυτό σού λέω, αν υπάρχει δικαιοσύνη και θεός πραγματικός, χρωστάτε στον γεροδιάολο τα μισά. Αλλά εσείς αντ’ αυτού πήρατε από πλεονεξία και του διαόλου τα κέρδη. Άρα θεός ώρα μηδέν.

ΙΩ: Και τι σημαίνει αυτό;

ΔΑΙ: Ότι έρχεται και η σειρά σας. Ότι θα χάσετε σύντομα όλα τα λεφτά σας. Λοιπόν τι θ’ απολογηθής; Ακούω.

ΙΩ: Σήμερα είναι της Παρθένου, δεν απαντώ.

ΔΑΙ: Και εχθές ήτο της Πολυτέκνου και αύριο της Ατέκνου. Δουλειά δεν είχε ο διάολος προσευχόταν και γιόρταζε κάθε μέρα.

ΙΩ:  Για στάσου, το κόμμα μου υπονοείς; Γιατί εδώ μπερδέψαμε τους ρόλους μας.

ΔΑΙ: Ωρέ τα μπούτια μας μπερδέψαμε και τα πορτοφόλια μας αλλά μη γινέσθω λόγος.

ΙΩ: Πρώτη φορά εξομολογώ δαίμονα απολογητή και υπερασπιστή του θεού και της δικαιοσύνης.     

ΔΑΙ: Είδατε ξεφτίλα; Πώς μας καταντήσατε εμάς τους διαβόλους; .

ΙΩ: Τι πράγμα;

 ΔΑΙ: Ο θεός είναι το στήριγμα των αδυνάτων λέω. Και η δική σας παπαδοδύναμι έφερε την δική μας αδυναμία για στήριξι και δικαίωσι κοντά στο θεό. Τόση σατανοπαρακμή πια!

ΙΩ: Θαύμα, θαύμα, το λέω εγώ. Πάω αμέσως να σημάνω τις καμπάνες.

ΔΑΙ: ¨Το μυαλό σου και μια λίρα¨ θαύματος λέω εγώ.

ΙΩ: Πώς είπατε;

ΔΑΙ: Τίποτα σπουδαίο.

ΙΩ: Τρέχω. (Κάνει σηκωθήναι.)

ΔΑΙ: (Τον τραβά πίσω.) Συγκρατήσουυυυυυ.

ΙΩ: (Κάθεται. Περιχαρής.)  Έχω σχέδια για σένα, τέκνον μου. Αξιώματα, μητροπόλεις, θαύματα, εξορκισμοί. Θα πήξωμεν στα φράγκα.

ΔΑΙ: Προτιμώ εις σατανικά δολάρια.

ΙΩ: Όλος ο κόσμος ευτυχισμένος.

ΔΑΙ: Μαστουρωμένος εννοείς.

ΙΩ: Οι ναοί γεμάτοι.

ΔΑΙ: Γερή κονόμα τουτέστιν.  

ΙΩ: Εσύ το ζωντανό παράδειγμα του μεγαλείου της θρησκείας του παντοδυνάμου θεού. Όστις έφερε τον λύκο δαίμονα πρόβατο μετανοημένο στην στάνη  του. Μέγας είσαι Κύριε. 

ΔΑΙ: (Κολακευμένος.) Ε, είμαστε καλά παιδιά οι δαιμόνοι, τί να λέμε τώρα! Άλλο αν εκτελούμε διαολοεντολές και μπλέκουμε σε κακές παρέες.  Και όλοι μάς φτύνουν σαν αποδιοπομπαίο τράγο μετά, άλλη σκατοδουλειά κι αυτή, για να μη φτύσουν κανονικά τον φάλτσο θεό τους.

ΙΩ: Πώς το είπες αυτόοοο;

ΔΑΙ: Πώς λέμε ¨γαμώ την Πανα….χαϊκή¨ μου.

ΙΩ: Δαίμον, παραφέρεσαιιιι!

ΔΑΙ: Το έπιασες το υπονοούμενο έτσι;

ΙΩ: Θα σε κάψει ο θεός.

ΔΑΙ: Η βρεμένη κότα βροχή δεν φοβάται. (Σηκώνεται.)

ΙΩ: Στάσου μη φύγης.

ΔΑΙ: (Κάθεται.) Δεν φεύγω.

ΙΩ: Ωραία.

ΔΑΙ: Αλλά υπό ένα όρο.  (Στρέφει το πρόσωπο, μύτη με μύτη.)

ΙΩ: Δηλαδή;

ΔΑΙ: Καζάν καζάν, αυτή την φορά, έτσι;

                                                             (Χτυπούν καμπάνες.)