ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΊΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ (ΙΙΙ τελευταίον)

ΑΡΡΙΩΝ ο Συγγράφων :

Συγκινητική ανάρτηση του ΕΥΖΩΝΑ, Βασίλη Σδράλη για την παρέλαση της 4ης Οκτωβρίου στην Ξάνθη

Μόνο ανατριχίλα και υπερηφάνεια προκαλούν τα λόγια του ΕΥΖΩΝΑ, Βασίλη Σδράλη ο οποίος με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρθηκε στην παρέλαση για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Ξάνθης. Μια ανάρτηση λίγων γραμμών που όμως λέει πολλά και μιλάει απευθείας στην καρδιά του Έλληνα που αγαπάει την πατρίδα του

Αναλυτικά η ανάρτηση:

Και έχουμε μείνει μόνοι μας, μέσα στη βροχή κάνοντας μια ώρα ακινησία, και το κόκκινο χρώμα από το φαριά να τρέχει στα μάτια μας, τα τσαρούχια μας να κολυμπάνε μέσα στο νερό , τα λευκά μας να έχουν γίνει 2 φορές πιο βαριά ,αλλά εμείς να μην νιώθουμε τίποτα, να περιμένουμε πως και πως να παρελάσουμε, να περιμένουμε, περιμένουμε να σπάσουμε τα πόδια μας για τους ΕΛΛΗΝΕΣ που ήταν εκεί για τους ΕΛΛΗΝΕΣ που πετούσαν τις ομπρέλες τους για να μας χειροκροτήσουν, για τους ΕΛΛΗΝΕΣ που μας πετούσαν ροδοπέταλα από τα μπαλκόνια, για τους ΕΛΛΗΝΕΣ που μας άφησαν Δάφνινο στεφάνι για να περάσουμε από πάνω , για αυτούς τους ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΠΑΜΕ ,ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΎΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΎΣ ΠΟΥ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΣΑΜΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ!!!


                                                        *   *   *

Ως εκ δώματος ουρανοξύστου πύργου τινός, θαυμαστώς υψουμένου, αναβλέπει τις τεθαμβημένος την μετέωρον μεγαλοπρέπειαν και την ουράνιαν απεραντοσύνην, ομοίαν την εντύπωσιν προξενούσι και τα της μυθικής των Ελλήνων ¨ανδρών τε θεών τε¨ εποχής αρχαιολογικά ίχνη και πολιτισμικά αποτυπώματα, ου μόνον εν Ελλάδι αλλά και ανά τον πλανήτην. Ότε  αστρικής προελεύσεως και ηλυσίας πνευματικότητος και αγαθότητος αθάνατα υπερόντα , πατέρες και διδάσκαλοι εγένοντο της φυλής των Ελλήνων, υιών και αξίων μαθητών και συνεχιστών του διαγαλαξιακού εκπολιτιστικού έργου αυτών των ουρανίων προπατόρων ημών.  Ώστε δι’ όσον υπάρχει γη και στερέωμα και ανθρώπινος πολτισμός , συνυπάρχοι αν και ανέσπερον το ελληνικόν πολιτισμικόν μεγαλείον, κυρίως  δε η απαράμμιλλος, ει και λεηλατημένη,  γραμματειακή παρακαταθήκη των Ελλήνων, χρυσός οδηγός,  πρότυπον και παράδειγμα, η αστρογείτων κλίμαξ  δια πάντας τους διψώντας την αλήθειαν και την πολιτικήν και νομικήν δικαιοσύνην και αξιοπρέπειαν του ανωτέρου ανθρώπου.

 Δια του ελληνικού γαρ, κοσμικού και πολυτρόπου, πολιτισμού κατέκτησεν ο άνθρωπος την φιλοσοφικήν του ωριμότητα και  πολιτικοκοινωνικήν του ισορροπίαν. Πολιτισμού όστις από του απωτάτου ιστορικού παρελθόντος της ανθρωπότητος και μέχρι της ρωμαϊκής εποχής και κατακτήσεως των Ελλήνων αυτών διέγραψεν ένα εντυπωσιακώς γόνιμον κύκλον μεγίστης πολιτισμικής ακμής. Ο επελθών γαρ, κατόπιν αυτού, πολιτισμοκλαστικός θεοκρατικός ολοκληρωτισμός του αβρααμικού μονοθεϊσμού ως και ο νεόκοπος ομογάλακτος – εβραϊκής επίσης κοπής -  πολιτικός αδελφός αυτού, ο μονοκομματικός, μονολιθικός και ολοκληρωτικός κομμουνισμός μετά των αριστερών παραφυάδων-αιρέσεων αυτού , αμφοτέρων και δι’ ευνοήτους λόγους ανθελληνικών και εθνοκτόνων, ουδέν άλλο απετέλεσαν και αποτελούσι ει μη συμπτώματα οπισθοδρομήσεως, γηράνσεως  και σήψεως του δυτικού ελληνοτραφούς πολιτισμού  του αποκοπέντος εκ της ζωογόνου ελληνικής εμπειρίας και ανθρωπιστικής ορθοδοξίας.

Το μόνο ίσως εις επίκλησιν ελαφρυντικόν των λογοφοβικών και ελληνοφοβικών αυτών βαρβάρων και μιξοβαρβάρων παρακμιών  εστί το κολοσσιαίον και δυσβάστακτον ηθικοπνευματικόν βάρος και συντηρητικόν χρέος του ισοθέως λαμπρού ελληνικού ονόματος, της ελληνικής πνευματικής και πολιτιστικής παρακαταθήκης και κληρονομίας. Διο και ο  Έλλην, ιδιαιτέρως σήμερον, ευρίσκεται κατάπληκτος εκτεθειμένος και εις απελπιστικήν θέσιν αμύνης αντιμετωπίζων συνησπισμένον εναντίον του – και κατά το ¨ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος¨ - το αχάριστον και φθονερόν  μένος όλων των καταχθονίων πλανητικών τυράννων και συνωμοτών. 


                                                              *   *   *

Σε μία ομολογία σοκ προέβη πριν από λίγο ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν Ζ.Κ.Γιουνκέρ ο οποίος παραδέχτηκε ότι τα μνημονιακά προγράμματα ποδοπάτησαν την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού ομολογώντας το έγκλημα σε βάρος ενός ολόκληρου κράτους για να μην πούμε ενός ολόκληρου έθνους.

(Ο γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος.)


                                                    *   *   *

Από αιώνων γαρ αι σκοτειναί και αντίθεαι αυταί δυνάμεις επιμελώς προς τούτο εμερίμνησαν φροντίσαντες εγκαταστήσαι το χειρότερον δείγμα ανθρώπου, των γονιδιακώς προδιαγεγραμμένων και ιστορικώς προγραμματισμένων σφαγέων τουρανομογγόλων ως ακάνθινον μαρτυρικόν στέφανον  πέριξ της πατρώας κοιτίδος ημών, σατανικός τούτο σχεδιασμός δια το καταπνίξαι και αφανίσαι το απολλώνιον κάλλιστον ανθρώπινον είδος.  Εφήρμοσαν δε τούτο εννοούντες ότι  και είς, εάν, αυθεντικός  Έλλην και ουχί ψευδέλλην όπως και κράτος ελάχιστον  αυθεντικώς ελληνικόν και ουχί ψευδελληνικόν επί γης υπάρξη, το σεσηπός, και τεχνητώς συντηρούμενον, τυραννικόν και ανώμαλον παγκόσμιον σύστημα εξουσίας, ο σχεδιασμός-προγραμματισμός ελέγχου, εξανδραποδισμού και γενοκτονίας της ανθρωπότητος κινδυνεύει  διαβρωθήναι και καταρρεύσαι ανεπανόρθωτα ως καθ’ ύβριν και παρά φύσιν, βασιζόμενον, σχεδόν αποκλειστικώς, εις την βίαν, την απάτην και το έγκλημα. Η δε αγάπη και διεθνής αλληλεγγύη, το  πολιτικοθρησκευτικόν ¨ευαγγέλιον¨  της υποκρισίας και εξαπατήσεως του παλαιού και νέου διεθνοοικουμενισμού, πομφόλυγες τότε και σοφίσματα αντικοινωνικά και εγκληματικά αποδειχθήσονται συγκρινόμενον προς τας υγιείς εθνικάς και φυσικάς αξίας, αρχάς και θέσεις τας οποίας αντιπροσωπεύει ο διαχρονικός ελληνόφρων φιλοσοφικός στοχασμός και πολιτισμός. Τηλικαύτην καταλυτικήν, επαναστατικήν  και μεταμορφωτκήν δύναμιν περικλείει η ελληνική πνευματικότης, ο ανθρωπιστικός της αληθής λόγος και θεογενής πολιτισμός.

 Δηλονότι και από της κλασικής αρχαιότητος ακόμη αλλά και πριν, αι σκοτειναί αυταί δυνάμεις εμβολιάσαντες τους λαούς  δια του πνευματικού δηλητηρίου της θρησκευτικής απολυτότητος και μισαλλοδοξίας (εβραϊκή θεόλυσσα του ολοκληρωτικού μονοθεϊσμού) και ενσπείραντες  δι’ αυτής εις τας κοινωνίας και τα έθνη την διαλυτικήν σύγχυσιν και διχόνοιαν του θρησκευτικού πάθους, κατεδάφισαν αρχικώς εξ ολοκλήρου το λαμπρόν ελληνικόν οικοδόμημα του κοσμικού πολιτισμού των ελευθέρων εθνών ως άλλον πύργον της Βαβέλ και έθεσαν τα μεσαιωνικάς βάσεις επικρατήσεως της παγκοσμίου πανθρησκευτικής δουλείας. Έκτοτε γαρ   η τυραννική θρησκεία ή το βαθύ κράτος των εθνών κρατών ανεβαθμίσθη δημαγωγικώς ως πρώτη ηθικοπνευματική αξία, ο δε φιλοσοφικός αντικειμενικός λόγος, το φιλοσοφικόν δαιμόνιον, το μόνον φερέγγυον  όργανον του ανθρωπίνου νοός δια την εξακρίβωσιν της αληθείας, συκοφαντηθέν και ως απηγορευμένος καρπός χαρακτηρισθέν, ητρόφησεν και μετηλλάχθη εις τυφλήν θρησκευτικήν πίστιν, έν χονδροειδές, ελεγχόμενον και κατευθυνόμενον , κλειστόν σύστημα δεισιδαίμονος σκέψεως, την, οιονεί  πνευματικήν ειρκτήν των δούλων,

 Διο και θρησκείαν και θρησκευτικήν πίστιν, (η πλατεία οδός), άπαντα ανεξαιρέτως τα έθνη ανέδειξαν και έχουσι παρουσιάσαι, φιλοσοφικόν δε νουν και πνεύμα, (η στενή οδός), την μήτραν των μουσών, επιστημών και ανθρωπιστικού πολιτισμού,  μόνο οι μέχρι της ρωμαϊκής κατακτήσεως ηγεμονικοί  Έλληνες ελευθέρως ανέδειξαν. Διότι ούτε καν οι μετέπειτα μιξοβάρβαροι, ελληνοφοβικοί και ρωμαιόφρονες, μεσαιωνοκρατούμενοι  Έλληνες του θεοκρατικού Βυζαντίου επέτυχον τούτο, μήτε, πολλώ μάλλον, και οι νεώτεροι ημείς του ημιελευθέρου νεοελληνικού ευρωαποικιοκρατουμένου κρατιδίου. Δια τούτο και μολονότι παρήλθον χιλιετίαι από της εποχής εκείνης,  η αρχαιοελληνική (προχριστιανική) εκείνη πνευματική πρωτοπορία, και το αιγλήεν γόητρον αυτής ουδέποτε ημφεσβητήθη, ηττήθη, υπεβιβάσθη ή εξεθρονίσθη –τουναντίον μάλιστα- εις την εκτίμησιν της αναγεννησιακώς –διαφωτιστικώς ήτοι ελληνικώς μετέπειτα ανακαμψάσης, και εφεξής ελευθέρας και πεπολιτισμένης, ανθρωπότητος. Και ει προ της υπερτέρας βαρβαρικής ποσότητος, του ακαταμαχήτου πλεονάσματος της αδικίας και του ψεύδους, υπεχώρησαν και εσιώπησαν αι ελληνικαί αυταί αιώνιαι πολιτισμικαί αξίαι και πρότυπα ως και αυτή η μοιραίως φθίνουσα ελληνική φυλή, ουδέποτε όμως έπαυσαν αποτελείν αναντικατάστατον και τον ασφαλή οδηγόν και παράδειγμα δια την ανάπτυξιν της ανθρωπίνης πνευματικότητος και αρετής ως και την αστείρευτον πηγήν δημιουργικής εμπνεύσεως. 

Ο φιλοσοφικός-ελληνικός  ωσαύτως λόγος την των πραγμάτων ουσίαν ή αλήθειαν σέβεται και αόκνως επιζητεί, την περιέχουσαν όλους τους θεούς και όλα τα θαύματα εξ ών το μέγιστον η,  μέσω της αληθείας και μόνο, εφικτή και άρρηκτος , ομοθυμία, αδελφοσύνη, ευημερία  και ευδαιμονία της ανθρωπότητος. Και όστις λόγος ουκ εις το όνομα του θεού σπαταλάται, το συμβατικόν άλλωστε όσο και διχαστικόν –όσαι αι ανθρώπιναι γλώσσαι τόσα και τα ονόματα - αλλά εις την ουσίαν, ουσίαν ήτις εις τον καλοπροαίρετον άνθρωπον  των καλών σκοπών και έργων εμφανίζεται ως η αυθόρμητος πίστις εις την δύναμιν του καλού, πίστις ήτις και εις τον ηρέμα άθεον δύναται υπάρχειν, ουκ υπάρχει όμως εις τον μη έχοντα ηθικόν και ανθρωπιστικόν προσανατολισμόν είτε φανατικός άθεος είτε φανατικός θεόπιστος τυγχάνει ούτος.

Εξάλλου το όνομα του θεού επιδέχεται τόσην πολιτικοθρησκευτικήν εκμετάλλευσιν ώστε το πλείστον οδηγεί εις τελείως αρνητικά αποτελέσματα τον προσηλυτιζόμενον και ακολουθούντα είτε τυφλώς είτε δουλικώς τα θρησκευτικά ρεύματα. Διό και απαιτείται διαρκής και ακατάπαυστος και υπεύθυνος φιλοσοφική επαγρύπνησις και έρευνα δια την αποφυγήν καταστροφικών συνεπειών. Κυκλοφορούσι γαρ εν τη αγορά ουκ ολίγα πλαστά και πλανερά αντίγραφα και απομιμήσεις και είδωλα θεού και θρησκειών, λύκοι πολλοί ενδύμασι προβάτων ως και δούρειοι ίπποι αλώσεως των ανυπόπτων ψυχών και των λαών.

Διο και οι επιφανείς Έλληνες σοφοί όπως ο Πλάτων εθεώρουν την θρησκείαν ως ελάσσονος ηθικοκοινωνικής, πνευματικής και πολιτισμικής αξίας και σημασίας, την δε φιλοσοφίαν ως μείζονος.  Ο δε Όμηρος από του βάθους των αιώνων διακηρύσσει το ¨είς οιωνός (=θρησκεία) άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.¨ δεδομένου ότι η θρησκεία αυτή ως επί το επλείστον εθνικώς ανεύθυνος και οικονομικώς καιροσκόπος ου συμβαδίζει πάντοτε έργω προς το δίκαιον και την ελευθερίαν, την κορυφαίαν ηθικοκοινωνικήν αξίαν και αρετήν του ατόμου και της κοινωνίας, αλλά ενίοτε, και ως μη έδει, αντιμάχεται αυτήν, δεινή κήρυξ εμφανιζομένη και υπερασπιστής της υποταγής και της δουλείας.

Επομένως  πας ο  εθνικά υπεύθυνος, ελευθερόφρων και φιλοσοφικά χειραφετημένος πολίτης ου δει βασίζεσθαι εις - και ακολουθείν αγεληδόν - την θρησκείαν του, ου μην αλλά μάλλον, και οσάκις συλλαμβάνει αυτήν προδίδειν τα εθνκά δίκαια και την εθνικήν ελευθερίαν, ελέγχειν δει και φρονηματίζειν αυτήν  αναγκάζων αυτήν σέβεσθαι τας εθνικάς ρίζας και  προτεραιότητας. Όπου γαρ ελευθερία και δικαιοσύνη εκεί και ευημερία και ευδαιμονία, και χάρις και κάλλος ανθούν, και όπου όλα αυτά εκεί και θεός πολύς και αγαθός.

Δικαιολογημένη όθεν η νεοελληνική απαισιοδοξία και αποκαρδίωσις αλλά όχι και ηττοπάθιεα , μεσούσης της αυχμηράς τοιαύτης εποχής, και  εν μέσω τόσης αδικίας και ψεύδους και ασχημίας επικρατούσης παγκοσμίως, της τηλικαύτης μεν αναξιοκρατίας,  παρασιστισμού, συνωμοτισμού ως και διαρρήξεως των υγιών ηθικών και κοινωνικών σχέσεων αλλά και της ελλείψεως αρχών, προτύπων, κυριαρχούντων δε των αρνητικών και αναρχομηδενιστικών εκπεφυλισμένων τοιούτων. αυτά τα οποία ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός απεκήρυξεν και ουδέποτε υιοθέτησε και εδίδαξεν όπως και ουδέποτε εις αυτά ενέδωσε καταδεχθείς λέγειν ψέματα και αδικείν τον εαυτόν του, τον θεόν και το ανθρώπινον είδος. Ει, και παρά ταύτα, ο μηδέν αδικήσας ελληνισμός αυτός, και υπέρ και πλέω παντός άλλου, ηδικήθη υπό των εχθρών του αναγκασθείς υποστήναι τας ωδίνας και θλίψεις μιας μακροχρονίου σκληράς δουλείας, βαρβαρότητος και γενοκτονικών διωγμών.  

Πάντως, και τούτο γνώτωσαν άπαντες, φαύλοι και αγαθοί, ο παρά φύσιν σχεδιασμός και προγραμματισμός του συστήματος όπως και ο πλούτος του ως στρεφόμενος εναντίον του ανθρώπου και της φυσικής δημιουργίας ένι  καταδεδικασμένος νομοτελειακώς εις αποτυχίαν. Το αυτό και ο πόλεμος κατά του Έλληνος ως αρχετυπικού και ιστορικού εκφραστού και υπερασπιστού των υγιών ηθικοπνευματικών, ανθρωπιστικών και εθνικών αξιών του ανθρωπίνου πολιτισμού. Δεινόν  γαρ προς τα κέντρα λακτίζειν. Το ελληνίζειν γαρ αποτελεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, δια την ανθρωπότητα το διαχρονικώς-ιστορικώς ανώτατον κατορθωθέν επίπεδον  ανθρωπίνης συνειδητότητος εις ό ηξιώθη ο άνθρωπος υψωθήναι, το δε ανθελληνικόν, μισελληνικόν και ελληνοφοβικόν το κατώτατον.        

Οι ξένοι κυρίαρχοι τελικώς έβλαψαν έτι πλέον ή έσωσαν και ανύψωσαν ημάς τους εις δουλείαν δεινήν και πολυετή περιπεσόντας. Είπαμε θα μας σεβασθώσι, είπαμε μαζί των θα αναβώμεν πάλιν κι εμείς. Επί ματαίω είπομεν. Εξηπατήθημεν γαρ συστηματικώς και εανειλημμένως. Οι ισχυροί αυτοί γαρ ήταν κατά βάθος συνειδητοί ζηλωταί της προγονικής των βαρβαρότητος και του τυφλού μικροψύχου φθόνου. Ουκ αν ανείχοντο ποτέ ημάς μετ’ αυτών συνυπάρχειν, ει μη ως δούλους και ικέτας γονυπετείς αυτών. Αλλά ου μέλλουσιν, ούτως ή άλλως, εις τα ίσα φθάσειν και υπερκεράσειν ημάς ποτέ. Τι και αν προηγούνται ημών τώρα εις τεχνικά τινα θέματα γνώσεων άτινα ουκ εμοιράσθησαν αδελφικώς και φιλανθρώπως μαζί μας ως ημείς μεγαλοψύχως κάποτε; Η ηθική βάσις της υπεροχής αυτών παραμένει αγενής, ανέντιμος και σαθρά. Μια αυτοκαταδίκη. Όσον δε δι’ ημάς, μόνοι και πάλιν μέλλομεν μετά κόπου και μόχθου πολλού, ως φαίνεται, σώσαι και υψώσαι εαυτούς ου μην αλλά και μεθ’ ημών, και δια μίαν άλλην φοράν, ευεργετικώς και παραδειγμτικώς, και τους άλλους λαούς. Διατί όχι; Συμβέβηκε τούτο ξανά πολλάκις εις το παρελθόν και ως εγγύησις προδιαγραφής συμβήσεται και εις το μέλλλον . Το πεπρωμένον γαρ φυγείν αδύνατον.     

Μόνοι λοιπόν. Η μοναχική μοίρα του μεγάλου δημιουργού. Το μεταξύ ουρανού και ταρτάρων ακροβατείν. Η ηρακλείτειος ¨αγχιβασίη.¨ Μόνοι γαρ εφεξής οφείλομεν ηθικοπνευματικώς και εθνικώς-ελληνικώς αυτοϊαθήναι και αναστήναι. Βάρβαροι γαρ ανέκαθεν υπήρξαν και κατώτεροι λίαν των προσδοκιών ημών οι ξένοι ημών προστάται. Εθνικώς ασυνείδητοι και θρησκευτικώς, φίρδην μίγδην και αγεληδόν, αγόμενοι και φερόμενοι υπήρξαν. Ει και πάντως, και δια το μη αδικείν την αλήθειαν, ου στερούμεθα και ημείς συμμάχων κραταιών και υψηλών. Αρκεί σταθήναι και ημάς εις το ανάλογον αυτών ηθικόν και ηρωικόν ύψος. Μεθ’ ημών γαρ αι μουσικαί των θεών, αι αύραι των ιδεών και των ιδανικών, αι ευλογίαι και ευχαί των κεκοιμημένων προγόνων, των ηρώων, σοφών και πολεμιστών πατέρων της φυλής.

Νουν υγιή το πρώτον, εν σώματι αθλητικώ και γεννναίω έχειν. Ο δε νους ο πνεύμων του πνεύματος. Όπως δε το τοξικόν περιβάλλον και ο μεμολυσμένος αήρ βλάπτει τους πνεύμονας ομοίως και αι μιαραί ιδέαι προσβάλλουσι την νοητικήν υγείαν. Νοητική δε υγεία εστί το φιλοσοφείν, φιλοσοφείν δε το κατέχειν την ολικήν εικόνα, την επιτρέπουσαν ου τον τυρόν μόνον αλλά και την όπισθεν αυτού, και εκ πρώτης όψεως κρυπτομένην, διακρίναι φάκαν.

                                                                   *   *   *

 Την δε πατρίδα και φυλήν μέλλει διασώσαι και δοξάσαι και πάλιν, ουχί βέβαια η  ποτέ μεν ρωμαϊκώς, ποτέ δε οθωμανικώς και προτεσταντικώς όμηρος, η δουλεύσα και δουλούσα, θρησκεία των τυραννοδούλων, μήτε και ο ανωτέρω μελανοχίτων εκπρόσωπος αυτής, ο άοπλος, συμβιβασμένος, προβατόψυχος θρησκευτικός ταγός, μηδέ και ο παραπλεύρως ιστάμενος δίδυμος αυτού, ο δια την ζωώδη επιβίωσιν, το χρήμα και τα αξιώματα εθνοεξωμότης ένοπλος τουρκογενίτσαρος αλλά.

η ανωτέρω Αυτή και μόνον  Αυτή, η αειπάρθενος και αδούλωτος οπλίτις,

η πότνια βασίλισσα θεά της σοφίας και του πολιτισμού των ελευθέρων εθνών

και των δαφνοστεφών πατριωτών ηρώων.

Γένοιτο!