(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Οι πειρασμοί ξεχύνονταν ξέφρενα στους πέντε δρόμους. Πείσμονες. Εριστικοί. Ήθελε νακρατάς μαστίγιο ναδιασχίσεις ναπεράσεις.
2) Η φυλή του Εφιάλτη με τα σκοτεινά φτερά και την σκόρπια οικογένεια.
3) Αντιμέτωποι μόνο κάποιοι αδήλωτοι ήρωες. Αγνοί μονοφυσίται, ¨Νικηταράδες¨ του πραγματικού.
4) Έρχονταν απ’ την μεγάλη Ελλάδα του φωτός με το άδειο παρόν . Τα κατάμεστα στάδια μιας ονειρικής πανδαισίας.
5) Ο συγχρωτισμός της βίας ήταν που εξόργιζε αυτόν. Νόμιζε ότι η δουλεία ήταν μια φυσική, βολική κατάστασι. Ένας ουράνιος υπνόσακκος. Ή κατάσκοπος της παράνοιας; Διότι μέτραγαν κι αυτά τα αμέτρητα χιλιόμετρα της μετάνοιας.
6) Ιερά πανάρχαια σύμβολα μιας ουράνιας χαράς. Είχαμε ανάγκη κι απ’ αυτά.
7) Τρυφερές ελπίδες που στόλιζαν το βλέμμα των επιγόνων. Ει μη τι άλλο, ένιωθες ότι κάποιοι έστω, εκεί έξω, πάσχιζαν, ειλικρινά, για ένα σκοπό που ελευθερώνει.
8) Το αγέρωχον περίβλεπτον του τότε. Το καμιά σχέσι με το σκυφτό τώρα. Με τα σανατόρια της αγάπης, τους καταθλιπτικούς κίτρινους εσπερινούς.
9) Όπου πεθαίνει ο διάλογος ανάβουν τα πένθιμα κεριά της θρησκείας. Πείνα δια γυάλινες θερμίδες ευνουχισμένων ειδήσεων και πολιτικών καπνογόνων. Κυνηγώντας εκείνο το θεοφόρον ρίγος.
10) Προσφορές για τα μηρυκαστικά της νομιμότητος. Τα ασπόνδυλα της μνήμης.
11) Πολλή η δημαγωγική ομίχλη πίσω τους. Μεταλήψεις από άυλα δείπνα αρχαγγέλων. Τα ίχνη των πολλών και αδυνάτων.
12) Ακολουθούσαν βλέποντας εκ του μακρόθεν την σημαίαν του εθνικού μέλλοντος να προχωρά. όχι όμως και την αρπαγή από εχθρικά χέρια.
13) Εκόπτοντο για τους βομβαρδισμούς των εισβολέων - που αφήνουν πάντως και διαδρόμους διαφυγής. Αυτοί οι υπέρμαχοι - διαφυγή καμία – της παγκοσμιοποιημένης υγειονομικής τρομοκρατίας και των ναζιστικών εμβολίων.
13) Αιώνες τώρα, στην ουρά, αξιολύπητοι, κουρασμένοι άνθρωποι , αποκλεισμένοι στην κιβωτό της τύχης. Μαζί μ’ ένα ύπουλο ποτό στα χέρια κι ένα θεού σανδάλι για παρηγοριά.
14) Στους γυάλινους όμως βωμούς της αναγνωρισιμότητος αμέτρητοι πιστοί. Άρχοντες, ιερείς και λαϊκοί.
15) ¨ Πωλώ και πωλούμαι άρα υπάρχω.¨ Τόση ανάγκη, ρε φίλε, αλλά και τόσο ακριβή φθήνεια!
16) Επειδή ο λίγος πλούτος λυτρώνει, ο μέτριος τυφλώνει, ο πολύς σκλαβώνει κι ο αμέτρητος σκοτώνει.
17) Κι αφού ό,τι γεννά το λάθος, ανατρέφει το πάθος, η ελπίς αποθρασύνει και καταρρίπτει το όνειδος.
18) Ο επόμενος παράδεισος έχει μόνο ένα δένδρο κι αυτό ναρκοθετημένο. Απελπιστική καθυστέρησις από πλευράς πειστικών νομοθετών.
19) Οι άχραντοι θρύλοι κοίταζαν τα έσχατα από ψηλά. Έπαιρναν τον σφυγμό του χρόνου. Τα υπόλοιπα σε μυστήρια.
20) Χρεμέτιζαν υπερήφανα και τα αρχαία άλογα της Θεσσαλίας. Τώρα κοιμούνται σε μουσεία μαυσωλεία. Πρώτα δικαιωματικώς και στην ανάστασι των ελληνικών μαρμάρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου