Η Συνθήκη Απώτερου Διαστήματος που υπογράφηκε το 1967 από εκατόν εφτά χώρες (107) απαγορεύει την τοποθέτηση στην τροχιά της Γης πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων. Αυτό όμως που δεν υπολόγισαν ήταν το πιο απλό όπλο της Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτείων Αμερικής (ΗΠΑ): Η ράβδος βολφραμίου που θα μπορουσε να χτυπήσει μια πόλη με την εκρηκτική δύναμη ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου (ICBM).
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτό που ονόμασαν ως βόμβες «Lazy Dog». Αυτές οι βόμβες ήταν άπλα συμπαγή κομμάτια χάλυβα, μήκους λιγότερο των δύο ιντσών, εξοπλισμένα με πτερύγια σταθεροποίησης. Δε διέθεταν εκρηκτική γέμιση – απλώς έπεφταν κατά εκατοντάδες από τα αεροπλάνα που πετούσαν πάνω απο το Βιετνάμ.
Τα βλήματα «Lazy Dog» (γνωστά και ως «βομβαρδισμός κινητικής ενέργειας») θα μπορούν να φτάσουν σε ταχύτητες έως και πεντακοσίων (500) μιλίων ανά ώρα καθώς θα πέφτουν στο έδαφος και θα μπορούν να διατρήσουν σκυρόδεμα πάχους εννιά ιντσών αφότου εξαπολυθούν μόλις από ύψος τριών χιλιάδων (3000) ποδών.
Η ιδέα ειναι σαν να πυροβολείς σφαίρες σε έναν στόχο, χωρίς όμως να χάσουν την αρχική ταχύτητα τους κατά τη διάρκεια της πτήσης, το πυρομαχικό κερδίζει ταχύτητα και ενεργεία η οποία θα δαπανηθεί στην πρόσκρουση. Πυροβόλησαν σε διασπορά ένα μεγάλο διάδρομό ζούγκλας, σπέρνοντας τον θάνατο σε μέγεθος σφαίρας με υψηλές ταχύτητες.
Έτσι προέκυψε το έργο «Θωρ»
Αντί για εκατοντάδες μικρά βλήματα από ύψος μερικών χιλιάδων ποδών, το Θωρ χρησιμοποιεί ένα μεγάλο πυρομαχικό μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από την Γη. Η ιδέα των «ράβδων από τον Θεό» ήταν μια δέσμη ράβδων βολφραμίου στο μέγεθος τηλεφωνικών στύλων (μήκους 20 ποδών και διαμέτρου ενός ποδιού), που θα εξαπολύονταν απο την τροχιά και θα έφταναν δέκα φόρες την ταχύτητα του ήχου.
Η ράβδος θα διείσδυε εκατοντάδες πόδια μέσα στην Γη, καταστρέφοντας τυχόν πιθανά ενισχυμένα υπόστεγα ή μυστικούς υπόγειους χώρους. Πέραν αυτών, όταν η ράβδος χτυπάει, η έκρηξη θα ειναι του ίδιου επιπέδου με το μέγεθος ενός πυρηνικού όπλου που διεισδύει στο έδαφος –άλλα χωρίς ραδιενεργό νέφος.
Ένα τέτοιο όπλο μπορεί να καταστρέψει έναν στόχο μέσα σε δεκαπέντε λεπτά.
Ένας χρήστης του “Quora” που εργάζεται στον κλάδο της αεροδιαστημικής άμυνας ανέφερε ενα κόστος όχι μικρότερο από δέκα χιλιάδες (10000) δολάρια ανά λίβρα για να εκτοξευτεί οτιδήποτε στο διάστημα. Με την πυκνότητα των είκοσι (20) ποδών βολφραμίου να ζυγίζει μόλις πάνω από είκοσι τέσσερις χιλιάδες (24000) λίβρες, τα μαθηματικά ειναι εύκολα. Μόνο μία από τις ράβδους θα ήταν απαγορευτικά δαπανηρή. Το κόστος των διακοσίων τριάντα (230) εκατομμυρίων δολαρίων ανά ράβδο ήταν αδιανόητο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Πλέον, όχι και τόσο πολύ.
Η κυβέρνηση του Μπούς σκέφθηκε ακόμη να επανεξετάσει την ιδέα να προσβάλει τις υπόγειες πυρηνικές θέσεις των χωρών ταραξιών τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Είναι αξιοσημείωτο οτι το κόστος ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου “Minuteman II” όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ήταν εφτά εκατομμύρια δολάρια το 1962 [πενήντα εφτά (57) εκατομμύρια προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό].
Το πρόβλημα με το πυρηνικό φορτίο ειναι ότι δεν έχει σχεδιαστεί για να διεισδύει βαθιά στην Γη. Και τα ραδιενεργά κατάλοιπα της πυρηνικής συσκευής μπορούν να ειναι καταστροφικά για τις γύρω, φιλικές χώρες.
Ενα βασικό επίτευγμα από τη σχεδιαστική έννοια όπως το έργο του Θωρ ειναι ότι τα υπερηχητικά όπλα διαδραματίζουν μια σημαντική γροθιά και μπορεί να ειναι το μέλλον των παγκόσμιων πολεμικών επιχειρήσεων.
Απόδοση/Μετάφραση από το wearethemighty.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου